TVP Kultura Czwartek, 25.04.2019 08:15 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - EMIL MARAT Dysk./wywiad/debata, 9 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Katarzyna Sanocka(Prowadzący) "Sen Kolumba" to książka autorstwa Emila Marata - o człowieku, którego pseudonim stał się symbolem całego powstańczego pokolenia. Autor publikacji jest gościem naszego programu. 08:30 DRUCIANE OPRAWKI Film animowany, 13 min, Polska, 2014 Reżyseria: Bartosz Kędzierski Scenariusz: Bartosz Kędzierski Zdjęcia: Krzysztof Opieka Muzyka: Piotr Dziubek Wykonawcy: Krzysztof Grębski, Beata Rakowska, Tobiasz Kędzierski Para staruszków Aniela i Konstanty wiodą spokojne życie we dwoje. Ona oddaje się robótkom ręcznym, on z wielkim zapałem pracuje nad pewnym wynalazkiem. Choć ich codzienność wydaje się nadzwyczaj uporządkowana w ich życiu wyraźnie czegoś brakuje. Zmiana, którą przyniesie niecodzienny wynalazek, pozwoli im na odkrycie zupełnie nowej perspektywy. Lalkowa animacja Bartosza Kędzierskiego to wzruszająca historia o samotności, tęsknocie i ludzkim przywiązaniu. (filmpolski.pl) 08:45 LOCUS Film animowany, 10 min, Polska, 2016 Reżyseria: Anita Kwiatkowska - Naqvi Scenariusz: Anita Kwiatkowska - Naqvi Zdjęcia: Piotr Matysiak "Locus" to podróż po świecie pamięci: rytmiczne dudnienie pociągu, za oknami uciekający krajobraz i głowa pełna myśli. Samotna kobieta w przedziale zatapia się coraz bardziej we wspomnieniach. Wraca do rodziny, ale myślami znów jest w drodze. Czasoprzestrzeń zakręca, powroty i wyjazdy zlewają się w jedną, zagmatwaną życiową podróż. (filmpolski.pl) 09:00 PORA UMIERAĆ Film obyczajowy, 104 min, Polska 2007 Scenariusz i reżyseria: Dorota Kędzierzawska Zdjęcia: Artur Reinhart Muzyka: Włodzimierz Pawlik Aktorzy: Danuta Szaflarska, Krzysztof Globisz, Patrycja Szewczyk, Kamil Bitau, Robert Tomaszewski, Małgorzata Rożniatowska, Witold Kaczanowski, Weronika Karwowska, Kai Schoenhals i inni Tak jak dla 88 - letniej Krystyny Feldman rolą życia okazała się zagrana w wieku 88 lat postać Nikifora, tak starsza od niej o rok Danuta Szaflarska (rocznik 1915) dała brawurowy popis swoich umiejętności aktorskich w filmie "Pora umierać", gdzie wystąpiła już jako dama 92 - letnia, ale wspaniałej formy mógłby jej pozazdrościć niejeden 60 - latek. Jej występ doceniło jury FPFF w Gdyni w 2007 r. , gdzie aktorka zdobyła nagrodę za główną rolę kobiecą (za rolę Anieli otrzymała również Orła - Polską Nagrodę Filmową). Ponadto dziełu Doroty Kędzierzawskiej przyznano też nagrodę za dźwięk, nagrodę dziennikarzy i Złotego Klakiera dla najdłużej oklaskiwanego filmu. Obraz ten doceniono również na festiwalach w Trieście, San Francisco, Leeds i Malmoe oraz na krajowych festiwalach i przeglądach. "Pora umierać" to utrzymana w nostalgicznej, poetyckiej tonacji (jak zresztą wszystkie filmy Doroty Kędzierzawskiej) opowieść o starości, przemijaniu i samotności, o pragnieniu bycia potrzebnym aż do końca, o wierności zasadom i wartościom, które nie powinny ustępować przed naporem nowego tylko dlatego, że to nowe jest silniejsze, bardziej przebojowe, zachłanne. W filmie niewiele się dzieje, ale od wydarzeń i wartkich dialogów ważniejsze są tu nastroje, spojrzenia, gesty. Bohaterka filmu, sędziwa pani Aniela, mieszka z ukochaną suczką Filą w przedwojennej, mocno już nadgryzionej zębem czasu drewnianej willi pod Warszawą, utrzymanej w stylu falenicko - otwockim. Po latach dzielenia obszernego lokum z licznymi, dokwaterowanymi jej lokatorami, wreszcie pozbywa się ostatniego z nich. Znów może się poczuć naprawdę u siebie. Z satysfakcją i dumą właścicielki przechadza się po opustoszałych pomieszczeniach, wierzy, że teraz zacznie nowy etap w życiu. Ale syn Witek, który odwiedza ją od czasu do czasu z wnuczką, otyłą 8 - latką w okularach, nie zamierza spełniać matczynych marzeń o zamieszkaniu z nią z powrotem w rodzinnym domu. Nie ma na to również ochoty ani jego żona Marzenka, która nigdy nie była z teściową w najlepszych stosunkach, ani wnuczka, bardziej zainteresowana otrzymaniem w prezencie babcinego pierścionka niż mieszkaniem w nieciekawym dla niej miejscu. Na domiar złego, staruszkę nachodzą wysłannicy jej nowobogackiego sąsiada, który chętnie odkupiłby atrakcyjną działkę, a drewnianą ruderę po prostu rozebrał, żeby nie zasłaniała mu widoku. Dla Anieli jednak ten dom ma przede wszystkim wartość sentymentalną i nie wyobraża sobie jego sprzedaży: to przecież jej młodość, życie rodzinne, rozliczne pamiątki i wspomnienia. Każdy kąt, każdy sprzęt ma tutaj swoją historię, która jest także jej historią. Staruszka liczy więc, że syn przynajmniej wyperswaduje sąsiadowi próby wywierania na nią nacisków. Zamiast tego odkrywa jednak, że Witek potajemnie, późnym wieczorem, odwiedził wraz z żoną sąsiada, i że to właśnie on, a nie synowa, usiłuje dogadać się z "wrogiem" za plecami matki. Wzburzona nielojalnością i zdradą syna Aniela dochodzi do wniosku, że w takiej sytuacji pora umierać. Odwołuje telefonicznie dalsze wizyty syna, zakrywa kirem lustra, zatrzymuje stary zegar, wkłada czarną suknię, zapala świecę i z różańcem w rękach układa się na łóżku, by czekać na śmierć. Szybko jednak zmienia zdanie. Postanawia działać, biorąc sprawy w swoje ręce. 11:00 RÓD GĄSIENICÓW - ODC. 3/6 - JĘDREK GĄSIENICA - KRWAWY Serial historyczny, 63 min, 6 odc. , Polska 1980 Scenariusz: Józef Kapeniak i Konrad Nałęcki Reż. Konrad Nałęcki Zdjęcia: Wiesław Rutowicz Muzyka: Wojciech Kilar i zespoły góralskie Wyk. Franciszek Pieczka, Wiesław Gołas, Krzysztof Pietrykowski, Henryk Bąk, Tomasz Zaliwski, Maciej Damięcki, Krzysztof Majchrzak i inni W Zakopanem wybucha zaraza. Umiera żona Jędrka Gąsienicy, Broncia, osierocając dwóch synów: Maćka i Józka. Jędrek w szale pali nowo wybudowaną gazdówkę wraz ze zwłokami żony. Na porębie, gdzie pracuje, odwiedza go Debora, córka Żyda - karczmarza, która w czasie bójki w karczmie przyszła Jędrkowi z pomocą. Rodzi się między nimi wielka, szaleńcza miłość. Jędrek zostawia dwóch synów z babką na gazdostwie, a sam z Deborą ucieka na Słowację. Po jakimś czasie wraca po resztę skarbu zakopanego pod reglami. Okazuje się jednak, że ktoś zabrał jego część. 12:10 RÓD GĄSIENICÓW - ODC. 4/6 - SYNOWIE KRWAWEGO Serial historyczny, 62 min, 6 odc. , Polska 1980 Reżyseria: Konrad Nałęcki Scenariusz: Józef Kapeniak i Konrad Nałęcki Zdjęcia: Wiesław Rutowicz Muzyka: Wojciech Kilar i zespoły góralskie Występują: Franciszek Pieczka, Wiesław Gołas, Krzysztof Pietrykowski, Henryk Bąk, Tomasz Zaliwski, Maciej Damięcki, Krzysztof Majchrzak i inni Józek i Maciek są już dorośli i zaczynają rozglądać się za przyszłymi żonami. Maciek kocha się w Anieli, córce bacy Obrochty. Wstępuje więc do bacy na służbę jako juhas i wyrusza na swój pierwszy w życiu redyk. Józek zadaje się z Kacką, "zbójnicką frajerką". W jej domu przyłapuje go Johym, jej kochanek. Między mężczyznami dochodzi do bójki, w wyniku której Józek ginie. Maciek, dowiedziawszy się o tym, w odwecie pali Johymowi chałupę, a następnie zabija go w krwawym pojedynku. W Zakopanem wybucha epidemia cholery. Umiera babka Maćka - Marika. Na wieść o zarazie przyjeżdża do Zakopanego z Warszawy znany lekarz, dr Chałubiński. Jest to jego pierwszy kontakt z górami i góralami, który zadecyduje o jego dalszych losach. 13:20 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - EMIL MARAT Dysk./wywiad/debata, 9 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Katarzyna Sanocka (prowadząca) "Sen Kolumba" to książka autorstwa Emila Marata - o człowieku, którego pseudonim stał się symbolem całego powstańczego pokolenia. Autor publikacji jest gościem naszego programu. 13:40 TAŚMY KULTURY - OWOCE SUKCESU Artystyczne/estradowe (widowisko), 11 min, Polska, 2018 Sukces ma wielu ojców, sukces rodzi owoce. Nawet najsłodszy owoc z czasem gnije i może stać się niejadalny. Czasem zgnić może też drzewo, które je wydało. Wtedy ojcostwo jest już niezaprzeczalne. 13:50 TAŚMY KULTURY - TWÓRCA I STWÓRCA Artystyczne/estradowe (widowisko), 12 min, Polska, 2018 Kto stworzył twórcę? Co stworzył stwórca? Czy stwórca jest twórcą, a twórca stwórcą? Co jest w takim razie tworzywem? 14:20 STO MINUT WAKACJI Film dla młodych widzów, 90 min, Polska/Niemcy 1998 Scenariusz i reżyseria: Andrzej Maleszka Zdjęcia: Jacek Januszyk Muzyka: Krzesimir Dębski Aktorzy: Jolanta Fraszyńska, Andrzej Zieliński, Kamila Natkaniec, Piotr Budzowski, Tomek Wroński, January Brunov, Zofia Czerwińska, Edyta Jungowska, Lech Łotocki, Anna Milewska, Cezary Morawski, Radosław Pazura, Bronisław Wrocławski, Zbigniew Zamachowski i inni Andrzej Maleszka, urodzony w 1955 roku scenarzysta i reżyser, niemal od początków swej kariery specjalizuje się w produkcjach dla młodych widzów. W 1992 roku otrzymał Nagrodę Prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji za programy dla najmłodszych. W tym samym mniej więcej czasie postanowił spróbować sił w filmie. Zrealizował m. in. seriale: "Mama - Nic" (1992), "Jacek" (1993) i bardzo popularną "Maszynę zmian" (1995 - 1996). Ma też na koncie filmy telewizyjne ("Polowanie", "Koniec świata u Nowaków"). Powstałe w 1998 roku "Sto minut wakacji" to koprodukcja polsko - niemiecka, która wyróżnia się tym, że mogą ją z powodzeniem oglądać i dzieci, i rodzice. Zwłaszcza ci zapracowani i zabiegani, z trudem znajdujący wolną chwilę na zabawę lub choćby dłuższą rozmowę ze swymi pociechami. Mama Tosi jest znaną aktorką, zaś ojciec Piotrka - wziętym reporterem telewizyjnym. Oboje nie spędzają ze swymi dziećmi zbyt wiele czasu. Dlatego zarówno Tosia, jak i Piotrek bardzo cieszą się na od dawna zaplanowane wspólne wakacje. Tymczasem w życiu zawodowym rodziców pojawiają się niespodziewane kłopoty. Mamie dziewczynki wydłużają się zdjęcia do filmu i w efekcie spóźnia się na samolot do Włoch. Tosia jest ogromnie zawiedziona. Obietnica, że pojadą samochodem, tylko trochę poprawia jej humor. Tymczasem ojciec Piotrka tuż przed urlopem dostaje od redaktora naczelnego zadanie śledzenia z kamerą matki Tosi. A wszystko dlatego, że najnowszy film z jej udziałem dostał nominację do Oscara. Pomimo wielu przeszkód i często zabawnych perypetii, obie rodziny lądują wreszcie na urokliwej wyspie, położonej na jednym z mazurskich jezior. Czy jednak dane im będzie spokojnie spędzić wakacje? 16:05 JUTRO IDZIEMY DO KINA Dramat, 100 min, Polska 2007 Reżyseria: Michał Kwieciński Scenariusz: Jerzy Stefan Stawiński Zdjęcia: Piotr Wojtowicz Muzyka: Misza Hairulin Aktorzy: Mateusz Damięcki, Jakub Wesołowski, Antoni Pawlicki, Anna Gzyra, Julia Pietrucha, Marta Ścisłowicz, Monika Jakowczuk, Grażyna Szapołowska, Olgierd Łukaszewicz, Krzysztof Stelmaszyk, Katarzyna Gniewkowska, Jacek Romanowski, Bożena Adamek i inni Film przejmujący i piękny. Prostymi środkami, bez zbędnego patosu i taniego sentymentalizmu, twórcy filmu ukazali - na przykładzie losów trzech przyjaciół, maturzystów z 1938 r. - tragiczne losy pokolenia ówczesnych dwudziestolatków. Ludziom tym, urodzonym już w świeżo odzyskanej ojczyźnie, wojna odebrała u progu dorosłości przyszłość, nadzieję, bliskich, cały dobytek, szanse na normalne życie, a bardzo często w ogóle życia pozbawiła. Z trzydziestu osób klasy maturalnej, do której uczęszczali bohaterowie, dwadzieścia nie przeżyło wojny, a kilka zostało skazanych na śmierć w stalinowskiej Polsce. Lecz nawet ci, co przeżyli, nie zdołali nigdy - jak głoszą napisy końcowe - nadrobić straconych lat. Autor scenariusza, Jerzy Stefan Stawiński, zaczerpnął wiele wątków z własnej biografii, z doświadczeń krewnych i znajomych. Jak twierdzi, każdy z bohaterów, ma pewne jego rysy, doświadcza tego, co on sam przeżył. Całość wyreżyserował Michał Kwieciński, jeden z triumfatorów FPFF w Gdyni w 2006 r. , gdzie jego film "Statyści" zdobył aż 6 nagród, w tym Nagrodę Specjalną Jury. Andrzej Skowroński, Jerzy Bolesławski i Piotr Dołowy kończą właśnie jedno z warszawskich gimnazjów. Jako świeżo upieczeni maturzyści anno domini 1938 r. stają na progu dorosłości. Rozsadza ich energia i radość, snują rozległe plany na przyszłość i oczywiście marzą o wielkiej miłości. Jurek, najlepszy uczeń w klasie, inteligentny, pewny siebie i wygadany, syn wysokiego urzędnika, wybiera się na studia, ale jeszcze nie wybrał kierunku. Żeby trochę odwlec ostateczną decyzję, postanawia wstąpić na razie do szkoły podchorążych w Zegrzu. Rodzinne wojskowe tradycje zamierza kontynuować twardy, trochę chmurny i pełen determinacji Andrzej, syn oficera, wychowywany po śmierci matki przez ciotkę. Zgłasza się do pułku kawalerii w Grudziądzu. Piotr, nieśmiały okularnik, który mieszka tylko z matką, staje - podobnie jak koledzy - przed komisją wojskową, ale z powodu wrodzonej wady serca zostaje odrzucony. Rozpoczyna więc studia na wydziale medycyny. Mijają kolejne miesiące. W czasie przepustek przyjaciele spotykają się z Piotrem, spędzając czas na rozmowach i młodzieńczych szaleństwach. Na urodzinach Jurka piją za przyjaźń i za to, "żeby nigdy się nie zgubili". Wierzą, że są "nieśmiertelni", że nic złego nie może ich spotkać, bo przecież jeszcze tyle chcą w życiu zrobić, doświadczyć. Wiele się dzieje także w ich życiu prywatnym. Jurek zabiega o względy Krysi, panny z zamożnego domu, ambitnej i trochę wyniosłej studentki romanistyki. Ta skutecznie studzi jego zapały, ale nie pozbawia nadziei. Andrzej odwiedza ponętną Marinę, właścicielkę restauracji, traktującą młodego kochanka z niemal matczyną czułością. Chłopak nie chwali się jednak tą znajomością kolegom. Piotr chce się zakochać na całe życie, pragnie - ku rozbawieniu kolegów - miłości czystej i niewinnej. Gdy pewnego dnia zauważa na ulicy skromnie ubraną, śliczną blondynkę Zosię, zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Ale Zosia traktuje go z dystansem, nie chce nic o sobie mówić. Niebawem Piotr poznaje przyczyny jej milczenia, lecz to nie zmienia temperatury jego uczuć. Latem 1939 r. atmosfera polityczna w kraju staje się coraz bardziej napięta. Coraz częściej mówi się o wojnie, choć jednocześnie nikt nie dopuszcza do siebie myśli, że może ona wybuchnąć. Andrzej, który zakochał się tymczasem w pięknej Ani, córce starosty szykującej się do studiów malarskich we Lwowie, umawia się z nią w końcu na randkę. Mają się spotkać szóstego września, gdy on wróci z ćwiczeń z Pomorza, a ona ze Lwowa. Spotkanie pierwszego września wyznaczają sobie z kolei Krysia i Jurek, któremu udało się wreszcie przełamać opory dziewczyny. Mają iść do kina, a później do niej. Piotr i Zosia są w tym czasie nad morzem, na pierwszych wspólnych wakacjach. Wieść o wybuchu wojny spada na nich wszystkich jak grom. Dla niektórych jej pierwszy dzień będzie zarazem ostatnim. 18:00 GRANATOWY ZESZYT Film dokumentalny, 71 min, Polska, 2013 Reżyseria: Natasza Ziółkowska-Kurczuk Scenariusz: Natasza Ziółkowska-Kurczuk Zdjęcia: Tomasz Michałowski, Paweł Banasiak Film dokumentalny "Granatowy zeszyt" został zrealizowany w czasie, kiedy Sejm Rzeczpospolitej Polskiej ogłosił rok 2013 Rokiem Witolda Lutosławskiego. Projekt współfinansowany przez Instytut Muzyki i Tańca ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu Lutosławski 2013 - Promesa. Film jest objęty również patronatem Związku Kompozytorów Polskich. Narracja w filmie jest prowadzona m.in. poprzez Leszka Możdżera, pianistę, jednocześnie autora opracowania muzycznego do filmu. Prosty i komunikatywny sposób opowiadania o muzyce, który stosuje Leszek Możdżer, z pewnością przyczyni się do odczarowania muzyki Lutosławskiego, która jest uważana za trudną. Jedną z warstw filmu są wywiady z ludźmi, którzy znali Witolda Lutosławskiego. Występują kompozytorzy i muzycy, soliści i dyrygenci z kraju i ze świata. W filmie pojawiają się m.in. Krystian Zimerman, Anne - Sophie Mutter, Steven Stucky, Kazimierz Kord, Krzysztof Zanussi, Julia Hartwig, Grzegorz Michalski, Monika Wolińska, Irena Santor, Jerzy Kornowicz, Krzysztof Jakowicz i wielu innych znamienitych gości. Osobistymi wspomnieniami dzieli się również usynowiony przez kompozytora Marcin Bogusławski. Z całą pewnością najważniejszym, obok postaci Witolda Lutosławskiego, bohaterem filmu jest muzyka kompozytora. Poprzez jego dzieła widz może zbliżyć się do tajemnicy twórcy, do tajemnicy człowieka, którą właśnie w swoich utworach za pomocą oryginalnego języka, kompozytor starał się przekazać swoim odbiorcom. Wiele miejsca zajmują dzieła najważniejsze w artystycznej biografii artysty, te, które ukazują kolejne kroki w budowaniu własnego języka muzycznego, a także te, które współgrają z poszczególnymi częściami filmu. Kluczem do odczytania filmu jest tytułowy "granatowy zeszyt" - notatnik Witolda Lutosławskiego, który, jak cała spuścizna po Lutosławskim, znajduje się w zbiorach Fundacji Paula Sachera w Bazylei. Owe zapiski w zeszycie stają się osią narracyjną filmu. 20:25 CZWARTKOWY KLUB FILMOWY - POLOWANIE NA KRÓLIKI (RABBIT PROOF FENCE) Dramat społeczno-obyczajowy, 90 min, Australia/Wielka Brytania 2002 Reżyseria: Phillip Noyce Scenariusz na podstawie książki Doris Pilkington Garimara: Christine Olsen Muzyka: Peter Gabriel Aktorzy: Everlyn Sampi, Tianna Sansbury, Laura Monaghan, Kenneth Branagh, David Gulpillil, Ningali Lawford i inni Wielokrotnie nagradzany (w tym licznymi nagrodami publiczności), zrealizowany oszczędnymi środkami, ale głęboko zapadający w pamięć film rozliczający Australijczyków z ich najnowszymi dziejami. Opowiada on autentyczną historię, której sędziwe już bohaterki żyły jeszcze w chwili kręcenia filmu. Za kanwę scenariusza posłużyła książka napisana przez Doris Pilkington Garimara, córkę jednej z nich, Molly Craig. Ale u podstaw przedstawionych w filmie wydarzeń legło głęboko niehumanitarne prawo, które obowiązywało w Australii od wczesnych lat XX w. aż do 1971 r. Dawało ono rządowi pełnię władzy nad aborygenami ? rdzennymi mieszkańcami tego kontynentu. Na mocy tych przepisów aborygeni zostali zamknięci w kontrolowanych przez państwo rezerwatach, gdzie dostarczano im żywność i podstawowe, niezbędne do życia produkty, ale w zamian ich mieszkańcy mieli ograniczone prawo poruszania się. Na każdorazowe opuszczenie rezerwatu musieli otrzymać zgodę na piśmie. Najgorsze jednak było to, że władze miały możliwość odbierania rodzinom aborygeńskim dzieci ze związków mieszanych i wychowywanie ich w specjalnych ośrodkach, w których starano się wykorzenić z nich poczucie tożsamości i pamięć o bliskich. Te o ciemniejszej skórze przysposabiano do wykonywania prostych prac fizycznych, te o jaśniejszej karnacji miały szansę na naukę w szkole. Na straży "czystości rasowej" stał przez 25 lat A.O. Neville, główny komisarz do spraw aborygenów, który tłumaczył nieludzkie przepisy koniecznością "chronienia prymitywnych ludów przed nimi samymi" oraz obawami o powstanie nowej, pośredniej rasy będącej genetyczną krzyżówką cech ludzi białych i aborygenów. Znakomite zdjęcia Christophera Doyle'a, dzięki któremu australijska pustynia ani przez chwilę nie jest monotonna, nastrojowa, "etniczna" muzyka Petera Gabriela, a przede wszystkim tchnąca autentyzmem gra trzech dziewczynek odtwarzających główne role, to podstawowe atuty filmu, który w przejmujący, ale pozbawiony taniego sentymentalizmu sposób pokazuje los "skradzionych pokoleń", jak pod koniec XX w. zaczęto nazywać aborygenów poddawanych tym rasistowskim praktykom. Zachodnia Australia, rok 1931. W małej osadzie w Jigalong, na skraju pustyni, niedaleko gigantycznego płotu przecinającego z północy na południe australijski kontynent w celu ochrony przed królikami siedzib i pól białych osadników we wschodniej części kraju, mieszkają z matkami i babką trzy dziewczynki: 14-letnia Molly, jej 8-letnia siostra Daisy oraz ich 10-letnia kuzynka Gracie. Wszystkie trzy są pół krwi aborygenkami. Ich biali ojcowie pracowali przy budowie płotu, ale zakończywszy pracę odjechali w siną dal. Dzieci zostały z matkami. Mający swoją siedzibę w Perth A.O. Neville, stanowy komisarz ds. aborygenów, skrupulatnie wywiązuje się z realizacji ustawy o ochronie czystości rasowej. Jego uwagi nie umknie żadne dziecko z mieszanych rodziców. Neville nakazuje więc miejscowemu policjantowi Riggsowi, aby odebrał Molly, Gracie i Daisy ich matkom i odesłał do oddalonego o 1200 mil ośrodka Moore River prowadzonego przez zakonnice. Mimo błagań i łez matek rozpaczliwie broniących swoich córek, dziewczynki zostają schwytane i odwiezione samochodem do Moore River. Tam dostają jednakowe ubrania i buty i rozpoczyna się codzienny dryl. Molly, Daisy i Gracie nie pojmują sensu działań dorosłych, tęsknią za domem i bliskimi. Najstarsza Molly próbuje się buntować, ale przykład surowo karanych za nieposłuszeństwo koleżanek uświadamia jej, że w ten sposób nic nie wskóra. Dziewczynka postanawia więc uciec. Zabiera ze sobą siostrę i kuzynkę i wszystkie trzy ruszają przez pustynię w stronę domu. Ich całe "wyposażenie podróżne" stanowi umiejętność życia w zgodzie z naturą, korzystania z jej dobrodziejstw, czytania jej znaków. Niestety, w ślad za małymi uciekinierkami Neville wysyła aborygeńskiego tropiciela, wykorzystującego przeciw nim te same zdolności. Niezrażone jednak pościgiem, odległością czy palącym słońcem dziewczynki uparcie wędrują przed siebie, mając za jedyny drogowskaz najdłuższy na świecie płot. 22:35 SCENA KLASYCZNA - (38) ARS CANTUS Koncert, 34 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Monika Wieczorkowska, Radosław Pachołek, Maciej Gocman, Piotr Karpeta, Agnieszka Obst - Chwała, Ewa Prawucka, Tomasz Dobrzański, Ars Cantus Bohaterem kolejnego odcinka Sceny klasycznej jest Zespół Ars Cantus. Zespół powstał w roku 2000 jako grupa wokalna związana z Wrocławskimi Kameralistami, pracująca pod kierownictwem artystycznym Tomasza Dobrzańskiego. Artyści wykonują muzykę dawnych epok - od średniowiecza do wczesnego baroku. Istotną część repertuaru stanowią muzyczne zabytki Dolnego Śląska sięgające XIV wieku, często prezentowane słuchaczom po raz pierwszy od stuleci. Zespół regularnie bierze udział w wielu znaczących festiwalach prezentujących muzykę dawną, m.in. w Festiwalu Pieśń Naszych Korzeni w Jarosławiu, w Festiwalu Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie i w Krakowie, w Festiwalu Musica Memorabilis w Poznaniu, Międzynarodowym Festiwalu Maj z Muzyką Dawną oraz Forum Musicum we Wrocławiu, na Festival delle Nazioni we Włoszech, na koncertach w Niemczech, Czechach, na Słowacji, we Francji, w Austrii i na Sycylii. W programie artyści wykonają utwory Piotra z Grudziądza, Mikołaja z Radomia oraz pieśni ze zbioru Carmina Burana. 23:25 WIĘCEJ NIŻ FIKCJA - ALICIA (ALICIA) Film dokumentalny, 89 min, Holandia, 2017 Reżyseria: Maasja Ooms Zdjęcia: Maasja Ooms Alicja miała rok, gdy trafiła do domu dziecka. Odebrana nastoletniej matce i umieszczona w sierocińcu, czekała na nowy dom. Gdy zaadoptowała ją rodzina zastępcza, zmarł ojciec, a Alicja w wieku pięciu lat po raz drugi trafiła do sierocińca. Znalezienie nowego domu okazało się bezskuteczne, a jej życie zmieniło się w pełne frustracji i pozbawione perspektyw czekanie na niewiadome, rodząc fatalne w skutkach emocje. Kręcony przez trzy lata film jest poruszającym emocjonalnie portretem młodej dziewczyny, która na skutek tragicznego splotu życiowych okoliczności i pozbawionego empatii systemu znalazła się zagubiona pośrodku prowadzącej donikąd drogi. Skupieni na poszukiwaniu idealnego domu dorośli zapominają o ludzkich emocjach, a dom dziecka zamiast motywować i uspokajać staje się zimnym i pozbawionym perspektyw więzieniem. Film jest niepokojącym portretem bezdusznego systemu, a także niemożliwych do spełnienia pragnień i bezsilności młodej dziewczyny, która została zmuszona do życia w jego ramach. To filmowe świadectwo nieuchronnego i powtarzającego się ludzkiego losu (zarówno matka Alicji, jak i reżyserka filmu były w domu dziecka) w niezwykle dojmujący sposób ukazuje też uniwersalny dla nas wszystkich problem: ludzką potrzebę miłości. 01:05 NA WSCHÓD OD HOLLYWOOD - BARANY. ISLANDZKA OPOWIEŚĆ (HRUTAR) Komediodramat, 88 min, Islandia 2015 Scenariusz i reżyseria: Grimur Hakonarson Aktorzy: Sigurdur Sigurjonsson, Theodor Juliusson, Charlotte Boving, Gunnar Jonsson Doceniony na wielu festiwalach dramat Grimura Hakonarsona został również zgłoszony do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, jednak nie otrzymał nominacji do nagrody. Akcja rozgrywa się w scenerii dalekiej północy Europy, w Islandii. Pośród nieskazitelnie czystej przyrody, na kompletnym odludziu żyją dwaj bardzo różniący się między sobą bracia, którzy nie odzywają się do siebie od 40 lat. Jeden z nich nadużywa alkoholu i z tego powodu został wydziedziczony, co jeszcze bardziej pogłębiło konflikt. Gummi (Sigurdur Sigurjónsson) i Kiddi (Theodor Juliusson) mieszkają w przyległych domach na rodzinnej farmie, prawnie należącej tylko do niepijącego Gummiego. Obaj bracia hodują rzadką odmianę islandzkich owiec i rywalizują ze sobą. Każdy z nich jest bardzo przywiązany swej trzody. Tymczasem okazuje się, że nagradzany tryk, którego właścicielem jest Kiddi, cierpi na kołowaciznę. Władze lokalne ogłaszają, że wszystkie owce w regionie, nawet te, które nie mają żadnych objawów choroby, będą wybite, by zaraza nie rozprzestrzeniła się na cały kraj. Farmerzy mają obowiązek spalić siano i zdezynfekować obory, resztą zajmie się specjalna ekipa. Gummi sam zabija swoje stado, ale ukrywa w piwnicy domu kilka owiec i tryka. Wieloletni spór między braćmi nasila się. Kiddi oskarża Gummiego o złożenie donosu na niego. Zaczyna jeszcze więcej pić i staje się bardziej agresywny. Nie chce się podporządkować nakazom władz, walczy o swoje stado. Kolejne nieprzewidziane zdarzenia zagrożą dotychczasowemu życiu braci. Razem uciekają wysoko w góry. Tymczasem rozpętuje się burza śnieżna. 03:15 KINO NOCNE - GIRL GUIDE Komedia sensacyjna, 90 min, Polska 1995 Scenariusz na podstawie książki Michała Szczepańskiego i reżyseria: Juliusz Machulski Zdjęcia: Witold Adamek Muzyka: Paweł Kukiz, zespół Piersi Aktorzy: Paweł Kukiz, Renata Gabryjelska, Juan Carbajal, Norman Grant, Mariusz Bogucki, Tadeusz Ostrowski, Tomasz Tomaszewski, Stanisław Radwan, Andrzej Chrzanowski Nakręcona w rekordowo krótkim czasie osiemnastu dni za rekordowo małe pieniądze, bezpretensjonalna komedia Juliusza Machulskiego odniosła wielki sukces. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1995 r. zdobyła Złote Lwy, nagrodę publiczności i nagrodę Fundacji Kultury za debiut dla Pawła Kukiza. Miłosno - kryminalną historię, która dzieje się współcześnie, zrealizował jeden z najbardziej kasowych polskich reżyserów, absolwent łódzkiej "filmówki", twórca "Vabanków", "Seksmisji", "Kingsajzu", "Deja vu", "Szwadronu" oraz popularnego serialu telewizyjnego "Matki, żony i kochanki". W "Girl Guide" w rolachgłównych Juliusz Machulski obsadził filmowych debiutantów - obdarzonego charyzmą Pawła Kukiza, lidera znanej rockowej grupy Piersi, oraz modelkę i miss piękności Renatę Gabryjelską, studentkę prawa. Oboje wywiązali się z powierzonych im zadań bez zarzutu, tworząc niepowtarzalny duet. "W filmie występują aktorzy niezawodowi, ale obyci z publicznością" - podkreślał Machulski. "Wykorzystaliśmy ich autentyczność, starając się zanadto nie przeszkadzać i nie zawiedliśmy się". Ważną rolę w "Girl Guide" odgrywa wspaniała muzyka w wykonaniu zespołu Piersi oraz kapeli góralskiej Trebunie Tutki, występującej wspólnie z rastafariańską grupą reggae Twinkle Brothers z Jamajki. Wynajmujący mieszkanie w Warszawie młody góral Józek Galica (Paweł Kukiz) jest absolwentem anglistyki. Kiedyś dał ogłoszenie do gazety, że w ciągu sześciu tygodni może nauczyć języka Szekspira. Pewnego dnia, zachęcona prasowym anonsem, zgłasza się do niego Kinga (Renata Gabryjelska), która chce błyskawicznie opanować angielski z miłości do Amerykanina Gary'ego Wise'a (w tej roli Tommy Tomaszewski, zamieszkały za granicą syn Bohdana Tomaszewskiego). Godząc się na udzielenie lekcji ślicznej dziewczynie, w której się zakochuje, Józek wplątuje się w gangstersko - szpiegowską aferę o międzynarodowym zasięgu. Wszystko zaczyna się od tajemniczego zniknięcia ukochanego Kingi, Gary'ego. Ślady prowadzą ku amerykańskiej i arabskiej mafii, a w grę wchodzą duże pieniądze i urządzenie do sterowania głowicami nuklearnymi o wdzięcznej nazwie "girl". Józka Galicę nachodzą podejrzani Arabowie, poszukujący cennego przedmiotu, który posiadał Wise. 05:00 TAŚMY KULTURY - PLAN LEKCJI Artystyczne/estradowe (widowisko), 11 min, Polska, 2018 Powrót do szkoły. Matma, polak, potem WF, później fiza, biola, chemia. Będzie pytał. Byle nie ja.