TVP Kultura Piątek, 25.02.2022 08:00 RES POLONIAE - O POLSCE Z ODDALI - LADY BARBARA HAMILTON Dysk./wywiad/debata, 24 min, Polska, 2021 Reżyseria: Piotr Poraj Poleski Scenariusz: Piotr Poraj Poleski, Anna Szałańska Wykonawcy: Jolanta Rzegocka (prowadząca) Seria filmowych wywiadów przeprowadzonych w Londynie z wybitnymi ludźmi pióra, teatru, polityki, gospodarki. Rozmowy będą szczególnie dotyczyć związków bohaterów z Polską i polską kulturą. Bohaterką tego odcinka jest malarka i portrecistka, lady Barbara Hamilton. Lady Hamilton jest organizatorką wielu wydarzeń związanych z Polską. Przyjaźni się z członkami rodziny królewskiej i ludźmi ze świata polityki. Bywają u niej między innymi Donald Trump i maharadża egzotycznego Dżajpuru. Jej portrety zdobią pałace i muzea na całym świecie. Malowała królową matkę i papieża Polaka św. Jana Pawła II. Była prezesem prestiżowego ogniska polskiego w Londynie. 09:30 CHŁOPIEC NA GALOPUJĄCYM KONIU Dramat psychologiczny, 73 min, Polska 2006 Scenariusz na podstawie opowiadania Tarjeia Vesaasa i reżyseria: Adam Guziński Zdjęcia: Jolanta Dylewska Aktorzy: Piotr Bajor, Aleksandra Justa, Krzysztof Lis, Krzysztof Radkowski, Anna Seniuk, Małgorzata Hajewska, Teresa Sawicka, Bartłomiej Bobrowski, Anna Sarna, Stanisław Penksyk Debiut fabularny Adama Guzińskiego: czarno - biały, ascetyczny w formie, a zarazem bardzo nastrojowy i refleksyjny, przesycony poezją film zrealizowany na podstawie opowiadania norweskiego pisarza i poety Tarjeia Vesaasa "Dziki jeździec". Nieśpiesznej narracji towarzyszą sugestywne zdjęcia i skąpe dialogi, ograniczone do pojedynczych zdań. Bohater tej kameralnej opowieści, trzydziestoparoletni pisarz Jerzy Dobrowolski, laureat prestiżowej nagrody literackiej, tuż po jej otrzymaniu porzucił nagle miasto i przeniósł się z żoną Marią i synkiem Jaśkiem na wieś. Ale nie czuje się tam dobrze: przeżywa głęboki kryzys twórczy, na próżno wysiadując całymi dniami nad pustą kartką. Co gorsza, oboje z żoną przechodzą też kryzys małżeński: praktycznie nie rozmawiają ze sobą, mijając się w domu jak para obcych ludzi. A przecież niedawno kochali się, obdarzali pieszczotami, o czym świadczą piękne, artystyczne zdjęcia, które Maria sama zrobiła i porozwieszała na ścianach. Teraz oboje unikają nawet wzajemnie swojego wzroku. Między nimi krąży ukochany syn, nie pojmujący jeszcze, że w domu źle się dzieje. Pewnego dnia Maria zauważa, że synek jest dziwnie osowiały i smutny. Podejrzewa, że może być chory. Rodzice jadą z nim do lekarza, ten zleca dodatkowe badania, a wreszcie stawia diagnozę: chłopca trzeba jak najszybciej operować. Kieruje go do gdańskiej kliniki, gdzie pracuje jego znajomy profesor. Nieoczekiwanie Maria oznajmia mężowi, że nie pojedzie z nim i synem do miasta. Woli zostać w domu, prosi, żeby mąż sam zawiózł dziecko. Jerzy, chociaż zaskoczony jej decyzją, nie protestuje. Maria pakuje im niezbędne rzeczy, odprowadza do autobusu. Jasiek, nieświadom, że czeka go szpital, jest przejęty wyprawą do dużego miasta i obiecaną mu przez ojca wizytą w sklepie z samochodzikami, które wprost uwielbia. Na miejscu ojciec i syn kierują się najpierw do owego sklepu, ale przybywają za późno, już po zamknięciu. Później udają się do szpitala. Syn zostaje przyjęty na oddział, ojciec spędza noc w hotelu. Dręczy go sen, że doszło do komplikacji i Jasiek znalazł się w stanie agonalnym. Nazajutrz dzwoni do szpitala, dowiaduje się, że operacja przebiegła pomyślnie. Ale nerwowe godziny spędzone na oczekiwaniu na tę wiadomość sprawiają, że zaczyna inaczej patrzeć na swoją rodzinę i siebie. Uświadamia sobie, jak bardzo zależy mu na bliskich, jak potrzebne mu było w takich chwilach wsparcie żony. Gdy dzwoni do Marii z pomyślnymi wieściami o synu, ta przeprasza go, że w ważnej chwili zawiodła, że już wcześniej oddaliła się od niego. Ona także potrzebowała chwili samotnej refleksji, aby zrozumieć, że wciąż kocha męża, że za nim tęskni. Jerzy wraca do domu już w całkiem innym nastroju. Gdy ponownie zasiada nad pustą kartką, zaczyna pisać. 11:00 NAD NIEMNEM - ODC. 3/4 Serial obyczajowy, historyczny, 56 min, Polska 1986 Reżyseria: Zbigniew Kuźmiński Scenariusz: Kazimierz Radowicz Zdjęcia: Tomasz Tarasin Muzyka: Andrzej Kurylewicz Aktorzy: Iwona Pawlak, Marta Lipińska, Adam Marjański, Janusz Zakrzeński, Edmund Fetting, Bożena Rogalska, Jacek Chmielnik, Michał Pawlicki, Jerzy Zygmunt Nowak, Ewa Decówna, Ewa Wencel, Jan Prochyra, Zbigniew Bogdański Kirło i jego żona gorliwie swatają Różyca, ale Justyna patrzy na niego z obrzydzeniem. Pomaga Bohatyrowiczom w czasie żniw. Dowiaduje się, że matka Janka marzy o ślubie syna z bogatą sąsiadką, Jadwigą Domuntówną. Mimo to Justyna spędza coraz więcej czasu z Janem, a także Anzelmem. Ciotka Marta namawia ją na małżeństwo z Różycem, choć sama kiedyś popełniła błąd, odrzucając człowieka, którego kochała. Na wiadomość o zamiarach Różyca wobec Justyny Zygmunt Korczyński jedzie do Korczyna. Prosi dziewczynę o wybaczenie i przekonuje, że ich młodzieńcza miłość może się odrodzić. 12:10 NAD NIEMNEM - ODC. 4/4 Serial obyczajowy, historyczny, 55 min, Polska 1986 Reżyseria: Zbigniew Kuźmiński Scenariusz: Kazimierz Radowicz Muzyka: Andrzej Kurylewicz Zdjęcia: Tomasz Tarasin Aktorzy: Iwona Pawlak, Adam Marjański, Janusz Zakrzeński, Marta Lipińska, Michał Pawlicki, Zbigniew Bogdański, Jacek Chmielnik, Ewa Decówna, Edmund Fetting, Marek Herbik, Renata Husarek, Irena Kownas, Renata Kretówna, Małgorzata Nowak, Jerzy Z. Nowak, Maria Nowotarska, Andrzej Precigs, Jan Prochyra Do Bohatyrowiczów wyrywa się nie tylko Justyna, ale i syn Benedykta, Witold. Rodzinny konflikt pogłębia się, zwłaszcza że pan Korczyński i jego żona mają różne zdania na temat ewentualnego małżeństwa Justyny z Różycem. Justyna i Witold są gośćmi na weselu jednej z Bohatyrowiczówien. Tej nocy Jan i Justyna wyznają sobie miłość, a Benedykt wreszcie odnajduje wspólny język z synem. Następnego dnia Kirłowie przyjeżdżają do Korczyna z oświadczynami w imieniu Różyca. Justyna odrzuca je, wyznając, że jest już zaręczona z Janem. Pani Emilia dostaje ataku histerii, stary Orzelski jest załamany, ale nic nie może zmącić szczęścia dziewczyny. 13:30 ŁOM Film dokumentalny, 51 min, Polska, 2001 Reżyseria: Tadeusz Pikulski Scenariusz: Tadeusz Pikulski Współpraca: Elżbieta Jaworska Wykonawcy: Tadeusz Łomnnicki Aktorem został mimo woli. Chciał studiować dramatopisarstwo, ale zdając do Studia Teatralnego przy Starym Teatrze, pomylił drzwi sali egzaminacyjnej... Anegdoty, autorefleksje i opinie innych, wypowiedzi, wywiady i fragmenty programów telewizyjnych z jego udziałem oraz prawdziwy kalejdoskop różnorodnych ról składają się na filmowy portret Tadeusza Łomnickiego, artysty uwielbianego przez publiczność i nieakceptowanego przez środowisko, uwikłanego w politykę, ideologię. Przedstawiając niebywałą osobowość artystyczną, rozterki i dramaty wielkiego aktora, autor telewizyjnego dokumentu wykorzystał bogate materiały archiwalne TVP oraz fragmenty filmów fabularnych - od debiutu kinowego z 1946 r. ("Dwie godziny" w reż. Stanisława Wohla) po ostatni spektakl w Teatrze TV ("Stalin" w reż. Kazimierza Kutza z 1992 r.) i ostatni, nieukończony spektakl w Poznaniu. Tadeusz Łomnicki zmarł na scenie Teatru Nowego 22 lutego 1992 podczas próby "Króla Leara". Aktorstwo uważał za najstarszą ze sztuk, ponieważ zawsze istniała twarz człowieka i jego ciało, ten najczulszy instrument. Lubił swój zawód, ale nie lubił o nim mówić. Wolał zademonstrować, jak "wtapiał się w postać", chociażby Leara ze sztuki Bonda, Artura Ui Brechta czy Łatki z "Dożywocia" Fredry (wielkie kreacje stworzone w Teatrze Współczesnym opatrzył autokomentarzem w programie tv "Sam na sam"). Jak twierdził, w pierwszym dziesiątku lat na scenie przekonywał dyrektorów, reżyserów i siebie, że może być aktorem. Później przyszedł niebezpieczny "okres zachwytu, że się coś potrafi". Miał w dorobku wiele niezapomnianych kreacji teatralnych, w tym Kordiana, bodaj jedyną wielką rolę romantyczną. Widzowie podziwiali, krytycy doceniali jego umiejętności i styl gry. "Jego znużenie, omdlałe członki, wysychające gardło i chrypienie miały nową duszę. Ciało i dusza Łomnickiego i postaci, w które wchodził i które w niego wchodziły, były nierozerwalne" - pisał Jan Kott. Grał u Wajdy, Munka, Skolimowskiego w najważniejszych filmach lat 50. i 60. - "Piątka z ulicy Barskiej", "Pokolenie", "Baza ludzi umarłych", "Eroica", "Niewinni czarodzieje", "Bariera". Niezrównany "Pan Wołodyjowski" z filmów Hoffmana, zaznaczył też swą obecność w kinie lat 70. i 80. ("Gdziekolwiek jesteś, panie prezydencie", "Klucznik", "Lawa" i in.). Czy czuł się sławny? Na to pytanie również odpowiadał żartem. Był cenionym rektorem warszawskiej PWST. "Szkoła kocha swojego rektora, gdy ten gra role eleganckie. Stąpa wtedy lekko, zwraca się do kolegów z kurtuazją. Szkoła drży, gdy rektor gra w teatrze łajdaka. Klnie, miota się, mówi brutalnym Prysypkinem i ordynarnym Głumowem. Od jego wybuchów sekretarka dostaje spazmów" - zanotowała Magdalena Grochola. Zdobywał Srebrne Maski i Złote Ekrany, ale w teatrze wciąż odczuwał niedosyt akceptacji. Żalił się - "Gdyby nie publiczność, gdyby nie jej poparcie, pewnie nie umiałbym zdobyć się na znoszenie tego wszystkiego, na szamotanie się z przeciwnościami. Ale widownia ma do mnie zaufanie. Ona nie wątpi, traktuje mnie serio, jest gorąca i oddana. Pozwala zapomnieć o przeszkodach, a nawet goryczy". W połowie lat 70. doprowadził do założenia swojego wymarzonego Teatru Na Woli. "Warszawka" z przekąsem mówiła o robotniczym teatrze dla "szemranej publiczności", środowisko się dystansowało. "Partia kupiła go, a on uznał, że cena, jaką płaci za możność działania nie jest za wysoka. Jednocześnie był w roli tego dostojnika partyjnego zabawny, grał go serio - nie serio" - zauważył Erwin Axer. W archiwach TVP znalazły się materiały ilustrujące działalność niezwykłej sceny, zarówno spotkania z robotniczą publicznością, jak i fragmenty głośnych spektakli, "Amadeusza" z Łomnickim i Polańskim, czy jawnie antytotalitarnych ztuk, "Gdy rozum śpi" i "Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna". Kazimierz Kutz wyznał - "To mnie bawiło, jak ten partyjny Tadeusz grać będzie partyjną kanalię. Jak partyjne jadło przenosić będzie na scenę". Los Teatru Na Woli przypieczętowało wystawienie "Do piachu". Łomnicki przestał być dyrektorem teatru, wystąpił z partii. Już z żadną sceną nie związał się na stałe, gościnnie zagrał Feuerbacha w sztuce Dorsta, Krappa w "Ostatniej taśmie..." Becketta, Bruscona w "Komediantce" Bernharda. Na scenie był wspaniały. W głębi duszy skrywał rozczarowanie i gorycz. "Sam nie zauważyłem, jak i kiedy wyżarzyło się we mnie i stliło do reszty to, co pozwala działać: niespodzianka, przygoda, nadzieja i wiara". 14:35 PRZYGODY BARONA MUNCHAUSENA (THE ADVENTURES OF BARON MUNCHAUSEN) Film fantasy, 121 min, Wielka Brytania/Niemcy 1988 Reżyseria: Terry Gilliam Scenariusz: Charles McKeown, Terry Gilliam Zdjęcia: Giuseppe Rotunno Muzyka: Michael Kamen Aktorzy: John Neville, Sarah Polley, Eric Idle, Charles McKeown, Jack Purvis, Uma Thurman, Jonathan Pryce, Oliver Reed, Robin Williams i inni "Uczta dla oczu", "film prześliczny - czysta poezja" - pisali recenzenci o dokonanej przez Terry'ego Gilliama ekranizacji przygód barona Munchhausena. Zrealizowana z rozmachem opowieść z udziałem międzynarodowych gwiazd i 8 tysięcy statystów, wyrafinowana plastycznie, pełna surrealistycznego humoru, a zarazem życiowej mądrości. Bogactwo wizualne filmu to zasługa tyleż pomysłów reżysera, co realizującego jego (i własne) wizje scenografa Dante Ferrettiego, zdobywcy 3 Oscarów, wieloletniego współpracownika Felliniego. Pod jego kierownictwem zbudowano 67 ogromnych dekoracji. On też znalazł miejsca na zdjęcia: średniowieczno - renesansowe miasteczko Belicte pod Saragossą, zniszczone podczas wojny domowej i nigdy nie odbudowane oraz plaże hiszpańskiej miejscowości Almeria. Sceny we wnętrzach powstały w wytwórni Cinecitta. Tytułowy baron to postać autentyczna. Żyjący w latach 1720 - 97 Karl Friedrich Hieronymus von Munchhausen, niemiecki oficer na żołdzie rosyjskim, walczył z Turkami, po czym osiadł w Hanowerze, gdzie zabawiał się opowiadaniem przy winie, w gronie przyjaciół, swoich wojennych i myśliwskich przygód. Ich całkowite nieprawdopodobieństwo, przeplatane ironicznymi obserwacjami, zyskało mu wielką popularność, stał się bohaterem ludowej legendy. Przyjaciel gawędziarza fantasty, Rudolf Erich Raspe, który zbiegł do Anglii, spisał i wydał w 1785 r. angielską wersję przygód barona. W rok później poeta Gottfried Burger ogłosił przerobiony i poszerzony przekład niemiecki. Akcja filmu rozpoczyna się w bliżej nieokreślonym europejskim mieście obleganym przez Turków. Przeważające siły wroga stale nacierają, miasto obraca się w rumowisko. W gruzach teatru, przy akompaniamencie armatniej kanonady, trupa aktorska Henry'ego Salta wystawia "Przygody barona Munchhausena". Mieszkańcy miasta czekają z rezygnacją na śmierć, wypełniając sobie ostatnie godziny oglądaniem widowiska. W trakcie spektaklu na scenie nieoczekiwanie pojawia się prawdziwy bohater sztuki i namawia gorąco widzów, aby nie upadali na duchu i stanęli do walki. Dla zachęty przytacza parę własnych przygód - m.in. opowiada o pobycie na dworze okrutnego sułtana, z którym założył się o własną głowę, że dostarczy mu w godzinę butelkę najprzedniejszego wina - dowodząc, że nawet w ostatniej sekundzie może przyjść ratunek. Ludzie nie chcą go jednak słuchać. Słowom barona daje wiarę jedynie 10 - letnia córeczka szefa trupy aktorskiej, Sally. Baron nakazuje uszyć z bielizny aktorek wielką czaszę balonu i wraz z dziewczynką wyrusza na poszukiwanie swych czterech towarzyszy, obdarzonych nadprzyrodzonymi zdolnościami: Albrecht jest najsilniejszy na świecie, Berthold mknie niczym wiatr, Adolphus widzi dalej niż luneta, a Gustavus ma w płucach siłę huraganu. Przy ich pomocy - zapewnia baron - bez trudu uda się odeprzeć turecki atak. Poszukując współtowarzyszy on i Sally przeżywają dziesiątki przygód: docierają na Księżyc i do podziemnego królestwa Wulkana, wpadają do brzucha wielkiej ryby, skąd baron wydobywa się drażniąc morskiego potwora tabaką, później wyciąga się sam za włosy z morskiej głębiny, lata nad Turkami na armatniej kuli itd. Kiedy wreszcie odnajduje dawnych kompanów, okazuje się, że są starzy i zmęczeni i nie w głowie im przygody. Trzeba będzie całej siły perswazji barona i usilnych nalegań małej Sally, niespokojnej o los bliskich, by jeszcze raz zdecydowali się podjąć trud. 16:55 GONIEC (KURYER) Komediodramat obyczajowy, 83 min, ZSRR, 1986 Reżyseria: Karen Shakhnazarov Zdjęcia: Nikolay Nemolyaev Muzyka: Eduard Artemev Aktorzy: Fyodor Dunayevsky, Anastasiya Nemolyayeva, Oleg Basilashvili, Inna Churikova Karen Szachnazarow zekranizował własne opowiadanie. To film o wchodzeniu w dorosłość młodego pokolenia. Ten czas podejmowania trudnych decyzji, często ważących na całym życiu reżyser zabarwił dowcipną naturą głównego bohatera Iwana Mirosznikowa. Chłopak właśnie zdał maturę, ale nie ma jeszcze pomysłu na swoją przyszłość. Bez powodzenia zdawał na studia i bezwiększego przekonania zatrudnił się jako goniec w wydawnictwie. W pracy miga się jak może. Pewnego dnia dostarczając przesyłkę do profesora poznaje jego córkę Katię. 18:55 REŻYSERZY - FRANCIS FORD COPPOLA 1/10 SEZON 5 (FRANCIS FORD COPPOLA 1/10 SEZON 5) Film dokumentalny, 46 min, Wielka Brytania, 2018 Reżyseria: Lyndy Saville Cykl dokumentalny poświęcony najważniejszym reżyserom kina. W tym odcinku przyglądamy się twórczości Francisa Forda Coppoli, reżysera m.in. "Ojca Chrzestnego", "Czasu Apokalipsy" czy "Rozmowy". 20:00 KRÓLOWIE SŁOŃCA (KINGS OF THE SUN) Film przygodowy, 104 min, USA 1963 Reżyseria: J. Lee Thompson Scenariusz: Elliott Arnold, James R. Webb Aktorzy: Yul Brynner, George Chakiris, Shirley Ann Field, Richard Basehart, Brad Dexter, Barry Morse, Armando Silvestre, Leo Gordon I inni Przygodowo - kostiumowa superprodukcja z początku lat 60. warta zobaczenia choćby po to, aby przekonać się, jak bardzo w ciągu ostatniego półwiecza zmieniła się technika filmowa. W dobie zapierających dech efektów komputerowych, dzięki którym na ekranie można wyczarować praktycznie wszystko, dzieło J. Lee Thompsona budzi nostalgię i życzliwy uśmiech. Przez wieki Majowie tworzyli wspaniałą cywilizację, której ślady przetrwały do dziś. Nie znając żelaza, koła i koni, budowali wielkie miasta i wznosili potężne piramidy. Opracowali mapę nieba, system zapisu matematycznego bardziej zaawansowany od rzymskiego i kalendarz równie dokładny jak stosowany obecnie. Ich bogowie byli jednak wyjątkowo okrutni i domagali się ofiar z ludzi. Niestety, po stuleciach istnienia, ich miasta zostały nagle zaatakowane przez przybyszów posługujących się żelaznymi mieczami. Wobec naporu wroga Majowie ginęli masowo. Jako ostatnie pod ciosami wojowników okrutnego Hunaca Ceela pada miasto Chichen Itza, którego stary król Balam ginie w czasie walk. Jego miejsce zajmuje młody książę Balam. Za namową kapłanów książę i grupka jego poddanych ucieka z miasta. Postanawiają dotrzeć nad brzeg morza, a stamtąd popłynąć do nowego lądu, o którym stary władca opowiadał kiedyś synowi. Majowie poprzysięgają sobie jednak, że gdy odzyskają siły, uderzą na Hunaca i odbiją swoje ziemie. Po dziesięciu dniach wędrówki docierają nad morze. Ale początkowo rybacy z wioski nie chcą oddać przybyszom swoich łodzi ani też płynąć z nimi. Przywódca wioski nie wierzy w opowieści o krwawym Hunacu. Młody władca przekonuje go jednak, że wróg nie oszczędzi nikogo. Lepsza więc niepewna tułaczka niż pewna śmierć. Obiecuje też, że jeśli szczęśliwie dotrą do celu, poślubi córkę przywódcy wioski, piękną Ixchel. W ostatniej chwili rybakom udaje się załadować na łodzie niezbędny dobytek oraz zapasy jedzenia i umknąć przed wojskami Hunaca. Strzały wroga dosięgają jednak ojca Ixchel. Wielodniowa przeprawa przez morze kończy się sukcesem. Majowie przybijają do nowego lądu. Zgodnie z obietnicą Balam chce natychmiast poślubić Ixchel, ale dziewczyna zwalnia go z przysięgi złożonej pod przymusem. Pragnie, by król ożenił się z nią z miłości. Ale młody władca nie ma wprawy w okazywaniu uczuć. Jest przekonany, że Ixchel po prostu go nie chce. Majowie przystępują do budowy domów, kopią kanały, które nawodnią ich pola, zaczynają nawet wznosić piramidę. Miejscowi Indianie nieufnie traktują przybyszów. Ich wódz, Czarny Orzeł, udaje się na przeszpiegi. Niestety, zostaje ranny w potyczce z Balamem i uwięziony. Decyzją arcykapłana ma być złożony w ofierze. Wcześniej jednak musi odzyskać siły. Doglądająca go Ixchel zakochuje się w nim z wzajemnością. Nie ma jednak odwagi wyjawić mu, co go czeka. W przeddzień uroczystego złożenia ofiary arcykapłan informuje Czarnego Orła, że nazajutrz zginie. Indianin czuje się zdradzony i oszukany przez Ixchel, ale idzie na śmierć z podniesioną głową. W ostatniej chwili Balam, który zawsze był przeciwny krwawym ofiarom z ludzi, darowuje mu życie i zwraca wolność. Oba ludy zaprzyjaźniają się i odtąd żyją razem w pokoju, ucząc się wzajemnie od siebie. Balam i Czarny Orzeł nadal kochają jednak tę samą kobietę. Rywalizacja między nimi narasta. Wreszcie Indianin, chcąc uniknąć otwartego konfliktu, postanawia odejść ze swym ludem. Ale nieoczekiwanie na horyzoncie pojawiają się statki Hunaca Ceela. 22:45 CALLAS, KENNEDY, ONASSIS - DWIE KRÓLOWE DLA JEDNEGO KRÓLA (CALLAS, KENNEDY, ONASSIS: DEUX REINES POUR UN ROI) Film dokumentalny, 89 min, Francja, 2018 Reżyseria: Philippe Kohly Dokument przybliża relacje Jackie Kennedy, Aristotelisa Onasisa i Marii Callas. To opowieść o wielkiej miłości, rozczarowaniu, a także niezwykłym talencie, pieniądzach i chwale. 00:25 TERAZ ANIMACJE! - MOJA SZAFA GRAJĄCA (MY JUKE - BOX / MON JUKE - BOX) Film animowany, 14 min, Francja, 2019 Reżyseria: Florentine Grelier Scenariusz: Florentine Grelier Wykonawcy: Florentine Grelier, Roland Grelier, Marcel Villoing Krótki film animowany. Bohaterka wspomina barwną młodość swojego ojca - specjalisty od odchodzących w zapomnienie szaf grających. 00:40 TERAZ ANIMACJE! - GOŚĆ Film animowany, 2 min, Polska, 2017 Reżyseria: Aleksander Józefczyk Scenariusz: Aleksander Józefczyk Krótki film animowany. Etiuda o malarzu, którego nieoczekiwanie odwiedza mieszkaniec malowanego obrazu. Tytułowy gość łamie granice świata realnego i wykreowanego, zmieniając perspektywę naszej percepcji. Samotny mężczyzna w pokoju próbuje namalować obraz, jednak ten sprawia mu coraz większy kłopot. Obcy z namalowanej rzeczywistości nie zgadza się na ingerencję w swój świat i odwiedza malarza. (opis producenta) 01:00 HAIR (HAIR) Musical, 121 min, USA 1979 Reżyseria: Milos Forman Scenariusz: Michael Weller Zdjęcia: Miroslav Ondricek Muzyka: Galt MacDermot Piosenki: Gerome Ragni, James Rado Występują: Treat Williams, John Savage, Annie Golden, Dorsey Wright, Don Dacus, Beverly D'Angelo, Miles Chapin, Cheryl Barnes, Richard Bright, Nicholas Ray, Fern Tailer, Charlotte Rae, Charles Deney i inni Trzeci amerykański film Milosa Formana, urodzonego w Czechosłowacji wybitnego reżysera, twórcy "Czarnego Piotrusia", "Miłości blondynki", "Lotu nad kukułczym gniazdem", "Amadeusza". Forman był w 1967 roku zaproszony na jedno z pierwszych przedstawień teatralnych musicalu "Hair", który potem odniósł oszałamiający sukces na Broadwayu. Płyty ze szlagierowymi songami sprzedawały się w milionowych nakładach na całym świecie, trafiały na czołowe miejsca list przebojów. Zachwycony musicalem Forman zapragnął przenieść go na duży ekran. Swoje marzenia zrealizował dopiero przeszło 10 lat po scenicznej premierze "Hair", tworząc ciepły, choć nie pozbawiony ironii obraz dzieci - kwiatów. Uwagę zwracają znakomita reżyseria, zaskakująca dynamizmem choreografia, wspaniała muzyka. Lata 60. , wielka eksplozja kultury młodzieżowej. Hipisi zrywający z wszelkimi obowiązującymi normami, występujący przeciwko wojnie, nawołujący do pokoju i miłowania prawdy noszą kolorowe stroje, długie włosy, obwieszają się naszyjnikami, wisiorkami i dzwoneczkami, jeżdżą samochodami pomalowanymi w kwiaty i słuchają głośnej muzyki. Żyją według własnych, nowych wzorów i nowych wartości, buntują się przeciwko purytańskiemu wychowaniu, przemocy, kultowi pieniądza. W oparach LSD i innych środków halucynogennych oddają się marzeniom o miłości i życiu bez wojen. 29 - letni Claude Hooper Bukowski (John Savage) opuszcza Oklahomę, by stawić się w Nowym Jorku przed komisją wojskową. Rankiem w Parku Centralnym spotyka hipisów George ' a Bergera (Treat Williams), Joannie Ryan (Annie Golden), Woofa Daschunda (Don Dacus) i Murzyna Laffayette Johnsona (Dorsey Wright). Ratuje z opałów panienkę z dobrego domu Sheilę (Beverly D'Angelo), którą ponosi koń. Zachwyceni jego kowbojskimi umiejętnościami hipisi przyjmują go do komuny. Berger, który właśnie spalił kartę powołania do wojska, stara się mu wytłumaczyć bezsens wojny w Wietnamie. Jednak Claude nie zamierza wymigiwać od spełnienia obywatelskiego obowiązku. Młodzi ludzi nie dają za wygraną, postanawiają pokazać mu uroki hipisowskiego życia. 03:10 NOCNE GRAFFITI Film sensacyjny, 94 min, Polska 1997 Reżyseria: Maciej Dutkiewicz Scenariusz: Robert Brutter, Maciej Dutkiewicz Zdjęcia: Krzysztof Ptak Muzyka: Robert Janson Aktorzy: Marek Kondrat, Kasia Kowalska, Robert Janowski, Jan Peszek, Jan Frycz, Marek Bukowski, Witold Wieliński, Tomasz Dedek, Zdzisław Wardejn, Katarzyna Skrzynecka, Adam Ferency Sprawnie zrealizowany polski film akcji. "Nocne graffiti" to opowieść o byłym spadochroniarzu Marku Kossocie, który ma kłopoty z bratanicą Moniką. Dziewczyna jest narkomanką. Na dodatek zakochaną w Koksie - dilerze, dostarczającym jej "prochy". Kossot spotyka się z Koksem i próbuje po żołniersku przemówić mu do rozsądku. Niestety, jedynym efektem perswazji jest dotkliwe pobicie wuja Moniki przez ludzi Nowaka - lokalnego "narkokróla". Kossot wszakże nie daje za wygraną. Po wyjściu ze szpitala skrzykuje dawnych kumpli z wojska, znudzonych bezbarwnym losem cywila. Wspólnie postanawiają rozprawić się z gangiem Nowaka. Główną zaletą filmu Dutkiewicza, oprócz zgrabnie opowiedzianej intrygi, jest udział wielu świetnych aktorów. W roli Kossota wystąpił Marek Kondrat, który od czasu "Ekstradycji" stał się specjalistą od ról twardych mężczyzn. Partnerują mu m.in. Katarzyna Skrzynecka, Zdzisław Wardejn, Jan Frycz, Jan Peszek oraz gwiazdy rodzimej sceny muzycznej: Kasia Kowalska i Robert Janowski, którzy - trzeba przyznać - wywiązali się ze swych aktorskich powinności bez zarzutu. Godny odnotowania jest też fakt, że świetną muzykę do filmu skomponował Robert Janson.