TVP Kultura Czwartek, 23.04.2020 07:05 STUDIO KULTURA - ROZMOWY - URSZULA HAŚKIEWICZ Dysk./wywiad/debata, 10 min, Polska, 2020 Wykonawcy: Małgorzata Nieciecka - Mac (prowadzący) "Franciszek nieznany. Papież w oczach bliskich" - to tytuł polskiego tłumaczenia książki, jaką napisała watykanistka Deborah Castellano Lubov, pracująca w katolickiej agencji informacyjnej Zenit. Wcześniej ten zbiór wywiadów z najbliższymi współpracownikami papieża, jego siostrą i przyjaciółmi ukazał się po angielsku, hiszpańsku, włosku i litewsku. Gościem Małgorzaty Niecieckiej - Mac będzie Urszula Haśkiewicz z Wydawnictwa Duszpasterstwa Rolników, polskiego wydawcy książki. 07:25 JAN SERCE - ODC. 6/10 - CHŁOPAKI Serial obyczajowy, 64 min, Polska, 1981 Reżyseria: Radosław Piwowarski Scenariusz: Radosław Piwowarski, Zbigniew Kamiński Zdjęcia: Witold Adamek Muzyka: Seweryn Krajewski Aktorzy: Kazimierz Kaczor, Jadwiga Kuryluk, Władysław Kowalski, Wiktor Zborowski, Joanna Pacuła, Marian Kociniak, Aleksander Kalinowski, Anna Nehrebecka Janek i Piotr postanawiają założyć drużynę piłkarską. Chcą wziąć udział w turnieju dla oldboyów. Wspólnie z czterema przyjaciółmi z lat szkolnych rozpoczynają treningi. Traktują te zajęcia bardzo poważnie, znajdując w zabawie sposób ucieczki od codziennych kłopotów. Tymczasem Piotr musi na jakiś czas wyjechać razem z żoną. Pod opieką Janka pozostawia 17 - letnią śliczną siostrzenicę. Gabi przyjechała do Warszawy, by zdawać na studia i postanawia zdobyć "wujka" Janka. Ten nie zwraca na nią uwagi, ale nieoczekiwana scena zazdrości, jaką urządza dziewczyna, uświadamia mu, że Gabi nie jest już dzieckiem, lecz atrakcyjną kobietą. 13:00 DUŻE ZWIERZĘ Film obyczajowy, 71 min, Polska 2000 Autor: Kazimierz Orłoś Reżyseria: Jerzy Stuhr Scenariusz: Krzysztof Kieślowski Zdjęcia: Paweł Edelman Muzyka: Abel Korzeniowski Występują: Jerzy Stuhr, Anna Dymna, Dominika Bednarczyk, Błażej Wójcik, Andrzej Franczyk, Feliks Szajnert, Zbigniew Kaleta, Andrzej Kozak, Radosław Krzyżowski, Stanisław Banaś, Piotr Dąbrowski, Zbigniew Rola, Ewa Worytkiewicz, Małgorzata Ząbkowska, Beata Schimscheiner, Tomasz Schimscheiner i inni "Duże zwierzę" - czwarty film w reżyserskim dorobku Jerzego Stuhra - był już głośny na długo przed premierą. Stało się tak za sprawą scenariusza. Pierwszą jego wersję (na podstawie opowiadania Kazimierza Orłosia pt. "Wielbłąd") napisał bowiem w roku 1973 sam Krzysztof Kieślowski, noszący się wówczas z zamiarem debiutu fabularnego. Niestety, tekst nie spodobał się peerelowskim decydentom od kultury i musiał powędrować do szuflady. Przed kilkoma laty odnalazł go w Wiesbaden Janusz Morgenstern. Takiej okazji nie można było zmarnować. Morgenstern, zarezerwowawszy sobie rolę producenta, zaprosił do współpracy Jerzego Stuhra, jednego z ulubionych aktorów Kieślowskiego. Twórca "Tygodnia z życia mężczyzny" nie tylko wziął na swoje barki reżyserię i opracowanie scenariusza (w pierwotnej wersji były tylko dwie sceny z rozpisanym dialogiem), lecz także zagrał głównego bohatera. Realizacja "Dużego zwierzęcia" stała się dla aktora szczególnym doświadczeniem. "Po pierwsze dlatego, że w sensie symbolicznym znów byłem współpracownikiem Krzysztofa, mojego przyjaciela. Dane mi było nadać kształt czemuś, co było jego ideą, jego dążeniem. Po drugie, to był mój pierwszy film poetycki. Zawsze miałem skłonność do realistycznego oglądania świata. Odważyłem się na metaforę, spróbowałem znaleźć w sobie inną wrażliwość" - mówił w jednym z wywiadów. To jednak nie wszystko. Już w swych poprzednich filmach Stuhr - reżyser dowiódł, jak bliski jest mu temat tolerancji, zrozumienia dla inności i niedoskonałości bliźniego. Typ jego talentu kazał mu wszakże ukazywać ludzkie losy w konkretnym kontekście czasowo - przestrzennym, co z kolei zmuszało do balansowania na granicy doraźnej publicystyki. Dopiero scenariusz Kieślowskiego pozwolił autorowi "Historii miłosnych" na zmianę perspektywy i bardziej uniwersalne potraktowanie problemu. "Stuhr niemodny temat ujął w formę przypowieści, dotykającej za pośrednictwem mikrozdarzeń ponadczasowych prawideł" - pisała po premierze "Dużego zwierzęcia" jedna z recenzentek. Nie wszyscy wszakże podzielali jej zdanie. Film wywołał liczne dyskusje. Jedni chwalili i nagradzali (Nagroda Specjalna na MFF w Karlovych Varach, nagroda publiczności na Lecie Filmowym w Kazimierzu Dolnym, Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego), inni zarzucali reżyserowi jałowe powielanie wzorców kina moralnego niepokoju. Jedno wszakże pozostaje bezsporne: "Duże zwierzę" to kolejne niebanalne dokonanie Jerzego Stuhra, jednego z niewielu polskich artystów filmowych, którzy bez oglądania się na mody, konsekwentnie budują na ekranie własną, oryginalną wizję świata Mała, górska miejscowość, gdzieś w Polsce. Pan Sawicki, szanowany obywatel, tak samo zwyczajny jak jego otoczenie, pewnego dnia zaczyna spacerować ulicami w towarzystwie wielbłąda. Zdziwieni mieszkańcy nie wiedzą, co o tym myśleć. Mijają kolejne dni, a zwierzę ciągle jest u Sawickich. Mało tego, zajmuje w ich życiu coraz ważniejsze miejsce. Dlaczego? - to pytanie coraz bardziej dręczy całe miasteczko. Sawiccy nie potrafią odpowiedzieć. Po prostu polubili dwugarbnego czworonoga i tyle. Mieszkańcom wszakże to nie wystarcza. Nie wiedzieć czemu nie potrafią przystosować się do nowej sytuacji i reagują agresywnie. Odpowiednie urzędy nagle zaczynają domagać się rejestracji i opodatkowania wielbłąda. Pojawiają się donosy, że wielbłąd przeszkadza dzieciom w nauce, zanieczyszcza ulice, a także - czy są granice absurdu? - może roznosić groźną afrykańską odmianę choroby wenerycznej. W stosunku do Sawickich mnożą się szykany. Ona traci pracę w przedszkolu, jego nie chcą już w lokalnej orkiestrze. Przed ich domem hałasują protestacyjne pikiety. Mimo że odrzuceni i osamotnieni, Sawiccy nie zamierzają pozbyć się wielbłąda. Przeciwnie, są do niego coraz mocniej przywiązani. 14:10 MŁODY CHOPIN - SZCZEPAN KOŃCZAL Koncert, 39 min, Polska, 2017 Wykonawcy: Barbara Schabowska (prowadzący) Scena klasyczna Młody Chopin to cykl TVP KULTURA, który prezentuje najzdolniejszych polskich pianistów młodego pokolenia. Nagrania recitali odbyły się w Żelazowej Woli - miejscu urodzenia Fryderyka Chopina. Pianiści zaprezentowali się w repertuarze chopinowskim. Każdy występ został poprzedzony materiałem filmowym przedstawiającym sylwetkę pianisty. Podobno w przedszkolu całymi dniami przesiadywał pod pianinem. To zainspirowało jego rodziców do zapisania go do szkoły muzycznej. Na początku grał melodie zasłyszane od babci. Dziś Szczepan Kończal jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, którą skończył z wyróżnieniem i laureatem wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in. w Tbilisi, Lizbonie czy Pretorii w Republice Południowej Afryki. W 2005 roku był półfinalistą 15. Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie. Do ulubionych kompozytorów zalicza przede wszystkim Fryderyka Chopina i klasyków wiedeńskich - Haydna, Mozarta i Beethovena. W programie: Fryderyk Chopin - Mazurki op. 24 nr1 g - moll nr 2 C - dur nr 3 As - dur nr 4 b - moll Fryderyk Chopin - Polonez Fantazja op. 61. Na zakończenie rozmowa Barbary Schabowskiej z Kamilą Stępień - Kuterą - kierowniczką Działu ds. Nauki i Wydawnictw Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. 14:50 POJEDYNKI STULECIA - MARIA JANION - JAROSŁAW MAREK RYMKIEWICZ Dysk./wywiad/debata, 25 min, Polska, 2018 Reżyseria: Jarosław Ostaszkiewicz Scenariusz: Mikołaj Mirowski W kolejnym wydaniu "Pojedynków stulecia" spór toczyć się będzie między duetem twórców ciągle aktywnych zawodowo: Marią Janion i Jarosławem Markiem Rymkiewiczem. Maria Janion jest badaczką, która ściągnęła romantyzm z pomnika i pokazała, że myślenie romantyczne to nie tylko domena jednej epoki. W 1996 r. powiedziała, że nastał zmierzch paradygmatu romantycznego. Dla Jarosława Marka Rymkiewicza romantyzm i barok to rezerwuary klasycznych form, w których może się przeglądać i tworzyć obrazy fascynującego go, rozpadającego się świata. Żywa echa romantyzmu w twórczości Rymkiewicza to nie tylko jego poezja, ale też eseistyka. Wielki pojedynek badaczy romantyzmu. Kto z nich lepiej trafia do Polaków? Na to pytanie odpowiedzi szukają zaproszeni do studia goście. 15:20 SZLAKIEM MIEJSC NIEZWYKŁYCH - POMNIKI HISTORII - KRAKÓW Reportaż, 8 min, Polska, 2017 Reżyseria: Tomasz Drozdowicz Scenariusz: Tomasz Drozdowicz Wykonawcy: Katarzyna Sanocka (prowadząca) Zamek królewski na Wawelu, zabudowa średniowiecznego miasta, przedmieście Stradom i dawna żydowska dzielnica Kazimierz to miejsca, które prezentujemy w kolejnym odcinku programu. Kraków to miasto pełne obiektów o wysokich walorach artystycznych. Miasto jest siedzibą jednego z najstarszych uniwersytetów Europy. Spuścizną minionych stuleci jest jedyny w swoim rodzaju zespół zabytków zachowanych w oryginalnej postaci, w którym w harmonijny sposób nawarstwiły się kolejne epoki w swym doskonałym kształcie. W odcinku naszymi przewodnikami po mieście są prof. Jacek Purchla, dyrektor Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie i Michał Niezabitowski, dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. 15:25 STANISŁAW IGNACY WITKIEWICZ - FIRMA PORTRETOWA Film dokumentalny, 28 min, Polska, 1990 Reżyseria: Grzegorz Dubowski Scenariusz: Grzegorz Dubowski Aktorzy: Janusz Zakrzeński Druga część filmu "Dzieło malarskie" - prezentuje dorobek Witrkacego powstały w latach 30. , w ramach tzw. Firmy portretowej. Film ukazuje wybór najlepszych portretów Witkacego, zaś w komentarzu wykorzystano tekst regulaminu Firmy portretowej oraz wypowiedzi krytyków, oceniających tę dziedzinę twórczości plastycznej Witkacego. 15:55 LITERATURA NA EKRANIE - CHŁOPI - ODC. 2/13 - JARMARK Serial obyczajowy, 49 min, Polska 1972 Reżyseria: Jan Rybkowski Scenariusz: Jan Rybkowski, Ryszard Kosieński Zdjęcia: Marek Nowicki Muzyka: Adam Sławiński Aktorzy: Władysław Hańcza, Ignacy Gogolewski, Emilia Krakowska, Jadwiga Chojnacka, Tadeusz Fijewski, Tadeusz Janczar, Kazimierz Wichniarz, Krystyna Królówna, Franciszek Pieczka, Irena Karel, Lech Ordon, Halina Kossobudzka, Bronisław Pawlik, August Kowalczyk, Wanda Łuczycka, Stanisław Milski, Mieczysław Czechowicz, Barbara Ludwiżanka i inni Wrześniowa niedziela na wsi. Odświętnie przystrojeni gospodarze. Kobiety i dzieci wolno i uroczyście podążają do kościoła. Drugim miejscem spotkań mieszkańców wsi jest karczma. Tutaj chodzi się na tańce, pijatykę i dysputy polityczne. Tymczasem w domu Borynów dochodzi do ostrej sprzeczki między ojcem a synem. Antek nie może już wytrzymać stałego wypominania, że żyje na łasce ojca. 16:45 PROSZĘ SŁONIA Film animowany, 63 min, Polska, 1978 Reżyseria: Witold Giersz Scenariusz: Witold Giersz, Ludwik Jerzy Kern, Roman Huszczo, Alina Maliszewska, Bogdan Nowicki, Ryszard Słapczyński, Stefan Szwakopf Zdjęcia: Maria Niedźwiecka-Szybisz Muzyka: Waldemar Kazanecki Wykonawcy: Ludwik Benoit (Dominik), Danuta Przesmycka (Pinio), Irena Kwiatkowska (Mama), Wiesław Michnikowski (Tata) Pełnometrażowy film animowany o przygodach porcelanowego słonia, który urósł i ożył pod wpływem witamin, dawanych mu przez małego chłopczyka. Cierpiacy z powodu niskiego wzrostu Pinio zaprzyjaźnia się ze znalezionym porcelanowym słoniem. Karmi go dużymi porcjami witamin, których sam nie chce łykać. Figurka przybiera rozmiary prawdziwego słonia. Słoń nazwany Dominikiem, budzi powszechną sensację. Po wielu przygodach, kiedy grozi mu sprzedanie do cyrku, Dominik przybiera znów miniaturowe rozmiary i Pinio zabiera przyjaciela do domu. 18:00 PORTRETY - GWIAZDY TAMTYCH LAT - HANKA BIELICKA Film dokumentalny, 27 min, Polska, 1994 Reżyseria: Janusz Horodniczy, Krzysztof Wojciechowski Scenariusz: Janusz Horodniczy, Krzysztof Wojciechowski Zdjęcia: Jerzy Fronk Wykonawcy: Hanka Bielicka, Zbigniew Korpolewski, Zygmunt Broniarek, Andrzej Bekanowski W cyklicznej audycji "Gwiazdy tamtych lat" prezentowane są wybitne osobowości estrady, teatru i kina okresu powojennego. Każda audycja jest filmowo zarejestrowanym portretem gwiazdy, ale jest też opowieścią o człowieku, o jego pasjach, problemach, nawet nieszczęściach, jakie mu się przytrafiły. Artystów tamtych lat spotykmy najczęściej we własnym domu, w rodzinnym gronie, wśród przyjaciół, przy ulubionych zajęciach. Autorzy audycji starają się odpowiedzieć na pytanie: jacy są teraz ci, niegdyś wielcy i jak sobie radzą w zupełnie zwyczajnym życiu. Często okazuje się, że są oni nadal niezwykli nawet w swej codzienności. Ta edycja audycji poświęcona nieżyjącej już Hance Bielickiej. Autorzy towarzyszyli aktorce w ciągu jednego dnia pracy: od porannych czynności po występ wieczorny w teatrze Syrena. Dokonania artystki są bogato ilustrowane fragmentami jej ról filmowych i estradowych. 18:35 ONE. KOBIETY KULTURY - ANNA POLONY Dysk./wywiad/debata, 25 min, Polska, 2019 Scenariusz: Andrzej Warchił Wykonawcy: Łukasz Orbitowski (prowadzący) Gościem odcinka jest wybitna aktorka teatralna i filmowa, Anna Polony. Z Łukaszem Orbitowskim rozmawia o Krakowie i teatrze swojej młodości - w szczególności o współpracy z najważniejszym dla niej reżyserem - Konradem Swinarskim. W szczerej rozmowie nie ukrywa tęsknoty za tamtą sceną i niezrozumienia dla teatru współczesnych, młodszych twórców. Przyznaje, że artyście trudno jest zaakceptować upływ czasu, mówi też, jak sobie z tym radzi. 19:10 ZOFIA I OSKAR HANSENOWIE Reportaż, 23 min, Polska, 2017 Reżyseria: Anna Zakrzewska Opowieść o Zofii i Oskarze Hansenach, wybitnych twórcach architektury. "Hansenowie proponowali radykalną zmianę sposobu myślenia o roli architekta. Miała ona polegać przede wszystkim na tworzeniu tła dla zdarzeń, passe - partout dla codziennego życia. Architektura miała za zadanie eksponować ludzi i bogactwo ich codziennej aktywności w przestrzeni. Skupiona na procesie, wydobywaniu podmiotowości i tworzeniu ram dla indywidualnej ekspresji, stawała się narzędziem, które mogło być używane i przekształcane przez jej użytkowników, i które łatwo dostosowywało się do ich zmiennych potrzeb." (MSN Warszawa:) 22:20 SCENA KLASYCZNA - ZESPÓŁ WOKALNY RONDO Koncert, 36 min, Polska, 2019 Wykonawcy: Zespół Wokalny Rondo W kolejnym odcinku wystąpi zespół wokalny Rondo, który powstał w 2006 roku. Tworzą go miłośnicy śpiewu, absolwenci Szkoły Muzycznej I st. im. Grażyny Bacewicz we Wrocławiu, byli członkowie chóru dziecięcego Con Brio, a obecne studenci i absolwenci wrocławskich uczelni oraz uczniowie liceów. Zespół do tej pory zespół nagrał dwie płyty: "Rondo kolęduje" oraz "Musica grata Deo". Kierownikiem muzycznym zespołu jest Małgorzata Podzielny, absolwentka Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz Podyplomowych Studiów Chórmistrzostwa w Bydgoszczy. Uznawana jest za specjalistkę od kreowania brzmienia chórów dziecięcych i młodzieżowych. W 2014 roku ukazała się jej książka pt. "Kształtowanie postawy artystycznej młodego chórzysty", wydana przez Akademię Muzyczną we Wrocławiu. Zespół wokalny Rondo w Scenie Klasycznej zaśpiewa utwory z różnych epok. Będzie Mikołaj Gomółka, Claudio Monteverdi, Heinrich Schutz, Edward Grieg, Stanisław Moniuszko, a także tradycyjna pieśń góralska "Idzie dysc" oraz "Punapaula" Jukki Linkoli i "And So It Goes" Billego Joela. 23:10 NA WSCHÓD OD HOLLYWOOD - ZŁOTA KLATKA (LA JAULA DE ORO) Dramat, 103 min, Hiszpania/Meksyk, 2013 Reżyseria: Diego Quemada - Diez Scenariusz: Lucia Carreras Zdjęcia: Mara Secco Muzyka: Leonardo Heiblum Aktorzy: Brandon López, Rodolfo Domnguez, Karen Martnez, Carlos Chajon Sara, nastolatka z Gwatemali, obcina włosy, przebiera się za chłopca i wraz z przyjaciółmi Juanem i Samuelem wyrusza w ekscytującą i niezwykle niebezpieczną podróż na osławionej trasie pociągami towarowymi do Los Angeles. Mają nadzieję na lepsze życie w USA, gonią za marzeniem, nie zdając sobie sprawy, że może zupełnie nie być tym, czym się wydaje. Rodzące się uczucie do indiańskiego chłopca Chauka, którego Sara spotyka w drodze, przynosi gniew i rozgoryczenie. Jednak w konfrontacji ze śmiertelnym zagrożeniem ze strony bandytów i skorumpowanych stróżów prawa, grupa nastolatków dostaje solidną lekcję przyjaźni i lojalności. [opis dystrybutora] 03:00 PERSONEL Dramat obyczajowy, 67 min, Polska 1975 Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Kieślowski Zdjęcia: Witold Stok Aktorzy: Juliusz Machulski, Irena Lorentowicz, Włodzimierz Boruński, Michał Tarkowski, Andrzej Siedlecki, Tomasz Lengren, Tomasz Zygadło, Janusz Skalski, Krystyna Wachełko, Ludwik Mika, Wilhelm Klonowski, Jan Torończak, Jan Zieliński, Edward Ciosek, Henryk Sawicki Świat ludzi anonimowych w swej pracy - krawców teatralnych, malarzy, modelarzy. Wykonują zadania bardzo ważne dla funkcjonowania teatru, ale pozostają w cieniu gwiazd sceny. Nie brak wśród nich bogatych i wyrazistych osobowości, identyfikujących się ze swoją pracą, pełnych poświęcenia. Jednak specyfika teatru jako miejsca prac rodzi szczególne napięcia i konflikty środowiskowe. Tak naprawdę to nie tylko ludzie zasiadający na widowni niewiele wiedzą o pracy szarych pracowników technicznych, często nie doceniają jej także artyści. Ale problem poruszony przez Kieślowskiego jest bardziej skomplikowany, niż mogłoby się to wydawać po obejrzeniu początkowych scen filmu. Wszelkie przywileje, jakimi cieszą się w teatrze "prawdziwi artyści", są już tylko marnym odbiciem dawnego kultu aktora. Pozostali, szarzy pracownicy świątyni sztuki, zdają sobie sprawę, że ci wywyższający się wcale nie są w dużo lepszej od nich sytuacji - zarabiają niewiele więcej, są niepewni swej pozycji, ról, jakie otrzymają w kolejnym spektaklu, nurtują ich podobne problemy codziennego życia. Bohater filmu, Romek Januchta, jest uczniem technikum teatralnego. Rozpoczyna pierwszą pracę w pracowni krawieckiej w teatrze. Jest przeświadczony, że uszycie kostiumu to nie "odwalenie" roboty, jak sądzi wielu jego starszych kolegów, ale udział w powstawaniu spektaklu, w tworzeniu sztuki. Szybko jednak przekonuje się, że miejsce, w którym przyszło mu pracować, ma niewiele wspólnego z jego wyobrażeniami o teatrze jako miejscu prawie magicznym. Jego starszy kolega, krojczy Sowa, nieukrywający swych poglądów na temat kondycji teatru, popada w ostry konflikt z rozhisteryzowanym aktorem, panem Andrzejem. Teatralne organizacje społeczno - polityczne chcą wykorzystać Romka przeciwko Sowie. Film otrzymał Wielką Nagrodę miasta Mannheim podczas Międzynarodowego Tygodnia Filmowego w Mannheim w październiku 1975, a także wiele nagród na festiwalach krajowych - m.in. Grand Prix IV Koszalińskich Spotkań Filmowych "Młodzi i Film" w 1976 roku, Nagrodę Główną w dziedzinie filmów telewizyjnych na III Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w 1976 roku. Na tym samym festiwalu "Personel" uhonorowany został także nagrodą dziennikarzy. 04:10 KRÓLIK PO BERLIŃSKU Film dokumentalny, 50 min, Polska, 2009 Reżyseria: Bartek Konopka Scenariusz: Bartek Konopka, Bartek Konopka Zdjęcia: Piotr Rosołowski Opowieść o królikach żyjących w sąsiedztwie muru berlińskiego, mimowolnych świadkach burzliwej, powojennej historii miasta i dzielącego go muru. Prowadzona zza kadru, pełna absurdalnego humoru narracja o codziennym bytowaniu królików przeradza się niepostrzeżenie w opowieść o ludziach, mieszkańcach nie tylko Berlina Wschodniego, ale i całej NRD, poddanych wbrew woli, społecznemu i politycznemu eksperymentowi, odciętych dosłownie i w przenośni murem od reszty świata. Dziwnym trafem, historia tamtejszych królików stanowi wierne odbicie historii ludzi. Przed wojną Plac Poczdamski był tętniącym życiem fragmentem Berlina. Po wojnie zamienił się w dziką łąkę, na której wkrótce zaczęły powstawać ogródki działkowe. W poszukiwaniu pożywienia ściągały tam dzikie króliki z całego miasta. Ale pewnego dnia na łące pojawili się żołnierze, którzy poprowadzili przez środek zasieki z drutu kolczastego, by niebawem zastąpić je wysokim, ceglanym murem zwieńczonym opaskami z drutu. Ludzie stawali po obu stronach muru na różnych skrzynkach i stołkach, zaglądali na drugą stronę, machali do siebie, wysyłali sygnały świetlne, wypatrywali się przez lornetki, ustawiali transparenty, coś wykrzykiwali. Króliki nie rozumiały z tego nic, mogły się tylko przyglądać. Krzyki płoszyły je, choć z czasem zwierzęta zaczęły się do nich przyzwyczajać. Jednak ludzie zachowywali się coraz dziwniej. Niektórzy próbowali przeskoczyć mur, potem szybko przebiec szeroki pas ziemi i przedrzeć się przez zaporę z drutu kolczastego. Czasami im się to udawało, więc niebawem zamiast drutów pojawił się drugi mur. Pomiędzy murami ciągnął się pas ziemi niczyjej. Teraz już ucieczka była dużo trudniejsza, zwłaszcza że wzdłuż muru krążyli uzbrojeni żołnierze z psami i wyłapywali desperatów. Niekiedy do nich strzelali, mimo że każdy strzał wymagał udokumentowania w raporcie. Do królików, które też znalazły się między murami, nie strzelano, widać nie zasługiwały na raporty, ale stały się więźniami. Nawet jeśli biegły długo wzdłuż muru, nie mogły opuścić swojego terytorium, a jedynie wrócić w to samo miejsce. Królicze więzienie zaczęło jednak zwierzakom odpowiadać: nikt tam na nie nie polował, nic nie zakłócało ich spokoju, a sporadyczne strzelanie do uciekinierów dawało się jakoś znieść. Króliki mogły nawet dojść do wniosku, że wzniesiono mur i wystawiono straże po to, żeby je chronić. Ludzie z całego świata przyjeżdżali, żeby zobaczyć ten jedyny w swoim rodzaju króliczy rezerwat, fotografowali zwierzaki, uwieczniali ich wizerunki na murze. Króliki rozmnażały się więc na potęgę, żeby nie zawieść widowni. Z czasem jednak brak zewnętrznych zagrożeń zaczął obracać się przeciwko nim: straciły zainteresowanie otoczeniem, popadły w bierność i apatię. Kiedy na czele kraju stanął Erich Honecker, miłośnik zwierząt, postanowił udowodnić, że rezerwat jest idealnym miejscem do życia. Brał pożyczki z Zachodu na wysiew trawy, nad pasem ziemi rozbłysły latarnie, żeby nikt nie plątał się tam po ciemku, a szczeliny w murze starannie zamurowano, aby króliki nie zaraziły się przywleczonymi z zewnątrz chorobami. Coraz więcej psów pilnowało też króliczego bezpieczeństwa. Mimo to wciąż były króliki, które próbowały wydostać się na wolność, budując podkopy pod murem. Aż nagle w murze pojawiły się dziury i możliwe stało się opuszczanie rezerwatu. Króliki wreszcie mogły zobaczyć prawdziwy świat, przekonać się, że trawa na zewnątrz jest bujniejsza, spróbować nawet chrupiącej sałaty. Sam rezerwat postanowiono zlikwidować, strażnicy zniknęli. Dziś króliki żyją na zwykłych podwórkach i w parkach, muszą rywalizować o jedzenie z innymi zwierzętami. Po spokojnym życiu między murami trudno im było odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Najłatwiej przystosowały się młode osobniki. Stare czasami jeszcze tęsknią za rezerwatem. "Królik po berlińsku" znalazł się wśród ośmiu filmów dokumentalnych kandydujących do Oscara 2009 w kategorii najlepszy dokument długometrażowy. Z tej listy trzy uzyskają oficjalną nominację do tej najbardziej prestiżowej nagrody. Za swój film Bartek Konopka dostał już m. in. Złotego Lajkonika na 49. Krakowskim Festiwalu Filmowym i nagrodę na festiwalu Hotdoc w Toronto.