Upadek nie nastąpił z dnia na dzień i nie ma jednego meczu, który zapoczątkował degrengoladę. Ale faktem jest, że w drugiej połowie lat 80. zeszłego stulecia polska piłka zaczęła szybko spadać w światowej hierarchii. Jeszcze w 1986 roku nasza drużyna była pewnym uczestnikiem finałów mistrzostw świata i liczyły się z nią najważniejsze reprezentacje futbolowe. W kadrze nie brakowało świetnych zawodników, a kibice wciąż mieli nadzieję na puchar. Ale to właśnie wtedy zaczęła się zapaść, która trwała aż 16 lat.
(...) w 1986 roku reprezentacja Polski, z gwiazdą światowego formatu Zbigniewem Bońkiem, czwarty raz z rzędu jechała na mistrzostwa świata. Kibice już prawie nie pamiętali, jak to jest oglądać światowy czempionat bez naszych piłkarzy.
Na mundialu w Meksyku grały wtedy 24 drużyny, a Polska była jednym z 14 reprezentantów Europy. Co ciekawe, nasz zespół losowany był z pierwszego koszyka (obok Włoch, RFN, Francji, Brazylii i Meksyku). Trafiliśmy na Anglię, Maroko i Portugalię.
Dziś takie wyniki, jakie uzyskali wówczas, przyjęlibyśmy raczej z zadowoleniem. Polacy zremisowali bezbramkowo z Marokiem i pokonali 1:0 Portugalczyków po golu Włodzimierza Smolarka. Co prawda z Anglią przegrali 0:3, po trzech trafieniach słynnego Gary’ego Linekera w ciągu 25 minut, ale awansowali do 1/8 finału, czyli wykonali plan minimum.
Jednak już wtedy z kraju płynęły narzekania na styl gry kadry Antoniego Piechniczka i zatrważającą nieskuteczność (jeden gol w trzech meczach).
Pełny tekst Piotra Wilczarka:
http://tygodnik.tvp.pl/37390321/klatwa-bonka-jak-upadala-polska-pilka-nozna
