TVP Kultura Wtorek, 05.11.2019 08:40 ESTERHAZY (ESTERHAZY) Film animowany, 23 min, Polska/Niemcy, 2009 Reżyseria: Izabela Plucińska Scenariusz: Izabela Plucińska, Anna Jadowska Zdjęcia: Izabela Plucińska, Bernatette Paassen Muzyka: Max Knoth Wykonawcy: Maria Peszek, Wiktor Zborowski, Maciej Stuhr, Piotr Dzięcielski, Bogdan Łazuka, Robert Więckiewicz, Roma Gąsiorowska, Borys Szyc, Krzysztof Kowalewski, Zbigniew Zamachowski, Jolanta Fraszyńska, Mateusz Grabowski, Dominik Bąk, Hanna Piaseczna, Anna Kutkowska Projekt jest adaptacją znanej w Niemczech książki dla dzieci pt. "Esterhazy" autorstwa Irene Dische oraz Hanza Magnusa Ernensbergera. Pod przygodami malutkiego, krótkowzrocznego królika z wiedeńskiego rodu Esterhazy, który z pokolenia na pokolenia staje się coraz mniejszy, ma odnaleźć wielką żonę oraz króliczy raj (zieloną trawę między wschodnią i zachodnią częścią pilnie strzeżonego muru berlińskiego), ukryty jest dramat podzielonej Europy i poszukiwanie wolności. Historia dla dzieci naznaczona jest piętnem historii prawdziwej (króliczy raj pomiędzy częścią wschodnią, a zachodnią muru berlińskiego na prawdę istniał). 09:15 ŁAGODNA Dramat psychologiczny, 91 min, Polska, 1995 Autor: Fiodor Dostojewski Reżyseria: Mariusz Treliński Scenariusz: Mariusz Treliński, Wojciech Zimiński Zdjęcia: Krzysztof Ptak Wykonawcy: Brian Lock Aktorzy: Janusz Gajos, Dominika Ostałowska, Danuta Stenka, Jan Frycz, Jan Peszek, Krystyna Feldman, Krystyna Rutkowska, Jerzy Nowak "Łagodna" - znakomite opowiadanie Fiodora Dostojewskiego ma szczęście do filmu. Najpierw, w 1969 roku przeniósł je na ekran Robert Bresson. Francuski reżyser niemal zrezygnował z fabuły i dialogów. Wierny swemu ascetycznemu, "suchemu" stylowi skupił się na rejestracji mimiki, gestów i zachowań bohaterów. Z drobiazgowością godną naukowca śledził grymasy ich twarzy, krople potu na czole, zaciskanie palców. Metoda okazała się na tyle dobra, że przysporzyła filmowi sporego rozgłosu. Być może dlatego długo nikt nie poważył się na kolejną adaptację "Łagodnej". Uczynił to dopiero Polak Piotr Dumała. Stało się to w 1985 roku. Jego krótki, niespełna dziesięciominutowy animowany film także stał się wydarzeniem. Reżyser potrafił bezbłędnie zespolić stronę plastyczną utworu z jego ścieżką dźwiękową, zyskał uznanie precyzją w komponowaniu szczegółu i umiejętnością sugestywnego przeniesienia stanów psychicznych na język animacji. Mimo skromnego dorobku, Mariusz Treliński również zdobył miano wyrafinowanego "malarza ekranu". Dowiódł tego zwłaszcza w swoim drugim (pierwszy: "Zad wielkiego wieloryba" zrealizował dla telewizji) filmie pt. "Pożegnanie jesieni" (1990). Ta kipiąca oryginalnymi pomysłami, orgiastyczna plastycznie i brawurowa aktorsko adaptacja powieści Witkacego została przez rodzimą krytykę zgodnie uznana za jeden z najciekawszych debiutów w dziejach polskiego kina. Zachwyty szybko zmaterializowały się w Nagrodę im. Andrzeja Munka. Nic dziwnego zatem, że kolejnych filmów Trelińskiego oczekiwano z rosnącą niecierpliwością. Reżyser jednak postanowił się nie śpieszyć. Spokojnie czekał aż emocje wywołane przez "Pożegnanie.." opadną. Mimo to jego "Łagodna" wywołuje zdumienie. Próżno szukać w nim groteski, katastrofizmu, gorączkowego erotyzmu i filozoficznych tyrad, znanych z adaptacji Witkiewicza. "Łagodna" to film kontemplacyjny, emocjonalnie skondensowany, o scenografii urzekającej, lecz wstrzemięźliwej. Z "dawnego" Trelińskiego pozostał jedynie kult perfekcjonizmu. Wyraża się on w dbałości o każdy kadr, każde ujęcie, każdy scenograficzny detal. Również aktorstwo nie zawodzi. Znakomite role stworzyli zwłaszcza Janusz Gajos i Danuta Stenka. Fabuła "Łagodnej" jest niezmiernie prosta. W upalną petersburską noc, gdzieś pod koniec XIX wieku, samotny, starzejący się mężczyzna czuwa przy martwym ciele młodziutkiej żony. Próbuje dociec przyczyn, dla których popełniła samobójstwo. Przywołuje całą historię swego małżeństwa - od pierwszego spotkania, po bezceremonialne kupno dziewczyny od jej opiekunek, aż do tragicznego końca. W jego duszy mieszają się żal, ból i poczucie winy. Stara się poniewczasie wniknąć w psychikę żony, zrozumieć ją chociaż po śmierci... Upływające godziny nie zmiejszają udręki. Nie przynoszą też odpowiedzi na trapiące mężczynę pytanie. Dopiero wraz z nastaniem świtu bohater zdaje się coś odkrywać... Nagroda za scenografię dla Andrzeja Przedworskiego na XX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1995 roku. 11:00 RODZINA KANDERÓW - ODC. 12 - GORZKIE DNI. ROK 1976 Serial obyczajowy, 60 min, 12 odc, Polska 1988 Reżyseria: Zbigniew Chmielewski Scenariusz: Albin Siekierski Zdjęcia: Jan Janczewski Występują: Tadeusz Madeja, Krystyna Kołodziejczak - Szyszko, Tomasz Kozłowicz, Katarzyna Litwin, Michał Anioł, Zbigniew Zaniewski, Mirosław Krawczyk, Bogusław Sar i inni Kariera sportowa Władka załamała się. Kontuzja sprawiła, że ma nie w pełni sprawną nogę. Nie może odnaleźć się w nowej sytuacji. Zaniedbuje rodzinę, pieniądze przepuszcza na wódkę i karty. Tymczasem jego żona Jola jest w ostatnim miesiącu ciąży. Zmaltretowana psychicznie nie wytrzymuje napięcia. Dziecko zaraz po urodzeniu umiera, Jola odchodzi od męża. Śmierć dziecka wywołuje szok u Władka. Przestaje pić, poddaje się powtórnej operacji. Zaczyna też starania o pracę. 12:10 SCENA KLASYCZNA - (25) KAROL KOZŁOWSKI Koncert, 38 min, Polska, 2018 Wykonawcy: Barbara Schabowska (prowadzący) W tym odcinku Sceny Klasycznej wystąpi Karol Kozłowski, tenor. Karol Kozłowski jest absolwentem Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie. Jeszcze jako student debiutował w Operze Bałtyckiej. Po ukończeniu studiów na dwa lata związał się z Operą Wrocławską, a od 2009 r. śpiewa w Operze Narodowej. Doskonale odnajduje się w repertuarze operowym, oratoryjnym oraz kameralnym. Nominowany do Paszportu Polityki w kategorii: muzyka poważna (2013) oraz dwukrotnie, w 2103 i 2017 r. , do Fryderyka w kategorii: muzyka kameralna. W programie usłyszymy "Pieśni dziecięce" Mieczysława Weinberaga wykonane w języku jidysz oraz pieśni Franciszka Schuberta, Ignacego Jana Paderewskiego i Władysława Żeleńskiego. Artyście towarzyszy przy fortepianie Marcin Kozieł. Program: Mieczysław Weinberg Pieśni dziecięce op. 13 do słów Icchoka Lejba Pereca Ignacy Jan Paderewski Dwie pieśni z cyklu Sześciu pieśni op. 18 do słów Adama Mickiewicza: "Gdybym się zmienił" "Piosnka dudarza" Franz Schubert "Die Götter Griechenlands" D 677 do słów Friedricha von Schillera Władysław Żeleński "Zawód" do słów Kazimierza Przerwy - Tetmajera 14:15 SZLAKIEM KOLBERGA - ANNA MARIA JOPEK Film dokumentalny, 25 min, Polska, 2014 Reżyseria: Grzegorz Jankowski Scenariusz: Michał Pietrusiewicz, Elżbieta Rottermund Cykl dokumentalny prezentujący znanych polskich muzyków, którzy wyruszają w Polskę szlakiem Oskara Kolberga. Każdy odcinek to muzyczna podróż w inny region Polski. W tym odcinku gwiazdą jest Anna Maria Jopek, wokalistka, pianistka, kompozytorka oraz autorka tekstów, która wyruszyła w podróż na Kurpie, by poznać kurpiowski śpiew. Pierwszymi osobami, które spotkała na swej drodze, były panie Bronisława Świder i Antonina Deptuła. 14:50 SŁODKIE OCZY Komedia, 59 min, Polska 1979 Reżyseria: Juliusz Janicki Scenariusz: Maciej Karpiński Zdjęcia: Ryszard Jaworski Muzyka: Jerzy Matula Aktorzy: Witold Pyrkosz, Iga Cembrzyńska, Dorota Fellman, Stanisław Igar, Krystyna Królówna, Zdzisław Kozień, Zenon Laskowik, Leszek Niedzielski i inni Zabawna, chwilami groteskowa historia niemłodego już inżyniera, szczęśliwego małżonka i ojca dwóch córek, który dopiero co odniósł ogromny sukces zawodowy. Niestety, powodzenie w pracy inż. Krzysztof Kowal zawdzięcza nie tylko własnym zasługom, lecz także konformizmowi. Brak charakteru i umiejętności podjęcia męskiej decyzji obnaża przypadkowe zdarzenie. Inżynier pyta o drogę nieznajomą dziewczynę, wręcza jej wizytówkę i...od tej pory nie może się od Halinki Łobodowskiej uwolnić. Jak nietrudno się domyślić, wywołuje to poważne perturbacje w jego uporządkowanej egzystencji. Żona zarzuca mu niewierność. W biurze zostaje napiętnowany za nieobyczajność. A gdy całe dotychczasowe życie inżyniera leży w gruzach, dziewczyna postanawia wyjechać "do Paryża". 16:05 JESZCZE NIE WIECZÓR Dramat obyczajowy, 99 min, Polska, 2008 Reżyseria: Jacek Bławut Scenariusz: Jacek Bławut, Jacek Piotr Bławut, Stanisław Józefowicz Zdjęcia: Wojciech Staroń Muzyka: Tomasz Stroynowski Aktorzy: Jan Nowicki, Nina Andrycz, Sonia Bohosiewicz, Irena Kwiatkowska, Danuta Szaflarska, Teresa Szmigielówna, Beata Tyszkiewicz, Ewa Krasnodębska, Bożena Mrowińska, Zofia Perczyńska, Anna Grażyna Suchocka, Zofia Wilczyńska, Stefan Burczyk, Wieńczysław Gliński, Witold Gruca "Jeszcze nie wieczór" to pełnometrażowy debiut wybitnego dokumentalisty Jacka Bławuta. To film o miłości, przemijaniu i aktorach, ich ekscentryczności, marzeniach zagrania jeszcze jednej, może już ostatniej wielkiej roli. Do Domu Aktora w Skolimowie przyjeżdża na rekonwalescencję gwiazdor kina i teatru Jerzy (Jan Nowicki). Przybycie niepoprawnego ekscentryka zakłóca ustabilizowane życie mieszkańców, tym bardziej że Jerzy namawia ich do wspólnego wystawienia Fausta Goethego. Równocześnie flirtuje z Małgorzatą, zmysłową pracownicą ośrodka (Sonia Bohosiewicz). W 2008 roku na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni film otrzymał Srebrne Lwy i nagrodę australijskich dystrybutorów Złotego Kangura, a Jan Nowicki nagrodę za pierwszoplanową rolę męską. W 2009 roku Jacek Bławut na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej Prowincjonalia we Wrześni odebrał Nagrodę Główną Jańcia Wodnika. 18:00 DOKUMENT.PL - WARIACJA NA WIOLONCZELĘ SOLO Film dokumentalny, 36 min, Polska, 2016 Reżyseria: Aleksandra Rek Scenariusz: Aleksandra Rek "Wariacja na wiolonczelę solo" to dokumentalne love story. Jednak bohaterami nie są kobieta i mężczyzna, tylko światowej sławy wiolonczelista Dominik Połoński i jego instrument. Śledzimy losy wybitnego muzyka, którego lewa ręka została sparaliżowana z powodu choroby. Dominik nie jest w stanie zagrać klasycznego repertuaru, ale z powodzeniem wykonuje muzykę współczesną i eksperymentalną. Koncertuje z największymi orkiestrami w Polsce i za granicą. Ponieważ typowe love story bazuje na ukazywaniu różnych odcieni i wariantów miłości, my także staramy się przyjrzeć, jak ewoluuje uczucie bohatera do wiolonczeli: począwszy od fascynacji, po tęsknotę, troskę, a nawet nienawiść. 19:25 ANTYFONIE - WOJCIECH BĄKOWSKI Film dokumentalny, 22 min, Polska, 2019 Reżyseria: Andrzej Załęski Scenariusz: Jacek Staniszewski, Andrzej Załęski Wojciech Bąkowski jest jednym z bardziej enigmatycznych i wymykających się próbom sztywnej kategoryzacji artystów działających na styku sztuk wizualnych, muzyki i performance. Dodatkowo, jako poeta tworzy (podobnie do Marcina Pryta, choć w odmienny sposób) swój własny idiom poetycki, w którym recyklingowym zabiegom zostają poddane elementy codziennej i nierzadko subkulturowej polszczyzny, onirycznych skojarzeń, językowych natręctw i automatyzmów. Granicząca z ubóstwem środków wyrazu asceza to znak rozpoznawczy poczynań Bąkowskiego na płaszczyźnie plastycznej (jako autora mikrorysunków wykonywanych długopisem na taśmie filmowej), poetycko - tekstowej (co nie przeszkadza krytykom porównywać go do m.in. Mirona Białoszewskiego) i najbardziej nas interesującej, czyli muzycznej. W 2011 roku otrzymał nagrodę Paszport Polityki za sztukę będącą oryginalnym połączeniem brutalności i liryzmu, za nadanie nowego, ciekawego sensu pojęciu artysta multimedialny. Bąkowski jest żywo zaangażowany w działalność takich zespołów jak KOT (od 2014) i udziela się jako lider Czykity i Niwei (nagrania tego drugiego zespołu okazały się na tyle interesujące dla Bocian Records, jednej z czołowych polskich wytwórni płytowych skupiających się na muzyce eksperymentalnej, że jej właściciel i kurator Grzegorz Tyszkiewicz zdecydował się na opublikowanie siedmiocalowego singla Niwei. Zespół Kot, którego jest założycielem, liderem i wokalistą, prezentuje muzykę alternatywną, połączoną z poezją i audioperformance. Cechą charakterystyczną zespołu jest posługiwanie się magnetofonami kasetowymi, których muzycy używają jak instrumentów. Rytmiczna melorecytacja wokalisty do akompaniamentu magnetofonów pozwala zaklasyfikować ten rodzaj muzyki do postrapu z elementami cold wave i swobodnych cytatów z alternatywnego rocka. Jeszcze inny rodzaj ironicznego podejścia do konwencji prezentuje nowa płyta artysty wydana przez warszawskie Dunno, czyli Jazz Duo. Jest to rodzaj konfrontacji z muzyką - generycznym, swoistym idealnym tłem, skonwencjonalizowaną elektroniczną formą budzącą skojarzenia z przemysłowo generowanym muzakiem. Bąkowski to osobowość silna i emanująca charakterystyczną, nieco mroczną i zdystansowaną energią. W programie będziemy wykorzystywać zarówno jego własne filmowe dokonania artystyczne, w tym prace non - camerowe budzące skojarzenia i porównywane do Juliana Antonisza, klipy zespołów, w których się udziela, a także zaimprowizowane przez nas elementy akcji - działając w pełnym sprzężeniu z twórcą, a zarazem utrzymując spójność z dotychczasową. 20:30 TEATR TELEWIZJI - WIELKI CZŁOWIEK DO MAŁYCH INTERESÓW Teatr, 103 min, Polska, 1995 Autor: Aleksander Fredro Reżyseria: Wojciech Nowak Zdjęcia: Bogdan Stachurski Muzyka: Brian Lock Aktorzy: Jan Nowicki, Grzegorz Damięcki, Justyna Sieńczyłło, Anna Korcz, Marek Kasprzyk, Artur Żmijewski, Witold Pyrkosz, Sławomir Orzechowski, Marcin Troński, Leon Charewicz, Jacek Braciak, Waldemar Prokopowicz, Rafał Mierzejewski Premierowa inscenizacja jednej z późnych, rzadziej grywanych komedii Fredry. "Wielki człowiek do małych interesów" to opowieść pozbawiona lekkości, optymistycznej wizji świata i bezpretensjonalnego śmiechu, w które obfitowały np. "Śluby panieńskie" czy "Zemsta". Tam nawet najbardziej dokuczliwe przywary Polaków punktował Fredro zjadliwie, lecz i z pewną wyrozumiałością. Nosiciel cech negatywnych albo się poprawiał, albo zostawał bezlitośnie wykpiony, a jego intrygi paliły na panewce. Po obejrzeniu spektaklu widzowi nic nie mąciło dobrego samopoczucia. W "Wielkim człowieku do małych interesów" pozornie wszystko jest po staremu. Zabawny bohater, po Fredrowsku mistrzowsko scharakteryzowany ulubionym powiedzonkiem ("Spuść się na mnie"), miłosne gry między czworgiem młodych ludzi i dotyczące ich matrymonialne zamysły starego stryja, z których jak zwykle niewiele wychodzi. Jest też jednak ton nowy, odmienny. To niemal Czechowowska melancholia, niewesoła zaduma nad przemijaniem, beznadziejna nostalgia za światem, który odchodzi bezpowrotnie. Na jego miejsce przychodzi zaś inny - gorszy. Konserwatystę Fredrę niepokoiła zarówno nasilająca się tendencja do emancypacji kobiet, jak i nachalna drapieżność kapitalizmu, wypierająca zhierarchizowany feudalny porządek i obowiązujące w nim zasady. Tę pierwszą reprezentuje w "Wielkim człowieku..." Matylda, lubująca się w męskich zajęciach (strzelanie, jazda konna); drugą zaś Leon - pozbawiony zdolności i kompetencji, lecz cynicznie pnący się na dyrektorski stołek. Fredro stara się wykpić oboje, lecz czyni to bez przekonania i nieśmiało. Wie, że stoi na pozycji przegranej. Czasy, które nadchodzą, będą należały do Leonów i Matyld, zwolennicy "starego" zaś staną się śmieszni i żałośni niczym panowie Jenialkiewicz lub Dolski. Leon określa ich pogardliwie, lecz celnie: "wielki człowiek do małych interesów i mały człowiek do wielkich interesów". W rzeczywistości więc komedia Fredry staje się niewesołą diagnozą społeczno - obyczajową. Dawni, ukochani bohaterowie autora "Dam i huzarów", dawny świat wartości i tradycji chyli się ku upadkowi. Magnetyzm serca przegrywa z magnetyzmem portfela, powab miłosnych uniesień ustępuje walce o dominację między mężczyzną a kobietą. "Wielki człowiek do małych interesów" kończy się wszakże jak za dawnego Fredry. Lecz trudno oprzeć się wrażeniu, że głównie za sprawą sentymentów autora. Akcja sztuki toczy się na polskiej prowincji, w czasach ponapoleońskich. Pan Jenialkiewicz - człowiek, przez którego ręce przechodzą liczne, lokalne "interesa" stara się o posadę dyrektora towarzystwa kredytowego dla Dolskiego - swego protegowanego. Mozolnie zdobywa zwolenników swej sprawy, lecz osobę kandydata trzyma na razie w tajemnicy. Ma wobec Dolskiego także i inne plany. Pragnie ożenić go ze swą bratanicą Matyldą. Młodzi jednak nie mają się ku sobie. Dolski znacznie chętniej szuka towarzystwa siostry Matyldy - Anieli (zresztą z wzajemnością), Matylda zaś ma naturę amazonki. Lubuje się w męskich rozrywkach, za mąż wyjść nie zamierza, zaś z adoratorami bawi się w kotka i myszkę. Niebawem Dolski przypadkiem dowiaduje się, że o dyrektorską posadę ubiega się też Leon - inny podopieczny Jenialkiewicza. Braki w wiedzy i umiejętnościach zastępuje bezwzględnym wykorzystywaniem prywatnych słabości ludzi, decydujących o obsadzie tego stanowiska... Inscenizacja Wojciecha Nowaka podkreśla melancholijną i w gruncie rzeczy pesymistyczną wymowę utworu Fredry. Udane kreacje stworzyli zwłaszcza Jan Nowicki jako Jenialkiewicz i Artur Żmijewski jako Leon. [PAT] 00:05 ONE. KOBIETY KULTURY - ONE. KOBIETY KULTURY. MARIA MAMONA Dysk./wywiad/debata, 25 min, Polska, 2019 Scenariusz: Katarzyna Jurkowska Wykonawcy: Łukasz Orbitowski (prowadzący) "One. Kobiety kultury" to program Łukasza Orbitowskiego, w którym do rozmowy zapraszane są najważniejsze kobiety polskiej kultury. Rozmowa ma charakter wyjątkowego, intymnego spotkania. Tym razem gościem Łukasza Orbitowskiego jest aktorka, Maria Mamona, znana m.in. z roli Luny Brystygierowej w filmie "Zaćma". Program jest okazją, by wspomnieć także jej zmarłego w 2019 roku męża, Ryszarda Bugajskiego. 00:40 MŁODA POLSKA - ADAPTACJA Komediodramat, 23 min, Polska, 2016 Reżyseria: Bartosz Kruhlik Scenariusz: Bartosz Kruhlik Zdjęcia: Michał Dymek Muzyka: Andrzej Strzemżalski Aktorzy: Michał Włodarczyk, Dariusz Siastacz, Małgorzata Witkowska, Magdalena Celówna - Janikowska, Waleria Gorobets Kiedy w wypadku ginie Marcin, jego rodzina pogrąża się w żałobie. Jednak zamiast szukać pogodzenia, bliscy zmarłego zapamiętale rozdrapują świeże rany. Atmosfera w domu gęstnieje z każdym wypowiedzianym słowem, ponieważ ani brat, ani rodzice nie byli przygotowani na odejście młodego mężczyzny. Komplikują się również wzajemne relacje, a próby podjęcia rozmowy nie prowadzą do porozumienia. Na domiar złego coraz wyraźniej powraca pytanie: kto jest winny tej śmierci? (polishshorts.pl) 01:15 NOCNY DOKUMENT - RUJNOWANIE PAMIĘCI (THE DESTRUCTION OF MEMORY) Film dokumentalny, 55 min, USA, 2016 Reżyseria: Tim Slade Scenariusz: Tim Slade, Robert Bevan Muzyka: Ezio Bosso Wykonawcy: Sophie Okonedo Dokument bazujący na książce Roberta Bevana o tym samym tytule, ukazujący niszczenie dóbr kultury oraz walkę o powstrzymanie wandalizmu dla przyszłych pokoleń. Celowe rozbiórki budynków, palenie książek i niszczenie dzieł sztuki w ramach działań wojennych przyniosły katastrofalne wyniki na wszystkich kontynentach. Za sprawą śledztwa prowadzonego przez filmowców przyglądamy się dewastacji dziedzictwa kulturowego, religijnego i historycznego w Aleppo i Homs, jako środka do wymazania zbiorowej pamięci, a nade wszystko tożsamości. 02:45 PANORAMA KINA POLSKIEGO - LAS, 4 RANO Dramat, 97 min, Polska, 2016 Reżyseria: Jan Jakub Kolski Scenariusz: Krzysztof Majchrzak, Jan Jakub Kolski Zdjęcia: Jan Jakub Kolski Aktorzy: Krzysztof Majchrzak, Olga Bołądź, Maria Blandzi, Michał Kowalski, Grzegorz Stelmaszewski FORST jest zamożnym, dobrze zorganizowanym człowiekiem. Nosi markowe garnitury, drogie zegarki i buty. Kiedy go poznajemy, wydaje się królem życia. Któregoś dnia spektakularnie opuszcza korporację w której jest wiceprezesem. Zniszczenia, jakie po sobie zostawia, nie dają nadziei na powrót Las, 4 rano kilka lat później. Na wpół zdziczały dziad leśny; zarośnięty, brudny, w łachmanach zakłada wnyki na zwierzęta. Rozpoznajemy; to ten sam człowiek Forst. Mężczyzna mieszka w lesie, w wybudowanej przez siebie ziemiance. Za towarzystwo ma trójnogiego psa. Żywi się mięsem upolowanej zwierzyny oraz resztkami zbieranymi dla niego przez NATĘ, prostytutkę pracującą przy nieodległej drodze. Mają dobre porozumienie, rozmawiają o literaturze i o życiu. Któregoś wieczoru Nata staje się ofiarą porachunków gangów wystawiających prostytutki na drogę. Forst wpada w rozpacz. Uświadamia sobie, że bliskość, jakiej doświadczał z Natą, trzymała go przy życiu. Prawdziwe relacje tych dwojga odkrywają się w retrospekcjach; dają one obraz nadwrażliwych uciekinierów od życia, chociaż każde uciekło z innego powodu. Rozpaczający Forst wykopuje dziurę w podłodze ziemianki, układa się w niej, przysypuje ziemią i liśćmi. W kilka dni po śmierci Naty, przed ziemianką Forsta staje trzynastoletnia Jadzia. Żąda dla siebie opieki, nie wyjaśniając, kim jest i dlaczego uciekła z miasta. Mężczyzna nie chce niczyjej obecności, próbuje odprawić Jadzię, ale ta jest uparta i nie zamierza ustąpić. Ustalają warunki. Forst przyjmuje Jadzię na okres próbny. Mijają dni, Jadzia wrasta w las i trudne życie z Forstem. Znosi je zadziwiająco dzielnie, sama odciskając ślad na wzajemnych relacjach; Forst łagodnieje, uczy Jadzię zwyczajów lasu, otwiera się krok po kroku. Niestety, o dziewczynkę upomina się przeszłość; w lesie pojawia się dawny opiekun Naty, zgłaszając rodzicielskie pretensje do Jadzi. Jego intencje nie są czyste. Wyjawia, że zamierza przeznaczyć dziewczynkę do pracy na ulicy. Forst brutalnie zabija Borię. W leśnym życiu dziwnej pary następuje kryzys. Jadzia odchodzi, Forst wraca do starych nawyków, zakopuje się w ziemi i okrywa liśćmi. W sekwencji podziemnych wspomnień odkrywa się prawda o przyczynie ucieczki Forsta od dawnego życia. Mężczyzna stracił w wypadku córkę i nie potrafił sobie poradzić z poczuciem winy. Forst wykopuje się spod ziemi. Rusza na poszukiwania Jadzi. 04:30 TAŚMY KULTURY - STRZĘPY PAMIĘCI Artystyczne/estradowe (widowisko), 11 min, Polska, 2018 Pamięć jest zawodna i selektywna. Czasem pamiętamy tylko strzępy telewizji sprzed lat. A co jeśli te strzępy to jedwabne i złote nici tkające dywan naszych wspomnień. 04:45 SCENA KLASYCZNA - MARCIN MURAWSKI I NINO JVANIA Koncert, 38 min, Polska, 2019 W kolejnym odcinku Sceny klasycznej wystąpią: altowiolista Marcin Murawski i gruzińska pianistka Nino Jvania. Wykonają dziesięć Miniatur na altówkę i fortepian (selekcja z cyklu "18 Miniatur") Gii Kanczelego. Giya Kancheli to najbardziej znany kompozytor gruziński i jedna z najważniejszych postaci muzyki współczesnej. Marcin Murawski ma na swoim koncie 33 płyty i film koncertowy "Graupner. For viola d'amore & more". W repertuarze Murawskiego znajdują się różni kompozytorzy różnych epok. To, co wyróżnia go jako muzyka, to sięganie przede wszystkim po utwory rzadko wykonywane. Nino Jvania uważana za jedną z najlepszych interpretatorek muzyki współczesnej. To ta muzyka dała podwaliny jej przyjaźni z Kanchelim. W efekcie kompozytor podarował jej "18 Miniatur" teatralnych i filmowych.