TVP Kultura Piątek, 19.04.2019 08:35 MAŁA APOKALIPSA (LA PETITE APOCALYPSE) Film polityczny, psychologiczny, 106 min, Polska/Włochy/Francja, 1992 Autor: Tadeusz Konwicki Reżyseria: Costa-Gavras Scenariusz: Costa-Gavras, Jean - Claude Grumberg Zdjęcia: Patrick Blossier Muzyka: Philippe Sarde Aktorzy: Pierre Arditi, Andre Dussollier, Jiri Menzel, Anna Romantowska, Maurice Benichou, Chiara Caselli, Carlo Brandt, Tadeusz Stanisławski Jan, Jacques Denis, Andreas Voutsinas, Henryk Bista, Kazimierz Kaczor, Beata Tyszkiewicz, Olga Grumberg "Mała apokalipsa" powstała na motywach wydanej w 1979r. powieści Tadeusza Konwickiego pod tym samym tytułem. Film zrealizował francuski reżyser Costa - Gavras, twórca m.in. dramatów politycznych: "Z" i "Sekcja specjalna". Opowiedziana historia została utrzymana w stylistyce gorzkiej satyry, miejscami przypomina klasyczną komedię. Wydarzenia rozgrywają się we współczesnym Paryżu, a miejscem akcji jest elegancki salon, gdzie odbywa się przyjęcie. Wśród zaproszonych gości są znane postaci ze środowiska lewicowych intelektualistów. W maju 1968 roku stali oni na paryskich barykadach, teraz dbają już tylko o swoje błyskotliwe kariery i życie w dostatku. Na przyjęciu jest również polski pisarz, Stanisław, rezydent, były mąż pani domu, Polki, obecnie żony Francuza - Henriego. Polak opuszcza towarzystwo, by w swej służbówce oddać się pisaniu. Usiłując naprawić instalację elektryczną, przypadkowo powoduje spięcie. Wskutek wywołanego przez pisarza zamieszania, dochodzi do nieporozumienia. Francuscy przyjaciele - Henri i Jacques - nabierają bowiem przekonania, że Stan próbował popełnić samobójstwo. Powodów tego aktu rozpaczy od razu dopatrują się w osobistych niepowodzeniach pisarza (tutejsi wydawcy nie kwapią się z publikacją jego dzieł), jak również w sytuacji, w jakiej znalazła się jego ojczyzna - Polska - tak dziś odległa od mitu "Solidarności". Od tej pory główny wątek filmu koncentruje się wokół planu, jaki obmyślają Henri i Jacques. Nie zamierzają oni bynajmniej odwodzić Stana od zamiaru popełnienia samobójstwa. Wolą raczej zrobić dobry interes na jego rzekomej rozpaczy. Postanawiają więc, że pisarz dokona spektakularnego smospalenia na placu św. Piotra w Rzymie w obecności papieża, tłumu wiernych i kamer telewizyjnych. Obok takiego aktu rozpaczy, na pewno nikt nie przejdzie obojętnie. Po nagłośnieniu sprawy, nazwisko pisarza będzie na ustach całego świata. Wydawnictwa zaczną zabiegać o publikacje jego dzieł w rekordowym nakładzie, stacje telewizyjne zainteresują się emisją dokumentu o jego ostatnich dniach życia. Przyjaciele ostro zabierają się do realizacji szalonego planu: wynajmują ekipę telewizyjną, organizują przyspieszony przekład książek Stana na francuski. Teraz muszą już tylko dopilnować, by przypadkiem pisarzowi nie przyszedł do głowy pomysł, by zabić się wcześniej. Tymczasem Stan ma sceptyczny stosunek do całego zamieszania wokół jego osoby. Interesuje go jedynie fakt, że zaczyna odzyskiwać zainteresowanie byłej żony, Barbary. W końcu jednak nadchodzi ten dzień... 10:35 KOCIE ŚLADY Film kryminalny, Polska 1971 Autor: Maciej Patkowski Reżyseria: Paweł Komorowski Scenariusz: Maciej Patkowski i Paweł Komorowski Zdjęcia: Tadeusz Wieżan Muzyka: Lucjan Kaszycki Aktorzy: Janusz Gajos, Mieczysław Pawlikowski, Joanna Jędryka, Alicja Jachiewicz, Jerzy Trela, Andrzej Balcerzak, Marian Cebulski, Ewa Maria Hesse, Irena Orska, Maria Kaniewska i inni Od dłuższego czasu w okolicach Zakopanego uprawia swój przestępczy proceder nieuchwytna szajka przemytników kamieni szlachetnych. Zostaje tu skierowany młody porucznik Wojciech Góralczyk, który ma rozpracować bandę. Porucznik podaje się za dziennikarza z Polskiego Radia, rzekomo zbierającego materiały o wypadkach drogowych w górach. Szczególnie interesuje go tragiczne w skutkach zdarzenie sprzed roku. Na krętej drodze w okolicach Zakopanego na przydrożnym drzewie rozbiło się wówczas dwoje turystów z Austrii. Śledczy uznali śmierć małżonków za nieszczęśliwy wypadek. Ta sprawa nie daje jednak spokoju Góralczykowi, od początku podejrzewającemu, że mogły za tym stać osoby trzecie. W barze poznaje ładną i sympatyczną kierowniczkę miejscowej szkoły, Hankę, która śpieszy się do pracy, a tymczasem jej autobus się spóźnia. Góralczyk proponuje jej podwiezienie, a podczas jazdy wypytuje o wypadek samochodowy sprzed roku. Okazuje się, że więcej na ten temat wie brat Hanki, Waldek, który jest milicjantem. To on zdradza rzekomemu dziennikarzowi parę szczegółów ze śledztwa. Przypomina sobie też, że za autem Austriaków pędziła wtedy warszawa na polskich numerach. Góralczyk postanawia sprawdzić ten trop. Porucznik jest zachwycony uroczą Hanką, z którą się zaprzyjaźnia. Dziewczynie nie ułożyło się w sprawach osobistych, jej mąż fotograf od dawna żyje własnym życiem. I to właśnie mąż Hanki, u którego Góralczyk znajdzie pewne zdjęcie, oraz kręcący się wokół jej domu tajemniczy czarny kot z białymi uszami naprowadzą porucznika na trop przestępczej grupy. Ale Góralczyk zostaje zdemaskowany i uprowadzony przez bandytów, którzy zamierzają go zlikwidować, by zatrzeć wszelkie ślady. Twórca Kocich śladów, Paweł Komorowski, debiutował filmem "Koniec nocy". Asystował m. in. Andrzejowi Munkowi przy realizacji "Człowieka na torze" i "Eroiki", współpracował z Jerzym Kawalerowiczem i Andrzejem Wajdą. Samodzielnie zrealizował ponadto "Czerwone berety", "Stajnię na Salwatorze", "Czerwone i białe", "Szaradę", seriale "Przygody pana Michała", "Misja" i "Oko proroka", "Syzyfowe prace". 12:00 KTÓRĘDY PO SZTUKĘ - MIECZYSŁAW WEJMAN Magazyn, 6 min, Polska, 2018 Reżyseria: Anna Zakrzewska Scenariusz: Tomasz Filiks Wykonawcy: Piotr Rypson O serii "Tańczący" Mieczysława Wejmana opowiada Piotr Rypson. Cykl graficzny jest prawdopodobnie próbą opisania powstania w getcie warszawskim, przez co mógłby być porównywany z innym cyklem, który mierzył się z tematem okrucieństwa - "Okropności Wojny" Goi. W chwili kiedy ilustracje powstały, sprzęt do druku był zabroniony, dlatego i dziś zadziwia precyzja ich wykonania. 12:15 KAMIZELKA Film obyczajowy, 43 min, Polska, 1971 Autor: Bolesław Prus Reżyseria: Stanisław Jędryka Scenariusz: Stanisław Jędryka Zdjęcia: Jacek Korcelli Aktorzy: Jerzy Zelnik, Tadeusz Fijewski, Ligia Branice, Tadeusz Kondrat Adaptacja noweli Bolesława Prusa. Akcja filmu, podobnie jak i literackiego pierwowzoru, rozgrywa się w XIX - wiecznej Warszawie. W oficynie pewnej kamienicy mieszka młode, ubogie małżeństwo: Anna i Filip. On jest buchalterem, ona dorabia do skromnej pensji męża szyciem i prywatnymi lekcjami. Jedyną ozdobą ich małego mieszkanka jest wiszący nad łóżkiem obraz przedstawiający sielski, wiejski krajobraz. Oboje lubią sobie wyobrażać, że pewnego dnia, gdy ich sytuacja materialna się poprawi, pojadą w takie urocze miejsce na wakacje. Chociaż żyją biednie, bardzo się kochają. Mieszkający naprzeciwko stary doktor często widzi ich w oknie tulących się do siebie i śmiejących. Pewnego dnia Anna wręcza mężowi prezent: uszytą własnoręcznie kamizelkę. Filip, który zarywał noce, ślęcząc nad księgami rachunkowymi, nieoczekiwanie dostaje wymarzony awans - zostaje głównym buchalterem w cukrowni. Wierzy, że ich trudny los wreszcie się odmieni. Ale właśnie wtedy na małżonków spada wielki cios: Filip zapada na zdrowiu, ujawnia się gruźlica, która od dawna go nękała. Anna wzywa doktora, nie chce jednak pogodzić się ze straszną prawdą. Próbuje udawać przed sobą i mężem, że ten wyzdrowieje. Tymczasem stan Filipa się pogarsza, coraz bardziej opada z sił i chudnie. Otrzymana od żony kamizelka coraz luźniej na nim zwisa. Chory ma świadomość, że utrata wagi to jeden z symptomów choroby. Gdyby znów nabrał ciała, może by wyzdrowiał? By nie martwić ukochanej Anny, ucieka się do drobnego oszustwa. Nie wie, że i ona, nie chcąc mu odbierać ostatniej nadziei, stosuje ten sam wybieg. 13:10 MISTRZ Teatr TV, 76 min, Polska, 1966 Reżyseria: Jerzy Antczak Scenariusz: Zdzisław Skowroński Zdjęcia: Jan Janczewski Muzyka: Johann Sebastian Bach Aktorzy: Janusz Warnecki, Ignacy Gogolewski, Ryszarda Hanin, Andrzej Łapicki, Henryk Borowski, Igor Śmiałowski, Zbigniew Cybulski "Mistrz" wystawiony w Teatrze TV przyniósł twórcom m.in. nagrodę państwową I stopnia. Film Jerzego Antczaka według tejże sztuki zdobył Prix Italia. Jury festiwalu, uznawanego za najpoważniejszą imprezę radiowo - telewizyjną w świecie, nagrodziło scenariusz i reżyserię. Recenzenci byli jednak zgodni, że "Mistrz" w ogromnym stopniu zawdzięcza międzynarodowe laury Januszowi Warneckiemu. Z myślą o nim napisał sztukę Zdzisław Skowroński. Jerzy Antczak namówił przeszło 70 - letniego artystę, heroicznie znoszącego swoje kalectwo, do zagrania roli, która przeszła do historii naszej telewizji. Notabene, właśnie w telewizji, we współpracy z Antczakiem, ten wybitny aktor stworzył u schyłku życia trzy wielkie kreacje ("Milczenie morza" Vercorsa, "Głos" i "Mistrz" Skowrońskiego). "Mistrza" oglądało się ze ściśniętym gardłem. A przecież aktor nie próbował wyciskać łez. Był skupiony, surowy w wyrazie. W pewnym sensie grał siebie - aktora tułającego się w młodości po prowincjonalnych teatrach, człowieka, który przeżył Pawiak, okupację, poniżenie i wielkie cierpienie. W sztuce Zdzisława Skowrońskiego postać "mistrza" powraca we wspomnieniach młodego aktora. Przygotowuje się on właśnie do roli Makbeta. Słynny monolog ze sztyletem mówi tak, jakby "kogoś widział przed sobą". Rzeczywiście, ma przed oczami scenę z czasów okupacji. W podwarszawskim dworku schronili się uciekinierzy z miasta. Wśród nich - stary aktor, pochłonięty przygotowaniami do wymarzonej roli Makbeta, święcie przekonany, że zagra ją po wojnie. W domu zjawia się gestapo. Szuka partyzantów, którzy wysadzili pociąg. Spośród zebranych wybiera zakładników. Stary buchalter, jak zapisano w kenkarcie, nie interesuje gestapowców. Wskazują na młodego aktora. "Mistrz" chce przekonać wszystkich, że on też jest artystą, choć nigdy w życiu nie zagrał żadnej wielkiej roli. Tej ostatniej szansy nie może stracić. I nie traci. 14:50 VIA CRUCIS Koncert, 63 min, Polska, 2018 Reżyseria: Tomasz Man Wykonawcy: Angelo Romagnoli, Aneta Głuch, Ewelina Ciszewska, Adrianna Maliszewska, Wojciech Basiakowski, Aleksander Zuchowicz, Jacek Jaskuła "Droga krzyżowa" współczesnego polskiego kompozytora, Pawła Łukaszewskiego, to pozycja wzbogacająca okres duchowych przygotowań do świąt wielkanocnych. Oratorium zakomponane zgodnie z układem stacji drogi krzyżowej w każdej części kontempluje muzycznie jedną ze scen ostatniej drogi Jezusa Chrystusa. Od strony wizualnej dzieło uzupełnia cykl obrazów "Jasnogórska Golgota" Jerzego Dudy - Gracza przedstawiających malarski komentarz do okresu poprzedzającego najważniejsze wydarzenie w całym roku liturgicznym. Kontemplacyjny charakter dzieła pozwala na zanurzenie się w tajemnicy śmierci i zmartwychwstania, grzechu i odkupienia. 16:10 JAK DALEKO STĄD, JAK BLISKO Dramat psychologiczny, 93 min, Polska 1972 Scenariusz i reżyseria: Tadeusz Konwicki Zdjęcia: Mieczysław Jahoda Muzyka: Zygmunt Konieczny Wyk. Andrzej Łapicki, Gustaw Holoubek, Alicja Jachiewicz, Maja Komorowska, Zdzisław Maklakiewicz, Ewa Krzyżewska, Edmund Fetting, Piotr Pawłowski, Jadwiga Kuryluk - Cebrzyńska, Marek Jasiński, Stanisław Jasiukiewicz, Ryszard Terlikowski, Anna Dziadyk i inni Dorobek filmowy Tadeusza Konwickiego zajmuje w polskiej kinematografii miejsce szczególne. Krytyka najczęściej określa dokonania twórcy "Lawy" mianem "kina autorskiego", nastawionego przede wszystkim (jeśli nie wyłącznie) na unaocznianie obsesji, niepokojów i fascynacji artysty. Introwertyzm fimów Konwickiego wywoływał sprzeczne reakcje u widzów. Jedni dziwili się złośliwie, dlaczego filmy o "prywatnych kompleksach" autora mają być finansowane za państwowe pieniądze. Według innych głęboka penetracja duszy jednostki paradoksalnie odkrywała nie znane dotąd obszary wiedzy o życiu zbiorowości. W większości filmów autora "Zaduszek" nie ma klasycznie rozumianej akcji. Zastępuje ją poetycka gra nastrojów, balansowanie na granicy jawy i snu, koegzystencja realistycznego konkretu i nadrealistycznych fantazji. Ujęcia wydają się nadmiernie statyczne, obraz często znaczy mniej niż słowo. Dlatego kinowe dokonania Konwickiego uchodzą za "niekasowe" i trudne w odbiorze. Z opinią tą kłóci się jednak sporo nagród zebranych przez reżysera w kraju i za granicą. Tematyka filmów Konwickiego nie odbiega od tej, którą nagminnie porusza w swoich książkach. Psychika uformowana pod wpływem przeżyć wojennych ("Ostatni dzień lata"), romantyczno - martyrologiczna tradycja polskiej kultury ("Salto", "Lawa"), tęsknota za utraconym światem dzieciństwa ("Dolina Issy") to tworzywo, z którego reżyser najczęściej buduje swe kinowe opowieści. Nie inaczej jest w "Jak daleko stąd, jak blisko" (1972). Bohaterem utrzymanego w konwencji snu utworu jest czterdziestoletni Andrzej, który odbywa symboliczną podróż w przeszłość. Ma nadzieję, że dzięki niej uda mu się wyjaśnić przyczyny samobójstwa jego przyjaciela Maksa. W ślad za Andrzejem podąża grupa zagadkowych przebierańców w strojach chochołów i aktor Włodek. Podczas onirycznej wędrówki bohater spotyka widma osób, z którymi był niegdyś związany. Są wśród nich m. in. partyzancka miłość Musia, rodzice, pierwsza żona Joasia i towarzysz dziecięcych zabaw Szloma. "Jak daleko stąd, jak blisko" uhonorowano Nagrodą Specjalną Jury na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie (1972), "Syrenką Warszawską" Polskiej Krytyki Filmowej (1972) oraz Nagrodą Specjalną Jury za najlepszy scenariusz na MFFilmów Autorskich w San Remo (1973). 18:00 JONASZ W BRZUCHU LEWIATANA Film dokumentalny, 54 min, Polska, 2014 Reżyseria: Krzysztof Wierzbicki Scenariusz: Krzysztof Wierzbicki Zdjęcia: Andrzej Wojciechowski Opowieść o życiu Jonasza Kofty w PRL - u. O tym, jak w tym systemie znajdował sobie enklawy wolności i jaką cenę za to płacił. O jego wiecznej wędrówce, o sukcesach i dramatach, o chwilach buntu wobec zniewolenia i momentach godzenia się z losem, o chorobie, którą przewalczył i o śmierci, która przyszła niespodziewanie i za wcześnie. Ale i o radości życia, dowcipie i pogodzie ducha. Film nie jest wyliczanką piosenek autorstwa bohatera. Niektóre utwory Jonasza Kofty stały się wręcz komentarzem do kolejnych epizodów z życia poety. Film wzbogacają materiały archiwalne, które odtworzą atmosferę PRL - u w latach 60. , '70. i 80. Kontrapunkt stanowi piosenka Kofty "Radość o poranku". Z tego okresu pojawi się pięć obszarów działalności Jonasza: Kabaret pod Egidą, Klub Studencki Hybrydy, Polskie Radio, knajpa Estrada. Jonasza Koftę wspominają jego najbliżsi: żona Jaga i syn Piotr oraz aktorzy, kompozytorzy, wykonawcy jego tekstów, koledzy po piórze, m.in.: Jan Pietrzak, Stefan Friedmann, Wojciech Młynarski, Andrzej Dudziński, Ewa Dałkowska, Irena Karel, Hanna Banaszak, a także inni koledzy, towarzysze biesiad i wędrówek Jonasza po mieście. Współcześnie realizowane sceny (wspomnienia) zostały zilustrowane licznymi materiałami archiwalnymi. Na epilog złoży się opowieść przyjaciół o chorobie Jonasza i o jego niespodziewanej śmierci, oraz symboliczna scena w dawnym barze Przechodnim (naprzeciwko starych Hybryd). 20:25 WIECZÓR KINOMANA - NOSTALGIA (NOSTALGIA) Dramat psychologiczny, 125 min, ZSRR/Włochy, 1983 Reżyseria: Andriej Tarkowski Scenariusz: Tonino Guerra, Andriej Andriej Aktorzy: Oleg Yankovsky, Erland Josephson, Domiziana Giordano, Patrizia Terreno Rosyjski poeta Gortchakov, razem z przewodnikiem i tłumaczem, podróżuje przez Włochy, by prześledzić i poznać życie także rosyjskiego kompozytora żyjącego w XVIII wieku. W pewnym starożytnym mieście spotyka chorego Domenico, który parę lat wcześniej uwięził swoją własną rodzinę w stodole, by chronić ich przed złem tego świata. Tłumaczka próbuje przekonać Rosjanina, że to wszystko bujda i nieprawda. Ten jednak dostrzega w opowieści mężczyzny prawdę. Poeta zaczyna zagłębiać się w umysł psychopaty. 22:40 EUFONIE | ARVO PÄRT NOWE OBLICZE WSPÓŁCZESNEJ DUCHOWOŚCI CZ. 1 Koncert, 40 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Estoński Filharmoniczny Chór Kameralny, Tnu Kaljuste, Orkiestra Kameralna Z Tallina W ramach I Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Europy Środkowo - Wschodniej EUFONIE odbył się koncert Arvo Pärta, wybitnego estońskiego kompozytora muzyki chóralnej i instrumentalnej. Znalazły się w nim: - Fratres na skrzypce, orkiestrę smyczkową i perkusję (1977) - Cantus in Memory of Benjamin Britten na orkiestrę smyczkową i dzwony (1977) - Adam’s Lament na chór mieszany i orkiestrę smyczkową (2010) Utwory wykonywał Estoński Filharmoniczny Chór Kameralny i Orkiestra Kameralna z Tallina pod dyrekcją Tnu Kaljuste. 00:20 TERAZ ANIMACJE! - NIC SIĘ NIE DZIEJE (NOTHING HAPPENS) Film animowany, 11 min, Dania/Francja, 2017 Reżyseria: Michelle Kranot, Uri Kranot Krótki film animowany. Na przedmieściach panuje przenikliwe zimno. Mimo to tworzy się tu zbiegowisko. Wszyscy na coś czekają. Jednak nic się nie dzieje. Film nagrodzony m.in. na MFFA w Annecy, MFF Etiuda&Anima i MFFA Fest Ana. (żródło: ck.lublin.pl) 00:35 TERAZ ANIMACJE! - ZNAKI Film animowany, 8 min, Polska, 1981 Scenariusz: Jerzy Kumala Zdjęcia: Krzysztof Stawowczyk Wycinankowa animacja ucznia Kazimierza Urbańskiego. Jej bohater pewnego dnia budzi się, a nad swoją głową widzi dziwne kręgi przypominające wirującą aureolę. Ten znak wyróżnia go spośród reszty ludzi z jego społeczności. Staje się "innym" i zostaje wykluczony. 00:45 TERAZ ANIMACJE! - CZŁOWIEK I CHLEB Film animowany, 6 min, Polska, 1997 Reżyseria: Ryszard Czekała Zdjęcia: Tomasz Wolf Aktorzy: Ryszard Czekała Film będący pochwałą ludzkiej gotowości do podejmowania niekończących się wyzwań losu. Otrzymywany codziennie bochenek chleba więzień przeznacza na zalepianie tysięcy dziur w murach celi. Mieszkają w nich działające na nerwy ruchliwe insekty, które przemykają nieustannie z otworu do otworu. Kiedy dzieło jest skończone, więzień nieoczekiwanie zostaje przeniesiony do innej celi. Trzymany w dłoniach nowy bochenek chleba zastyga dramatycznie w pół drogi do ust: mury tej celi również usłane są tysiącami dziur. 00:55 KTÓRĘDY PO SZTUKĘ - MIECZYSŁAW WEJMAN Magazyn, 6 min, Polska, 2018 Reżyseria: Anna Zakrzewska Scenariusz: Tomasz Filiks Wykonawcy: Piotr Rypson O serii "Tańczący" Mieczysława Wejmana opowiada Piotr Rypson. Cykl graficzny jest prawdopodobnie próbą opisania powstania w getcie warszawskim, przez co mógłby być porównywany z innym cyklem, który mierzył się z tematem okrucieństwa - "Okropności Wojny" Goi. W chwili kiedy ilustracje powstały, sprzęt do druku był zabroniony, dlatego i dziś zadziwia precyzja ich wykonania. 01:20 OSTATNIA FALA (LAST WAVE, THE) Thriller, 106 min, Australia 1977 Reżyseria: Peter Weir Scenariusz: Peter Weir, Tony Morphett, Petru Popescu Zdjęcia: Russell Boyd Muzyka: Charles Wain Występują: Richard Chamberlain, Olivia Hamnett, Gulpilil, Frederick Parslow, Vivean Gray, Walter Amagula, Roy Bara, Peter Carroll i inni Dwa lata po oszałamiającym sukcesie "Pikniku pod Wiszącą Skałą" Peter Weir nakręcił kolejny film, który wywołał zainteresowanie międzynarodowej krytyki. Reżyserowi jeszcze raz udało się uchwycić niepowtarzalny klimat "Pikniku...". Specyficzną atmosferę grozy i zarazem poetyckości podkreślają zdjęcia Russella Boyda, który stał za kamerą w większości filmów Weira. Urodzony w 1944 roku w Sydney reżyser dość szybko znalazł się w światowej czołówce filmowców, zyskał miano jednego z najciekawszych twórców nowego kina australijskiego. W 1980 roku podpisał kontrakt z wytwórnią Warner Brothers i Hollywood stanął przed nim otworem. Był trzykrotnie nominowany do nagrody Oscara za "Świadka", "Stowarzyszenie Umarłych Poetów" i "Zieloną kartę" (scenariusz). Z ogromnym aplauzem przyjęto również "Gallipoli" i "Rok niebezpiecznego życia". Niebieskie, bezchmurne niebo i bezmiar odludnych australijskich pejzaży. Ciszę rozdzierają nagle błyskawice i spada ulewny deszcz połączony z nienaturalnej wielkości gradem. Ulewa szaleje również nad Sydney, jakby światu groził potop. Straszliwa rzeczywistość przeplata się z koszmarami sennymi, które od pewnego czasu nękają bohatera filmu, młodego prawnika Davida Burtona (Richard Chamberlain). Na prośbę przyjaciela David ma wystąpić jako obrońca w procesie przeciwko kilku aborygenom, oskarżonym o morderstwo kompana, Billy'ego Cormana. Do tragedii doszło podczas pijackiej burdy. Młody prawnik jest zaskoczony, gdy w jednym z zabójców, Chrisie Lee, rozpoznaje postać ze swoich koszmarnych snów. Aby omówić sprawy związane z procesem, zaprasza do swego domu Chrisa, który zjawia się w towarzystwie Charliego, należącego do starszyzny. Nie chcą zeznawać, jakby obawiali się, że jakaś mroczna tajemnica ich szczepu wyjdzie na jaw... 03:25 15. WIELKANOCNY FESTIWAL LUDWIGA VAN BEETHOVENA. K. PENDERECKI - PASJA WG ŚW. ŁUKASZA Artystyczne/estradowe (widowisko), 85 min, Polska, 2011 Wykonawcy: Iwona Hossa, Thomas Bauer, Tomasz Konieczny, Krzysztof Penderecki, Chór Filharmonii Narodowej, Chór Opery I Filharmonii Podlaskiej W Białymstoku, Narodowy Chór Ukrainy "Dumka", Krzysztof Kusiel-Moroz, Warszawski Chór Chłopięcy, Sinfonia Varsovia Aktorzy: Krzysztof Gosztyła Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego wykonana w ramach 15. Wielkanocnego Festiwalu Ludviga van Beethovena. Utworem dyryguje kompozytor. Dzieło skomponowane w latach 1963 - 65 na zamówienie niemieckiego radia Westdeutscher Rundfunk z okazji siedemsetlecia katedry w Münster, przeznaczone jest na chór chłopięcy, trzy chóry mieszane, trzy głosy solowe (sopran, baryton i bas), recytatora i wielką orkiestrę symfoniczną. Utwór składa się z dwudziestu czterech odcinków i wykorzystany jest w niej łaciński tekst Ewangelii św. Łukasza z wstawkami zaczerpniętymi z wielkopostnych hymnów, psalmów i trenów. 05:00 KINO NOCNE - WARZYWNIAK Film animowany, 24 min, Polska, 2006 Reżyseria: Andrzej Barański, Wiesław Zięba Scenariusz: Andrzej Barański Zdjęcia: Piotr Furmankiewicz Wykonawcy: Krzysztof Pluskota Pomiędzy wielkim blokami osiedla mieszkaniowego stoi niepozorna budka, w której mieści się maleńki sklepik spożywczy zwany warzywniakiem. W pobliżu jest śmietnik, trzepak i jeszcze jeden stały element pejzażu: grupka mężczyzn - niezawodnych klientów warzywniaka - raczących się piwem. Można ich oglądać od świtu do nocy. Do warzywniaka prowadzą wszystkie osiedlowe ścieżki, cały czas coś się dzieje i natychmiast staje się tematem ożywionych komentarzy piwnego towarzystwa. Piwo za piwem i upływa cały dzień. Bywa, pod koniec dnia, że pod kimś mocno zmęczonym ugną się nogi, zmieni pozycję na horyzontalną i umknie mu sprzed nosa niepowtarzalna szansa wzięcia udziału w odbywającej się w pobliskim hipermarkecie Wielkiej Promocji Przeterminowanego Piwa Puszkowego.