TVP Kultura Wtorek, 21.09.2021 Zmiany z dnia 15.09.2021 w stosunku do raportu z dnia 01.09.2021 (zmodyfikowano opis: Omówienie) 09:25 LEŚMIAN Film biograficzny, 79 min, Polska, 1990 Reżyseria: Leszek Baron, Piotr Werner, Zdzisława Kijowska, Bożena Politańska Jakubowska Scenariusz: Leszek Baron Zdjęcia: Stefan Czyżewski Aktorzy: Piotr Bajor, Katarzyna Iwona Pawlak, Bogusz Bilewski, Grażyna Walasek, Małgorzata Paruzel, Ewa Domańska, Gustaw Lutkiewicz, Włodzimierz Adamski, Anna Bojarska, Alicja Cichecka, Jerzy Czupryniak, Małgorzata Flegel Siedler, Ewa Gajda, Jarosław Gruda Opowieść o życiu Bolesława Leśmiana oparta na materiałach faktograficznych, wspomnieniach rodziny i znajomych. Jej głównym wątkiem jest związek poety z Teodorą Lebenthal, "Dorą" od momentu ich poznania się w wakacje 1917 roku. Film ma charakter sfabularyzowanej monografii Leśmiana, a jego założeniem jest przekład leśmianowskiej wizji świata na język filmu. W filozofii Leśmiana człowiek jest częścią natury - współistnieją ze sobą i nie da się ich rozdzielić, ani nadać hierarchii. W jego świecie odrębne miejsce zajmuje miłość, która pozwala istnieniu wydobyć się z narzuconych, ciasnych kształtów. W filmie wykorzystano m.in. wspomnienia: Izabeli Czajki - Stachowicz, Jana Brzechwy, Edwarda Kozikowskiego. (dodano pozycję programową) 13:30 JACK LEMMON - NIEPRZECIĘTNY EVERYMAN (JACK LEMMON, A TRUE TROUPER (ROBOCZY JACK LEMMON, NOBODY IS PERFECT)) Film dokumentalny, 53 min, Francja, 2019 Reżyseria: Julia Kupenberg, Clara Kupenberg W dokumencie mówią o Jacku Lemmonie: Marc Wanamaker, Tony Maietta, Joe McBride. Zasłynął niezapomnianymi rolami filmowymi, chociaż jak sam mówi początkowo interesował go wyłącznie teatr. Jego kariera na ekranie trwała ponad 40 lat. Debiutował pod koniec Złotego Wieku Hollywoodu, gdzie niepodzielnie rządziły wielkie wytwórnie filmowe, ale odnalazł się także we współczesności, pracując niemal do końca swych dni. Sprawdził się w "Pół żartem pół serio", "Dziwnej parze", ale także w kontrowersyjnym "Chińskim syndromie" i prowokacyjnym dramacie politycznym "Zaginiony". Przybył do Hollywood w latach 50. , kiedy triumfy święcili Clark Gable, John Wayne, Gary Cooper. A w przemyśle filmowym pojawiło się wówczas zapotrzebowanie na postaci charakterystyczne, do których pasował właśnie Jack Lemmon. Bez trudu wcielał się w przeciętnych bohaterów, chłopaków z sąsiedztwa. Przylgnął do niego wizerunek zwyczajnego faceta, który znalazł się w niezwykłej sytuacji. Bez trudu przechodził od scen komediowych do dramatycznych. To typowe dla aktorów teatralnych. Miał znakomity warsztat. Często występował też w telewizji. Zanim stał się sławny, zagrał około pięciuset ról telewizyjnych. Łowca talentów z wytwórni Columbia zwrócił na niego uwagę Harry’ego Cohna, który był znaną postacią w Hollywood, właścicielem Columbii i jednym z wielkich magnatów filmowych. Decydował o wszystkim, panował nad całą wytwórnią. Lemmon opowiadał, jak wszedł do gabinetu Cohna i stanął przed jego biurkiem sztywny ze strachu. Ten chciał, by Lemmon zmienił nazwisko, które mu nie pasowało. Ale Jack kategorycznie odmówił. W latach 50. Jack Lemmon i Judy Holliday zagrali razem w pierwszym filmie To może się zdarzyć każdemu, w reżyserii jedynego w swoim rodzaju George’a Cukora. Przedtem Jack występował tylko w teatrze i w telewizji. Na początku hollywoodzkiej kariery grał między innymi w filmie "Mister Roberts", którego akcja rozgrywa się na statku. Przypominał komików z lat 30. i 40. , grających w szalonych komediach i wygłaszających w szybkim tempie trudne dialogi. W jego wykonaniu były bezbłędne i bardzo płynne. Od głównej roli w komedii romantycznej To się może zdarzyć każdemu z Judy Holliday, przeszedł bez przeszkód do takich filmów, jak "Kowboj", z Glennem Fordem. Przez całą karierę był niezwykle wszechstronny. Billy Wilder chciał, żeby Jack zagrał w "Pół żartem pół serio". Mimo Oscara za drugoplanową rolę w filmie "Mister Roberts", nie był jeszcze gwiazdą pierwszej wielkości. Ale Wilder pragnął z nim współpracować, dostrzegł jego niespodziewany temperament i skłonność do szaleństwa. Okazał się niezastąpiony w filmach "Pół żartem pół serio" i "Garsoniera". Jack Lemmon był bezbłędnie obsadzany w latach 60. Zagrał z Shirley MacLaine w "Słodkiej Irmie". W filmie Dni wina i róż z Lee Remick wcielił się w nieszczęsnego alkoholika. On sam miał ten problem, podobnie jak wielu jego przyjaciół, więc chciał się jakoś przyczynić do promocji zdrowia psychicznego. "Ocalić tygrysa" to bardzo mroczny, przygnębiający film. Jego bohater, Harry Stoner, odcisnął silne piętno na Lemmonie. Zidentyfikował się z tą postacią bardziej niż z innymi rolami, które grał w tym okresie. Harry Stoner to moralny bankrut. Nie miał uprzedzeń w wyborze filmów i to zapewniło mu długowieczność. Kiedy w latach 60. pojawiła się francuska Nowa Fala, wystąpił w "Kwietniowych szaleństwach" z Catherine Deneuve, jedną z największych światowych gwiazd. W latach 70. zagrał w "Makaroniarzach" z Marcello Mastroiannim. Miał europejską wrażliwość, która podobała się Europejczykom i wdzięk typowego Amerykanina. Ale jak każdy wspaniały aktor, był kameleonem, który może się przemieniać, przyjmując dowolną postać. (dodano pozycję programową) 21:45 PORTRETY - WŁADYSŁAW SŁOWIŃSKI Reportaż, 5 min, Polska, 2021 Reżyseria: Marzena Strąk Scenariusz: Marzena Strak Władysław Słowiński, urodzony 14 maja 1930 roku w Sadlnie, polski kompozytor, dyrygent, organizator życia muzycznego. W latach 1950 - 1954 studiował kompozycję u T. Szeligowskiego oraz 1951 - 1955 dyrygenturę u W. Bierdiajewa i S. Wisłockiego w PWSM w Poznaniu, ponadto w latach 1949 - 1951 muzykologię pod kierunkiem A. Chybińskiego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1954 do 1964 roku był dyrygentem Państwowej Opery w Poznaniu, jednocześnie współpracował z orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską, a w latach następnych z Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Muzycznym oraz Teatrem Wielkim w Warszawie. W latach 1970 - 1973 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskich Nagrań. Od 1973 do 1985 był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego ZKP, od 1985 do 2001 prezesem oddziału warszawskiego ZKP. W roku 1986 powołał do życia festiwal Warszawskie Spotkania Muzyczne, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego. (zmodyfikowano opis: Omówienie) 00:25 MŁODA POLSKA - DZIEŃ PIERWSZY Film dokumentalny, 28 min, Polska, 2018 Reżyseria: Daniel Banaczek Scenariusz: Daniel Banaczek Zdjęcia: Michał Bożek Film opowiada o losach trzech chłopaków (Arka, Wojtka i Sebastiana) osadzonych w Zakładzie Poprawczym w Raciborzu. Bohaterów poznajemy jeszcze w poprawczaku, gdzie są mocno zaangażowani w zajęcia teatralne i mają naiwne marzenia związane z wyjściem lada dzień na wolność. Niestety, wolność dla każdego z nich okazuje się trudnym wyzwaniem. (Źródło: www.sfp.org.pl) (dodano pozycję programową) 03:05 PORTRETY - WŁADYSŁAW SŁOWIŃSKI Reportaż, 5 min, Polska, 2021 Reżyseria: Marzena Strąk Scenariusz: Marzena Strak Władysław Słowiński, urodzony 14 maja 1930 roku w Sadlnie, polski kompozytor, dyrygent, organizator życia muzycznego. W latach 1950 - 1954 studiował kompozycję u T. Szeligowskiego oraz 1951 - 1955 dyrygenturę u W. Bierdiajewa i S. Wisłockiego w PWSM w Poznaniu, ponadto w latach 1949 - 1951 muzykologię pod kierunkiem A. Chybińskiego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1954 do 1964 roku był dyrygentem Państwowej Opery w Poznaniu, jednocześnie współpracował z orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską, a w latach następnych z Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Muzycznym oraz Teatrem Wielkim w Warszawie. W latach 1970 - 1973 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskich Nagrań. Od 1973 do 1985 był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego ZKP, od 1985 do 2001 prezesem oddziału warszawskiego ZKP. W roku 1986 powołał do życia festiwal Warszawskie Spotkania Muzyczne, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego.