TVP Kultura Piątek, 08.10.2021 09:35 MAŁA MOSKWA - ODC. 1/4 Miniserial obyczajowy, 45 min, Polska 2008 Scenariusz i reżyseria: Waldemar Krzystek Zdjęcia: Tomasz Dobrowolski Muzyka: Zbigniew Karnecki Aktorzy: Lesław Żurek, Svetlana Khodchenkova, Dmitrij Uljanov, Elena Leszczyńska, Artem Tkachenko, Jurij Itskov, Aleksiej Gorbunov, Andrzej Grabowski, Erwin Petrykat, Teresa Sawicka, Krzysztof Dracz, Przemysław Bluszcz Telewizyjna, czteroczęściowa wersja filmu Waldemara Krzystka, który w 2008 r. zdobył Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za kinową wersję "Małej Moskwy". Film wyróżniono ponadto nagrodą za główną rolę kobiecą oraz dwiema specjalnymi nagrodami TVP. "Małej Moskwie" przypadło również aż 5 Polskich Nagród Filmowych - Orłów (m. in. za scenariusz, scenografię i kostiumy). Ten deszcz najbardziej prestiżowych wyróżnień polskiego przemysłu filmowego dla "Małej Moskwy" wzbudził różne reakcje i podzielił krytyków. Niektórzy z recenzentów uznali decyzję gdyńskiego jury za skandal. Ich zdaniem Waldemar Krzystek nakręcił patetyczny, staroświecki film, w którym narracja, prowadzenie kamery i kompozycja kadrów przywodzą na myśl kinowe wzorce sprzed kilku dekad. Zwolennicy "Małej Moskwy" podkreślali z kolei, że to film dla ludzi, a nie krytyków, błyskotliwie zrealizowany ważny epicki obraz, pozytywny przykład kina historycznego o zakazanej miłości w epoce PRL - u, o zniewoleniu jednostki w systemie totalitarnym. Wojska radzieckie stacjonowały w Polsce prawie pół wieku: od końca II wojny aż do roku 1993. W Legnicy mieścił się najpotężniejszy w Polsce garnizon Armii Czerwonej. W latach 60. zakwaterowani tam żołnierze i cywile stanowili niemal połowę mieszkańców miasta, które nazywano wówczas właśnie Małą Moskwą. Sierpień 1968, pierwsze dni agresji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. Jurij Swietłow, radziecki pilot wojskowy, tuż przed kolejnym lotem bojowym nad Pragę widzi na lotnisku swoją żonę, młodą i śliczną Wierę. Gdy w nocy wraca do bazy, jeszcze na płycie lotniska dowiaduje się, że Wiera nie żyje. Jak głosi oficjalna wersja, popełniła samobójstwo. Trzydzieści lat później Jura jest znowu w Polsce, w Legnicy. Stoi na płycie tego samego wojskowego lotniska, teraz już opuszczonego i zrujnowanego. Idzie na grób żony, widzi też groby dawnych znajomych, ich dzieci. Do współczesnej Legnicy przyjeżdża również córka Jury, też Wiera. Dziewczyna, równie piękna jak matka, nienawidzi jednak rodzicielki samobójczyni za to, że zostawiła ją samą na świecie krótko po jej urodzeniu się, a jeszcze bardziej za to, że przez jej romans ona jest... bękartem. Wiera pracuje w Niemczech, w rosyjskim koncernie gazowym. Wyniosła, elegancka, przyzwyczajona do luksusu źle się czuje w Polsce, nie lubi Polaków. W przeciwieństwie do Jurija, który ma z Legnicy także i dobre wspomnienia, ona myśli o tym miejscu i ludziach jak najgorzej. Swietłowowie przyjeżdżają do Legnicy w 1967 roku, wraz z kolejną grupą żołnierzy i oficerów. Zamieszkują w wydzielonym z miasta wysokim murem osiedlu wojskowym. Miesiąc później, w dniu 50. rocznicy Rewolucji Październikowej, Wiera wygrywa polsko - radziecki konkurs piosenkarski Melodie przyjaźni, brawurowo wykonując "Grande valse brillante" Ewy Demarczyk. Wtedy też poznaje Michała Janickiego, młodego i przystojnego podporucznika Wojska Polskiego, który jako odpowiedzialny za sprawy kulturalno - oświatowe wręcza jej nagrodę. Mężczyzna zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. W tańcu zaleca się do Wiery, lecz zostaje przez nią przywołany do porządku. Nie rezygnuje jednak: po zakończonym balu pomaga jej doprowadzić pijanego męża do ich obwarowanego osiedla tak, by nie schwytał ich patrol żandarmerii wojskowej. Wtedy też po raz pierwszy całuje piękną Rosjankę, która początkowo broni się przed nim i kiełkującym uczuciem. Na próżno. 10:35 MAŁA MOSKWA - ODC. 2/4 Miniserial obyczajowy, 48 min, Polska, 2008 Reżyseria: Waldemar Krzystek Scenariusz: Waldemar Krzystek Zdjęcia: Tomasz Dobrowolski Muzyka: Zbigniew Karnecki Aktorzy: Svetlana Khodchenkova, Dmitrij Uljanov, Elena Leszczyńska, Lesław Żurek, Artem Tkachenko, Jurij Itskov, Aleksiej Gorbunov, Andrzej Grabowski, Erwin Petrykat, Teresa Sawicka, Krzysztof Dracz, Przemysław Bluszcz Córka i Jura współcześnie mieszkają w luksusowym hotelu, urządzonym w poradzieckim Domu Prijoma. Córka robi ojcu awanturę, że nie umiał zatrzymać żony przy sobie, że nie zauważył jej romansu i nie przerwał go. Michał wymyślił prosty sposób, by spotykać się z Wierą. Za jego namową została ona wybrana przez władze Legnicy do reprezentowania miasta na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Michał i Wiera mają wspólnie wybrać repertuar i przygotować jej występ. Zaczynają próby. Zbliżają się do siebie coraz bardziej. Wspólnie chrzczą w polskim kościele synka ormiańskich sąsiadów Jury i Wiery. Przed ołtarzem wyglądają jak młoda para... Pierwszy raz kochają się w sali prób, później w stojącym na uboczu domu pana Piwko. Gdy Michał odnosi Jurze jego żołnierską czapkę, ten przyjmuje go z wrogością. Mąż Wiery domyśla się już wszystkiego. Córka postanawia odwiedzić mieszkanie Michała, swojego biologicznego ojca. Mimo uporczywego pukania, nikt nie otwiera. 11:35 MAŁA MOSKWA - ODC. 3/4 Miniserial obyczajowy, 47 min, Polska 2008 Scenariusz i reżyseria: Waldemar Krzystek Zdjęcia: Tomasz Dobrowolski Muzyka: Zbigniew Karnecki Aktorzy: Svetlana Khodchenkova, Dmitrij Uljanov, Elena Leszczyńska, Lesław Żurek, Artem Tkachenko, Jurij Itskov, Aleksiej Gorbunov, Andrzej Grabowski, Erwin Petrykat, Teresa Sawicka, Krzysztof Dracz, Przemysław Bluszcz Próby muzyczne Wiery zostają niespodziewanie przerwane przez radzieckiego politruka z powodu jej zagrożonej ciąży. Wiera musi zostać w szpitalu. Dodatkowo oficer oświadcza Michałowi, że sprawa ciąży jest dosyć dziwna. Jura, kiedyś kandydat na kosmonautę i przyjaciel Gagarina, został zdyskwalifikowany, bo okazał się niepłodny. W ten sposób Michał dowiaduje się, że będzie ojcem. Zamknięta w szpitalu na terenie koszar Wiera nie wierzy własnym oczom, gdy wieczorem staje przed nią Michał w mundurze radzieckiego oficera i wręcza jej pierścionek zaręczynowy. Kochankowie planują wspólne życie, gdy tylko urodzi się ich dziecko. Zajęci sobą, nie zauważają, że świadkiem ich spotkania w szpitalu jest Jura, który już wie, że żona go zdradza. Romans Wiery i Michała zostaje wykryty przez radzieckie władze wojskowe wskutek zdrady zastraszonych ormiańskich sąsiadów. Tajemnica wychodzi na jaw po ogłoszeniu alarmu bojowego w radzieckich jednostkach wojskowych, przygotowujących się wraz z sojusznikami do napaści na Czechosłowację. Żołnierzy i ich rodziny obowiązują wojenne prawa wojskowe. Tymczasem Michał w mundurze sowieckiego oficera zostaje przyłapany przez radzieckich żołnierzy w zakazanej strefie. We współczesnej Polsce dorosła już córka Wiery i Michała postanawia zobaczyć swojego biologicznego ojca. Widzi go z daleka, idącego ulicą. Przez chwilę śledzi go, ale ostatecznie, nie mając dość odwagi na taką konfrontację, ucieka. Tymczasem Jura przekonuje ją, że Michał zginął w tym samym okresie co Wiera, w wypadku samochodu wojskowego za czechosłowacką granicą. 12:35 MAŁA MOSKWA - ODC. 4/4 Miniserial obyczajowy, 45 min, Polska 2008 Scenariusz i reżyseria: Waldemar Krzystek Zdjęcia: Tomasz Dobrowolski Muzyka: Zbigniew Karnecki Aktorzy: Svetlana Khodchenkova, Dmitrij Uljanov, Elena Leszczyńska, Lesław Żurek, Artem Tkachenko, Jurij Itskov, Aleksiej Gorbunov, Andrzej Grabowski, Erwin Petrykat, Teresa Sawicka, Krzysztof Dracz, Przemysław Bluszcz Jura odbiera ze szpitala Wierę z nowo narodzoną córką. Prosi, żeby żona nigdy nie pokazała dziecka Michałowi, prawdziwemu ojcu dziewczynki. Po drodze Jura dostaje rozkaz wojskowy. Trwa inwazja na Czechosłowację. Aresztowany Michał, w czasie przesłuchania w radzieckim więzieniu wyskakuje przez okno. Wiera naiwnie prosi o zgodę na pozostanie w Polsce i zmianę obywatelstwa. Zostaje wyśmiana, poniżona i upokorzona. Tymczasem zapada decyzja o zatuszowaniu romansu Rosjanki i Polaka. Wiera szuka pomocy. Jest śledzona przez radzieckich wojskowych i w końcu zostaje zatrzymana. Oficjalny komunikat głosi, że Wiera popełniła samobójstwo, wieszając się nad rzeką, a Michał zginął w Czechosłowacji. We współczesnej Polsce dorosła już córka Wiery na cmentarzu poznaje prawdę o śmierci matki. Uświadamia sobie wreszcie, że wcale nie została porzucona. Jej matka nie popełniła samobójstwa, lecz została zamordowana. Widzi też swojego ojca, starego Michała, zbliżającego się do grobu. Jest właśnie 1 listopada. 13:30 SKĄD SIĘ WZIĘLI BEATLESI? (THE BEATLES: MADE ON MERSEYSIDE) Film dokumentalny, 83 min, Wielka Brytania, 2018 Reżyseria: Alan Byron Fantastyczna czwórka z Liverpoolu wpłynęła na popkulturę jak mało który zespół. Czy Beatlesi swój sukces zawdzięczają wyłącznie szczęściu? Film dokumentalny "The Beatles: Made on Merseyside" odkrywa kulisy ich dojścia do sławy. Dzięki wypowiedziom m.in. Johna Lennona, George ' a Harrisona, Paula McCartneya, Ringo Stara, Pete ' a Besta, Roda Murraya czy Fredy Kelly i archiwalnym nagraniom dowiadujemy się, jak przebiegała droga Beatlesów na sam szczyt i dlaczego trwało to tak długo. 15:05 TYDZIEŃ Z ŻYCIA MĘŻCZYZNY Film obyczajowy, 85 min, Polska 1999 Scenariusz i reżyseria: Jerzy Stuhr Zdjęcia: Edward Kłosiński Muzyka: Wojciech Kilar Aktorzy: Jerzy Stuhr, Gosia Dobrowolska, Danuta Szaflarska, Krzysztof Stroiński, Jacek Romanowski, Ewa Skibińska, Maciej Niesiołowski, Alex Możdżyński, Małgorzata Drozd, Janusz Michałowski, Anna Samusionek, Jolanta Fajkowska, Iwona Schymalla, Agnieszka Dygant, Mikołaj Klimek, Barbara Kurzaj, Dominik Bąk, Jacek Jerzyna, Krzysztof Kumor, Bohdan Ejmont, Karina Kunkiewicz, Jerzy Łapiński, Barbara Baryżewska, Maria Klejdysz i inni "Jak doskonałym tworem jest człowiek! Jak wielkim przez rozum! Jak niewyczerpanym w swych zdolnościach! Jak szlachetnym postawą i w poruszeniach! Czynami podobnym do anioła, pojętnością zbliżonym do bóstwa! Ozdobą on i zaszczytem świata! Arcytypem wszech jestestw!" - tak brzmią słowa pieśni, śpiewanej przez chór w "Tygodniu z życia mężczyzny". Słowa te pochodzą z Szekspirowskiego "Hamleta" i stanowią raczej ironiczne motto do trzeciego autorskiego filmu Jerzego Stuhra. Główny bohater "Tygodnia...", prokurator Adam Borowski, jest bowiem człowiekiem pełnym słabości, łatwo ulegającym pokusom. Tylko pozornie tydzień z jego życia, o którym opowiada film, jest szczęśliwy. Bohater kupuje dom, na rynku księgarskim ukazuje się jego książka, za parę dni ma wyjechać z chórem na występy do Wielkiej Brytanii, jego żona Anna otrzymuje prestiżową nagrodę. W rzeczywistości z każdym z tych wydarzeń wiążą się mniejsze lub większe podłości popełniane przez Borowskiego. Popełniane nie zawsze z wyrachowania, częściej pod wpływem presji chwili. Adam nie jest człowiekiem amoralnym, dręczą go wyrzuty sumienia, czego dowodzi finał filmu. W jego życiu dochodzi do bolesnego rozdarcia. Oskarżając na sali sądowej, nie uznaje taryfy ulgowej. Dziwnym zrządzeniem losu przez siedem kolejnych dni tygodnia sam staje wobec podobnych problemów, co ludzie, dla których domagał się surowych wyroków. I co? W porównaniu z nimi wcale nie jest lepszy. "Tydzień z życia mężczyzny" to pierwszy film w reżyserskim dorobku Jerzego Stuhra, pod którym może - jak sam stwierdził - "podpisać się obiema rękami". Mówiąc te słowa, artysta miał na myśli głównie swoje opanowanie warsztatu realizatora. Nie ukrywał wszakże, że bliskie jest mu także przesłanie filmu, będące swoistym apelem o wyrozumiałość i tolerancję dla ludzkiej niedoskonałości. Adam Borowski bowiem to klasyczny typ "everymana", w którego duszy nieustannie toczy się walka między dobrem i złem. Raz jedno jest na wierzchu, raz drugie, zaś każdy dzień stanowi egzamin dla sumienia. Głównymi zaletami filmu Stuhra, oprócz oczywiście świetnego aktorstwa, są klarowna kompozycja, sprawnie poprowadzona intryga i muzyka Wojciecha Kilara. "Tydzień z życia mężczyzny" uhonorowano nagrodą OCIC na MFF w Wenecji (1999), dwoma wyróżnieniami na FPFF w Gdańsku - Gdyni (1999) oraz nagrodą publiczności podczas Lata Filmowego w Kazimierzu Dolnym (1999). 16:45 MALI BOHATEROWIE (ET LES MISTRALS GAGNANTS) Film dokumentalny, 76 min, Francja, 2016 Reżyseria: Anne - Dauphine Julliand Mali bohaterowie to opowieść o codzienności dzieci zmagających się ze skomplikowanymi schorzeniami. Ich życie wygląda inaczej od tego, które wiodą ich rówieśnicy, muszą dzielić je między domem a szpitalem. Jednak trudne położenie nie pozbawia ich radości i pragnienia normalności oraz beztroski. Oddają się zajęciom teatralnym, grają w piłkę, uwielbiają kalambury. Z odwagą i wdzięcznością doświadczają każdego kolejnego dnia świadome kruchości i piękna własnego istnienia. W swojej pamięci kolekcjonują niezwykłe obrazy: chwilę gdy od dawna nie odczuwały bólu, mogły swobodnie śmiać się lub oddychać. Nic nie jest w stanie stanąć im na drodze do szczęścia. 19:35 OPUS 1 (OPUS 1) Film animowany, 7 min, Francja, 2019 Reżyseria: Basile Cortale Wykonawcy: Julien David, Corinne Bernette Krótki film animowany. Zabawna historia rywalizacji dwóch wirtuozów. 19:40 ANIELSKIE TRĄBY (ANGEL’S TRUMPET / INGLITROMPET) Film animowany, 2 min, Estonia, 2019 Reżyseria: Martinus Klemet Scenariusz: Martinus Klemet Pięknie zrealizowany krótki film animowany o możliwej przyszłości kolibrów. Inspiracją dla reżysera była egzotyczna roślina brugmansja. Jedną z jej odmian, potocznie nazywaną anielskimi trąbami, może zapylić jedynie koliber - tylko ten ptak o bardzo długim dziobie jest w stanie dosięgnąć wnętrza pąka i wypić kwiatowy nektar. Do takiej symbiozy pomiędzy ptakiem a rośliną doprowadziły miliony lat ewolucji. Jaki jest więc kolejny etap ewolucji kolibrów? (źródło: etiudaandanima.pl) 19:45 WYCIECZKA CHÓRU (CHOIR TOUR / KORA TURNEJA) Film animowany, 5 min, Łotwa, 2012 Reżyseria: Edmund Jansons Scenariusz: Edmund Jansons Światowej sławy chór chłopięcy przyjeżdża na koncert do Seulu. Grupa gubi swoją opiekunkę i tak zaczyna się surrealistyczna przygoda. (opis dystrybutora) 20:00 WIECZÓR KINOMANA - WSTĘP DO FILMU - PLAYTIME Dysk./wywiad/debata, 5 min, Polska, 2021 Łukasz Jasina rozmawia z krytykiem filmowym Łukaszem Adamskim o filmie "Playtime" w reż. Jacques ' a Tatiego. 20:05 WIECZÓR KINOMANA - PLAYTIME (PLAYTIME) Komedia, 114 min, Francja 1967 Reżyseria: Jacques Tati Scenariusz: Jacques Tati, Jacques Lagrange Zdjęcia: Jean Badal, Andreas Winding Muzyka: Francis Lemarque Występują: Jacques Tati, Barbara Dennek, Reinhart Kolldehoff, Jacqueline Lecomte, Valerie Camille, Georges Montant, John Abbey, Billy Kearns i inni Wielbiciele talentu Jacquesa Tati czekali aż 9 lat na trzecie - po "Wakacjach pana Hulot" i "Moim wujaszku" - spotkanie ze stworzonym przez niego bohaterem, trochę nieśmiałym poczciwcem z nieodłączną fajką w zębach i kapeluszem na głowie. W "Playtime", przeplatając humor z melancholią, satyrę z groteską, gagi sytuacyjne z paradoksami zaczerpniętymi z codziennych obserwacji, reżyser zawarł troskę o humanistyczne wartości zagrożone przez świat współczesnej, zuniformizowanej cywilizacji. "Chciałem zrealizować komiczny film o naszej epoce - mówił w wywiadach Tati. - Buduje się lotniska, autostrady, ogromne biurowce, świat pełen jest elektronicznych gadżetów, wśród których niełatwo orientować się przeciętnemu człowiekowi. Próbowałem więc wyobrazić sobie efekty komiczne, których źródłem i miejscem może być taka supernowoczesna sceneria, pełna błyszczących i przezroczystych płaszczyzn. Byłoby jednak nonsensem krytykować współczesną achitekturę. To, co staram się krytykować, to nie nowoczesność, a pewien styl życia". Budżet "Playtime" wyniósł 15 mln franków - sumę na tamte czasy zawrotną. Zaważył na nim przede wszystkim koszt dekoracji. Nie mogąc skorzystać z naturalnej scenerii lotniska Orly czy dużego domu towarowego typu Galeries Lafayette, reżyser zdecydował się na rozwiązanie radykalne: na powierzchni 15 tys. metrów kwadratowych zbudował nowoczesne "miasto" z aluminium, stali i szkła. Przez niemal pół roku setka robotników pracowała nad wzniesieniem tej ogromnej dekoracji, którą określano mianem "Tativille" (miasto Tatiego). Budynki wyposażono w ruchome schody i własne ogrzewanie, a dzięki systemowi szyn można je było dowolnie przemieszczać. Ulice "Tativille" pokryto asfaltem i betonem, na skrzyżowaniach zainstalowano sygnalizację świetlną, co pozwalało reżyserowi organizować zatory i korki uliczne. Po zakończeniu prac nad swoim filmem Tati chciał - z myślą o innych, zwłaszcza młodych twórcach - pozostawić te dekoracje. Okazało się to niemożliwe. "Playtime" jest przeciwieństwem filmu "literackiego". Został pomyślany i nakręcony - tak jak i inne filmy Tatiego - w obrazach, a nie słowach, niczym balet lub pantomima. Prawie nie ma w nim dialogów, w każdym razie żadna ważna myśl nie została przekazana za pomocą słów, lecz za pośrednictwem obrazów. Praca nad ścieżką dźwiękową pochłonęła rok z trzech lat, jakie Tati i jego współpracownicy poświęcili na realizację całego przedsięwzięcia. Żadne streszczenie nie jest też w stanie oddać bogactwa tego filmu, obfitości pomysłów i rozmaitości gagów. I choć część krytyków wytykała Tatiemu niespójność scenariusza, powolne tempo, brak wyraziście zarysowanych postaci, to jednak "Playtime" pozostaje do dziś dziełem oryginalnym i nieodparcie zabawnym. 23:35 SZTUKA DOKUMENTU - XAVIER DOLAN: NIEMOŻLIWE NIE ISTNIEJE (XAVIER DOLAN: BOUND TO IMPOSSIBLE) Film dokumentalny, 52 min, Kanada, 2016 Reżyseria: Benot Puichaud Dokumentalny portret młodego kanadyjskiego reżysera Xaviera Dolana, który pierwszy film, "Zabiłem swoją matkę", nakręcił w wieku siedemnastu lat, od razu odnosząc sukces na festiwalu w Cannes. Tam również zauważono jego kolejne filmy: "Wyśnione miłości", "Na zawsze Laurence" oraz "To tylko koniec świata", za który otrzymał Grand Prix w Cannes w 2016 roku. Z kolei sukces filmu "Mama" utorował mu drogę do Hollywood. O fenomenie Xaviera Dolana rozmawiają współpracujący z nim aktorzy: Nathalie Baye, Anne Dorval, Monia Chokri, Vincent Cassel oraz operator zdjęć, a także krytycy i producenci filmowi. 00:40 TERAZ ANIMACJE! - SUPER RZECZ Film animowany, 5 min, Polska, 2016 Reżyseria: Piotr Kabat Scenariusz: Piotr Kabat Wykonawcy: Tomasz Knapik SUPER RZECZ to krótkometrażowy film animowany zainspirowany współczesną kulturową masową. Jest on swego rodzaju hołdem dla epickich filmów amerykańskich, telewizyjnych seriali i kreskówek z drugiej połowy XX wieku. Akcja dzieje się w notatniku artysty, gdzie zderzają się opozycyjne światy niechlujnych rysunków i bazgrołów, efektów specjalnych, hollywoodzkich filmów, plam malarskich oraz znanych korporacyjnych logotypów. Wszystko zebrane w całość dąży do nieuniknionej autodestrukcji, odsłaniając zupełnie nową i znacznie potężniejszą rzeczywistość. (opis producenta) 00:45 TERAZ ANIMACJE! - PUNKT OBSERWACYJNY Film animowany, 9 min, Polska, 2019 Reżyseria: Aleksander Józefczyk Scenariusz: Aleksander Józefczyk Krótki film animowany. Fotograf jest trochę znudzony swoją dotychczasową pracą. Przez przypadek zauważa ogłoszenie w gazecie o nagrodzie za zrobienie zdjęcia jakiejś tajemniczej istoty. Przypomina sobie, że kiedyś zrobił takie fotografie, ale niewyraźne. Powraca do miejsca, które kiedyś stworzył, gdy był ambitnym młodym człowiekiem. W skromnym punkcie obserwacyjnym podpatruje to, co dzieje się wokół. Znudzony codziennością życia, w samotni oddalonej od innych ludzi może realizować swój plan. Przy okazji oswaja samotnego, zagubionego i nieco zdziczałego psa. (opis producenta) 00:55 TERAZ ANIMACJE! - KOMFORT Film animowany, 9 min, Polska, 2018 Reżyseria: Weronika Banasińska Scenariusz: Weronika Banasińska Krótki film animowany. Dziewczyna trafia do tajemniczego miejsca, które okazuję się być jej wnętrzem. Podczas powróży w głąb siebie doznaje głębokiej eksploracji sensorycznej, a ekscytacja tym stanem zamienia się w zaniepokojenie i stres związany z nadmiarem bodźców. Bohaterka więc ucieka w stan dziecięcy - dający bezpieczeństwo, ale i przerażającą bezradność. (opis producenta) 01:35 LECĄ ŻURAWIE (LETIAT ZURAWLI) Dramat, 92 min, ZSRR, 1957 Reżyseria: Michaił Kałatozow Scenariusz według własnej sztuki "Wieczno żiwyje": Wiktor Rozow Zdjęcia: Siergiej Urusiewski Muzyka: Moisiej Wajnberg Aktorzy: Tatiana Samojłowa, Aleksiej Batałow, Wasilij Merkurjew, Jelena Kuprianowa, Walentin Zubkow, Aleksander Szworin, Konstantin Nikitin, Antonina Bogdanowa i inni "Lecą żurawie" to bardziej dramat psychologiczny, a dokładniej dramat emocji niż dramat wojenny. To opowieść o pierwszej wielkiej, czystej młodzieńczej miłości, o okrucieństwie historii, która rozdziela młodych kochanków, o poczuciu winy i wreszcie ostatecznym triumfie miłości nad ludzką małością, zwątpieniem i śmiercią. Dowodem uznania dla artystycznego kunsztu reżysera i odtwórców głównych ról (zwłaszcza delikatnej i spontanicznej Tatiany Samojłowej w roli Weroniki) była Złota Palma przyznana filmowi na festiwalu w Cannes w 1958 r. Borysa i Weronikę poznajemy w przededniu ataku hitlerowskiego na ZSRR. Oboje są młodzi, zakochani w sobie, szczęśliwi, nieświadomi wiszącego nad nimi fatum. Weronika jest impulsywna, wiecznie roześmiana. Borys - poważniejszy, trochę kpiący, trochę nieporadny, nazywa ją Wiewióreczką. W ślicznej dziewczynie kocha się również jego przyrodni brat, przystojny muzyk Marek. Weronika odrzuca jednak uparcie jego zaloty. Gdy wybucha wojna, Borys zgłasza się na ochotnika do wojska. Okrutny przypadek sprawia, że Weronika nie zdąża nawet się z nim ożegnać - spóźnia się nie ze swej winy. W urodzinowym prezencie od Borysa otrzymała jeszcze maskotkę, małą wiewiórkę. W koszyczku, pod złotymi orzeszkami leży ukryty miłosny list. Ale znów los sprawia, że dziewczyna nie zauważa go od razu. Znajdzie go dużo później - jako ślad szczęśliwej przeszłości. Tymczasem niecierpliwie czeka na wieści z frontu, lecz te nie nadchodzą. Niemiecka bomba niszczy dom, w którym mieszkała i zabija jej rodziców. Załamaną psychicznie sierotę przygarniają rodzice Borysa. Którejś nocy, podczas gwałtownego nalotu, przerażona dziewczyna ulega Markowi i - nie mając nadal wiadomości od ukochanego - ku oburzeniu jego rodziców wychodzi wkrótce za mąż za Marka. Cała rodzina zostaje ewakuowana na Syberię. Weronika nie jest szczęśliwa w małżeństwie, nienawidzi męża. Jedynym sensem jej życia staje się czekanie na list od Borysa, ale jej ukochany ginie na froncie ratując kolegę. Gdy Marek okazuje się tchórzem, oportunistą i oszustem, Weronika decyduje się na ostateczne zerwanie. Chce odejść z domu, ale zatrzymuje ją ojciec Borysa. Uratowany przez Borysa żołnierz przynosi wiadomość o jego śmierci, lecz Weronika nie chce w to uwierzyć. Nadchodzi wreszcie upragniony koniec wojny. W tłumie ożywionym euforią zwycięstwa dziewczyna wypatruje Borysa. Michaił Kałatozow, gorący zwolennik kina emocjonalnego, dał się poznać jako utalentowany twórca jeszcze u schyłku okresu przeddźwiękowego. Później, pełniąc oficjalne funkcje w resorcie kinematografii, uległ rygorom narzucanym przez władze i nie wychodził poza dozwoloną poprawność. Dopiero w nowych warunkach politycznych dał upust swemu temperamentowi twórczemu. I chociaż w momencie realizacji "Żurawi" ponad 50 - letni Kałatozow reprezentował już starą gwardię radzieckich twórców, to jego film uderza młodzieńczą pasją. Wiele też w nim elementów nowych i nowatorskich. Sposób potraktowania sylwetki bohaterki, wydarzeń frontowych, a przede wszystkim ich zaplecza, stanowi całkowite przeciwieństwo wcześniejszych kanonów obowiązujących w radzieckich obrazach wojennych. Pożegnanie z żołnierzami wyruszającymi do walki to rozdzierająca scena, która nie ma nic wspólnego z błogosławieństwami dla dziarskich młodzieńców. Front to zalegająca nad błotnymi chaszczami trwożna cisza, w której czai się śmierć. Na tyłach widać przede wszystkim nieludzkie zmęczenie pracą na potrzeby armii i powszechną depresję, daleką od haseł bohaterskiego trwania z zaciśniętymi zębami, oraz spekulantów i dekowników (wywodzących się jednak po dawnemu z mieszczaństwa). W owym pejzażu ludzkich cierpień i słabości znajduje swe miejsce także Weronika, jakże inna od dotychczasowych radzieckich bohaterek: krucha i ponad wszystko pragnąca własnego szczęścia, a przez to tym tragiczniejsza w obliczu jego nieodwołalnego kresu. 03:20 MŁODA POLSKA - 60 KILO NICZEGO Dramat, 26 min, Polska, 2017 Reżyseria: Piotr Domalewski Scenariusz: Piotr Domalewski Zdjęcia: Barsztosz Swiniarski Aktorzy: Grzegorz Damięcki, Andrzej Grabowski, Tomasz Schuchardt Zimny poranek w odkrywkowej kopalni kruszców. Krzysztof zaczyna swój pierwszy dzień pracy na stanowisku kierownika. Żeby przetrwać w środowisku pracowników fizycznych, do którego wyraźnie nie pasuje, zamierza trzymać dyscyplinę twardą ręką. Jednak nieoczekiwany wypadek, którego ofiarą staje się jeden z pracowników, wystawi zasady moralne Krzysztofa na ostateczną próbę. Bohater zrozumie, że łatwo być stanowczym w sprzyjających okolicznościach, jednak trudno przeciwstawić się złu, kiedy konsekwencje mogą być dla nas dramatyczne. (Źródło: www.studiomunka.pl) 03:50 INOCENTE (INOCENTE) Film dokumentalny, 38 min, USA, 2012 Reżyseria: Sean Fine, Andrea Nix Marzeniem 15 - letniej Inocente jest zostanie artystką. Jako nielegalna imigrantka, wraz z matką i młodszym rodzeństwem, mieszka w przytułkach i domach pomocy, nie mogąc nazwać żadnego miejsca prawdziwym domem. Kolorowe światy, które tworzy na swoich obrazach, pomagają jej rozstać z szarą rzeczywistością.