TVP Historia                         Piątek, 28.05.2021


Zmiany z dnia 19.05.2021
w stosunku do raportu z dnia 12.05.2021

(dodano pozycję programową)
13:05 PEKIN. BIOGRAFIA CESARSKIEJ STOLICY - CESARZE, ZDOBYWCY I BUNTOWNICY ODC. 3/3
(BEIJING - BIOGRAPHY OF AN IMPERIAL CAPITAL)

Film dokumentalny, 50 min, Wielka Brytania, 2008
Reżyseria: Mike Ellery
Scenariusz: Asha Gill

Pekin, położony na peryferiach starożytnych Chin, mógł pozostać mało znaczącym przygranicznym miastem, 
ale dzięki wizji kilku osób, które dostrzegły jego strategiczną wartość, stał się wielką stolicą. W tej fascynującej 
trzyczęściowej serii, dzięki wspaniałym animacjom komputerowym, Pekin ożywa. Każda z części skupia się 
na innej sile, która ukształtowała długą historię stolicy Chin, od jej unikalnego położenia, po wpływy czynników 
zewnętrznych.


(dodano pozycję programową)
20:05 TEATR TELEWIZJI - PORTRET

Teatr, 111 min, Polska, 1990
Autor: Sławomir Mrożek, Jan Englert
Reżyseria: Kazimierz Dejmek
Zdjęcia: Michał Kubiak, Andrzej Piontek, Andrzej Ułłowicz
Aktorzy: Laura Łącz, Halina Łabonarska, Jan Englert, Piotr Fronczewski, Anna Seniuk

     "Dzieją się różne tragedie, ale nic z nich nie wynika. Co pewnie jest istotą 
tragedii" - mówi jeden z aforyzmów Sławomira Mrożka. "Portret" (prapremiera 
14 listopada 1987) rozwija tę myśl. Czyni to tym pełniej, że m.in. poprzez częste 
odwołania do polskiej tradycji literackiej. Są w Mrożkowym dramacie parafrazy
"Dziadów", aluzje do "Kordiana", nawiązania do Gombrowicza, a nawet cytat 
z "Ducha dziejów" Miłosza. Kazimierz Dejmek, reżyser przedstawienia, do tropów 
literackich dodał teatralne: sceny z "Dziadów" Swinarskiego. 
     W "Portrecie" tradycja nie służy już Mrożkowi do wysublimowanych szyderstw 
i intelektualnych zabaw. Tym razem artysta szuka w niej potwierdzenia własnej 
interpretacji fragmentu (jakże ważnego) ludzkich dziejów. Z ironisty i obrazoburcy 
staje się filozofem i moralistą. 
     W "Portrecie" Bartodziej, zdeklarowany komunista, ślepo wierzył Stalinowi 
i jego nadwiślańskim namiestnikom. Dla tej wiary nie zawahał się donieść na 
przyjaciela. Anatol poszedł za kratki. Wcześniej jednak ukrywał się po lasach, 
albowiem wiara Bartodzieja była mu zdecydowanie obca. Po piętnastu latach 
dawny reżimowiec i opozycjonista spotkają się ponownie. Teraz Anatolowi wypadnie 
grać rolę kata, a Bartodziejowi ofiary. Kiepskie to jednak "aktorstwo". Ale czy stać 
na lepsze ludzi, którzy nie mogą zrozumieć samych siebie? Którzy nie potrafią 
ułożyć w logiczną całość swoich popękanych życiorysów? Dla których pojęcie 
"słusznej sprawy" utraciło wszelki sens?