TVP Kultura Niedziela, 23.06.2019 08:00 SERIALOWA NOSTALGIA - PRZYGODY PANA MICHAŁA - ODC. 11/13 - BUŁAT I SZABLA Serial historyczno - przygodowy, 26 min, Polska 1969 Reżyseria: Paweł Komorowski Scenariusz: Jerzy Lutowski Zdjęcia: Andrzej Gronau Muzyka: Wojciech Kilar Aktorzy: Tadeusz Łomnicki, Magdalena Zawadzka, Daniel Olbrychski, Mieczysław Pawlikowski, Mariusz Dmochowski, Tadeusz Schmidt, Bogusz Bilewski, Marek Perepeczko, Władysław Hańcza, Irena Karel, Ludwik Benoit, Leonard Andrzejewski, Zygmunt Malawski, Józef Nowak Pan Michał otrzymuje od hetmana nowy rozkaz. Ma niezwłocznie wyruszyć do Kamieńca, dokąd zdąża sułtan z całą swą potęgą. W niebezpiecznej wyprawie Basia towarzyszy mężowi. W drodze spotykają Krysię i Ketlinga, którzy również jadą do twierdzy kamienieckiej. 09:45 ANIMAMA - MOJA BABCIA PRASOWAŁA KRÓLEWSKIE KOSZULE (MY GRANDMOTHER IRONED THE KING'S SHIRTS) Film animowany, 9 min, Kanada, 1999 Reżyseria: Torill Kove Scenariusz: Torill Kove Wykonawcy: Mag Ruffman Film animowany. Zabawna opowieść o babci reżyserki przez lata zajmującej się prasowaniem koszul norweskiego króla Haakona VII. 09:55 ANIMAMA - KOWALSKI PRZY TABLICY - PUSTY BASEN Film animowany, 9 min, Polska, 1975 Reżyseria: Stefan Szwakopf Scenariusz: Marek Nejman, Sławomir Grabowski Muzyka: Jerzy Matuszkiewicz Wykonawcy: Jacek Fedorowicz Film animowany o uczniu, który wykorzystuje zadanie na lekcji matematyki do wypraw w świat wyobraźni. Bohaterom tej zabawnej animacji głosu użyczył Jacek Fedorowicz. 10:15 DUMA I UPRZEDZENIE - ODC. 1 (PRIDE AND PREJUDICE, EP. 1) Serial kostiumowy, 53 min, 6 odc. , Wielka Brytania 1995 Scenariusz według powieści Jane Austen: Andrew Davies Reżyseria: Simon Langton Aktorzy: Colin Firth, Jennifer Ehle, Alison Steadman, Benjamin Whitrow, Susannah Harker, Crispin Bonham - Carter, Anna Chancellor i inni Chociaż Jane Austen pisała o sobie skromnie: "Jestem najbardziej niedouczoną i niedoinformowaną kobietą, jaka kiedykolwiek odważyła się zostać pisarką", sukcesu mogą jej dzisiaj pozazdrościć najpopularniejsi hollywoodzcy autorzy. Zmarła przed 179 laty angielska pisarka przewyższa sławą Michaela Crichtona czy Johna Grishama. "Rozważną i romantyczną", film oparty na powieści pod tym samym tytułem, nagrodzono Złotym Globem i Złotym Niedźwiedziem oraz Oscarem za scenariusz. Na ekrany światowych kin weszły następnie "Perswazja" i "Emma", również adaptacje dzieł Austen. Krytycy literaccy, którzy na nowo odkryli pisarkę, tłumaczą jej sukces zza grobu tęsknotą za dobrymi manierami, szlachetnością uczuć i silnymi więzami rodzinnymi. Wprawdzie pierwsze kroki literackie nie dawały młodej autorce powodów do dumy (za "Opactwo Northanger" wydawca zapłacił jej tylko 15 funtów, a okładka pierwszego wydania "Rozważnej i romantycznej" informowała jedynie, że autorką jest "lady"), ale już trzy następne: "Duma i uprzedzenie" (1813 r.), "Mansfield Park" (1814 r.) i "Emma" (1815 r.) zyskały ogromny sukces. Jane Austen pisała o tym, co znała najlepiej: o własnym otoczeniu. Prowincjonalny światek średniozamożnej angielskiej szlachty okresu Regencji, w którym obowiązywały sztywne reguły postępowania, stanowił doskonałą pożywkę dla jej wyobraźni. Jej powieści rozgrywają się w kręgu bliskiej rodziny i przyjaciół, ich bohaterowie, tak jak ona sama, najczęściej mieszkają w skromnych warunkach, mają kłopoty finansowe, chodzą na koncerty, wymieniają uwagi na temat mody i plotkują o znajomych. Ale za tymi codziennymi czynnościami kryją się wielkie dramaty, skomplikowane układy osobiste, a wyrachowanie często bierze górę nad szacunkiem i bezinteresownym uczuciem. Akcja "Dumy i uprzedzenia" toczy się w Anglii w początkach XIX w. Do malowniczego Netherfield przybywa przystojny i bogaty Charles Bingley z zamiarem osiedlenia się tam na stałe. Przybysz wzbudza żywe zainteresowanie lokalnej społeczności, a zwłaszcza panien na wydaniu, widzących w nim znakomitą partię. Na zawarciu bliższej znajomości z Bingleyem szczególnie zależy pani Bennett, matce pięciu dorosłych córek. Ich jedyną szansą na dostatnie życie jest bogate zamążpójście, gdyż cały rodzinny majątek ma przejść w ręce antypatycznego kuzyna Williama Collinsa. Początkowo wszystko układa się po myśli pani Bennett. Bingley zakochuje się bowiem w jej najstarszej i najładniejszej córce, Jane. 11:50 CÓRKA Dramat, 25 min, Polska, 2015 Reżyseria: Tomasz Wolski Scenariusz: Bartosz Mleczko, Tomasz Wolski Zdjęcia: Patryk Jordanowicz Aktorzy: Teresa Budzisz - Krzyżanowska, Andrzej Konopka, Katarzyna Krzanowska, Dagmara Bąk, Jowita Mazurkiewicz Opowieść o matce i córce, które od lat nie utrzymują ze sobą kontaktu. Z powodu zaginięcia córki młodszej z nich muszą wspólnie spędzić kilka nocnych godzin. Ruszają na wspólne poszukiwania, które stają się okazją do wyjaśnienia drażliwych spraw z przeszłości. 12:30 ZŁOTO DEZERTERÓW Komedia, Polska 1998 Scenariusz i reżyseria: Janusz Majewski Zdjęcia: Witold Adamek Muzyka: Michał Lorenc Występują: Marek Kondrat, Bogusław Linda, Wiktor Zborowski, Katarzyna Figura, Piotr Gąsowski, Jan Englert, Piotr Machalica, Leonard Pietraszak, Paweł Deląg, Artur Żmijewski, Stanisława Celińska, Krzysztof Kowalewski, Marek Walczewski, Wojciech Pokora, Ewa Wiśniewska, Zoltan Berezedy, Jan Kobuszewski i inni "Złoto dezerterów" to kontynuacja "C. K. Dezerterów", największego polskiego przeboju kinowego lat osiemdziesiątych (7 mln widzów). Jego bohaterami było pięciu zbiegów z cesarsko - królewskiej armii: cwany Polak Kaniowski (w skrócie: Kania), wiedeński Żyd Haber, Włoch Baldini, Węgier Benedek i Czech Chudej. Wszyscy ponownie się spotykają, mimo że akcja "Złota dezerterów" toczy się ponad dwadzieścia lat później, w czasie II wojny światowej. Obok nich pojawiają się także nowe, niezwykle ważne dla fabuły postaci, grane przez czołówkę polskich aktorów. Wśród wykonawców najliczniej reprezentowana jest rodzina Wiktora Zborowskiego. Na planie "Złota dezerterów" zadebiutowały jego matka Hanna i córka Zosia, znalazło się też miejsce dla wuja (Jan Kobuszewski) i samego Zborowskiego. Pewną niespodziankę stanowił występ Bogusława Lindy, który jako Rudy ujawnił w filmie Majewskiego spory talent komediowy. W "C. K. Dezerterach" z racji daty premiery (1986 rok) krytyka często dopatrywała się drwiny ze sprawców stanu wojennego. Wymowa "Złota dezerterów" jest inna. Oprócz kpiny z niektórych naszych narodowych przywar film ten stanowi przede wszystkim pochwałę odwagi i poświęcenia nie w imię podniosłych haseł, lecz przyjaźni i zwykłej, ludzkiej przyzwoitości. "Złoto..." to także próba dowartościowania tzw. pozytywnego myślenia jako postawy życiowej. Lepiej wierzyć w sukces, niż załamywać ręce, lepiej być sprytnym i przedsiębiorczym, niż dobrowolnie skazywać się na przeciętność i nudę. Lepiej wreszcie kierować się zdrowym rozsądkiem, aniżeli bezrozumnymi porywami. "Jest w tym filmie taka scena, w której szkolący młodych komandosów podporucznik mówi im, że trzeba walczyć tak, by nie zginąć głupio, bo ich życie jest bardziej potrzebne ojczyźnie niż śmierć" - mówił w jednym z wywiadów Janusz Majewski. Dość poważna to refleksja jak na komedię. Nie osłabia ona jednak humorystycznego wigoru "Złota dezerterów", lecz jedynie go "uszlachetnia". Jesień 1942 roku. Na warszawskim Żoliborzu odbywa się konspiracyjne spotkanie oficerów AK. Rotmistrz Leliwa informuje zebranych, że dowództwo powołało oddział do zadań specjalnych oznaczony kryptonimem "Litzmanstadt". Dowódcą mianowano majora Jeremiego. Pierwszą misją grupy jest zdobycie gotówki na zakup broni i amunicji od armii włoskiej, która, wycofana z frontu wschodniego, tymczasowo stacjonuje w Polsce. Warunki finansowe stawiane przez Włochów przekraczają możliwości Armii Krajowej. Wywiad AK ustala jednak, że w jednym z łódzkich banków Niemcy przechowują gigantyczną fortunę w złocie. Problem tylko, jak ją zdobyć. Wszystkie tradycyjne metody (wysadzenie drzwi sejfu, sterroryzowanie personelu w celu zdobycia szyfru otwierającego zamki) w warunkach okupacyjnych nie rokują szans powodzenia. Jedyny sposób to dobry kasiarz. Na szczęście, wśród podwładnych Jeremiego jest sierżant Rudy, który przed wojną współpracował z prawdziwymi mistrzami ogołacania kas pancernych. Niestety, obaj z przyczyn od siebie niezależnych rozstali się z zawodem. Silberman przebywa w getcie, zaś "mecenas" Kania w więzieniu. Grupa "Litzmanstadt" musi jednak jakoś rozwiązać ten problem, gdyż zniecierpliwieni Włosi gotowi poszukać na swój towar innych kupców. 14:40 WESOŁA WDÓWKA (DIE LUSTIGE WITWE) Film muzyczny, operetka, 143 min, Niemcy, 2007 Reżyseria: Don Kent Wykonawcy: Lydia Teuscher, Gunther Emmerlich, Bo Skovhus, Manfred Honeck "Wesoła wdówka", operetka Franciszka Lehara w trzech aktach. Premiera miała miejsce w Wiedniu w Theater an der Wien w 1905 roku. Operetka wyreżyserowana przez Dona Kenta została wystawiona w Semperoper w Dreźnie. 17:15 NIEDZIELA Z... GRAŻYNĄ BŁĘCKĄ - KOLSKĄ Dysk./wywiad/debata, 43 min, Polska, 2018 Scenariusz: Katarzyna Jurkowska Wykonawcy: Agnieszka Szydłowska (prowadząca) Bohaterką "Niedzieli z..." jest aktorka Grażyna Błęcka - Kolska. Z Grażyną Błęcką - Kolską i jej gośćmi rozmawiać będziemy m.in. o jej rodzinnych korzeniach, aktorstwie dokumentalnym i czerpaniu z życia przy budowaniu ról, o kinie Jana Jakuba Kolskiego Kolskiego, a także o przyjaźni oraz stracie. 18:15 NIEDZIELA Z... GRAŻYNĄ BŁĘCKĄ - KOLSKĄ - JAŃCIO WODNIK Dramat obyczajowy, 100 min, Polska 1993 Reżyseria: Jan Jakub Kolski Scenariusz: Jan Jakub Kolski Zdjęcia: Piotr Lenar Muzyka: Zygmunt Konieczny Aktorzy: Franciszek Pieczka, Bogusław Linda, Grażyna Błęcka - Kolska, Olgierd Łukaszewicz, Katarzyna Aleksandrowicz, Henryk Niebudek, Lech Gwit, Joanna Jędrejek, Katarzyna Kurylońska Reżyser Jan Jakub Kolski (ur. 1956) jest wierny swojemu oryginalnemu stylowi i tematyce. W filmach dokumentalnych, które realizuje od 1982 roku, częstym tematem była kontemplacja porządku natury. W filmach fabularnych Kolski rozwija ten temat. Opowiada o wsi, ale nie czyni tego na sposób realistyczny. Są to przypowieści o życiu - często brutalnym - w bliskim kontakcie z naturą, a więc bliżej Boga. Kino Kolskiego, porównywane z latynoskim "realizmem magicznym", to refleksja na temat dobra i zła, pełna tęsknoty za duchowymi wartościami. W "Pogrzebie kartofla" (1990) Kolski odwołuje się do biblijnego mitu Hioba, kreśląc obraz gwałtownych przemian na polskiej wsi po II wojnie światowej. W "Pograbku" (1992) przedstawił historię niezwykłego uczucia ludzi z "dołów" wiejskiej hierarchii. W świecie filmów Kolskiego ciągle jest obecne pytanie o sens dobrych i złych uczynków, które zdają się determinować losy ich sprawców. W roli Jańcia wystąpił wybitny aktor teatralny i filmowy - Franciszek Pieczka (ur. 1928). Stworzył niezwykłą, barwną galerię bohaterów o ludowym rodowodzie, zagrał m.in. tytułową rolę w "Żywocie Mateusza" (1968) Witolda Leszczyńskiego, w "Perle w koronie" (1972) stworzył pełną godności postać powstańca śląskiego, był zbuntowanym przeciw komunistycznej władzy góralem Haratykiem w zatrzymanym kilka lat przez cenzurę filmie "Słońce wschodzi raz na dzień" (1972) i doskonałym Czepcem w "Weselu" (1973) Andrzeja Wajdy według dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Wielką popularność przyniosła mu rola Gustlika w serialu "Czterej pancerni i pies" (1968 - 70). Dużą zaletą jego aktorstwa jest naturalność i zróżnicowanie ról. Grając postaci często zbliżone charakterem, Pieczka potrafi uczynić z nich zawsze niepowtarzalne osobowości. "Jańcio Wodnik" zdobył Nagrodę Specjalną Jury "Złote Lwy Gdańskie" za najlepszą rolę męską dla Franciszka Pieczki i Nagrodę Dziennikarzy na XVIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1993 roku w Gdyni. Jeden z chłopów wygnał ze stajni i skatował chorą klacz. Znajduje ją wędrowny dziad (Łukaszewicz), który, gdy klacz zdycha, rzuca klątwę na wieś. W tym samym czasie jeden z jej mieszkańców Jańcio (Pieczka) odkrywa w sobie niezwykłe zdolności. Jest mu posłuszna woda, może dokonywać i innych nadnaturalnych czynów. Jańcio opuszcza ciężarną młodą żonę Weronikę (Błęcka - Kolska). Chce nieść ludziom pociechę i pomoc. Na swej drodze spotyka sprytnego oszusta - stygmatyka (Linda). To spotkanie odmieni życie Jańcia. 20:10 WIEK NIEWINNOŚCI (THE AGE OF INNOCENCE) Melodramat, 133 min, USA 1993 Reżyseria: Martin Scorsese Scenariusz na podstawie powieści Edith Wharton: Jay Cocks, Martin Scorsese Zdjęcia: Michael Ballhaus Aktorzy: Michelle Pfeiffer, Daniel Day-Lewis, Winona Ryder, Richard E. Grant, Alec McCowen, Geraldine Chaplin, Mary Beth Hurt, Stuart Wilson i inni Tych, którzy doskonale pamiętali "Taksówkarza", "Wściekłego byka", "Nędzne ulice" czy "Chłopców z ferajny", zapewne zdziwiło pojawienie się w 1993 r. na ekranach "Wieku niewinności" - pierwszego kostiumowego filmu Martina Scorsese, opowieści o żarliwej, pięknej, lecz udaremnionej przez konwenanse miłości w arystokratycznym Nowym Jorku lat 70. XIX stulecia. Za kanwę scenariusza posłużyła napisana w 1920 r. powieść Edith Wharton, najwybitniejszej kontynuatorki realizmu psychologicznego Henry Jamesa w prozie amerykańskiej przełomu stuleci. Wydała "Wiek niewinności", gdy dobiegała sześćdziesiątki i już od dawna mieszkała we Francji, ale nadal nosiła w sobie żal do amerykańskich wyższych sfer i walczyła piórem z ich purytańską etyką. W melodramatyczną historię sprzed stu dwudziestu lat Scorsese wpisał jednak całkiem współczesny, a przynajmniej wciąż aktualny dylemat człowieka, który waha się między powinnością a pragnieniami w chwili wkraczania w środowisko, do którego aspirował. Raz jest to świat mafii, kiedy indziej arystokratycznych salonów, ale i tu, i tam przepustką jest kompromis, podporządkowanie się zasadom grupy. Idąc za literackim oryginałem reżyser przedstawia socjetę nowojorską z ironicznym dystansem. Na ekranie odtwarza z pedantyczną dokładnością styl życia wyższych sfer: stroje, biżuterię, dzieła sztuki, zastawy stołowe, ugarnirowane potrawy (w czołówce filmu figuruje "konsultant do spraw wyglądu potraw i dekoracji stołu", nie zabrakło też "konsultanta do spraw etykiety"), ale cały ten wykwint manier, strojów i jadłospisów jest dla Scorsese tylko pustą formą, wyrazem teatralizacji życia, w którym wszystko odbywa się według ściśle ustalonych reguł i nie ma miejsca na prawdziwe uczucia. Młody i obiecujący prawnik Newland Archer jest zaręczony z piękną i majętną May Welland, pochodzącą ze znanego i szacownego rodu Mingottów. Archer chciałby jak najszybciej wziąć ślub i przypieczętować w ten sposób swój nowy status, ale rodzina May upiera się przy dłuższym, zgodnym z obyczajami okresem narzeczeństwa. Uwagę Archera zwraca niespodziewanie kuzynka May, hrabina Ellen Olenska, która powróciła właśnie z Europy po rozstaniu z mężem, polskim arystokratą. Hrabina szykuje się do rozwodu, co wprawdzie nie zamyka przed nią całkowicie drzwi na salony, ale wyhamowuje dalej idące serdeczności. Ona to wyczuwa, a otoczeniu właśnie o to chodzi. "Nasze prawo dopuszcza rozwody - tłumaczy jej jeden z nowojorskich notabli - ale nasza obyczajowość nie". Kiedy więc "sfery" bojkotują obiad wydany na cześć Ellen przez babkę May, panią Mingott, Archer prosi swych wpływowych przyjaciół o intrwencję. Van der Luydenowie zapraszają hrabinę na kolację, po której wdzięczna Ellen proponuje Archerowi, aby odwiedził ją w domu. Po tym spotkaniu prawnik przesyła jej bukiet róż. Rodzina Mingottów nakłania Ellen, za pośrednictwem Archera, do rezygnacji z dalszych kroków rozwodowych w obawie przed skandalem. Choć niechętnie, Ellen przyjmuje sugestie Archera, który jest nią coraz bardziej oczarowany. Kiedy May wyjeżdża z rodziną na wakacje, prawnik odwiedza Ellen przebywającą z wizytą u Van Der Luydenów. Ich tete-a-tete przerywa pojawienie się znanego uwodziciela, Juliusa Beauforta. Zazdrosny Archer jedzie na spotkanie z narzeczoną i nalega na przyśpieszenie terminu ślubu. Widząc jego dziwne zachowanie, May zaczyna coś podejrzewać, chociaż przyszły mąż zapewnia ją, że niepodzielnie króluje w jego sercu. Ale na wieść, że hrabia Olenski usiłuje pogodzić się z żoną, Archer stanowczo odradza Ellen ten krok. Nie mogąc o niej zapomnieć, wyznaje jej w końcu miłość. Hrabina odwzajemnia jego uczucie, ale nie chcąc zranić swej kuzynki, odrzuca jego awanse. Odbywa się przyśpieszony ślub Newlanda i May, ale młody małżonek nadal nie potrafi zapomnieć o pięknej Ellen. Film uhonorowano Oscarem za kostiumy, a ponadto nominacjami do tej nagrody za scenariusz, za drugoplanową rolę dla Winony Ryder, za kierownictwo artystyczne i muzykę. 22:35 SCENA ALTERNATYWNA - BOKKA Magazyn, 22 min, Polska, 2018 Reżyseria: Joanna Makowska Bokka - polski zespół muzyki alternatywnej. Trio przyjęło konwencję kamuflażu scenicznego, nie ujawnia swoich personaliów. Podczas pierwszego występu scenicznego, czyli w czasie rozdania nagród Nocne Marki magazynu "Aktivist", byli przesłonięci przez ekran, później zaczęli występować w maskach na twarzach. W listopadzie 2013 roku wydali swój debiutancki album. 23:15 DOKUMENT.PL - BRACIA Film dokumentalny, 68 min, Polska, 2013 Reżyseria: Wojciech Staroń Nagrodzony na festiwalu w Locarno w 2015 roku dokument przedstawiający historię życia braci Alfonsa i Mieczysława Kułakowskich. Pierwszy jest artystą malarzem, drugi kartografem geodetą i realistą. W drugiej połowie lat 90. powrócili z Kazachstanu do Polski jako repatrianci. Zamieszkali w wiosce na północy kraju. Obok zdjęć dokumentalnych kręconych w domu braci Kułakowskich, film Wojciecha Staronia wypełniają materiały archiwalne. 00:35 BILET DO KINA - W UPALNĄ NOC (IN THE HEAT OF THE NIGHT) Film kryminalny, 109 min, USA, 1967 Reżyseria: Norman Jewison Scenariusz: Stirling Silliphant Zdjęcia: Haskell Wexler Muzyka: Quincy Jones Aktorzy: Sidney Poitier, Rod Steiger, Warren Oats, Lee Grant, Larry Gates Film kryminalny zrealizowany na podstawie powieści Johna Balla. Filadelfijski detektyw, Virgil Tibbs, trafia przejazdem na małą stacyjkę kolejową w stanie Missisipi, gdzie zostaje aresztowany przez miejscowych gliniarzy pod zarzutem morderstwa. Obraz nagrodzono Oscarem dla najlepszego filmu roku. 02:35 MOCNE KINO - DROGÓWKA Dramat, 113 min, Polska 2013 Scenariusz i reżyseria: Wojtek Smarzowski Zdjęcia: Piotr Sobociński Jr Muzyka: Mikołaj Trzaska Występują: Bartłomiej Topa, Arkadiusz Jakubik, Julia Kijowska, Eryk Lubos, Robert Wabich, Jacek Braciak, Marcin Dorociński, Marian Dziędziel, Agata Kulesza, Izabela Kuna i inni Sierżant Ryszard Król z warszawskiej "drogówki" zostaje niesłusznie oskarżony o morderstwo. Mimo, że wszystkie poszlaki świadczą przeciwko niemu, postanawia z pomocą kilku wypróbowanych przyjaciół udowodnić swą niewinność. "To chyba najbardziej mroczny i prowokacyjny film w dorobku Wojciecha Smarzowskiego" - pisał po premierze "Drogówki" jeden z krytyków. Czyżby było możliwe ukazanie polskiej współczesności w barwach jeszcze ciemniejszych niż w "Weselu" czy "Domu złym"? I czy świat przedstawiony w "Drogówce" faktycznie mocno osadzony jest w realiach, czy też przeciwnie - stanowi przede wszystkim projekcję wyobraźni reżysera? "Drogówka" zgrabnie łączy wątki dramatyczne z często niewybrednym humorem, brutalność w portretowaniu ludzkiej degrengolady z dyskretną tęsknotą za wartościami takimi, jak uczciwość, wierność i przyjaźń, które mogłyby nadawać trwały sens życiu i stać się fundamentem budowania międzyludzkich relacji. Mogłyby, gdyby nie zło, które na każdym kroku zdaje się bezlitośnie osaczać bohaterów, a nierzadko rodzi się także w nich samych, powiększając jedynie cierpienie i chaos panujący w ich życiu. W "Drogówce" miesza się kilka konwencji filmowych - od zrealizowanych w reporterskiej formie "scenek z życia drogówki", przez ostrą i oskarżycielską satyrę na polityczno - biznesowy establishment, po dynamicznie montowany, brawurowy thriller. Zdjęcia do filmu to klasa sama w sobie - realistycznie oświetlone plenery zimowej Warszawy przeplatają się z ujęciami z kamer przemysłowych, wideorejestratorów i telefonów komórkowych. Kamera nie szuka tanich atrakcji, lecz wciąż pozostaje "na usługach" aktorów, nie chcąc uronić nic z tego, co aktualnie przeżywają, myślą lub czują grani przez nich bohaterowie. Obsada filmu budzi respekt - w głównych rolach przede wszystkim gwiazdy polskiego kina, a zarazem artyści od lat współpracujący ze Smarzowskim. "Najważniejsza dla mnie jest opowieść o ludziach. O człowieku. O wartościach. Nie twierdzę, że będzie przyjemnie, ale za to z nadzieją - mówił przed premierą"Drogówki"reżyser. Szukajmy zatem owej nadziei, nawet jeśli chwilami bardzo trudno ją znaleźć. Film uhonorowano dwoma Orłami (za najlepszą drugoplanową rolę męską i scenariusz) oraz Złotymi Lwami za najlepszy montaż. Zbliżający się do czterdziestki sierżant Ryszard Król jest częścią zgranego kolektywu warszawskiej "drogówki". Razem z kolegami patroluje ulice, a po pracy imprezuje, bierze udział w nocnych wyścigach samochodowych i zażywa uciech z prostytutkami. W tajemnicy przed żoną romansuje też z koleżanką z pracy i wpada w długi, chcąc spełnić jedno ze swych marzeń - posiadanie "wypasionego" bmw. Nie zawodzi kumpli w potrzebie - kiedy jeden z nich, cieszący się opinią "psa na baby", gwałci w czasie pracy przypadkową dziewczynę, Ryszard stawia się zamiast niego na konfrontację z ofiarą. Ta oczywiście nie rozpoznaje winowajcy i oskarżenie upada. Pewnego dnia wszakże jako tako poukładane życie Króla wywraca się do góry nogami. Jeden z policjantów, sierżant Lisowski, zostaje zamordowany. Główne podejrzenie pada na Ryszarda - zwłoki ofiary znaleziono niedaleko jego samochodu, w którym pijany przespał całą noc, był winny denatowi pieniądze, a w dodatku niedawno dowiedział się o zdradzie żony właśnie z Lisowskim. Król jest przekonany o swojej niewinności, lecz nie potrafi jej dowieść podczas przesłuchania. W chwili, kiedy ma zostać odtransportowany do aresztu, obezwładnia pilnującego go strażnika i ucieka. Ścigany listem gończym, musi się ukrywać, nawet przed najbliższą rodziną. Na szczęście ma kilku sprawdzonych przyjaciół w "drogówce", z pomocą których rozpoczyna prywatne śledztwo, mające wytropić prawdziwego mordercę Lisowskiego. 04:40 HISTORIA FLORENCE FOSTER JENKINS (FLORENCE FOSTER JENKINS STORY, THE) Film dokumentalny, 52 min, Niemcy, 2016 Reżyseria: Ralf Pleger Scenariusz: Ralf Pleger Florence Foster Jenkins znana jest jako "najgorsza śpiewaczka w historii", ale paradoksalnie jej nagrania sprzedają się niekiedy lepiej niż profesjonalne produkcje. Jej śpiew był na tyle fatalny, że nieoczekiwanie przyciągał i fascynował. Od 1920 roku występy Florence przyciągały tłumy. Film dokumentalny "The Florence Foster Jenkins Story" podejmuje próbę wyjaśnienia tego fenomenu.