TVP Kultura Środa, 16.01.2019 08:15 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - ARTUR WRÓBLEWSKI Dysk./wywiad/debata, 9 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Wojciech Engelking (prowadzący) "Strach" - tak Bob Woodward zatytułował swoją książkę o Białym Domu Donalda Trumpa. O publikacji rozmawiamy z Arturem Wróblewskim, amerykanistą. 08:35 KOBIELA NA PLAŻY Dokument fabularyzowany, 32 min, Polska, 1963 Reżyseria: Andrzej Kondratiuk Scenariusz: Andrzej Kondratiuk Zdjęcia: Bogusław Lambach Aktorzy: Bogumił Kobiela Niemiłosiernie zatłoczona plaża w Sopocie. Z jednej z kabin wychodzi Bogumił Kobiela. Jest w kombinezonie, wełnianej czapeczce, goglach. Na nogach ma narty. W takim przebraniu rusza między opalających się, budząc sensację wśród dzieciaków i rozbawienie dorosłych, którzy nie wiedzą, że aktor ma przypięty mikrofon wielkości guzika, a śledzi go z oddali ukryta kamera. Tak zaczyna się szalona prowokacja. Już po chwili Kobiela jako ratownik - dmąc w trąbkę, by zwrócić na siebie uwagę - brodzi w wodzie i sprawdza, czy kąpiący się mają karty pływackie. Zaraz potem przykłada ramię do ramion napotkanych plażowiczów, by stwierdzić kto jest bardziej opalony. Zbiera ogromne muszle (skąd takie w Bałtyku?), a następnie rybaków, którzy właśnie wrócili z połowu, przekonuje, że łowienie ryb siecią jest nie fair, nie daje bowiem zwierzęciu - w odróżnieniu od wędki - żadnych szans. Nie przeszkadza mu to w kupieniu pięknej flądry, którą przyczepia do haczyka swojej wędki i dumny paraduje wzdłuż plaży, budząc sensację. Flądra znika. Kobiela z papierosem w ustach wyszukuje palących, staje obok i - zaciągając się głęboko - zachwala zdrowotne walory morskiego powietrza. Po chwili usiłuje się wcisnąć do długaśnej kolejki stojącej karnie przed kioskiem z napojami. Udaje mu się to, lecz trzymając kilka butelek piwa, wyraża swoje niezadowolenie, że nie było już wody sodowej. Potem sprzedaje lody "Mewa" i namawia jedną z pięknych dziewczyn na wspólną acz niefortunną przejażdżkę wiosłowym katamaranem. Na koniec - uzbrojony w aparat fotograficzny z ogromnym teleobiektywem - prosi kilka osób, by mu pozowały do zdjęcia. Narobiwszy tyle zamieszania, opuszcza plażę ściskając ludziom dłonie na pożegnanie. Doskonały film. Niektóre epizody może straciły swoją wymowę - jak ten z wszechobecnym dziś piwem, niegdyś przedmiotem pożądania. Całość jednak nieodparcie śmieszy, a aktor w brawurowej błazenadzie wykorzystuje cały swój talent komiczny, bezbłędnie tworząc i rozwijając przezabawne sytuacje. 09:20 HORROR W WESOŁYCH BAGNISKACH Horror, 82 min, Polska, 1995 Autor: Michał Choromański Reżyseria: Andrzej Barański Scenariusz: Andrzej Barański Zdjęcia: Dariusz Kuc Aktorzy: Joanna Szczepkowska, Jan Frycz, Krzysztof Kowalewski, Krystyna Feldman, Roman Kłosowski, Alosza Awdiejew, Grzegorz Damięcki, Nina Andrycz Ekranizacja powieści Michała Choromańskiego "Horror w Wesołych Bagniskach", będącej pastiszem powieści gotyckiej, której akcja rozgrywa się w latach dwudziestych. Po raz pierwszy "Horror" opublikowany został w roku 1934, jako powieść w odcinkach zamieszczana w jednej z gazet, w formie książkowej wydany został dopiero niedawno. Scenariusz filmu powstał jeszcze przed wydaniem książki. Akcja filmu rozgrywa się w roku 1923, w dworku Wesołe Bagniska na Kresach wschodnich. Dworek zamieszkują stara pani dziedziczka i dziedzic - mąż jej nieżyjącej córki. Z Biarritz przyjeżdża przyjaciel dziedzica, Jerzy Wawicki. Jego wizyta przywołuje wspomnienia sprzed kilku lat, kiedy w Wesołych Bagniskach stacjonowali czerwonoarmiści. Ich komisarz zalecał się do żony Apolinarego, Agnieszki, ona zaś romansowała z Wawickim. Ten jednak wydawał się niespecjalnie zainteresowany nie tylko nią, ale kobietami w ogóle. Wkrótce wyjechał, a po jego wyjeździe Agnieszka powiesiła się. Podobnie zresztą jak adorujący ją czerwony komisarz. Teraz Apolinary i dziedziczka obwiniają Wawickiego o śmierć Agnieszki. Korzystając z jego obecności w dworku planują krwawą zemstę, ale pijany Apolinary zabija kogoś innego. Do udziału w swoim filmie Andrzej Barański zaprosił aktorów, z którymi już wcześniej współpracował. Do zespołu dołączyła tylko Nina Andrycz i jest to jej powrót do kina po latach. Niemal od początku swej kariery Andrzej Barański uważany był za reżysera chętnie portretującego codzienne życie, zwłaszcza na prowincji. Jego sposób narracji nasycony był delikatnym, dobrodusznym humorem i łagodnym sentymentalizmem. Styl ten osiągnął apogeum w "Dwóch księżycach". Następny film Barańskiego, "Horror w Wesołych Bagniskach" dowodzi twórczego rozwoju reżysera, świadomego, że pewną formułę kina już wyczerpał. Adaptacja zapomnianej powieści Choromańskiego to "thriller w stylu retro", w którym autor "Niech cię odleci mara" ujawnia nowe oblicze swojego talentu. Tym razem prezentuje się widzowi jako wytrawny humorysta, biegle żonglujący konwencjami, zgrabnie balansujący między drwiną a filozoficzną refleksją. Zaletą filmu jest także doborowa obsada aktorska. Joanna Szczepkowska, Krystyna Feldman, Jan Frycz, Roman Kłosowski, Nina Andrycz, Krzysztof Kowalewski, Alosza Awdiejew dają prawdziwy koncert gry, celowo naznaczonej teatralną manierą. Zmysłową urodę tytułowych Wesołych Bagnisk i osadzonego wśród nich dworku znakomicie podkreślają zdjęcia Dariusza Kuca i scenograficzna perfekcja Andrzeja Przedworskiego i Albiny Barańskiej. Właściwie cała akcja filmu rozgrywa się na wolnym powietrzu, jeżeli są jakieś wnętrza, to amfilady. "Ponieważ to horror, trzeba było stworzyć odpowiedni nastrój. Filmowaliśmy"długimi" obiektywami, by"sprasować"obraz. (...) Na użytek filmu należało również wykreować niezwykły pejzaż, który jak to bywa w obrazach tego rodzaju, budowałby napięcie, motywowałby postępowanie bohaterów" - w jednym z wywiadów mówił Andrzej Barański. 11:00 DOM - ODC. 11/25 - JEDENASTE: NIE WYCHYLAJ SIĘ Serial obyczajowy, 92 min, Polska 1982 Reżyseria: Jan Łomnicki Scenariusz: Jerzy Janicki, Andrzej Mularczyk Zdjęcia: Bogusław Lambach Muzyka: Waldemar Kazanaceki Aktorzy: Tomasz Borkowy, Halina Rowicka, Wacław Kowalski, Tadeusz Janczar, Bożena Dykiel, Tomasz Mędrzak, Joanna Szczepkowska, Wirgiliusz Gryń, Jan Englert, Henryk Bista, Hanna Lachman, Józef Nowak, Barbara Sołtysik, Barbara Rachwalska, Ewa Błaszczyk i inni W kamienicy na Złotej pojawia się pierwszy telewizor. Szczęśliwymi posiadaczami są Wrotkowie. Andrzej i Wiktor zamierzają postawić na cmentarzu w Sierpuchowie pomnik upamiętniający walkę i śmierć ich przyjaciół z AK. We wszystkich zmaganiach sekunduje im z kamerą Wrotek, który jest już samodzielnym realizatorem i pracuje nad swoim pierwszym filmem "Apel cieni". Po kolaudacji jego dzieło zostaje drastycznie okrojone. Dwaj bracia Talarowie rywalizują między sobą, u którego z nich zamieszka matka. Leszek decyduje się na fikcyjny ślub, żeby zdobyć samodzielne mieszkanie. 12:45 CHŁOPIEC NA GALOPUJĄCYM KONIU Dramat psychologiczny, 73 min, Polska 2006 Scenariusz na podstawie opowiadania Tarjeia Vesaasa i reżyseria: Adam Guziński Zdjęcia: Jolanta Dylewska Aktorzy: Piotr Bajor, Aleksandra Justa, Krzysztof Lis, Krzysztof Radkowski, Anna Seniuk, Małgorzata Hajewska, Teresa Sawicka, Bartłomiej Bobrowski, Anna Sarna, Stanisław Penksyk Debiut fabularny Adama Guzińskiego: czarno - biały, ascetyczny w formie, a zarazem bardzo nastrojowy i refleksyjny, przesycony poezją film zrealizowany na podstawie opowiadania norweskiego pisarza i poety Tarjeia Vesaasa "Dziki jeździec". Nieśpiesznej narracji towarzyszą sugestywne zdjęcia i skąpe dialogi, ograniczone do pojedynczych zdań. Bohater tej kameralnej opowieści, trzydziestoparoletni pisarz Jerzy Dobrowolski, laureat prestiżowej nagrody literackiej, tuż po jej otrzymaniu porzucił nagle miasto i przeniósł się z żoną Marią i synkiem Jaśkiem na wieś. Ale nie czuje się tam dobrze: przeżywa głęboki kryzys twórczy, na próżno wysiadując całymi dniami nad pustą kartką. Co gorsza, oboje z żoną przechodzą też kryzys małżeński: praktycznie nie rozmawiają ze sobą, mijając się w domu jak para obcych ludzi. A przecież niedawno kochali się, obdarzali pieszczotami, o czym świadczą piękne, artystyczne zdjęcia, które Maria sama zrobiła i porozwieszała na ścianach. Teraz oboje unikają nawet wzajemnie swojego wzroku. Między nimi krąży ukochany syn, nie pojmujący jeszcze, że w domu źle się dzieje. Pewnego dnia Maria zauważa, że synek jest dziwnie osowiały i smutny. Podejrzewa, że może być chory. Rodzice jadą z nim do lekarza, ten zleca dodatkowe badania, a wreszcie stawia diagnozę: chłopca trzeba jak najszybciej operować. Kieruje go do gdańskiej kliniki, gdzie pracuje jego znajomy profesor. Nieoczekiwanie Maria oznajmia mężowi, że nie pojedzie z nim i synem do miasta. Woli zostać w domu, prosi, żeby mąż sam zawiózł dziecko. Jerzy, chociaż zaskoczony jej decyzją, nie protestuje. Maria pakuje im niezbędne rzeczy, odprowadza do autobusu. Jasiek, nieświadom, że czeka go szpital, jest przejęty wyprawą do dużego miasta i obiecaną mu przez ojca wizytą w sklepie z samochodzikami, które wprost uwielbia. Na miejscu ojciec i syn kierują się najpierw do owego sklepu, ale przybywają za późno, już po zamknięciu. Później udają się do szpitala. Syn zostaje przyjęty na oddział, ojciec spędza noc w hotelu. Dręczy go sen, że doszło do komplikacji i Jasiek znalazł się w stanie agonalnym. Nazajutrz dzwoni do szpitala, dowiaduje się, że operacja przebiegła pomyślnie. Ale nerwowe godziny spędzone na oczekiwaniu na tę wiadomość sprawiają, że zaczyna inaczej patrzeć na swoją rodzinę i siebie. Uświadamia sobie, jak bardzo zależy mu na bliskich, jak potrzebne mu było w takich chwilach wsparcie żony. Gdy dzwoni do Marii z pomyślnymi wieściami o synu, ta przeprasza go, że w ważnej chwili zawiodła, że już wcześniej oddaliła się od niego. Ona także potrzebowała chwili samotnej refleksji, aby zrozumieć, że wciąż kocha męża, że za nim tęskni. Jerzy wraca do domu już w całkiem innym nastroju. Gdy ponownie zasiada nad pustą kartką, zaczyna pisać. 14:10 WESOŁA NOC SMUTNEGO BIZNESMENA Film obyczajowy, 37 min, Polska, 1993 Reżyseria: Andrzej Kondratiuk Scenariusz: Andrzej Kondratiuk Zdjęcia: Maciej Kijowski Muzyka: Ziemowit Wasylewski Aktorzy: Marian Opania, Katarzyna Figura Biznesmen zatrzymuje się w hotelu. Czuje się samotny w pustym, hotelowym pokoju. Dzwoni do agencji towarzyskiej i zamawia panienkę. Ku zaskoczeniu dziewczyny, oczekuje od niej dobrego, miłego towarzystwa, a nie usług seksualnych. W czasie całonocnej rozmowy ujawniają swoje poglądy na świat, uczucia, marzenia i kompleksy. 14:55 LEGENDY ROCKA - BEACH BOYS (ROCK LEGENDS (S. 6) - BEACH BOYS) Film dokumentalny, 22 min, Wielka Brytania, 2016 Reżyseria: Lyndy Saville Wykonawcy: Beach Boys Cykl dokumentalny prezentujący najważniejszych artystów muzyki rockowej. Bohaterem tego odcinka jest zespół muzyczny Beach Boys. To jedna z największych amerykańskich grup, która od lat cieszy się dużym powodzeniem i została entuzjastycznie przyjęta przez krytyków. Umiejętności pisania wyszukanych i jednocześnie chwytliwych piosenek oscylujących wokół surf rocka z ciekawie rozłożonymi partiami wokalnymi doprowadziły zespół do światowej sławy. Przenikliwe spojrzenie na tworzenie muzyki i sięganie do wielu gatunków sytuuje Beach Boys wśród najbardziej wpływowych i inspirujących formacji. 15:30 LEGENDY ROCKA - CROSBY STILLS NASH & YOUNG (ROCK LEGENDS (S. 6) - CROSBY STILLS NASH & YOUNG) Film dokumentalny, 22 min, Wielka Brytania, 2016 Reżyseria: Lyndy Saville Wykonawcy: Crosby Stills Nash & Young Cykl dokumentalny prezentujący najważniejszych artystów muzyki rockowej. Bohaterem tego odcinka jest zespół muzyczny Crosby Stills Nash & Young. Grupa złożona z utalentowanych muzyków zdobyła swoją pozycję dzięki rockowym utworom z wieloma wpływami muzyki folk i country. Wpływ, jaki zespół wywarł na kulturę, nie ograniczał się wyłącznie do warstwy muzycznej. Członkowie formacji znani są z aktywnego udziału w życiu politycznym i społecznym. W burzliwym czasie przełomu lat 60 i 70 ich kompozycje stały się prawdziwym manifestem. 16:00 FAUSTYNA Film biograficzny, 73 min, Polska, 1994 Reżyseria: Jerzy Łukaszewicz Scenariusz: Maria Nowakowska - Majcher Zdjęcia: Zdzisław Najda Muzyka: Wojciech Kilar Aktorzy: Dorota Segda, Mirosława Dubrawska, Teresa Budzisz - Krzyżanowska, Danuta Szaflarska, Agnieszka Czekańska, Stanisława Celińska, Zofia Rysiówna Krzysztof Wakuliński, Jerzy Łazewski, Maria Gładkowska, Renata Berger, Janusz Michałowski, Piotr Pawłowski, Małgorzata Różniatowska Biografia świętej siostry Marii Faustyny Kowalskiej. Urodzona w 1905 roku Helena Kowalska już jako dziecko była bardzo religijna i marzyła o wstąpieniu do zakonu. Co prawda, wówczas w mury klasztorne mogły wstępować już kilkunastoletnie dziewczynki, ale obowiązkowo musiały wnieść posag. Młodziutka Helena opuszcza dom i zatrudnia się jako pokojówka. Oszczędza każdy grosz na skromny posag. W końcu matka przełożona zgadza się przyjąć ją do klasztoru. W Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia Helena, teraz już jako siostra Faustyna, przeżywa ogromne rozczarowanie. Przekonuje się bowiem, że w klasztorze jest miejsce nie tylko na umartwianie się, poszczenie, czynienie dobrych uczynków, ale i na zawiść, małostkowość, pychę, lenistwo. Faustyna decyduje się jednak pozostać, a jej wiara jest niezachwiana. Ma widzenia, czuje obecność Chrystusa, rozmawia z nim. Ale matka przełożona i spowiednik nie wierzą jej i zgodnie twierdzą, że trzeba ją poddać badaniom psychiatrycznym. Faustyna modli się żarliwie i pracuje ponad siły. Namalowany przez nią wizerunek Chrystusa wystawiony zostaje w Ostrej Bramie w Wilnie. W wieku 33 lat zapada na gruźlicę i umiera. Jej kult zaczął się szerzyć tuż po jej śmierci, ale wówczas Kościół katolicki nie aprobował tego. Dopiero w latach 60. dzięki staraniom kardynała Wojtyły rozpoczął się proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. 18 kwietnia 1993 roku Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną. 30 kwietnia 2000 roku wyniósł świętą na ołtarze. W postać świętej znakomicie wcieliła się Dorota Segda, nagrodzona za tę rolę Złotą Kaczką. 17:25 ZMRUŻ OCZY Film obyczajowy, 86 min, Polska 2003 Scenariusz i reżyseria: Andrzej Jakimowski Zdjęcia: Adam Bajerski, Paweł Śmietanka Muzyka: Tomasz Gąssowski Aktorzy: Zbigniew Zamachowski, Ola Prószyńska, Małgorzata Foremniak, Andrzej Chyra, Andrzej Mastalerz, Rafał Guźniczak, Jerzy Rogalski, Krzysztof Ławniczak, Ryszard Orlik, Rafał Walentowicz, Justyna Godlewska, Alicja Bach, Andrzej Golejewski, Cezary Garbowicz, Tomasz Wójtowicz Nakręcony w ciągu zaledwie trzech tygodni, bardzo skromnym nakładem środków, debiut fabularny Andrzeja Jakimowskiego okazał się prawdziwą rewelacją FPFF w Gdyni w 2003 r. i zyskał miano jednego z najpiękniejszych filmów, jakie w ostatnich latach powstały w Polsce. Oprócz Nagrody Specjalnej Jury, nagrody za zdjęcia, debiut reżyserski, scenografię i kostiumy na festiwalu w Gdyni, film otrzymał ponadto nagrodę FIPRESCI w Mannheim, Złotą Różę na MFF w Soczi i nagrodę główną jury na MFF w San Francisco oraz liczne wyróżnienia krajowe. Publiczność Lata Filmowego w Kazimierzu Dolnym w 2003 r. uznała "Zmruż oczy" za najlepszy polski film. Pochwały i nagrody są w pełni uzasadnione, bo też Jakimowski nakręcił film o niezwykłej urodzie plastycznej, pełen poezji i życiowej mądrości, skłaniający do refleksji, działający kojąco jak delikatny dotyk dłoni. Jego bohaterowie potrafią wyjątkowo intensywnie, zmysłowo doświadczać swego istnienia, napawać się życiem, choć pozornie nic się w nim nie dzieje. Ci, którzy wtargną do ich królestwa - wiecznie zagonieni, pochłonięci robieniem kariery i pieniędzy, pod ich wpływem i pod urokiem niezwykłego miejsca też zaczną się zmieniać. Uświadomią sobie, że nie muszą się tak bardzo obawiać, że coś ich ominie lub na coś nie zdążą, bo to, co najcenniejsze, mamy w sobie. Ogromnym atutem filmu są kreacje aktorskie - zbudowane z półtonów, skupione i wyciszone, i to zarówno w wydaniu gwiazd tej miary, co Zbigniew Zamachowski, Małgorzata Foremniak czy Andrzej Chyra, jak i debiutantów - rewelacyjnej Oli Prószyńskiej jako Małej i stanowiącego niewątpliwe odkrycie aktorskie Rafała Guźniczaka jako Sosnowskiego. 10 - letnia dziewczynka ucieka ze swego nowobogackiego domu, od wiecznie zajętych własnymi sprawami rodziców i znajduje schronienie u byłego korepetytora Jaśka, nauczyciela i niespełnionego pisarza, który porzucił życie w mieście i został stróżem w likwidowanym pegeerze, gdzie pilnuje resztek dobytku. Dziewczynka kradnie niepotrzebne jej w sumie drobiazgi, chcąc swoją ucieczką i takimi czynami zwrócić na siebie uwagę dorosłych. W zamian za obietnicę, że porzuci kradzieże, Jasiek udziela jej azylu, dając słowo, że jej nie wyda. Stróż, a z nim także Mała, znajdują bratnie dusze w osobach wioskowego dziwaka Eugeniusza, wyalienowanego epileptyka recytującego grecką poezję, oraz nastoletniego syna jednego z popegeerowców, "Sosnoszczuka", bystrego i dowcipnego obserwatora rzeczywistości. W poszukiwaniu dziewczynki do podełckiej wioski najpierw próbuje dotrzeć policja, ale jej samochód utyka w rowie (następnego ranka pozostaje po nim tylko rozgrabiony szkielet), a później rodzice Małej podróżujący luksusowymi autami, eleganccy, pewni siebie. Lekceważony przez nich outsider, który "nie ma samochodu, pieniędzy ani kobiety, i który nie robi w życiu nic pożytecznego", uświadomi im, że ich zbuntowana córka nie potrzebuje nowego komputera czy lalki, ale miłości, zainteresowania, rozmowy. Jeśli zabiorą ją siłą, wcale jej nie odzyskają. Wystarczy tylko na chwilę przystanąć, zmrużyć oczy, by to dostrzec. 19:25 DEZERTERZY - JAGODA SZELC Dysk./wywiad/debata, 24 min, Polska, 2018 Scenariusz: Katarzyna Jurkowska Wykonawcy: Łukasz Orbitowski (prowadzący) Gościem Łukasza Orbitowskiego jest Jagoda Szelc, scenarzystka i reżyserka, autorka głośnej "Wieży. Jasnego dnia", jedna z największych nadziei polskiego kina. Absolwentka Wydziału Grafiki ASP we Wrocławiu oraz Wydziału Reżyserii legendarnej Łódzkiej Filmówki. Pracowita i poszukująca. Przed pełnometrażowym debiutem, który okazał się wielkim sukcesem, zrealizowała dziesięć etiud dokumentalnych i fabularnych o różnorodnej tematyce. Łukasz Orbitowski rozmawiać będzie z Jagodą Szelc, m.in. o lęku, procesie powstawaniu filmów i pracy z aktorami oraz o postawie twórczej. 22:10 ZIEMIA, PLANETA LUDZI - KRAINA OŚWIECONYCH (THE LAND OF THE ENLIGHTENED) Film dokumentalny, 83 min, Afganistan/Belgia/Niemcy/Irlandia/Holandia, 2016 Reżyseria: Pieter - Jan De Pue Scenariusz: David Dusa, Pieter - Jan De Pue Zdjęcia: Pieter - Jan De Pue Muzyka: Denis Clohessy Nakręcona z ogromnym rozmachem wojenna epopeja o Afganistanie. Najpierw poznajemy historię początków narodu afgańskiego, by później przenieść się w dzisiejsze czasy, w tereny górskie. Tam rządzi dziki gang nastoletnich chłopców z plemienia Kuchi, prowadzony przez niejakiego Cholama. Nastolatkowie handlują opium i znajdywanymi w górach materiałami wybuchowymi, a za opium otrzymują od amerykańskich żołnierzy stary sprzęt wojskowy. Co jednak, gdy Amerykanie wycofają się z Afganistanu? To nie tylko opowieść o pojedynku zwaśnionych górskich gangów (w walce o pieniądze chłopcom Cholana depcze także po pietach "konkurencja" z sąsiedniej szajki), ale i piękna historia zachowania tożsamości w kraju rozdartym wojną. W dodatku fantastycznie sfotografowana: reżyser i operator "Krainy oświeconych" Pieter - Jan De Pue wygrał główną nagrodę w konkursie na najlepsze zdjęcia podczas festiwalu Sundance. (transatlantyk.org/) 23:50 ENNIO MORRICONE W KRAKOWIE - KONCERT MUZYKI FILMOWEJ Koncert, 31 min, Polska, 2007 Wykonawcy: Orkiestra Roma Sinfonietta p/d Ennio Morricone, Ennio Morricone, Chór Lirico Wielkim wydarzeniem obchodów 750 - lecia lokacji Krakowa był koncert muzyki Ennia Morricone, 7 czerwca na Rynku Głównym. Ten najwybitniejszy obecnie kompozytor muzyki filmowej, zdobywca Oscara, autor muzyki do blisko pięciuset filmów, sam poprowadził Orkiestrę Roma Sinfonietta i połączone chóry z Rzymu. W programie koncertu znalazły się utwory ze znanych filmów: "Misja", "Dawno temu w Ameryce", "Żegnaj Monti", "Vatel", i "Ofiary wojny". 02:35 KINO NOCNE - WIEŻA Film obyczajowy, 95 min, Polska 2005 Scenariusz i reżyseria: Agnieszka Trzos Zdjęcia: Andrzej Musiał Muzyka: Stanisław Sojka, Matt Kowalsky Muzyka: Stanisław Soyka, Matt Kowalsky Aktorzy: Agnieszka Warchulska, Robert Gonera, Agata Stawarz, Mariusz Zaniewski, Zosia Bartoszewicz, Rafał Maćkowiak, Bartłomiej Topa, Anna Dymna Debiut fabularny Agnieszki Trzos mającej wcześniej za sobą doświadczenia serialowe ("Sekcja 998" i "Tak miało być") oraz dokumentalne ("Wiedźmy", "Skarga"). Tytuł jej pierwszego filmu pełnometrażowego nawiązuje do bajki o królewnie zamkniętej w szklanej wieży i czekającej na swego królewicza. Przemiany obyczajowe sprawiły jednak, że kobiety stają się coraz bardziej niezależne, silne, samodzielne, budzą lęk w mężczyznach, którzy czując się zagrożeni przejmują role księżniczek. W efekcie współcześni mieszkańcy wielkich miast, bez względu na płeć tak samo wyalienowani w tłumie i skupieni na sobie, jednakowo bronią do siebie dostępu. Pragną zachować niezależność i swobodę, robić to, na co mają ochotę, a zarazem rozpaczliwie pragną uczucia, bliskości drugiego człowieka. Chcieliby jednak mieć gwarancję, że miłość nie skończy się źle, że nikt ich nie zrani, nie oszuka, nie narazi na śmieszność i cierpienie. A że takiej gwarancji mieć nie mogą, wolą się wycofać, gdy tylko znajomość nabiera intensywności i głębi. Bo lepiej z góry udawać, że nam nie zależy, niż doświadczyć, być może, bólu odrzucenia czy zdrady. Ale samotność też boli, nawet bardziej. Bohaterowie filmu to typowi wielkomiejscy przedstawiciele młodego pokolenia klasy średniej. Mają po ok. 30 lat, są wolni, piękni, inteligentni. Pracują w branży reklamowej, w mediach, sztuce, biznesie. Spełniają się w pracy, są nieźle ustawieni finansowo. Wydawałoby się, że nic więcej nie trzeba im do szczęścia. A jednak nie są szczęśliwi, zwłaszcza kobiety reprezentowane w filmie przez Ewę, Beti i Kasię, bo to one grają tu pierwsze skrzypce. Ewa jest anglistką, robi tłumaczenia i daje lekcje. Od ponad dwóch lat jest sama i coraz trudniej znosi ten stan: musiała nawet zwrócić się o pomoc do psychoterapeutki. Gdy poznaje Bartka, przystojnego właściciela agencji reklamowej, pewnego siebie, zblazowanego, szybko zakochuje się w nim, chce z nim spędzać każdą chwilę. Jest przekonana, że Bartek to odwzajemnia, ale on nieoczekiwanie się wycofuje. Kiedyś kochał mocno i został porzucony. Teraz boi się ponownego zranienia, woli więc oświadczyć Ewie, że nic do niej nie czuje. Przeciwieństwem zaborczej Ewy jest jej koleżanka Beti, stylistka pracująca przy sesjach fotograficznych. Jest atrakcyjna i potrafi to wykorzystywać. Mężczyzn traktuje instrumentalnie: uwodzi ich i porzuca. Boi się zakochać, żeby nie stracić kontroli nad własnym życiem. Równie łatwo porzuca "Toksyka" - bardzo bogatego narkomana, wiceprezesa w dużej firmie należącej do jego ojca, jak i początkującego fotografa Mateusza, ciepłego, uczuciowego romantyka, który dopiero wchodzi w środowisko "warszawki" po niedawnym przyjeździe z Łodzi. Ten pierwszy szybko pocieszy się w ramionach dziewczyny, której będzie imponowała jego forsa. Ten drugi znajdzie sobie wrażliwą i szczerą dziewczynę podobną do niego. Najlepszą przyjaciółką Ewy jest Kasia, młoda aktorka awangardowego teatru, trochę zamknięta w sobie, zdystansowana, poważna feministka. Jako pierwsza wyciąga rękę do mężczyzny, który jej się podoba - Adama, młodego, zdolnego fotografika, pracoholika i perfekcjonisty. Ceniony w branży Adam chętnie eksperymentuje z nowymi technikami, dając upust swoim obsesjom. Kasia pociąga go i fascynuje, ale on sam wyraźnie nie dojrzał do prawdziwego związku. Udając, że nie dostrzega jej starań, woli wycofać się w świat swoich fantazji. Historie opowiedziane w filmie Agnieszki Trzos nie kończą się więc bajkowo. Królewicze i królewny zostają sami w swoich wieżach. Z nadmiaru ostrożności, asekuranctwa, egoizmu, strachu. Zapominają, że miłość polega głównie na dawaniu siebie, bez liczenia zysków i strat.