TVP Kultura Poniedziałek, 18.02.2019 08:15 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - MIKOŁAJ MIROWSKI Dysk./wywiad/debata, 9 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Wojciech Engelking (prowadzący) "Piłsudski [nie]znany" to zbiór rozmów, które z historykami i filozofami przeprowadził Mikołaj Mirowski. O książce rozmawialiśmy z jej autorem. 08:25 LINIE ŻYCIA (ONCE UPON A LINE) Film animowany, 6 min, USA, 2016 Reżyseria: Alicja Jasina Scenariusz: Alicja Jasina Krótki film animowany. "Linie życia" (Once Upon a Line) to historia o mężczyźnie, który prowadzi monotonne życie, póki nie spotka pewnej rudej kobiety. Wtedy jego świat staje do góry nogami - dosłownie i w przenośni. (źródło: europeanfilmfestival.szczecin.pl) 08:45 WIELKANOC Dramat wojenny, 35 min, Polska, 1974 Autor: Jerzy Putrament Reżyseria: Wojciech Marczewski Scenariusz: Wojciech Marczewski Zdjęcia: Krzysztof Winiewicz Muzyka: Andrzej Trzaskowski Aktorzy: Asja Łamtiugina, Czesław Jaroszyński, Jan Ciecierski, Henryka Dobosz, Barbara Nowakowska Adaptacja opowiadania Jerzego Putramenta. Akcja filmu rozgrywa się w 1944 roku. Małżeństwo Anna i Marek, żołnierze polskiego wojska, spotykają się we wsi za linią frontu. Anna stacjonuje od pewnego czasu w wiejskiej chałupie, jej mąż, Marek, dostaje dwudniowy urlop i przyjeżdża do niej. Mają dla siebie tylko jeden dzień i noc. Krótki urlop zatruwa im jednak dramatyczne wydarzenie - podczas wybuchu miny ginie synek gospodarzy. 09:35 DZIEŃ WIELKIEJ RYBY Film obyczajowy, 70 min, Polska 1996 Scenariusz i reżyseria: Andrzej Barański Zdjęcia: Krzysztof Ptak Muzyka: Henryk Kuźniak Wykonawcy: Jan Peszek, Jan Wieczorkowski, Joanna Brodzik, Beata Tyszkiewicz, Marek Walczewski, Leszek Zduń, Władysław Kowalski, Artur Barciś, Anna Majcher, Jan Frycz, Roman Kłosowski, Bogusław Sochnacki, Aleksandra Woźniak i inni Zgodnie z pierwotnym zamysłem reżysera "Dzień wielkiej ryby" miał nosić tytuł "Po latach". Miał też być filmem "o przemijaniu i o tym, co trwa, czyli o uczuciu, które pozostaje na zawsze własnością zakochanych, mimo mijających lat". W końcowej fazie realizacji tytuł się zmienił, nie zmieniła się zaś treść. Zgodnie z duchem prozy Kornela Filipowicza, na podstawie której powstał scenariusz, utwór Barańskiego pozostał poruszającym zapisem daremności ludzkich wysiłków w celu zatrzymania biegu czasu i oszukania natury. Ta ostatnia bowiem, a zwłaszcza świat przyrody, pejzaż "intensywnie wkracza w życie ludzi, w ich psychikę". Słowa Barańskiego znajdują odzwierciedlenie w filmie. Jan, mężczyzna w średnim wieku, po trzydziestu latach nieobecności przyjeżdża do miasteczka, w którym niegdyś bywał częstym gościem. Jako zapalony wędkarz wpadał tutaj na ryby. Teraz również przyjechał z wędkarskim ekwipunkiem, lecz to nie nadzieja udanego połowu sprawiła, że wrócił. Trzydzieści lat temu poznał tutaj Irenę - dziewczynę, która mogła odmienić jego życie. On jednak nie pozwolił na to. Dlaczego rozbił ich i tak kruchy związek? Nieśmiałość? Lęk przed wielką miłością? Brak doświadczenia w zdobywaniu kobiety? Miał przecież tylko osiemnaście lat, ale miał też i wzajemność Ireny. Więc dlaczego? Teraz, po latach Jan wie, że Irena mogła być najważniejszą osobą w jego życiu. Wie również, że już nigdy nią nie będzie. W odruchu buntu przeciwko nieubłagalności przemijania podejmuje wysiłek przekraczający jego siły. Niczym daleki krewny słynnego bohatera opowiadania Hemingwaya, łapie na wędkę ogromną rybę. Jej wydobycie na brzeg graniczy z cudem. Mężczyzna jednak nie zamierza zrezygnować. 11:00 KOMEDIANTKA - ODC. 8* Serial historyczno - obyczajowy, 54 min, Polska, 1987 Autor: Władysław Reymont Reżyseria: Jerzy Sztwiertnia Scenariusz: Jerzy Sztwiertnia Zdjęcia: Andrzej Ramlau Muzyka: Adam Sławiński Aktorzy: Małgorzata Pieczyńska, Elżbieta Kępińska, Piotr Dejmek, Beata Tyszkiewicz, Marzena Trybała, Bronisław Pawlik, Krzysztof Gosztyła, Krzysztof Kowalewski, Krzysztof Wakuliński, Jerzy Zelnik, Grażyna Szapołowska, Witold Dębicki, Stanisław Brudny, Katarzyna Gniewkowska, Jan Jankowski Janka wyjeżdża po zakupy do Kielc, przypadkiem spotyka aktorów z "Tivoli". Dyrektor Cabiński proponuje jej powrót do teatru i obiecuje główną rolę. Ponieważ jednak jej ojciec jest bardzo chory, dziewczyna decyduje się zostać w Bukowcu i wyjść za mąż za Grzesikiewicza. Świerkowski, który chciałby ożenić się z Janką, knuje intrygę. Tuż po oświadczynach Grzesikiewicz otrzymuje anonimowy list informujący go o życiu Janki w Warszawie. Zaręczyny zostają zerwane. Wykorzystuje to Świerkowski, oświadczając się Jance, lecz oburzona dziewczyna wyrzuca go z domu, a sama wyjeżdża do Heli Halder. 12:10 KOMEDIANTKA - ODC. 9* Serial historyczno - obyczajowy, 54 min, Polska, 1987 Autor: Władysław Reymont Reżyseria: Jerzy Sztwiertnia Scenariusz: Jerzy Sztwiertnia Zdjęcia: Andrzej Ramlau Muzyka: Adam Sławiński Aktorzy: Małgorzata Pieczyńska, Elżbieta Kępińska, Piotr Dejmek, Beata Tyszkiewicz, Marzena Trybała, Bronisław Pawlik, Krzysztof Gosztyła, Krzysztof Kowalewski, Krzysztof Wakuliński, Jerzy Zelnik, Grażyna Szapołowska, Witold Dębicki, Stanisław Brudny, Katarzyna Gniewkowska, Jan Jankowski Janka gości u Heli Halder, razem z przyjaciółką odwiedza miejscową literatkę, Stabrowską. Grzesikiewicz przyjeżdża po dziewczynę, zabiera ją do Bukowca, gdzie czeka na nią ciężko chory ojciec. Wspólnie odwożą Orłowskiego do Szpitala Bonifratrów do Warszawy. Janka i Grzesikiewicz, już pogodzeni, pobierają się, wyjeżdżają do Włoch, a potem zamieszkują w Krasnowej. Częstym gościem ich domu jest Witowski. Janka z trudem daje sobie radę jako gospodyni w Krasnowej i nie zawsze umie porozumieć się z rodzicami męża. Sytuacja zmienia się, gdy przychodzi na świat ich pierwszy syn. Jankę odwiedza Głogowski. Widząc, że stała się już inną kobietą, odjeżdża z Krasnowej, żegnając się chyba na zawsze. 13:20 TRZY MŁYNY - ODC. 1/3 - MŁYN NAD UTRATĄ Miniserial obyczajowy, 57 min, Polska, 1985 Reżyseria: Jerzy Domaradzki Scenariusz: Jerzy Domaradzki, Bolesław Michałek Zdjęcia: Wit Dąbal Muzyka: Jerzy Satanowski Aktorzy: Ewa Dałkowska, Jan Janowski, Jerzy Zelnik, Edward Żentara, Franciszek Pieczka "Trzy młyny" to cykl telewizyjny, powstały na kanwie opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza "Młyn nad Utratą" (1936), "Młyn nad Lutynią" (1946) i "Młyn nad Kamienną" (1950). Akcja miniserialu toczy się od roku 1928 do lat pięćdziesiątych. Każdy odcinek jest zamkniętą całością, a jedyną postacią, pojawiającą się we wszystkich, jest ksiądz Ryba, grany przez Edwarda Żentarę. Rok 1928. Młody poeta Julian Zdanowski przyjeżdża do swego starszego przyjaciela Karola - zamożnego arystokraty, konesera sztuki i zagorzałego wielbiciela muzyki Ryszarda Wagnera. Wkrótce poznaje Jadwigę - rozwódkę z dwojgiem dzieci, która mieszka w młynie. Między Julianem a znacznie starszą od niego kobietą rodzi się uczucie. Niespodziewany afekt przyjaciela wywołuje niepokój Karola. Darzy on bowiem Zdanowskiego nie tyle przyjaźnią, co platoniczną, homoseksualną miłością. Niebawem poeta przeprowadza się do Jadwigi. Jednak ich idylla nie trwa długo. "Młyn nad Utratą", na podstawie którego zrealizowano pierwszą część serii, to owoc Iwaszkiewiczowskich poszukiwań metafizycznego sensu ludzkiej egzystencji. Scenarzyści nieco zmienili wymowę utworu. Jego filmowa wersja to przede wszystkim opowieść o kryzysie europejskiej kultury, zakażonej wirusem nihilizmu i faszyzmu. 14:35 KRAMARZ Film obyczajowy, 91 min, Polska 1990 Scenariusz i reżyseria: Andrzej Barański Zdjęcia: Dariusz Kuc Muzyka: Henryk Kuźniak Aktorzy: Roman Kłosowski, Bożena Adamek, Artur Barciś, Bogusz Bilewski, Zbigniew Buczkowski, Stanisława Celińska, Jerzy Cnota, Władysław Dewoyno, Bożena Dykiel, Antoni Jurasz, Grzegorz Heromiński, Ryszard Kotys, Paweł Królikowski, Agnieszka Krukówna, Piotr Krukowski, Edward Kusztal, Włodzimierz Kwaskowski, Gustaw Lutkiewicz, Włodzimierz Maciudziński i inni Niemal od początku swej kariery Andrzej Barański uważany jest za reżysera chętnie portretującego codzienne życie, zwłaszcza na prowincji. Jego bohaterowie to z reguły "zwykli zjadacze chleba", pochłonięci banalnymi, acz często dolegliwymi troskami, mało zwracający uwagę na wielkie przemiany społeczne i dziejowe burze. Sposób narracji w filmach Barańskiego nasycony jest zwykle delikatnym, dobrodusznym humorem i łagodnym sentymentalizmem. Reżyser konsekwentnie uprawia własną filozofię kina. Jej naczelną zasadą jest prawo do indywidualnej interpretacji świata, na którą wpływ mają przede wszystkim własne doświadczenia i przemyślenia. Twórczość autora "Tabu" od lat fascynuje krytyków swą osobnością i nietypowością. Jeden z nich tak o tym pisał: "Manifestowana w filmach Barańskiego zgoda na los i brak pretensji do świata jest na naszym gruncie czymś niebywałym - choć podobne nastawienie nie dziwiłoby w filmie skandynawskim czy chińskim. Barański ukazuje Polskę z całkowitym pominięciem romantycznych klisz, tak właśnie jakby ukazywał Skandynawię czy Chiny. Patrzy na świat trochę jak gość z Księżyca lub jak archeolog, zafascynowany materialnymi szczegółami życia." Scenariusz "Kramarza" powstał na podstawie pamiętnika Edwarda Kozieła pt. "Wspomnienia wędrownego kramarza". "Pierwsze wydanie ukazało się dwadzieścia lat temu i już wtedy ten pamiętnik zwrócił moją uwagę. Poprzednie utwory opisujące kramarstwo pełne były barwnych epizodów i wyrazistych postaci. U Kozieła wszystko było ściszone. Był prawdziwym kramarzem, nie wodewilowym czy operetkowym, ale takim, który całe swoje życie spędzał w drodze, nocując gdzie się da, wędrując na rowerze od wsi do wsi. Są ludzie, którzy obracają milionami, i tacy, którzy prowadzą interesy na niewielką skalę, ale dla nich to zajęcie jest wszystkim, całym życiem. Taki właśnie jest Kozieł i taki jest bohater mojego filmu. Nie chciałem realizować filmu biograficznego, zmieniłem więc nazwisko głównej postaci, ale wszystkie etapy życiorysu filmowego Chruścika zgadzają się z biografią Kozieła, poza oczywiście współczesną sekwencją, którą dokomponowałem jako zakończenie kramarzowej wędrówki" - mówił o swych źródłach inspiracji Andrzej Barański. Akcja filmu rozpoczyna się w momencie, gdy kramarz Chruścik, stojąc przed sądem, opowiada koleje swojego życia. Nie było ono lekkie. Od dzieciństwa musiał ciężko pracować. Marzył o własnym domu, więc harował i oszczędzał, oszczędzał, oszczędzał... Kiedy prawie już uskładał potrzebną sumę, nastąpiła wymiana pieniędzy, która go zrujnowała. Nie poddał się jednak. Jako akwizytor katolickiego pisemka i hodowca świn w dzierżawionej stodole dochrapał się znacznej sumy. I wówczas fortuna znów zadrwiła z Chruścika, zostawiając go bez grosza. Nieprzebrane pokłady optymizmu, którymi zawsze rozporządzał, nie pozwoliły wszakże pechowcowi upaść na duchu. Po raz trzeci zaczął wszystko od początku, tym razem jako kramarz. Jednak złośliwy los najwyraźniej postanowił nie dać mu spokoju. 16:20 ŚLADAMI WIELKICH KOMPOZYTORÓW - ŚLADAMI MAHLERA (MAHLER) Film dokumentalny, 51 min, Francja, 2012 Reżyseria: Alain Dualt Cykl dokumentalny przedstawiający sylwetki sławnych kompozytorów. Bohaterem odcinka jest Gustav Mahler, który zwykł mawiać "Moje czasy jeszcze nadejdą". To proroctwo zaczęło się spełniać dopiero od lat 60. XX wieku, za życia kompozytor często zmagał się z ostrą krytyką swoich utworów. O jego życiu i twórczości opowiada wnuczka Marina Mahler. Prezentowane są także zdjęcia rodzinne. Odwiedzamy również miejsca związane z artystą. 17:25 PROWOKATOR Dramat, 88 min, Polska/Wielka Brytania/Czechy 1995 Reżyseria: Krzysztof Lang Scenariusz: Maciej Maciejewski, Krzysztof Lang Zdjęcia: Artur Reinhart Muzyka: Michał Lorenc Aktorzy: Bogusław Linda, Krzysztof Pieczyński, Danuta Stenka, Bartek Topa, Piotr Wawrzyńczak, Andrzej Blumenfeld, Janusz Nowicki, Henryk Bista, Edyta Olszówka, Monika Bolly, Joanna Trzepiecińska, Adam Bauman, Paweł Nowisz Akcja filmu rozgrywa się na początku XX wieku, w zaborze rosyjskim i austriackim. Artur Herling (Bogusław Linda) przeprowadza zamach na carskiego dygnitarza. Podczas akcji ginie także kilkuletnia córeczka oficera, a jego żona zostaje okaleczona. Herling zostaje schwytany i trafia do więzienia. Udaje mu się jednak uciec. Trafia do Zakopanego i dociera do małej grupy anarchistów, kierowanych przez Andrzeja Woydę. Woyda i jego ludzie przygotowują serię zamachów na carskich dygnitarzy. Herling pomaga im w konstruowaniu bomb. Cały czas jednak dręczą go wyrzuty sumienia, obsesyjnie powraca obraz zabitej dziewczynki. On, który popełnił kilkanaście morderstw politycznych, zaczyna mieć wątpliwości co do swoich działań. Atmosfera zagęszcza się podczas wspólnych wypraw w góry. Marta, kobieta Woydy, ma bowiem ochotę na romans z Herlingiem. Dużą rolę odgrywa w tym filmie tatrzańska przyroda, na tle której rozgrywa się znaczna część akcji. Bohaterowie to zapaleni taternicy. "Początek naszego wieku to również początek taternictwa. Wówczas nie miało ono jeszcze charakteru sportu wyczynowego, było raczej przejawem wolnego ducha." - mówi Krzysztof Lang, który sam przez 15 lat zajmował się wspinaczką. Sceny, w których bohaterowie wspinają się w górach, zrealizowano w Tatrach, z udziałem przyjaciół reżysera z tatrzańskiego TOPR - u. Aktorzy odbyli krótki kurs wspinaczki, najpierw przygotowywali się w podwarszawskich bunkrach, później w Jurze Krakowsko - Częstochowskiej. Sceny rozgrywające się w warszawskiej Cytadeli grane są w języku rosyjskim. Mocną stroną filmu są zdjęcia Artura Reinharta, który w roku 1994 jako najlepszy operator zdobył Złotą Żabę na festiwalu Camerimage. 19:05 RZECZ POLSKA - ŻELAZKO TURYSTYCZNE Film dokumentalny, 10 min, Polska, 2018 Reżyseria: Tomasz Filiks, Anna Zakrzewska Scenariusz: Tomasz Filiks, Anna Zakrzewska Muzyka: Bartosz Kruczyński Wykonawcy: Marek Sosenko, Stanisław Lenartowicz 100 najlepszych polskich projektów na 100 - lecie Niepodległości! Żelazko turystyczne projektu Andrzeja Jana Wróblewskiego i Andrzeja Latosa, choć nigdy nie weszło do produkcji, jest jednym z ciekawszych pomysłów w polskim AGD lat 70. To niepozorne urządzenie było odpowiedzią na prężnie rozwijającą się turystykę - rodzinne wyjazdy na wakacje, czyli jeden z symboli czasów Gierka. Zaprojektowane w 1975 roku żelazko, po złożeniu mieściło się w każdej walizce, a jego wielofunkcyjna grzałka mogła zostać użyta do zaparzenia herbaty. Nowy cykl TVP Kultura to propozycja przyjrzenia się krajowej sztuce projektowania. Będzie to zarówno odpowiedź na obserwowaną od jakiegoś czasu modę na przedmioty vintage, jak i promocja najciekawszych nowych rozwiązań projektowych. Choć polski design w ostatnich latach staje się jednym z naszych eksportowych hitów, to wciąż zbyt mało się o nim mówi. Program ma opowiadać o konkretnych przedmiotach, rekonstruując historię ich powstania, pokazując ich funkcję w przestrzeni, przedstawiając twórców i projektantów. Ta opowieść o rzeczach stanie się również opowieścią o najnowszej historii Polski. 19:15 KTÓRĘDY PO SZTUKĘ - CECCO DEL CARAVAGGIO Magazyn, 7 min, Polska, 2018 Reżyseria: Anna Zakrzewska Scenariusz: Tomasz Filiks Wykonawcy: Grażyna Bastek Cecco del Caravaggio był wiernym naśladowcą Michelangela Merisi da Caravaggio (1571 - 1610), jeśli nie jego współpracownikiem. Giulio Mancini (1559 - 1630), słynny kolekcjoner i krytyk sztuki, uwzględnił go w swoim dziele "Considerazoni sullam pittura": Francesco detto Cecco del Caravaggio figurował tam razem z Bartolomeo Manfredim, Jusepe de Riberą, Spadrinem i Carlo Saracenim, jako jeden z najważniejszych przedstawicieli szkoły Caravaggia. Choć niewiele szczegółów biografii Cecco jest znanych, identyfikuje się go z artystą zwanym Francesco Buoneri (1590 - 1625), współautorem dekoracji w kaplicy Guicciardini we florenckim kościele Świętej Felicyty. Cecco gorliwie naśladował styl Caravaggia, ale również zasłynął z niekonwencjonalnych rozwiązań dla tematów typowo caravaggionistycznych. Tak, jak w przypadku warszawskiego obrazu ze św. Sebastianem. Historia życia tego męczennika jest znana między innymi ze Złotej Legendy: Sebastian, który był ważnym rzymskim dowódcą, a także wiernym wyznawcą Chrystusa, został skazany na śmierć za wyznawanie swej wiary. Według legendy prześladowcy przebili go tyloma strzałami, ze zaczął przypominać jeżozwierza. Przed śmiercią uchroniła go troskliwa opieka św. Ireny, która opatrzyła jego rany, po czym Sebastian powrócił do pałacu cesarza, by napomnieć go o okrutności jego czynów względem chrześcijan. 19:25 ALEKSANDRA JACHTOMA Film dokumentalny, 22 min, Polska, 2018 Reżyseria: Anna Zakrzewska Scenariusz: Anna Zakrzewska Wykonawcy: Aleksandra Jachtoma Bohaterką programu jest Aleksandra Jachtoma - jedna z najważniejszych polskich artystek, wybitna abstrakcjonistka, która zdaniem wielu krytyków nie doczekała się należnego uznania tylko i wyłącznie ze względu na swoją płeć. Mimo że jej obrazy znajdują się w wielu prestiżowych kolekcjach, sprzedawane są za spore sumy na aukcjach sztuki, rzeczywiście nie osiągnęła takiej pozycji w świecie sztuki jak inny wielki abstrakcjonista Stefan Gierowski. Czy artystka zgadza się z tą opinią? Czy uważa, że jej jako kobiecie było trudniej? Jej talent mieli okazję docenić tacy twórcy jak Henryk Stażewski, który zaraz po wizycie w jej pracowni zachwycony jej warsztatem malarskim napisał do swojego przyjaciela Kojiego Kamojiego o jej talencie. Niezmiernie cenił ją Roman Opałka oraz stały bywalec jej domu pisarz Ryszard Kapuściński. W tej pracowni, która w przeciwieństwie do wielu ''męskich pracowni"nie spełnia funkcji czysto użytkowej, ale jest połączona z przestrzenią mieszkalną, pracowni, która zawsze tętniła życiem towarzyskim, artystka tworzy i mieszka do dziś. W rozświetlonej naturalnym światłem pracowni, przy sztalugach rozłożone są atrybuty jej pracy (farby, pędzle). Aleksandra Jachtoma, dziś już 88 - letnia artystka, wciąż maluje, zawsze kiedy tylko pozwala jej na to kondycja fizyczna. Artystka opowie, czym jest dla niej kolor, barwa, a także, jaką rolę odgrywa sam format dzieła, czy za wszystkim stoi świadoma decyzja, czy zdarza jej się działać czystko intuicyjnie. Skąd wie, że zamalowane płótno jest już obrazem, kiedy uważa swój obraz za skończony. Czy czuje, że malarstwo abstrakcyjne może kiedyś stracić swoją moc, a może już trochę straciło? Skąd wiadomo, że to coś więcej niż kolorowa dekoracja, kto o tym decyduje? 20:20 ROZUMIEMY SIĘ BEZ SŁÓW (LA FAMILLE BELIER) Film komediowy, Belgia/Francja 2014 Reżyseria: Eric Lartigau Scenariusz: Victoria Bedos Aktorzy: Louane Emera, Karin Viard, Francois Damiens, Eric Elmosnino, Roxane Duran, Ilian Bergala, Luca Gelberg, Mar Sodupe Sześć nominacji do nagrody Cezara, spośród których statuetka powędrowała do dla Louane Emery, w kategorii najbardziej obiecująca aktorka. Swoją karierę artystyczną Louane zaczęła jako półfinalistka francuskiej edycji programu The Voice. Miała 18 lat, kiedy wystąpiła w komedii "Rozumiemy się bez słów", właśnie zagrała tu utalentowaną wokalnie nastolatkę, która staje przed trudnym wyborem. W filmie Louane Emera sama wykonuje wszystkie piosenki swojej bohaterki. Rodzina Belierów mieszka na prowincji. Rodzice i ich młodszy syn są głusi, porozumiewają się na migi. Kontakt ze światem zapewnia im 16 - letnia córka Paula, która pomaga w gospodarstwie i przy sprzedaży serów wyrabianych przez rodzinę, a także asystuje podczas ich wizyt u lekarza. Jest ich podporą, bez niej nie wyobrażają sobie życia, przy niej czują się bezpiecznie. Bystra i inteligentna dziewczyna radzi sobie ze wszystkimi obowiązkami, które na nią spadają, nigdy się nie skarży na swój los. Harmonię w rodzinie zakłócają pewne wydarzenia. Kiedy nauczyciel muzyki organizuje przesłuchania do szkolnego chóru, odkrywa wielki talent Pauli. Proponuje uczennicy, by wzięła udział w konkursie wokalnym w Paryżu. Nagrodą jest przyjęcie do paryskiej szkoły śpiewu, przy Radiu France, które finansuje stypendium. Na wiadomość, że córka może opuścić dom, rodzina wpada w panikę. Przyzwyczaili się już, że zawsze mogą liczyć na jej pomoc w gospodarstwie i w interesach. W tej sytuacji Paula rezygnuje z konkursu, choć zawsze marzyła o śpiewaniu. Wspaniały występ dziewczyny w szkolnym chórze sprawia jednak, że rodzice zmieniają zdanie. Dochodzą do wniosku, że nie mogą stawać na drodze do szczęścia córki. Czy Paula za namową nauczyciela muzyki zdecyduje się na rozwijanie swego talentu? 00:25 PANORAMA KINA POLSKIEGO - PERŁA W KORONIE Dramat, 116 min, Polska 1972 Reżyseria: Kazimierz Kutz Scenariusz: Kazimierz Kutz Zdjęcia: Stanisław Loth Muzyka: Wojciech Kilar Występują: Olgierd Łukaszewicz, Łucja Kowolik, Franciszek Pieczka, Jan Englert, Bernard Krawczyk, Marian Opania, Jerzy Cnota, Wojciech Alaborski, Emir Buczacki, Leonard Pietraszak, Edward Kusztal, Jan Bogdół i inni Kazimierz Kutz debiutował w roku 1959 filmem " Krzyż Walecznych". W latach następnych zrealizował m.in. "Nikt nie woła", "Ludzie z pociągu", "Milczenie", "Upał", "Skok", a także "Sól ziemi czarnej" - była to pierwsza część tryptyku poświęconego ludziom Śląska. Kolejne części to "Perła w koronie" i "Paciorki jednego różańca". Większość scen kręcono w katowickiej kopalni "Wieczorek", plenery zaś w Michałkowicach, Chropaczowie, Bytomiu. W scenach zbiorowych wzięło udział blisko 4 tysiące osób, pod ziemią przebywało 250. Główną rolę kobiecą zagrała Łucja Kowolik, mieszkanka Śląska nie będąca zawodową aktorką. Akcja filmu rozgrywa się w latach trzydziestych na Śląsku. Głównym wątkiem jest walka górników o utrzymanie kopalni. Jej właściciel Niemiec postanowił ją zlikwidować i zalać wodą. Górnicy dowiadują się o tym na dwa tygodnie przez wyznaczona datą zamknięcia zakładu. Postanawiają rozpocząć strajk - nie podejmują pracy i nie opuszczają kopalni. Wysyłają swojego przedstawiciela do ministerstwa przemysłu w Warszawie. Ten jednak nie jest w stanie niczego załatwić. Zdeterminowani górnicy przystępują do strajku głodowego. Protestują nie tylko z tego powodu, że grozi im utrata pracy, ale również dlatego, że dla nich kopalnia jest czymś świętym. Związani są z nią od kilku pokoleń, żywiła ich ojców i dziadów. Obok bohatera zbiorowego, którym są pracownicy kopalni, Kazimierz Kutz przedstawia bliżej losy młodego, górniczego małżeństwa. Jaś do szaleństwa kocha swoją młodą żonę Wichtę. Przerażeniem napawa go myśl o rozstaniu z nią. Jednak rozumie, że protest jest potrzebny i zostaje wraz z innymi pod ziemią. Udział w strajku jest dla niego swoistą próbą dojrzałości. 04:25 SCENA ALTERNATYWNA - DREKOTY Magazyn, 21 min, Polska, 2018 Reżyseria: Joanna Makowska Drekoty to zespół założony przez Olę Rzepkę, perkusistkę i pianistkę, która po latach grania z licznymi zespołami (m.in. Alte Zachen, Wovoka, a wcześniej Pogodno, Graal, The Complainer) postanowiła spróbować, czym jest samodzielność artystyczna.