TVP Kultura Wtorek, 24.09.2019 08:25 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - DR DANIEL CICHY Dysk./wywiad/debata, 10 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Ida Nowakowska (prowadzący) Gościem programu jest dr Daniel Cichy - dyrektor Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, który opowiada o inicjatywach wydawnictwa. Rozmowa została nagrana podczas 62. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień". 08:40 DAMA PIKOWA Film obyczajowy, 26 min, Polska, 1972 Reżyseria: Janusz Morgenstern Scenariusz: Andrzej Mandalian Zdjęcia: Zygmunt Samosiuk Aktorzy: Halina Mikołasjska, Jan Englert, Hanna Giza, Piotr Garlicki, Emilian Kamiński, Tomasz Zaliwski, Ryszard Barycz, Stanisław Szmidt, Krzysztof Kalczyński Jerzy Moes, Andrzej Grzybowski Wystawna adaptacja znanej noweli Aleksandra Puszkina o zgubnych konsekwencjach chciwości i hazardu. Bohaterem krótkiego filmu Morgensterna jest młody inżynier, który przypadkiem dowiaduje się o karcianym sekrecie, pozwalającym zdobyć fortunę. Tajemnicy strzeże zazdrośnie stojąca nad grobem hrabina Anna Fiedotowna. Jak dotąd tylko jednej osobie wyjawiła niezawodny sposób na zbicie majątku. Uczyniła to wszakże bardzo dawno i wyłącznie dlatego, że jej wybranek był w dramatycznym położeniu materialnym. Zobowiązała go jednak pod słowem honoru, by nigdy więcej nie tykał kart. Inżynier postanawia za wszelką cenę skłonić hrabinę do powierzenia mu sekretu. W tym celu obmyśla intrygę, w którą wplątuje spragnioną miłosnych uniesień młodą wychowanicę arystokratki. "Damę pikową" zrealizowano w imponujących przepychem wnętrzach leningradzkich i warszawskich pałaców. By przybliżyć współczesnemu widzowi ducha Puszkinowskiego oryginału, reżyser zastosował poetykę horroru. Groza, wiejąca z filmu Morgensterna jest bardzo umowna i bardziej przypomina dawne gotyckie powieści niż "Egzorcystę" czy "Dziecko Rosemary". 09:20 UCIECZKA Z KINA "WOLNOŚĆ" Film obyczajowy, 86 min, Polska 1990 Scenariusz i reżyseria: Wojciech Marczewski Zdjęcia: Jerzy Zieliński Muzyka: Zygmunt Konieczny Aktorzy: Janusz Gajos, Zbigniew Zamachowski, Teresa Marczewska, Piotr Fronczewski, Michał Bajor, Władysław Kowalski, Jan Peszek, Jerzy Bińczycki Janusz Gajos stoi oniemiały w ciemnej sali kinowej. Przed oczami ma widok niezwykły. Na ekranie zbuntowani aktorzy nie chcą dalej grać swych fałszywych, ogłupiających ról. Próbują im w tym przeszkodzić histeryczne, pełne paniki reprymendy dobiegające z widowni. To przedstawiciele oficjalnej komisji starają się zagłuszyć swój strach i bezradność. Jeszcze chwila i Janusz Gajos wybuchnie śmiechem. "Poruszająca scena, przywodząca na myśl"Mistrza i Małgorzatę"Bułhakowa" - orzekli krytycy. W filmie Marczewskiego jest jeszcze wiele sekwencji równie wymownych i dramatycznych. Wspólnie tworzą dzieło, które stało się wydarzeniem artystycznym na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku - Gdyni w 1990 r. Uhonorowano je wówczas Grand Prix i nagrodą dziennikarzy. Wyróżnienie za najlepszą główną rolę męską otrzymał Janusz Gajos. "Ucieczkę..." nagradzano jeszcze kilkakrotnie, także zagranicą, np. na Festiwalu Filmów Fantastycznych w Avoriaz. Wcześniej najważniejsze trofea zdobywały tam m.in. "Carrie" Briana de Palmy, "Pojedynek na szosie" Stevena Spielberga i "Terminator" Jamesa Camerona. Pierwiastek fantastyczny odgrywa w filmie Marczewskiego rolę niepoślednią, choć nie w sposób właściwy produkcjom science - fiction. Służy bowiem ukazaniu przemiany duchowej cenzora - niegdyś poety i krytyka literackiego, obecnie (tak go określił reżyser) człowieka "spsiałego", pozornie groźnego, lecz w rzeczywistości zastraszonego i samotnego. Oba światy: realny i fantasmagoryczny przenikają się. Cenzor przekracza granicę ekranu, wchodzi do wnętrza filmu, powodowany miłością do jednej z jego bohaterek - Małgorzaty. Jednak i tam spotyka go rozczarowanie. Wraca do rzeczywistości, lecz nie będzie już tym samym człowiekiem. Niegdyś poeta, potem cenzor, teraz - kto? Jeden z krytyków pisał: "W tym filmie każdy chce wyjść z ram własnego życia. Buntuje się cenzor. Buntują się postacie filmowe. Wszyscy szukają wolności, której nie ma. Jej przebłysk jest może tylko w idei ucieczki. Wystarczy nocą wejść na dach własnej kamienicy, aby przekonać się, ilu ludzi znajduje się w stanie ucieczki."Aż tak wielu?"- dziwi się cenzor, obserwując dachy pełne ludzi. Sam jest jednym z lunatyków." 11:00 DOM - ODC. 13/25 - COŚ SIĘ KOŃCZY, COŚ SIĘ ZACZYNA Serial obyczajowy, 78 min, Polska 1996 Reżyseria: Jan Łomnicki Scenariusz: Jerzy Janicki, Andrzej Mularczyk Muzyka: Waldemar Kazanecki Zdjęcia: Bogusław Lambach Aktorzy: Tomasz Borkowy, Halina Rowicka, Tomasz Mędrzak, Jan Englert, Bożena Dykiel, Zbigniew Buczkowski, Wirgiliusz Gryń, Leonard Andrzejewski, Helena Kowalczykowa, Jerzy Bończak i inni Jest rok 1968. W domu przy Złotej nowe porządki zaprowadza prymitywny dozorca Prokop. Zaszczuty przez niego doktor Kazanowicz wyskakuje przez okno. Podczas demonstracji po zdjęciu z afisza "Dziadów" do aresztu trafiają Gosia i Mietek, lecz zostają wypuszczeni przez Gienka Popiołka, kierującego akcją milicji. Łukasz Zbrożny, usunięty z uczelni za działalność polityczną, tego samego dnia dowiaduje się, że został ojcem. 13:00 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - DR DANIEL CICHY Dysk./wywiad/debata, 10 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Ida Nowakowska (prowadząca) Gościem programu jest dr Daniel Cichy - dyrektor Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, który opowiada o inicjatywach wydawnictwa. Rozmowa została nagrana podczas 62. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień". 14:15 SZLAKIEM KOLBERGA - KAMIL BEDNAREK Film dokumentalny, 26 min, Polska, 2018 Reżyseria: Grzegorz Jankowski Scenariusz: Michał Pietrusiewicz Cykl dokumentalny prezentujący znanych polskich muzyków, którzy wyruszają w Polskę szlakiem Oskara Kolberga. Każdy odcinek jest muzyczną podróżą w inny region Polski. Znani muzycy uczą się od artystów ludowych tradycyjnego repertuaru: śpiewają, grają na skrzypcach i akordeonie, tańczą. Pokazują piękno i niepowtarzalność polskiej muzyki ludowej. W tym odcinku Kamil Bednarek - wokalista, autor tekstów, kompozytor wykonujący muzykę reggae w podróży do Koniakowa w Beskidzie Śląskim. Czy w górach Kamil odnajdzie chociaż chwilę spokoju i ciszy? Dowiemy się, jak grać na liściu i jak robi się najprostsze piszczałki. I czy można jednocześnie oddychać i wydychać powietrze? Przewodnikiem i mistrzem będzie niezrównany Józef Broda - multiinstrumentalista, filozof, pedagog, człowiek wielu pasji i talentów i jego córka Katarzyna Broda - Firla - śpiewaczka. 14:50 WSTECZNY BIEG Dramat obyczajowy, psychologiczny, 66 min, Polska, 1978 Reżyseria: Laco Adamik Scenariusz: Elżbieta Białecka, Laco Adamik Zdjęcia: Jacek Petrycki Muzyka: Włodzimierz Kamiński Aktorzy: Jerzy Radziwiłowicz, Iwona Biernacka, Danuta Szaflarska, Zygmunt Malawski, Maria Biesiada, Zbigniew Bielski, Piotr Cieślak, Adam Ferency, Stanisław Jaroszyński, Hanna Molenda, Danuta Rastawicka, Ryszard Stogowski Jest to pierwszy fabularny film Laco Adamika, 36 - letniego wówczas absolwenta praskiej szkoły filmowej, który z rodzinnej Czechosłowacji przeniósł się na stałe do Polski. Z powodzeniem realizował widowiska teatralne w krakowskim ośrodku telewizji. Debiutancki "Wsteczny bieg", nakręcony również dla telewizji, miał bardzo dobrą prasę. Zachwycano się "zadziwiającą siłą dramatyzmu i szczerością wyrażanej prawdy". Na sukces filmu niewątpliwie złożyła się także znakomita gra aktorów, którzy rzetelnie wywiązali się z powierzonych im zadań. Akcja rozgrywa się w średnio zamożnej rodzinie inteligenckiej, w której skład wchodzą: ojciec - urzędnik pocztowy, jego niepracująca żona i teściowa - staruszka oraz syn Stefan, kierowca autobusu MPK, i jego żona - urzędniczka. Na skutek rozbudowy miasta ich domek na peryferiach ma ulec rozbiórce i całą rodzinę czeka przeprowadzka do bloków. Pojawia się jednak najistotniejszy problem - choroba Stefana, uniemożliwiająca mu pracę zawodową. Postępujący paraliż nóg w przyszłości doprowadzi do trwałego kalectwa. Pod pozorem troski o Stefana toczy się gra, której celem jest chęć wyrwania go spod wpływów innych członków rodziny w imię zaspokojenia własnych ambicji. Rodzice Stefana proponują synowej uwolnienie jej od małżeńskiej przysięgi, by nie skazywać jej na dożywotnią mękę u boku kaleki. Chcą zabrać chorego syna do siebie. Dla żony Stefana - Marty - walka o niego ma tylko jeden cel: uratowanie męża dla niego samego, stworzenia mu szansy na odnalezienie siebie w nowym życiu. Młoda kobieta postanawia wytrwać. W tej heroicznej walce Marta odnosi zwycięstwo. "Wkracza w świat wartości najwyższych, jak poświęcenie dla drugiego człowieka, przyjęcie na siebie w pełni świadomie odpowiedzialności za cudzy los" - pisał recenzent branżowej prasy. Nagroda: Złoty Szczupak dla Laco Adamika na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie. 16:10 KRÓLEWICZ OLCH Dramat, 97 min, Polska, 2016 Reżyseria: Kuba Czekaj Scenariusz: Kuba Czekaj Muzyka: Bartek Gliniak Aktorzy: Agnieszka Podsiadlik, Stanisław Cywka, Sebastian Łach, Bernhard Schutz, Bogusława Jantos, Emilia Stachurska, James Fordham, Anna Podolak, Julitta Lasoń, Piotr Buksza, Agnieszka Kwiatkowska Historia wybitnie utalentowanego 14 - letniego chłopca, który rozpoczyna naukę fizyki na uniwersytecie. Pracuje nad teorią światów równoległych, których łącznikiem - jak z początku sądzi - jest światło. Chłopiec ma niezwykły umysł i pokaleczoną duszę, której nie jest w stanie uleczyć matka autorytarnie kierująca jego życiem. Pojawienie się w ich życiu mężczyzny ustanawia nowy porządek, chłopiec z rąk matki przechodzi pod jego opiekę. Między trójką bohaterów krętą drogą tworzy się więź, ale ich wspólne szczęście nie trwa długo. Chłopiec dochodzi do rozwiązania zagadki przejścia między światami, wyrusza w podróż, na szali kładzie swoje życie. 18:00 DOKUMENT.PL - JOANNA Film dokumentalny, 40 min, Polska, 2013 Reżyseria: Aneta Kopacz Scenariusz: Aneta Kopacz, Tomasz Średniawa Zdjęcia: Łukasz Żal, Agata Byrska Niezwykle wnikliwa i kameralna opowieść o pożegnaniu dwóch najbliższych sobie osób na Ziemi. Joanna to piękna i inteligentna kobieta. W kwietniu 2010 r. dowiedziała się, że umrze w ciągu najbliższych trzech miesięcy. Swojemu pięcioletniemu synkowi obiecała, że zrobi wszystko, żeby żyć jak najdłużej. Walczy. Dla Jasia prowadzi blog, który zyskuje ogromną popularność. Pisze o codzienności prosto i trafnie. Kocha życie. Kocha je pomimo choroby i pomimo wyroku. Potrafi się w nim cieszyć. Dla wielu czytelników staje się ikoną uważnego, szczęśliwego życia. Jej cel jest zwyczajny - być co roku na Mazurach, a perspektywa czasowa najbliższa - zobaczyć, jak syn jeździ rowerem na dwóch kółkach. Film ukazuje fragmenty z życia Joanny, jej męża Piotra i Jasia. Rozgrywany w dyskretnych obserwacjach, nastrojowy, nieprzegadany. Prosty, zmysłowy, o przyglądaniu się chwili, o życiu, odchodzeniu i o miłości. Film zdobył wiele nagród na festiwalach, między innymi za to, że otwiera drzwi do prywatnego życia bohaterki, przeżywającej najcięższy dla niej czas. Reżyser podchodzi do historii Joanny z ogromną wrażliwością, również w sensie wizualnym. Jesteśmy całkowicie pochłonięci życiem głównej bohaterki, przez to, co przeżywaliśmy podczas oglądania filmu, dotarliśmy do najistotniejszych wartości, jakie niosło za sobą nie tylko jej życie, lecz także nasze własne. 19:25 ANTYFONIE - ANTYFONIE - CZARNY LATAWIEC / GERARD LEBIK Film dokumentalny, 23 min, Polska, 2019 Reżyseria: Andrzej Załęski Scenariusz: Jacek Staniszewski, Andrzej Załęski Kolejny odcinek serii przenosi nas znów do Wrocławia, miasta o interesującej tradycji muzycznej awangardy i nie mniej ciekawych twórców działających tam w chwili obecnej. Swoistym przewodnikiem po mieście będzie dziennikarz i koneser nowej muzyki Daniel Brożek, od pewnego czasu grający swoje własne kompozycje i nieortodoksyjne pod względem programowym sety DJ - skie jako Czarny Latawiec. Innym twórcą będzie, pracujący na pograniczu neuronauki i instalacji dźwiękowej Beniamin Głuszek, autor publikowanych w magazynie Glissando tekstów poświęconych translacji sygnałów wysyłanych przez mózg na dźwięki. Z jednej stromy będziemy zatem obserwować sytuacje quasi laboratoryjne, z drugiej uczestniczyć w akcjonistycznych i popularyzatorskich z jednej strony, oraz kuratorskich z drugiej, działaniach Daniela Brożka i jego współpracowników realizujących cykliczny festiwal Survival i serię koncertów pod nazwą Canti Spazializzati, które w tym roku odbywają się m.in. w BWA Awangarda i lokalnym planetarium. W drugiej części odcinka wybierzemy się do Sokołowska, gdzie spotkamy się z improwizatorem i animatorem Gerardem Lebikiem, autorem instalacji i interwencji dźwiękowych, wśród którego narzędzi pojawiają się m.in. saksofony, generatory fal zopan, kompresory powietrza, magnetowidy VHS, obiekty video czy software. Lebik od kilku lat funkcjonuje jako spiritus movens środowisk zajmujących się dźwiękowymi eksperymentami, koordynując program cieszącego się coraz większym uznaniem artystów krajowych i zagranicznych festiwalu w Sokołowsku. 20:30 TEATR TELEWIZJI - BIGDA IDZIE! Teatr, 94 min, Polska, 1999 Autor: Juliusz Kaden Bandrowski Reżyseria: Andrzej Wajda Scenografia: Agnieszka Bartold Wykonawcy: Janusz Gajos (Mateusz Bigda), Krzysztof Globisz (Władysław Deptuła), Olgierd Łukaszewicz (Hrabia Lachowski), Andrzej Seweryn (Stachowski), Krzysztof Kolberger (Przewodniczący Mieniewski), Mariusz Bonaszewski (Tadeusz Mieniewski), Jakub Przebindowski (Stanisław Mieniewski), Wojciech Siemion (Gruszka), Jerzy Łapiński (Ciarach), Rafał Królikowski (Kazimierz Stęgorz), Dorota Segda (Zuza), Ewa Konstancja Bułhak (Lola), Cezary Kosiński (Kapuścik), Zygmunt Malanowicz (Mordecki), Jerzy Nowak (Ksawery), Igor Śmiałowski (Rosławski), Andrzej Mastalerz (Tylko), Jarosław Boberek (Czybacz), Andrzej Szenajch (Strażnik), Maria Mamona, Stanisław Banasiuk, Zbigniew Bogdański, Paweł Dolewski, Sławomir Grzymkowski, Grzegorz Grzywacz, Tadeusz Hanusek, Marcin Perchuć, Jan Rosiewcz, Rafał Rutkowski, Stanisław Sprażyński, Maciej Wierzbicki "Gdy słucham o tzw. demokracji parlamentarnej, rzygać mi się chce" - pisał pod koniec życia Juliusz Kaden - Bandrowski w liście do brata. Był marzec 1944 roku, mimo to wspomnienie polskiej sejmokracji z lat dwudziestych wywoływało w nim dreszcz obrzydzenia. A znał ją Kaden na wylot, gdyż będąc zagorzałym piłsudczykiem, od młodości parał się polityką. Jak mało kto umiał też o niej pisać. To właśnie dzięki pełnym demaskatorskiej pasji powieściom zyskał sławę najbardziej kontrowersyjnego prozaika międzywojnia. Zwłaszcza trzy jego dzieła: "Generał Barcz", "Czarne skrzydła" i "Mateusz Bigda", stały się przysłowiowymi "kijami włożonymi w mrowisko". Wywołały lawinę polemik zarówno z lewa, jak i z prawa. Kaden zaszokował współczesnych, ukazując - z niezwykłą jak na owe czasy ostrością - czczość górnolotnych haseł i ideologii. Dotknął do żywego polityków, portretując ich jako zgraję hochsztaplerów i cyników, bezwzględnie walczących o przywileje, wpływy i stołki. Spektakl Andrzeja Wajdy jest adaptacją monumentalnej, trzyczęściowej powieści Bandrowskiego pt. "Mateusz Bigda", bodaj najgwałtowniej atakującej międzywojenny parlamentaryzm. Główny bohater książki i inscenizacji to ambitny, żądny władzy działacz chłopski, pod wieloma względami przypominający Wincentego Witosa. Przedstawienie ukazuje sejmowe intrygi Bigdy, zmierzające do obalenia dotychczasowego rządu i zastąpienia go nowym, rzecz jasna z nim na czele. Lider stronnictwa chłopskiego ma całkowitą świadomość, że jest "chamem" na salonach. Stanowi to dlań wszakże źródło siły, a nie kompleksów. Bigdę cechuje nieufność, arogancja, prymitywizm, ale zarazem piekielny spryt i całkowity brak skrupułów. Te cechy idealnie sprawdzają się w zakulisowych grach, kiedy można wreszcie machnąć ręką na wyborców, nawet jeśli hałaśliwie manifestują pod parlamentem. Na krzykaczy zawsze zdąży się wysłać policję, zaś z wrogami politycznymi należy postępować subtelniej, choć efekt powinien być identyczny - zastraszenie. Zanim to jednak nastąpi, trzeba bankrutujących przekupić, zamożnych zaszantażować, a niezłomnych spacyfikować. Prezes Bigda realizuje swój plan z wyjątkową finezją, bacząc przy tym, by popleczników wciąż trzymać za twarz, windując ich w górę kosztem coraz większych upokorzeń. Zrealizowany w konwencji filmowej spektakl Wajdy zdumiewał aktualnością. Śledząc rozwój fabuły trudno było oprzeć się wrażeniu, że historia zatoczyła koło i polska scena polityczna końca lat dziewięćdziesiątych niebezpiecznie przypominała tę sprzed siedmiu dekad. A i dziś wytęskniona suwerenność paradoksalnie przyczynia się do kompromitacji mitów i zanegowania wartości, których wcześniej nie wytrzebiły ani szykany, ani cenzura, ani milicyjne pałki. 22:15 LEKKIE OBYCZAJE - SEKRETY I KŁAMSTWA (SECRETS AND LIES) Komedia obyczajowa, 141 min, Wielka Brytania 1996 Scenariusz i reżyseria: Mike Leigh Zdjęcia: Dick Pope Muzyka: Andrew Dickson Występują: Timothy Spall, Phyllis Logan, Brenda Blethyn, Claire Rushbrook, Marianne Jean - Baptiste, Elizabeth Berrington, Michele Austin, Lee Ross, Lesley Manville i inni Urodzony w 1943 roku Mike Leigh należy do grona najwybitniejszych twórców kina angielskiego. Debiutował w 1971 roku nagrodzonym filmem "Ponure chwile". Potem poświęcił się pracy w telewizji, przez kilkanaście lat realizował spektakle dla BBC. Swój kinowy "come back" w 1988 roku zaznaczył głośną komedią o thatcherowskiej Anglii "Wielkie nadzieje", potem powstały filmy "Życie jest słodkie" i "Nadzy", które krytyka okrzyknęła "majstersztykiem stylu". Fenomenalne okazały się "Sekrety i kłamstwa", które podbiły publiczność i krytyków, stały się najgłośniejszym wydarzeniem artystycznym sezonu. Na film spadł prawdziwy deszcz prestiżowych wyróżnień - Złota Palma w Cannes, Złoty Glob '96 dla najlepszej aktorki Brendy Blethyn, 3 Nagrody Stowarzyszenia Krytyków Filmowych z Los Angeles (najlepszy film, reżyser, aktorka), 2 nagrody Bostońskich Krytyków Filmowych (najlepszy reżyser, aktorka), Złota Żaba dla Dicka Pope'a na festiwalu operatorów filmowych Camerimage w Toruniu oraz 5 nominacji do Oscara (film, reżyser, aktorka, rola drugoplanowa Marianne Jean - Baptiste, scenariusz). "Sekrety i kłamstwa" - trzeci film kinowy Brendy Blethyn, po "Wiedźmach" Nicolasa Roega i "Rzece wspomnień" Roberta Redforda - zapewniły aktorce międzynarodową sławę. Dotychczas była znana głównie w rodzimej Anglii z ról teatralnych i telewizyjnych. Występowała w Royal National Theatre, grała także w spektaklach Royal Shakespeare Company, zdobywając prestiżowe nagrody, m.in. British Drama Award. Popularny w Wielkiej Brytanii serial telewizyjny "Outside Edge" przyniósł jej w 1994 roku nagrodę dla najlepszej aktorki komediowej. Fabuła filmu Mike'a Leigha jest bardzo prosta, przypomina banalną opowieść o perypetiach bohaterów telewizyjnej opery mydlanej, ale jednocześnie dostarcza głębszych przeżyć i zmusza widza do myślenia. Film składa się z trzech wątków, które początkowo rozwijają się zupełnie niezależnie od siebie. Czarnoskóra Hortense (Marianne Jean - Baptiste) mieszka w Londynie, jest okulistką dobrze ustawioną życiowo. Po śmierci przybranej matki zostaje nagle sama. Była w dzieciństwie adoptowana i teraz, gdy nie ma już nikogo bliskiego, pragnie dowiedzieć się, kim byli jej naturalni rodzice. Prawdziwa matka Hortense, Cynthia (Brenda Blethyn), pracuje jako robotnica w fabryce opakowań. Starzejąca się kobieta w pretensjach, paląca papierosa za papierosem, mieszka w obskurnym domu wraz z nieślubną córką Roxanne (Claire Rushbrook). Brzydka dziewczyna dorabia do skromnego budżetu domowego zamiataniem ulic i stale jest strofowana przez matkę, która głównie poucza ją, jak powinna postępować w sprawach damsko - męskich. Nigdy nie słyszała o swojej siostrze Hortense, która została oddana do adopcji. Cynthii doskwiera samotność, tęskni za normalnym życiem rodzinnym. Od lat nie utrzymuje bliższych kontaktów z bratem Maurice (Timothy Spall - pamiętny restaurator z filmu "Życie jest słodkie"), który jest wziętym fotografem. Powodzi mu się bardzo dobrze, z czego najbardziej się cieszy snobistyczna żona Monica (Phyllis Logan), która gardzi ubogą szwagierką Cynthią. Tymczasem Hortense odnajduje matkę i próbuje nawiązać z nią kontakt. Cynthia, choć początkowo jest niechętna, ostatecznie zgadza się na spotkanie. W dniu 21. urodzin Roxanne cała rodzina po raz pierwszyspotyka się w komplecie. Jest okazja, by powspominać przeszłość, wyjawić długo skrywane rodzinne sekrety, tłumione żale, przełamać wstyd z powodu nieudanego 00:45 ONE. KOBIETY KULTURY - ONE. KOBIETY KULTURY. ANNA RADWAN Dysk./wywiad/debata, 25 min, Polska, 2019 Scenariusz: Andrzej Warchił Wykonawcy: Łukasz Orbitowski (prowadzący) "One. Kobiety kultury" to program Łukasza Orbitowskiego, w którym do rozmowy zaproszone zostały najważniejsze kobiety polskiej kultury. Rozmowa ma charakter wyjątkowego, intymnego spotkania. Tym razem gościem Łukasza Orbitowskiego jest Anna Radwan. Znana, krakowska aktorka opowiada o tym, co dało jej wykształcenie muzyczne i dorastanie w muzycznej rodzinie, za co kocha teatr i jaki ma stosunek do przemijania. 01:20 WARSZAWSKA JESIEŃ 2018 - AGATA ZUBEL "BILDBESCHREIBUNG" Koncert, 97 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Titus Engel, Agata Zubel, Frank Wörner "Bildbeschreibung" - forma operowa na dwa głosy, zespół instrumentalny i elektronikę do tekstu Heinera Müllera. "Bildbeschreibung" /Opis obrazu / to najnowsza opera Agaty Zubel. Światowa prapremiera odbyła się 6 września 2018 roku podczas Transart Festival we włoskim Bolzano, polska zaś miała miejsce 27 września 2018 roku podczas 61. Warszawskiej Jesieni i została zarejestrowana przez Telewizję Polską. Utwór został napisany do tekstu wybitnego niemieckiego dramatopisarza Heinera Müllera na zamówienie Klangforum Wien i Instytutu Adama Mickiewicza w ramach Programu Polska Music i POLSKA 100, międzynarodowego programu kulturalnego finansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego jako część Programu Wieloletniego "Niepodległa" 2017 - 2021. Agata Zubel jest jedną z najciekawszych współczesnych kompozytorek. Jej utwory prezentowane były na wielu festiwalach, m.in. na "Warszawskiej Jesieni", Festiwalu "Musica Polonica Nova" we Wrocławiu, Audio - Art, Dniach Muzyki Andrzeja Panufnika w Krakowie czy Poznańskiej Wiośnie Muzycznej. Agata Zubel jest także znakomitą wokalistką, o czym będzie miała okazję się przekonać publiczność "Bildbeschreibung". Artystka wystąpi w solowej partii sopranowej. 03:15 NOCNY DOKUMENT - SZTUKA NEOGOTYKU ODC. 3 - KREW NA SPRZEDAŻ - GOTYK PODBIJA ŚWIAT (THE ART OF GOTHIC EP. 3) Film dokumentalny, 47 min, Wielka Brytania, 2014 Reżyseria: Basil Comely Scenariusz: Andrew Graham Dixon Jak sztuka średniowiecznego gotyku wpłynęła na brytyjską kulturę popularną, literaturę i architekturę XVIII i XIX wieku? 3 - odcinkowy cykl dokumentalny poświęcony sztuce neogotyku, w którym Andrew Graham - Dixon bada, dlaczego XIX - wieczni angielscy artyści zainteresowali się średniowieczną historią Wielkiej Brytanii, w efekcie czego stworzyli ikoniczne dzieła i budynki. 04:35 SCENA KLASYCZNA - (48) AGATA ZUBEL Koncert, 38 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Agata Zubel, Krzysztof Książek Scena klasyczna to cykl, który prezentuje najciekawszych artystów związanych z muzyką klasyczną. W swojej twórczości nawiązują oni do klasycznych form - pieśni, preludiów, chorału, odczytując je współcześnie i na swój własny sposób. Tym razem na Scenie Klasycznej zaprezentuje się kolejny arcyciekawy duet - będą to Agata Zubel śpiew i Krzysztof Książek fortepian. Agata Zubel jest kompozytorką i śpiewaczką, którą amerykański New York Times zalicza do najbardziej uznanych we współczesnej muzyce klasycznej. Liczna zamówień i projektów, w jakich uczestniczy, jest imponująca. W jej repertuarze jako śpiewaczki specjalne miejsce zajmuje muzyka najnowsza. Wraz z Cezarym Duchnowskim współtworzy duet ElettroVoce. Krzysztof Książek znany jest przede wszystkim z mistrzowskich interpretacji muzyki Fryderyka Chopina. Jest półfinalistą i laureatem dwóch nagród pozaregulaminowych w XVII Międzynarodowym Konkursie im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2015) oraz laureatem III nagrody i nagrody specjalnej za najlepsze wykonanie mazurków I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych (2018). W programie artyści wykonają program XX - wieczny, ale różniący się pod kątem stylistycznym. Usłyszymy Apparition Georga Crumba na sopran i fortepian preparowany z roku 1979 do słów Walta Whitmanna oraz Pieśni księżniczki z baśni Karola Szymanowskiego - barwne miniatury napisane w 1915 roku do słów siostry kompozytora Zofii.