TVP Kultura Czwartek, 17.01.2019 08:15 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - KAROLINA CICHA Dysk./wywiad/debata, 9 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Małgorzata Nieciecka - Mac (prowadzący) Album "Jeden - wiele" to zbiór najradośniejszych i najjaśniejszych pieśni, które można usłyszeć w świątyniach na Podlasiu, gdzie od wieków współegzystują obok siebie różne religijne tradycje. Gościem Małgorzaty Niecieckiej - Mac jest współautorka tego wyjątkowego muzycznego projektu multiinstrumentalistka Karolina Cicha. 08:35 NOCLEG Dramat, 28 min, Polska, 1973 Reżyseria: Feliks Falk Scenariusz: Feliks Falk Zdjęcia: Andrzej Jaroszewicz Aktorzy: Marek Walczewski, Zbigniew Zapasiewicz, Zbigniew Bielski, Edward Kusztal Bohater filmu, dobrze sytuowany intelektualista, zatrzymuje się na nocleg w odludnie położonym domu, gdzie dochodzi do zatargu między nim i pijanymi mieszkańcami. Ustępuje w obliczu agresji, choć nie jest tchórzem. Kiedy jednak decyduje się w końcu na interwencję, jest ona już nieskuteczna. 09:20 ZMRUŻ OCZY Film obyczajowy, 86 min, Polska 2003 Reżyseria: Andrzej Jakimowski Scenariusz: Andrzej Jakimowski Zdjęcia: Adam Bajerski, Paweł Śmietanka Muzyka: Tomasz Gąssowski Aktorzy: Zbigniew Zamachowski, Ola Prószyńska, Małgorzata Foremniak, Andrzej Chyra, Andrzej Mastalerz, Rafał Guźniczak, Jerzy Rogalski, Krzysztof Ławniczak, Ryszard Orlik, Rafał Walentowicz, Justyna Godlewska, Alicja Bach, Andrzej Golejewski, Cezary Garbowicz, Tomasz Wójtowicz Nakręcony w ciągu zaledwie trzech tygodni, bardzo skromnym nakładem środków, debiut fabularny Andrzeja Jakimowskiego okazał się prawdziwą rewelacją FPFF w Gdyni w 2003 r. i zyskał miano jednego z najpiękniejszych filmów, jakie w ostatnich latach powstały w Polsce. Oprócz Nagrody Specjalnej Jury, nagrody za zdjęcia, debiut reżyserski, scenografię i kostiumy na festiwalu w Gdyni, film otrzymał ponadto nagrodę FIPRESCI w Mannheim, Złotą Różę na MFF w Soczi i nagrodę główną jury na MFF w San Francisco oraz liczne wyróżnienia krajowe. Publiczność Lata Filmowego w Kazimierzu Dolnym w 2003 r. uznała "Zmruż oczy" za najlepszy polski film. Pochwały i nagrody są w pełni uzasadnione, bo też Jakimowski nakręcił film o niezwykłej urodzie plastycznej, pełen poezji i życiowej mądrości, skłaniający do refleksji, działający kojąco jak delikatny dotyk dłoni. Jego bohaterowie potrafią wyjątkowo intensywnie, zmysłowo doświadczać swego istnienia, napawać się życiem, choć pozornie nic się w nim nie dzieje. Ci, którzy wtargną do ich królestwa - wiecznie zagonieni, pochłonięci robieniem kariery i pieniędzy, pod ich wpływem i pod urokiem niezwykłego miejsca też zaczną się zmieniać. Uświadomią sobie, że nie muszą się tak bardzo obawiać, że coś ich ominie lub na coś nie zdążą, bo to, co najcenniejsze, mamy w sobie. Ogromnym atutem filmu są kreacje aktorskie - zbudowane z półtonów, skupione i wyciszone, i to zarówno w wydaniu gwiazd tej miary, co Zbigniew Zamachowski, Małgorzata Foremniak czy Andrzej Chyra, jak i debiutantów - rewelacyjnej Oli Prószyńskiej jako Małej i stanowiącego niewątpliwe odkrycie aktorskie Rafała Guźniczaka jako Sosnowskiego. 10 - letnia dziewczynka ucieka ze swego nowobogackiego domu, od wiecznie zajętych własnymi sprawami rodziców i znajduje schronienie u byłego korepetytora Jaśka, nauczyciela i niespełnionego pisarza, który porzucił życie w mieście i został stróżem w likwidowanym pegeerze, gdzie pilnuje resztek dobytku. Dziewczynka kradnie niepotrzebne jej w sumie drobiazgi, chcąc swoją ucieczką i takimi czynami zwrócić na siebie uwagę dorosłych. W zamian za obietnicę, że porzuci kradzieże, Jasiek udziela jej azylu, dając słowo, że jej nie wyda. Stróż, a z nim także Mała, znajdują bratnie dusze w osobach wioskowego dziwaka Eugeniusza, wyalienowanego epileptyka recytującego grecką poezję, oraz nastoletniego syna jednego z popegeerowców, "Sosnoszczuka", bystrego i dowcipnego obserwatora rzeczywistości. W poszukiwaniu dziewczynki do podełckiej wioski najpierw próbuje dotrzeć policja, ale jej samochód utyka w rowie (następnego ranka pozostaje po nim tylko rozgrabiony szkielet), a później rodzice Małej podróżujący luksusowymi autami, eleganccy, pewni siebie. Lekceważony przez nich outsider, który "nie ma samochodu, pieniędzy ani kobiety, i który nie robi w życiu nic pożytecznego", uświadomi im, że ich zbuntowana córka nie potrzebuje nowego komputera czy lalki, ale miłości, zainteresowania, rozmowy. Jeśli zabiorą ją siłą, wcale jej nie odzyskają. Wystarczy tylko na chwilę przystanąć, zmrużyć oczy, by to dostrzec. 11:00 DOM - ODC. 12/25 - KTO DZIŚ TAK UMIE KOCHAĆ Serial obyczajowy, 103 min, Polska 1987 Reżyseria: Jan Łomnicki Scenariusz: Jerzy Janicki, Andrzej Mularczyk Zdjęcia: Bogusław Lambach Muzyka: Waldemar Kazanecki Aktorzy: Tomasz Borkowy, Jolanta Żółkowska, Wacław Kowalski, Tadeusz Janczar, Bożena Dykiel, Anna Ciepielewska, Stanisław Zaczyk, Joanna Szczepkowska, Wiriliusz Gryń, Jan Englert, Henryk Bista, Hanna Lachman, Józef Nowak, Barbara Sołtysik, Barbara Rachwalska i inni Bracia Talarowie, Andrzej i Leszek, wciąż nie mogą dojść do porozumienia, dzielą ich zadawnione urazy i wielki żal. Żona dozorcy domu przy ul. Złotej umiera. Pan Popiołek i pani Talarowa postanawiają resztę życia spędzić razem - łączy ich samotność i rozgoryczenie, że ich dzieci poszły zupełnie innymi drogami i nie rozumieją potrzeb rodziców. Po cywilnym rozpoczynają się przygotowania do ślubu kościelnego, ale los krzyżuje wszystkie plany. Leszek Talar przegrywa na wyścigach, potem rozbija syrenkę, którą matka wygrała na książeczkę PKO. Życie gmatwa mu się coraz bardziej. Przyszłość wszystkich lokatorów domu przy ul. Złotej jest niepewna, ich kamienica została przeznaczona do wyburzenia. 12:55 PRZYJACIEL Film science fiction, 18 min, Polska, 1965 Autor: Stanisław Lem Reżyseria: Marek Nowicki Scenariusz: Marek Nowicki, Jerzy Stawicki Zdjęcia: Marek Nowicki, Jerzy Stawicki Aktorzy: Piotr Kurowski, Józef Pieracki Bohaterem filmu jest Herden, którego krokami kieruje potężny móżg elektronowy dążący do zdobycia władzy nad światem. Mózg unieszkodliwia inżynier Tichy. Scenariusz według noweli Stanisława Lema "Przyjaciel". 13:30 PARĘ OSÓB, MAŁY CZAS Dramat psychologiczno - obyczajowy, 105 min, Polska 2005 Scenariusz na podstawie książki Jadwigi Stańczakowej "Dziennik we dwoje" i reżyseria: Andrzej Barański Zdjęcia: Dariusz Kuc Aktorzy: Krystyna Janda, Andrzej Hudziak, Igor Przegrodzki, Zdzisław Wardejn, Krystyna Tkacz, Arkadiusz Detmer, Monika Obara, Elżbieta Kępińska, Żanna Gierasimowa i inni Andrzej Barański już w połowie lat 80. myślał o przeniesieniu na ekran "Zawału" Mirona Białoszewskiego, ale na przeszkodzie stawały mu kłopoty z pozyskaniem praw autorskich i zdobyciem funduszy na produkcję. Pod koniec lat 90. miał już gotowy scenariusz o jego serdecznej przyjaciółce i sekretarce, niewidomej Jadwidze Stańczakowej, ale znów musiało minąć kilka lat, nim wreszcie projekt doczekał się realizacji. Za kanwę scenariusza posłużyła książka Jadwigi Stańczakowej "Dziennik we dwoje", na podstawie której powstała kameralna i subtelna, niezwykle ciepła, ale przenikliwa opowieść o przyjaźni dwojga artystów pióra, uhonorowana m. in. na FPFFw Gdyni w 2005 r. nagrodą za wybitną kreację Krystyny Jandy i nagrodą dziennikarzy, oraz nagrodą na festiwalu w Karlovych Varach za główną rolę męską dla równie znakomitego Andrzeja Hudziaka. Akcja filmu obejmuje lata 1975 - 1982 i ukazuje złożone relacje Mirona Białoszewskiego i Jadwigi Stańczakowej z punktu widzenia tej ostatniej. Trudno jednak powiedzieć, że jest to wyłącznie jej relacja: niewidoma kobieta oglądała bowiem i poznawała świat oczyma Mirona, czy to podczas przejażdżek z nim po mieście (co prawda, często w środku nocy, bo pisarza drażnili ludzie i światło słoneczne), czy to poprzez jego teksty opisujące rzeczywistość. Potrzebowali siebie nawzajem, mimo że nie umieli nazwać tego, co ich łączyło: przyjaźń, bliskość duchowa, platoniczne uczucie? On - nadwrażliwy egoista, kapryśny introwertyk, odsuwał od siebie wszystko, co stanowiło prozę codziennej egzystencji. Potrzebował kogoś, kto by się nim opiekował i pilnował bieżących spraw: od kupowania ubrań, sprzątania i prania, poprzez załatwianie spraw urzędowych, po przepisywanie jego tekstów, umawianie spotkań z wydawcami i czytelnikami. Ona pragnęła za wszelką cenę żyć jak ludzie widzący, być aktywna i samodzielna, czuć się potrzebna. Po rozstaniu z wieloletnim przyjacielem, nazwanym w filmie Jackiem, Białoszewski stał się jeszcze bardziej zależny od niej i grona znajomych, sąsiadów, przyjaciół, którzy dbali o niego i jego sprawy pod dyskretne dyktando Jadwigi. On nie bardzo umiał okazywać wdzięczność, bywał wobec niej opryskliwy, ale też potrafił jak nikt inny pocieszyć ją w samotności i depresji, na którą cierpiała. Gdy Jadwiga też zapragnęła pisać, bezceremonialnie krytykował jej wiersze, powodowany doświadczeniem, ale i zawodową zazdrością. Nie chciał mieć przy sobie konkurentki, która początkowo podejmowała te same tematy, opisywała te same miejsca i osoby co on, lecz jednocześnie udzielał jej cennych wskazówek pisarskich. Gdy zdołał ją przekonać, że powinna się skupić na swych odczuciach i przeżyciach osoby niewidomej, przyniosło to korzyść im obojgu: jej wiersze zyskały na autentyzmie i oryginalności, on przestał się obawiać rywalizacji i porównań. Nie ma w tym filmie wyraźnie zarysowanej akcji, linearnej fabuły, są za to drobne obrazki z PRL - owskiej codzienności, w której oboje żyli (kłopoty z zaopatrzeniem, problemy ze zdobyciem telefonu, biurokracja, nie najłatwiejsze warunki mieszkaniowe itp.), ale także z cowtorkowych spotkań literackich w mieszkaniu pisarza, z jego wieczorów autorskich, spacerów z Jadwigą po mieście. Film Andrzeja Barańskiego opowiada również o tym, jak ta zgrzebna rzeczywistość przekształca się w sztukę, staje się tworzywem literackim, dając dzieła najwyższej próby. 15:25 CONSTANS Dramat psychologiczny, 86 min, Polska, 1980 Reżyseria: Krzysztof Zanussi Scenariusz: Krzysztof Zanussi Zdjęcia: Sławomir Idziak Muzyka: Wojciech Kilar Aktorzy: Tadeusz Bradecki, Zofia Mrozowska, Małgorzata Zajączkowska, Cezary Morawski, Witold Pyrkosz, Ewa Lejczak, Jan Jurewicz, Juliusz Machulski, Jacek Strzemżalski, Edward Żebrowski, Krystyna Bigelmajer, Kazimierz Borowiec, Leszek Cichy, Lucjan Dytrych, Wanda Elbińska Witek, absolwent technikum, który właśnie odbył służbę wojskową, jest zapalonym taternikiem. W czasie jednej z wypraw w wysokogórskim schronisku jeden z taterników z uznaniem wspomina jego ojca, także miłośnika gór. Wręcza Witkowi swoją wizytówkę. To dzięki niej chłopak otrzymuje atrakcyjną posadę w przedsiębiorstwie organizacji wystaw. Wkrótce służbowo wyjeżdża do Indii. Tam obserwuje, jak jego szef, Mariusz, dopuszcza się machinacji w rozliczeniach dewizowych. Po powrocie do kraju Witek usiłuje się dowiedzieć, dlaczego wszyscy w firmie przymykają oczy na to, co robi Mariusz. W czasie kolejnego wyjazdu za granicę sytuacja się powtarza. Dodatkowo Mariusz namawia Witka, by przyłączył się do nich - inni koledzy też są w to zamieszani - i brał swoją dolę. Witek kategorycznie odmawia. Pozostali z zemsty urządzają mu w nocy "kocówę". Po powrocie do Polski Witek nadal trwa przy swoim. Koledzy robią mu więc kolejne świństwa. Zostaje skreślony z listy osób wyjeżdżających do Kanady. Zapowiada, że odwoła się do Rady Zakładowej. W szatni ginie mu 200 dolarów. Gdy w końcu decyzja w sprawie wyjazdu do Kanady zostaje zmieniona, Witek sam rezygnuje z tej podróży, prosząc o urlop. Chce bowiem zrealizować swoje marzenie i wyjechać w Himalaje. Wydaje się, że w tym nikt mu nie jest w stanie przeszkodzić. Tymczasem na lotnisku celnicy znajdują w jego bagażu niezadeklarowane 200 dolarów. Film, wspaniale przyjęty przez krytyków, którzy doszukiwali się w nim swoistej kontynuacji "Iluminacji". "W reżyserii nie ma śladów liryzmu ani afektacji, prosty, surowy styl, slużący celnemu zarysowaniu postaci i wydarzeń. (...) Obraz społeczeństwa (nie tylko polskiego) nazbyt łatwo usprawiedliwiającego egoizm (...) Wyobrażasz sobie, że świat zmieni się, jeśli znajdzie się jeden sprawiedliwy - mówi przyjazny Witoldowi człowiek. Witold tak uważa i myli się. Ale z tego błędu Zanussi stworzył najpiękniejszy ze swych filmów." - pisano w jednej z recenzji. "Constans" na festiwalu w Cannes w roku 1980 otrzymał nagrodę za reżyserię i nagrodę Jury Ekumenicznego. Nagrody filmowe: 1980 - Krzysztof Zanussi Cannes (MFF) - nagroda Jury 1980 - Krzysztof Zanussi Cannes (MFF) - nagroda Jury Ekumenicznego 1980 - Krzysztof Zanussi Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) - Nagroda Specjalna Jury 1980 - Tadeusz Bradecki Koszalin (KSF "Młodzi i Film") - nagroda aktorska w wyniku plebiscytu publiczności 1981 - Krzysztof Zanussi Kartagena (MFF) - nagroda za scenariusz 1981 - Krzysztof Zanussi Panama (MFF) - Wielka Nagroda 17:20 DROGI WOLNOŚCI - ODC. 5 - OBERWANIE CHMURY Serial historyczny, 52 min, Polska, 2018 Reżyseria: Maciej Migas Scenariusz: Joanna Wojdowicz Aktorzy: Paulina Gałązka, Katarzyna Zawadzka, Julia Rosnowska, Adam Cywka, Izabela Kuna Lipiec 1919 rok. Gazeta prowadzona przez trzy siostry odnotowuje dramatyczny spadek sprzedaży. Na dodatek zbliża się termin porodu Lali. Narzeczony Maryni, Szymon, wciąż nie może wrócić z frontu do domu, tak jak wielu innych polskich oficerów. Wojna polsko - bolszewicka potrwa jeszcze ponad rok. Lala nie może znieść atmosfery skandalu wokół jej ciąży. Obwinia ojca, choć nie chce mu powiedzieć prawdy o ojcu swojego dziecka. Wsiada w pierwszy lepszy pociąg, by uciec jak najdalej od Krakowa. W pociągu zaczyna rodzić. Pomocy udziela jej doktor Przypkowski, w którego domu w Jędrzejowie znajduje opiekę. Anna, która jej towarzyszy, namawia ją do jak najszybszego kontaktu z ojcem dziecka. W domu Przypkowskich Lali udaje się przeprowadzić wywiad z nieoczekiwanym gościem - Komendantem. W redakcji Doster obejmuje rządy silnej ręki. Młody, uparty dziennikarz, 20 - letni Michał Górski - Wilczek, dzięki małemu szantażowi uzyskuje zgodę wydawcy na pracę w Iskrze. Doster zatrudnia również Rudolfa Katznera. 18:25 DROGI WOLNOŚCI - ODC. 6 - KOBIETA IDEALNA Serial historyczny, 52 min, Polska, 2018 Reżyseria: Maciej Migas Scenariusz: Joanna Wojdowicz Aktorzy: Paulina Gałązka, Katarzyna Zawadzka, Julia Rosnowska, Adam Cywka, Izabela Kuna Sierpień 1920. Trwa wojna polsko - bolszewicka. Szymon naraża swoje życie pod Warszawą. Redakcja Iskry organizuje zbiórkę broni dla ochotników. Nawet Emilia Biernacka przekazuje wnuczkom broń powstańczą na ten cel. Henryk Dembiński przesyła Dosterowi szczotkę pierwszego numeru "Kobiety Idealnej". Usypia tym czujność redakcji. Nikt się nie spodziewa artykułu, który wychodzi na łamach nowego dodatku do IKC, szkalującego przeszłość Biernackich. Kiedy Michał Górski wpada na pomysł, jak załatwić autora artykułu, Alina jest przeciwko: brzydzi się takimi metodami. Marynia wbrew siostrze bierze się do działania i przekazuje informacje babce. Anna i Ignacy spędzają ze sobą czas w Lanckoronie. Dla obojga staje się jasne, że nic ich już nie łączy. Anna zdobywa się na odwagę, by wykrzyczeć Ignacemu prawdę o ojcu Józefki. 19:25 KTÓRĘDY PO SZTUKĘ - JAN STEEN Magazyn, 8 min, Polska, 2018 Reżyseria: Anna Zakrzewska Scenariusz: Tomasz Filiks Wykonawcy: Grażyna Bastek Jan Steen, słynny holenderski malarz obrazów rodzajowych o zabarwieniu satyrycznym i moralizatorskim, stworzył w tym kameralnym dziele wykwintną kompozycję z niejednoznacznym przesłaniem treściowym. Widz wprowadzony jest do wnętrza mieszczańskiego domu, by uczestniczyć w scenie, która na pozór ukazuje wizytę obnośnego handlarza oferującego kupno drobiazgów z otwartej na stole skrzynki. Kluczem do interpretacji sceny jest tu jednak napis na zawieszonym u sklepienia świeczniku: Dat ghy sockt, sock ick me (To, czego on szuka, szukam również i ja). Jest to cytat z poematu amsterdamskiego poety Gerbranda Adriaensza Bredera (1584 - 1618) "Boertigh Liedtboek", w którym słowa te wypowiada młoda dziewczyna, wybierając zamiast starego, choć bogatego zalotnika, młodego chłopca. 19:40 HERBERT - MOSTY - DWIE KROPLE Dysk./wywiad/debata, 12 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Karolina Felberg - Sendecka (prowadzący) "Herbert - mosty" to cykl programów, poświęconych wybranym wierszom Zbigniewa Herberta. Widz staje się świadkiem i zarazem uczestnikiem w procesie analizy wierszy, dokonywanym przez różniące się od siebie wiekiem, wiedzą i perspektywą życiową grupy czytelników jego poezji. Pierwsza to wybitni literaturoznawcy, reżyserzy, pisarze i kompozytorzy. Druga zaś to młodzież Liceum Filmowego w Warszawie. Próba dialogu między dwoma spojrzeniami buduje nowe, zaskakujące konteksty, które prowadzą widza do pogłębionego odczytania wierszy. Okazuje się, że wiersze Zbigniewa Herberta w konfrontacji z problemami współczesności nabierają szczególnej, a czasem wręcz zaskakującej aktualności. Sam proces analizy staje się fascynującą przygodą, którą mogą przeżywać wszyscy widzowie, bez względu na wiek i doświadczenie w odbiorze dzieł literackich. Opis sceny podczas bombardowania, której świadkiem był młody Herbert. Świat płonie, a na schodach stoi dwoje zakochanych, potrącanych przez tych, co zbiegają do schronu. Czy miłość może ocalić? - na to pytanie próbują odpowiedzieć uczniowie Liceum Filmowego w Warszawie. W odcinku udział biorą wybitni eksperci: Andrzej Franaszek, Jacek Kopciński, Gaba Kulka, Prot Jarnuszkiewicz, oraz uczniowie Liceum Filmowego w Warszawie. Wiersz czyta wybitna aktorka młodego pokolenia, Justyna Wasilewska. 22:05 PORTRETY - GINTROWSKI Film dokumentalny, 43 min, Polska, 2015 Reżyseria: Arkadiusz Bartosiak Film dokumentalny o Przemysławie Gintrowskim. Opowieść o artyście, którego legenda nie przetrwała dziejowej rewolucji, mimo że on sam przyczynił się do jej zwycięstwa. To historia genialnego muzyka, który śpiewając rewolucyjne pieśni, porywał tłumy. Kiedy wreszcie zwyciężył, przestał być potrzebny i popadł w zapomnienie. 23:05 MUZYKA POD LIBERATOREM - GRAŻYNA BACEWICZ Kameralne i studyjne (widowisko), 24 min, Polska, 2016 Wykonawcy: Jakub Jakowicz, Bartosz Bednarczyk Koncert z cyklu "Muzyka pod Liberatorem", a w nim kompozycje Grażyny Bacewicz, wybitnej polskiej kompozytorki, i skrzypaczki wykona duet w składzie Jakub Jakowicz (skrzypce) i Bartosz Bednarczyk (fortepian). Będzie można wysłuchać jej dwóch Sonat na skrzypce z fortepianem, z 1947 i 1949 roku. 01:40 KINO NOCNE - EGOIŚCI Dramat obyczajowy, 103 min, Polska 2000 Reżyseria: Mariusz Treliński Scenariusz: Przemek Nowakowski, Wojciech Nowak, Mariusz Treliński Zdjęcia: Grzegorz Kuczeriszka Muzyka: Paweł Mykietyn Aktorzy: Magdalena Cielecka, Olaf Lubaszenko, Jan Frycz, Rafał Mohr, Agnieszka Dygant, Viola Kołakowska, Maja Ostaszewska i inni Mariusz Treliński filmy reżyseruje rzadko. Częściej pracuje w teatrze i na scenach operowych. "Egoistami" powrócił za kamerę, nie spodziewając się zapewne, że jego film wywoła aż takie kontrowersje. Już w czasie pierwszego publicznego pokazu na festiwalu w Gdyni publiczność i krytycy podzielili się na tych, którzy odsądzili reżysera od czci i wiary, chcąc go nawet "wyróżnić" Złotym Pawiem dla najgorszego filmu przeglądu, i tych, którzy film w pełni zaakceptowali i chwalili za odwagę i bezkompromisowość. Złotego Pawia "Egoistom" ostatecznie nie przyznano, za to swoją nagrodą obdarowało film Trelińskiego jury młodzieżowe. Jak twierdzi sam reżyser, jego film nie jest opowieścią o konkretnym bohaterze, ale o dzisiejszych czasach, o wielkomiejskich elitach, które jako pierwsze zetknęły się z zachodnim stylem życia i żyją w nieustannej pogoni za sukcesem. Mają dobrą pracę, duże pieniądze, które trwonią podczas alkoholowych i narkotykowych imprez. W ich życiu nie ma tematów tabu ani wyższych wartości. Jest seks w rozmaitych konfiguracjach i niekontrolowany "odlot". Za tę "wolność", iluzoryczne poczucie spełnienia yuppies płacą jednak wysoką cenę - duchowego spustoszenia, samotności, nieustannej pozy, która uniemożliwia normalne komunikowanie się. "Egoiści" to także film o Warszawie - eklektycznym mieście chaosu, prowincjonalnej karykaturze Manhattanu, w której - jak błyskotliwie ujął to swego czasu Jerzy Waldorff - tak budynki, jak ludzie im wyżej się pną, w tym gorszym są guście. Film nie ma struktury linearnej. Zamiast chronologicznej opowieści Treliński tworzy ciąg epizodów, przeplatających się historii, których wzajemne powiązania nie od razu są dla nas jasne. Anka, Smutny, Filip i Młody to tzw. ludzie sukcesu. Ona jest "bogata z domu", studiuje i ma właśnie okazję wyjechać na dłużej do Stanów Zjednoczoczonych. Pozostali uprawiają wolne zawody, czerpią z życia pełnymi garściami, bawią się. Ankę porzucił Smutny, utalentowany kompozytor, niegdyś triumfator Warszawskiej Jesieni, który teraz tworzy "dla mamony" muzyczkę do reklam. Świadom własnej bezsilności i słabości, wypalony jako artysta i człowiek, próbuje popełnić samobójstwo, ale nie starcza mu odwagi. Anka, która nagrywa na wideo swój ból rozstania, dostaje nieoczekiwanie od losu jeszcze jedną szansę odzyskania utraconej miłości - jej lot przełożono z powodu mgły na następny dzień. Aby zwrócić na siebie uwagę, dziewczyna okalecza się w kawiarni, upokarza przypadkowych mężczyzn, a wreszcie robi z siebie żałosną dziwkę. Młody bardzo wcześnie - może za wcześnie? - dostał się do świata dużych pieniędzy i sukcesów zawodowych. Nie zdążył dojrzeć emocjonalnie i psychicznie. Pod maską agresywnego macho ukrywa lęk przed dorosłością i odpowiedzialnością. Ma się żenić, lada chwila zostanie ojcem. Tymczasem dla niego miłość oznacza "lubić siebie", a czekając na narodziny potomka, najbardziej denerwuje się brakiem "koksu". Pełną świadomość swojej sytuacji ma za to Filip, sporo starszy od swoich znajomych ceniony architekt homoseksualista. Obdarzony ironicznym dystansem do siebie i świata zblazowany sybaryta utracił wiarę we wszystko, także w Boga. Dręczy go poczucie jałowości i pustki. Po odejściu kolejnego kochanka decyduje się dokonać aktu samospalenia.