TVP Kultura Czwartek, 28.11.2019 08:25 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - KATARZYNA FREIWALD, KAROL KUSZ Dysk./wywiad/debata, 10 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Małgorzata Nieciecka - Mac (prowadząca) W programie prezentujemy płytę "Koniunkcja Panufnik" nagraną przez zespół Cracow Singers. Gościem Małgorzaty Niecieckiej - Mac są Katarzyna Freiwald, dyrektor kreatywna oraz Karol Kusz, dyrektor artystyczny zespołu. 08:40 ZAGRAJ ZE MNĄ Dramat, etiuda, 19 min, Polska, 2016 Reżyseria: Milena Dutkowska Scenariusz: Milena Dutkowska Zdjęcia: Igor Połaniewicz Aktorzy: Marek Nędza, Patryk Szwichtenberg, Anna Makowska - Kowalczyk, Jaśmina Polak Liza przyjeżdża do swojego kuzyna, którego nie widziała od pięciu lat. Oboje powracają do zabaw, w jakie mieli zwyczaj grać w dzieciństwie. W swoich prowokacjach wydają się być niepokonani, do czasu kiedy spotykają Roberta, który jako jedyny nie daje się nabrać. Zaintrygowani jego postawą, zapraszają go do swojego hermetycznego świata. [filmpolski.pl] 09:15 BRZEZINA Dramat, 91 min, Polska, 1970 Scenariusz i reżyseria: Andrzej Wajda Zdjęcia: Zygmunt Samosiuk Muzyka: Andrzej Korzyński Aktorzy: Olgierd Łukaszewicz, Daniel Olbrychski, Marek Perepeczko, Danuta Wodyńska, Elżbieta Żołek, Mieczysław Stoor, Jan Domański, Andrzej Kotkowski "Andrzej Wajda po raz pierwszy (i nie ostatni) dokonał niemożliwego. Zrobił film nasycony treściami filozoficznymi, a jednocześnie pełen nieposkromionej zmysłowej urody. A najdziwniejsze, że uroda ta bierze się ze śmiałej transpozycji malarstwa Jacka Malczewskiego" - pisał o "Brzezinie" jeden z krytyków. Związki filmu z twórczością autora słynnego obrazu obrazu Melancholia podkreślano zresztą wielokrotnie. Trudno się dziwić. Wajda z rozmysłem stylizował niektóre sceny na płótna Malczewskiego. Wszechstronność plastycznej wrażliwości reżysera sprawiła, że w "Brzezinie" dostrzec można też wpływy innych mistrzów pędzla, choćby Gierymskiego i Wyspiańskiego. W umiejętnym nasyceniu filmu malarskimi aluzjami miał też swój udział operator Zygmunt Samosiuk, który potrafił tak wkomponować żywe obrazy w tkankę fabuły, że nie zaburzają one płynności narracji. Scenariusz "Brzeziny" powstał na kanwie noweli Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem. Leśniczówkę, położoną analogicznie jak w literackim pierwowzorze, znaleziono w Puszczy Kampinoskiej. Tu i ówdzie reżyser pozwolił sobie na zmiany wobec tekstu Iwaszkiewicza. Odmłodził bohaterów, dodał Bolesławowi wojskową przeszłość, śmielej potraktował sceny erotyczne, dopisał też kilka nowych dialogów. Pomimo to udało mu się zachować ducha i filozoficzną głębię noweli. "Brzezina" na ekranie pozostała przede wszystkim kameralną, intymną, poruszającą historią o miłości, śmierci i samotności. Ciekawostką może być fakt, że utwór Wajdy jest pierwszym filmem wyprodukowanym przez polską telewizję, który wyświetlano także w kinach. Choć nie podejmuje, typowych dla twórcy "Kanału", wielkich narodowych tematów, został doceniony przez krytykę zarówno w kraju, jak i za granicą (niektórzy widzieli w nim nawet arcydzieło). Zdobył też kilka prestiżowych wyróżnień, w tym: Złoty Medal - dla najlepszego filmu oraz nagrodę za najlepszą rolę męską dla Daniela Olbrychskiego na MFF w Moskwie w 1971 r. , nagrodę na Międzynarodowych Targach Filmu Dokumentalnego i Telewizyjnego MIFED w Mediolanie za najwybitniejszy fabularny obraz roku zrealizowany na taśmie barwnej dla TV (1970) oraz Złote Grono dla filmu i nagrodę dla Daniela Olbrychskiego na LLF w Łagowie (1971). Akcja "Brzeziny" toczy się w latach dwudziestych. W zagubionym w puszczy domku mieszka leśnik Bolesław. Śmierć żony całkowicie odmieniła jego życie. Jedynie obecność córeczki Oli i gosposi Maliny sprawia, że nie został kompletnym odludkiem. Pewnego dnia Bolesława odwiedza brat Stanisław. Przyjechał prosto z Davos. Jest ciężko chory na gruźlicę. Wie, że niebawem umrze. Pragnie jednak do końca cieszyć się pełnią życia. Jego rozpaczliwa fascynacja urodą świata i sztucznie hałaśliwy sposób bycia coraz bardziej drażnią Bolesława, ale i budzą go z duchowego odrętwienia. Rozpoczyna się podświadoma, uczuciowa rywalizacja obu braci. Dla jednego z nich skończy się ona śmiercią, drugiego zaś przywróci życiu. 11:00 QUO VADIS? - ODC. 5/6 Serial kostiumowy, 47 min, Polska 2002 Scenariusz i reżyseria: Jerzy Kawalerowicz Zdjęcia: Andrzej J. Jaroszewicz Muzyka: Jan A. P. Kaczmarek Aktorzy: Paweł Deląg, Magdalena Mielcarz, Bogusław Linda, Michał Bajor, Jerzy Trela, Franciszek Pieczka, Krzysztof Majchrzak, Agnieszka Wagner, Małgorzata Pieczyńska, Danuta Stenka, Rafał Kubacki, Jerzy Nowak, Marta Piechowiak i inni Chciwy i mściwy Chilon zdradza i wydaje wszystkich chrześcijan. Donosi Neronowi, że Winicjusz jest chrześcijaninem, a być może jest nim także Petroniusz. Neron nie chce w to wierzyć, Tygelinus natomiast próbuje wykorzystać tę okazję, by rozprawić się z Petroniuszem. Neron odkłada to na później. Winicjusz dowiaduje się, że Ligia została uwięziona. Petroniusz nie jest w stanie mu pomóc. Przegrał starcie z Tygelinusem i czuje, że jego życie wisi na włosku. Chrześcijanie mrą w więzieniach. Winicjusz idzie do Piotra, który naucza jeszcze nie pojmanych, błogosławiąc ich na mękę i śmierć. Zrozpaczony młodzieniec błaga Piotra, by wstawił się do Chrystusa o ocalenie Ligii. Jest załamany, zwłaszcza że dostaje wiadomość, że ukochana jest chora. Neron rozpoczyna okrutne prześladowania chrześcijan. Ku uciesze ludu zebranego w amfiteatrze, część z nich każe rzucić na pożarcie lwom, część - ukrzyżować. Ligii na razie nie ma wśród skazanych na śmierć. 12:00 DOKTOR EWA - ODC. 1/9 - TRUDNY WYBÓR Serial obyczajowy, 36 min, TVP 1970 Reżyseria: Henryk Kluba Scenariusz: Wilhelmina Skulska, Jan Laskowski Zdjęcia: Wiesław Zdort Aktorzy: Ewa Wiśniewska, Jolanta Lothe, Ewa Berger - Jankowska, Joanna Jędryka, Franciszek Pieczka, Katarzyna Łaniewska, Bogdan Baer, Edmund Fetting, Janusz Kłosiński, Ryszard Pietruski, Bogusław Sochnacki, Igor Śmiałowski, Zygmunt Zintel i inni Na przełomie lat 60. i 70. wciągnięci w serialowe "szaleństwo" telewidzowie - po sukcesach "Stawki większej niż życie", "Czterech pancernych" i "Pana Wołodyjowskiego" - gromko dopominali się o serial współczesny, "prosto z życia". Tak pojawiła się "Doktor Ewa", za sprawą scenarzystów Wilhelminy Skulskiej i Jana Laskowskiego oraz reżysera Henryka Kluby ("Chudy i inni", "Słońce wschodzi raz na dzień", "Szkice warszawskie" i in.). Serial wzbudził kontrowersyjne opinie. "Zwykły reportaż z wiejskiej przychodni przekonałby nas, że mądrzejsi i ciekawsi przychodzą tam ludzie i bardziej skomplikowane jest ich życie" - pisała prasa. Lekarze zgłaszali zastrzeżenia z fachowego punktu widzenia, recenzenci wytykali twórcom rozmijanie się z prawdą o polskiej wsi. Inni kontrargumentowali, że film telewizyjny nie jest podręcznikiem medycyny ani programem informacyjno - publicystycznym, wiernie odzwierciedlającym realia codzienności. Najważniejszy jest klimat, społeczno - obyczajowa otoczka. Ktoś dowcipnie zauważył, że gdyby on był pacjentem doktor Ewy, to niechby go nawet truła, skoro jest taka ładna. Doktor Ewa Lipska, atrakcyjna młoda kobieta tuż po studiach, z interesującymi perspektywami zawodowymi na przyszłość, wybiera pracę wiejskiej lekarki. Wychowana w wielkim mieście, osiada w małym Międzyborzu w województwie łódzkim. Zmuszona jest nie tylko samodzielnie pokonywać codzienne trudności wynikające z praktyki lekarskiej w wiejskim ośrodku zdrowia, ale też musi nauczyć się rozmawiać z ludźmi o innej mentalności, zdobyć zaufanie swoich pacjentów. 12:45 SZLAKIEM MIEJSC NIEZWYKŁYCH - POMNIKI HISTORII - BIAŁYSTOK Reportaż, 5 min, Polska, 2019 Reżyseria: Tomasz Drozdowicz Scenariusz: Tomasz Drozdowicz Wykonawcy: Krzysztof Grzybowski (prowadzący), Katarzyna Sanocka (prowadząca) W kolejnym odcinku będziemy sprawdzać, czego o naszej przeszłości możemy się dowiedzieć w takim miejscu jak Białystok. Powstanie zespołu kościoła pw. Chrystusa Króla i św. Rocha w Białymstoku jest związane z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Nowa świątynia stanowiła wotum za wolność ojczyzny i zwycięstwo nad bolszewikami w 1920 roku. Jej autorem był Oskar Sosnowski - wybitny warszawski architekt, profesor Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej, niestrudzony badacz i inwentaryzator polskiego budownictwa i architektury oraz restaurator zabytków. Zespół kościoła pw. Chrystusa Króla i św. Rocha uznawany jest za wybitne dzieło międzywojennego modernizmu oraz za najlepszą realizację Sosnowskiego. 13:00 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - KATARZYNA FREIWALD, KAROL KUSZ Dysk./wywiad/debata, 10 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Małgorzata Nieciecka - Mac (prowadząca) W programie prezentujemy płytę "Koniunkcja Panufnik" nagraną przez zespół Cracow Singers. Gościem Małgorzaty Niecieckiej - Mac są Katarzyna Freiwald, dyrektor kreatywna oraz Karol Kusz, dyrektor artystyczny zespołu. 13:20 INTENSYWNOŚĆ PATRZENIA Film dokumentalny, 67 min, Polska, 2016 Reżyseria: Andrzej Sapija Scenariusz: Andrzej Sapija Zdjęcia: Andrzej Sapija Muzyka: Andrzej Dudek Dürer Obserwacyjny film dokumentalny autorstwa Andrzeja Sapiji poświęcony Kazimierzowi Karabaszowi. 14:40 BLUES MINUS. JONASZ KOFTA - NAJWIĘKSZE PRZEBOJE Artystyczne/estradowe (widowisko), 47 min, Polska, 1994 Autor: Jonasz Kofta Reżyseria: Jan Szurmiej Scenariusz: Jaga Koftowa Wykonawcy: Czesław Niemen, Edyta Geppert, Edyta Górniak, Kayah, Barbara Melzer, Wojciech Dmochowski, Robert Janowski, Jakub Sienkiewicz, Paweł Perliński, Mariusz Bogdanowicz, Wojciech Kowalewski, Cygański Teatr Muzyczny "Terno" W programie koncertu słynne piosenki Jonasza Kofty wykonują Czesław Niemen i Edyta Geppert. 15:40 KIZI MIZI Film animowany, 20 min, Polska, 2007 Reżyseria: Mariusz Wilczyński Scenariusz: Mariusz Wilczyński Zdjęcia: Mariusz Wilczyński Wykonawcy: Magdalena Różczka Zabawna historia miłości i zdrady kota i myszki. 16:15 OSTATNIE UDERZENIE MŁOTEM (LE DERNIER COUP DE MARTEAU / THE LAST HAMMER BLOW) Dramat, 78 min, Francja, 2014 Reżyseria: Alix Delaporte Scenariusz: Alix Delaporte Zdjęcia: Claire Mathon Muzyka: Evgueni Galperine, Sacha Galperine Aktorzy: Romain Paul, Clotilde Hesme, Grgory Gadebois, Candela Pea, Tristn Ulloa Trzynastoletni Victor (Romain Paul) mieszka z matką (Clotilde Hesme) w domu na plaży. Jest zmartwiony, gdy słyszy, że wkrótce będą musieli się przeprowadzić. Chłopiec pragnie poznać swojego ojca, którego nigdy nie widział. Samuel Rovinski (Grgory Gadebois) jest dyrygentem w Opera Comedie w Montpellier. Pod jego batutą orkiestra ma zagrać symfonię Mahlera. Spotkanie z nim otwiera przed synem nieznany dotąd świat. (źródło: onet.pl) 17:45 DOKUMENT TYGODNIA - KASETA: DOKUMENTALNA SKŁADANKA (CASSETTE: A DOCUMENTARY MIXTAPE) Film dokumentalny, 87 min, Niemcy/USA, 2016 Reżyseria: Zack Taylor Scenariusz: Georg Petzold, Zack Taylor Zdjęcia: Zack Taylor Aktorzy: Damien Jurado, Ian Mackaye, Thurston Moore, Lou Ottens Narodziła się w 1963 roku w Holandii. Do jej ojcostwa rościli sobie prawa również Japończycy. Niemniej jednak to Lou Ottens z zespołem inżynierów z Philipsa opracował system nagrywania i pierwszą kasetę magnetofonową. Do tej pory muzyki można było słuchać z radia lub drogich płyt winylowych. Łatwe do przenoszenia i obsługi magnetofony i kasety wywołały prawdziwą rewolucję w muzyce. Stała się ona mobilna, demokratyczna - każdy mógł stworzyć swoją własną składankę albo nagrać nocną audycję w radiu, czujnie trzymając palec na przycisku rec. Dziś kaseta magnetofonowa skończyła już 50 lat i wydawałoby się, że przeszła na zasłużoną emeryturę, stopniowo wypierana przez płytę CD, mp3 i inne nośniki danych. Ale nawet w cyfrowych czasach nie brak jej wigoru. Film jest klasycznym dokumentalnym obrazem, w którym między anegdotami Ottensa, weteranów rocka, m.in. Henry ’ego Collinsa (Black Flag) i Thurstona Moore’a (Sonic Youth) oraz entuzjastycznymi wypowiedziami współczesnych fanów pobrzmiewają ciepłe dźwięki starych taśm. To jednocześnie sentymentalna podróż do krainy muzycznej młodości, pierwszych mixtape ’ów, entuzjazmu nagrywania wszystkiego dookoła, kreatywności składania własnych list. Sentymentalna nie tylko dla twórców i muzyków, ale dla całych pokoleń słuchaczy, którzy dorzucili się do powstania filmu na platformie Kickstarter. Film Zacka Taylora to jednak przede wszystkim osobista składanka różnych emocjonalnych wypowiedzi, którymi reżyser tak jak kiedyś twórcy mixtape ’ów dzieli się z nami. (Against Gravity) 20:35 CZWARTKOWY KLUB FILMOWY - WIEK NIEWINNOŚCI (THE AGE OF INNOCENCE) Melodramat, 133 min, USA 1993 Reżyseria: Martin Scorsese Scenariusz na podstawie powieści Edith Wharton: Jay Cocks, Martin Scorsese Zdjęcia: Michael Ballhaus Aktorzy: Michelle Pfeiffer, Daniel Day-Lewis, Winona Ryder, Richard E. Grant, Alec McCowen, Geraldine Chaplin, Mary Beth Hurt, Stuart Wilson i inni Tych, którzy doskonale pamiętali "Taksówkarza", "Wściekłego byka", "Nędzne ulice" czy "Chłopców z ferajny", zapewne zdziwiło pojawienie się w 1993 r. na ekranach "Wieku niewinności" - pierwszego kostiumowego filmu Martina Scorsese, opowieści o żarliwej, pięknej, lecz udaremnionej przez konwenanse miłości w arystokratycznym Nowym Jorku lat 70. XIX stulecia. Za kanwę scenariusza posłużyła napisana w 1920 r. powieść Edith Wharton, najwybitniejszej kontynuatorki realizmu psychologicznego Henry Jamesa w prozie amerykańskiej przełomu stuleci. Wydała "Wiek niewinności", gdy dobiegała sześćdziesiątki i już od dawna mieszkała we Francji, ale nadal nosiła w sobie żal do amerykańskich wyższych sfer i walczyła piórem z ich purytańską etyką. W melodramatyczną historię sprzed stu dwudziestu lat Scorsese wpisał jednak całkiem współczesny, a przynajmniej wciąż aktualny dylemat człowieka, który waha się między powinnością a pragnieniami w chwili wkraczania w środowisko, do którego aspirował. Raz jest to świat mafii, kiedy indziej arystokratycznych salonów, ale i tu, i tam przepustką jest kompromis, podporządkowanie się zasadom grupy. Idąc za literackim oryginałem reżyser przedstawia socjetę nowojorską z ironicznym dystansem. Na ekranie odtwarza z pedantyczną dokładnością styl życia wyższych sfer: stroje, biżuterię, dzieła sztuki, zastawy stołowe, ugarnirowane potrawy (w czołówce filmu figuruje "konsultant do spraw wyglądu potraw i dekoracji stołu", nie zabrakło też "konsultanta do spraw etykiety"), ale cały ten wykwint manier, strojów i jadłospisów jest dla Scorsese tylko pustą formą, wyrazem teatralizacji życia, w którym wszystko odbywa się według ściśle ustalonych reguł i nie ma miejsca na prawdziwe uczucia. Młody i obiecujący prawnik Newland Archer jest zaręczony z piękną i majętną May Welland, pochodzącą ze znanego i szacownego rodu Mingottów. Archer chciałby jak najszybciej wziąć ślub i przypieczętować w ten sposób swój nowy status, ale rodzina May upiera się przy dłuższym, zgodnym z obyczajami okresem narzeczeństwa. Uwagę Archera zwraca niespodziewanie kuzynka May, hrabina Ellen Olenska, która powróciła właśnie z Europy po rozstaniu z mężem, polskim arystokratą. Hrabina szykuje się do rozwodu, co wprawdzie nie zamyka przed nią całkowicie drzwi na salony, ale wyhamowuje dalej idące serdeczności. Ona to wyczuwa, a otoczeniu właśnie o to chodzi. "Nasze prawo dopuszcza rozwody - tłumaczy jej jeden z nowojorskich notabli - ale nasza obyczajowość nie". Kiedy więc "sfery" bojkotują obiad wydany na cześć Ellen przez babkę May, panią Mingott, Archer prosi swych wpływowych przyjaciół o intrwencję. Van der Luydenowie zapraszają hrabinę na kolację, po której wdzięczna Ellen proponuje Archerowi, aby odwiedził ją w domu. Po tym spotkaniu prawnik przesyła jej bukiet róż. Rodzina Mingottów nakłania Ellen, za pośrednictwem Archera, do rezygnacji z dalszych kroków rozwodowych w obawie przed skandalem. Choć niechętnie, Ellen przyjmuje sugestie Archera, który jest nią coraz bardziej oczarowany. Kiedy May wyjeżdża z rodziną na wakacje, prawnik odwiedza Ellen przebywającą z wizytą u Van Der Luydenów. Ich tete-a-tete przerywa pojawienie się znanego uwodziciela, Juliusa Beauforta. Zazdrosny Archer jedzie na spotkanie z narzeczoną i nalega na przyśpieszenie terminu ślubu. Widząc jego dziwne zachowanie, May zaczyna coś podejrzewać, chociaż przyszły mąż zapewnia ją, że niepodzielnie króluje w jego sercu. Ale na wieść, że hrabia Olenski usiłuje pogodzić się z żoną, Archer stanowczo odradza Ellen ten krok. Nie mogąc o niej zapomnieć, wyznaje jej w końcu miłość. Hrabina odwzajemnia jego uczucie, ale nie chcąc zranić swej kuzynki, odrzuca jego awanse. Odbywa się przyśpieszony ślub Newlanda i May, ale młody małżonek nadal nie potrafi zapomnieć o pięknej Ellen. Film uhonorowano Oscarem za kostiumy, a ponadto nominacjami do tej nagrody za scenariusz, za drugoplanową rolę dla Winony Ryder, za kierownictwo artystyczne i muzykę. 23:00 KOŁO PIÓRA Magazyn, 25 min, Polska, 2019 Reżyseria: Joanna Makowska Scenariusz: Marcin Kube Wykonawcy: Mariusz Cieślik (prowadzący) Aktorzy: Mariusz Kiljan "Koło pióra" to autorski program literacki Mariusza Cieślika, który opowiada o najważniejszych wydarzeniach ze świata literatury. Tym razem jego gościem na scenie współczesnej jest Andrzej Seweryn, aktor, reżyser i dyrektor Teatru Polskiego, bohater wywiadu rzeki z Arkadiuszem Bartosiakiem i Łukaszem Klinke pt. "Ja prowadzę!". Na scenie klasycznej Katarzyna Szczepańska - Kowalczuk opowiada o dziennikach swojego ojca, Jana Józefa Szczepańskiego. 00:25 PORTRETY - MONTEVERDI. U ŹRÓDEŁ OPERY (CLAUDIO MONTEVERDI AT THE ROOT OF ALL OPERA) Film dokumentalny, 64 min, Francja, 2017 Reżyseria: Philippe Beziat Claudio Monteverdi, wybitny włoski kompozytor, jeden z pierwszych twórców opery. Stworzony przez niego "Orfeusz" (L ' Orfeo) był pierwszym arcydziełem tego gatunku. Życie Monteverdiego zostało bardzo dobrze udokumentowane (m.in. archiwa pisane). Film opowiada o życiu kompozytora, czemu towarzyszą odtworzenia jego muzyki przez współczesnych artystów. 04:15 KINO NOCNE - ZAD WIELKIEGO WIELORYBA Film obyczajowy, 79 min, Polska 1987 Reżyseria: Mariusz Treliński Scenariusz: Mariusz Treliński, Janusz Wróblewski Zdjęcia: Jarosław Żamojda Muzyka: Krzysztof Knittel Aktorzy: Wojciech Malajkat, Roman Roy Rojewski, Maciej Prus, Roman Kosierkiewicz, Sylwia Wysocka, Zbigniew Zamachowski, Roman Wilhelmi, Ewa Żukowska Debiut fabularny Mariusza Trelińskiego, dziś znanego i uznanego na świecie twórcy wspaniałych widowisk operowych, wówczas młodego reżysera i scenarzysty, jednego z przedstawicieli generacji "dzieci stanu wojennego". Jego przejmujący film miał być swoistym pokoleniowym manifestem, zbiorowym portretem młodzieży bez perspektyw, zasad i ambicji, młodzieży, która w epoce rozchwianych wartości i rozwianych złudzeń tym łatwiej się poddała, tym szybciej stoczyła na dno. Ci młodzi ludzie widzieli, jak upadały ideały i nadzieje ich starszego rodzeństwa i rodziców, więc na wszelki wypadek nie wierzą już w nic, niczego nie chcą, na niczym im nie zależy. Bronią się jeszcze tylko przed codzienną kolejkowo - reglamentowaną szarością, uciekając w świat kolorowych, narkotykowo - alkoholowych rajów. Ich skazane z góry na porażkę żałosne próby odnalezienia swojego miejsca w życiu obserwujemy oczyma ich starszego kolegi, Roya: człowieka już ukształtowanego psychicznie i artystycznie, który nie mogąc się doczekać lepszego życia w ojczyźnie, wyjechał w końcu za granicę. Tam zaczynał od zera. Być może nawet mu się udało, ale wciąż tęskni, wspomina mieszkanie - pracownię w centrum Warszawy, do której schodzili się dziwacy i ekscentrycy wyrzuceni na margines społeczeństwa, ludzie bez celu i planów. Wśród nich najważniejszy był Robert: utalentowany, niedoszły malarz, wyrzucony z ASP. Robert pomieszkiwał u Roya, pracował w Muzeum Narodowym, wierzył, że jeszcze będzie artystą. Chciał być malarzem i muzykiem, ale zżerały go zażywane od 6 lat narkotyki. Wpadłszy raz w szpony nałogu, nie potrafił się już z niego wyzwolić. Na dalszy plan zszedł dom rodzinny, w którym nie brakowało pieniędzy, ale miłości, ciepła i zrozumienia. Coraz mniej liczyła się nawet Anka, wielka miłość Roberta. Kiedy zaszła w ciążę, chłopak nawet nie udawał, że go to obchodzi. Dziewczyna zrozumiała swój błąd, odeszła. Za źle ulokowane uczucie zapłaciła wysoką cenę. Warszawskie wspomnienia wracają do Roya ze zwielokrotnioną siłą, gdy dowiaduje się o śmierci Roberta. Wyjawia swoją fascynację nim, zazdrość o jego urodę, zdolności, energię pomysły. W tym szalonym, pozbawionym zasad chłopaku widział anioła. Ale, jak sam wyznaje, "nie wiedział jeszcze wtedy, że anioły umierają".