W kadzidlańskim boru
Kadzidło to niewielka miejscowość położona w środku Kurpiowszczyzny. To miejsce, w którym kultywowana jest tradycja folklorystyczna. Do jej zachowania przyczyniła się wielowiekowa izolacja Kurpiów, spowodowana życiem w lesie. Do XVII wieku Kurpie zajmowali się myślistwem, rybołówstwem, bartnictwem, wydobyciem i obróbką bursztynu. Bursztyn obrabia się do dziś. Do dziś także większość gospodarstw ma pasieki i produkuje miód.
Bartnicy, którzy przed wiekami zakładali barcie w pniach starych drzew, byli szczególnie uprzywilejowani. Mieli własną organizację bartną i surowe prawo, zatwierdzone przez Zygmunta III wazę w 1630 roku. Za kradzież miodu złodziejowi odrąbywano prawą dłoń. Kurpie byli wolnym ludem, nie odrabiali pańszczyzny i podlegali tylko królowi.
Lokalną tradycję muzyczną podtrzymywał i przechowywał ksiądz Skierkowski, muzykolog. Zachwycony tutejszym folklorem postanowił zbierać pieśni kurpiowskie. Powstały trzy tomy. Korzystali z nich wybitni kompozytorzy: Witold Lutosławski, Andrzej Panufnik, Henryk Mikołaj Górecki i Karol Szymanowski.