TVP Historia                         Środa, 07.12.2022


Zmiany z dnia 07.12.2022
w stosunku do raportu z dnia 23.11.2022

(dodano pozycję programową)
10:50 SZKOŁA CICHOCIEMNYCH

Film dokumentalny, 13 min, Polska, 2019

Cykl pięciu filmów według scenariusza i w reżyserii Sławomira S. Górskiego, wyprodukowanych przez Muzeum Żołnierzy 
Wyklętych. 
Jan Towarnicki, cichociemny i szef wyszkolenia taktycznego cichociemnych. Bojowy Znak Spadochronowy 889/1326. 
Zatwierdzony Rozkazem Naczelnego Wodza 20 listopada 1944 roku. 
Urodzony 17 kwietnia 1915 roku w Wysocko Wyżne w województwie lwowskim. W 1931 roku wstąpił do Związku 
Strzeleckiego, a w roku 1933 do Wojska Polskiego z przydziałem do 2. kompanii, 5. Pułku Strzelców Podhalańskich 
w Przemyślu. W roku 1935 ukończył kurs celowniczych i strzelców wyborowych. W roku 1938 przeszedł do cywila. 
Zmobilizowany w roku 1939. W Kampanii Wrześniowej starszy strzelec, dowódca drużyny w 3. kompanii 5. Pułku Strzelców 
Podhalańskich. 
Po agresji sowieckiej na Polskę, 21 września 1939 roku przekroczył granicę węgierską i został internowany. Na początku 
maja 1940 roku, w grupie 23 osób zbiegł z internowania i przez Jugosławię i Włochy, dotarł 10 maja do Francji. Po kapitulacji 
Francji przedostał się do Anglii. Przeniesiony do Glasgow w Szkocji i przydzielony do służby w sądzie polowym. Wstąpił do 
formującej się 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Uczestnik największej operacji powietrzno - desantowej II wojny 
światowej Market - Garden w Holandii, zwanej Bitwą o Arnhem. Kapral, dowódca 2. plutonu, 3. Batalionu Spadochronowego. 
21 września 1944 roku wykonał skok spadochronowy na Driel (samolot nr 77) w centrum ostrzału niemieckich karabinów 
maszynowych i moździerzy. W roku 1953 wyemigrował do Kanady i osiedlił się w Toronto (Ontario). Do emerytury pracował 
w fabryce samochodów Ford. 


(zmodyfikowano opis: Omówienie)
16:40 PRZESTRZEŃ PAMIĘCI - MUZEUM NARODOWE ZIEMI PRZEMYSKIEJ W PRZEMYŚLU

Magazyn, 23 min, Polska, 2021

Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu zostało założone w 1909 z inicjatywy miejscowych działaczy społecznych 
jako Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Uroczyste otwarcie pierwszej ekspozycji miało miejsce 10 kwietnia 
1910 roku. Zalążkiem zbiorów była kolekcja prywatna Kazimierza i Tadeusza Osińskich oraz liczne dary społeczeństwa. 
W 1921, po przystąpieniu do Związku Muzeów Historyczno - Artystycznych w Poznaniu, przyjęło nazwę Muzeum Narodowe 
Ziemi Przemyskiej, reaktywowaną w 1984. 
W latach międzywojennych placówka borykała się z problemami finansowymi i lokalowymi, kilkakrotnie zmieniając siedzibę. 
W 1945 Muzeum przejęło zbiory Ukraińskiego Muzeum "Strywihor". Po II wojnie światowej, w 1946 placówka otrzymała również 
budynek po biskupstwie greckokatolickim przy pl. Czackiego 3. 
W roku 2008 zakończono budowę nowego budynku dla Narodowego Muzeum Ziemi Przemyskiej w miejscu, gdzie kilkadziesiąt 
lat temu znajdowały się zabudowania żydowskie. Nowy gmach Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej zaprojektowany przez 
firmę KKM Kozień Architekci był jednym z polskich kandydatów do Nagrody im. Miesa van der Rohe 2009, prestiżowego 
wyróżnienia przyznawanego co dwa lata przez Fundację Miesa van der Rohe i Komisję Europejską najlepszym europejskim
realizacjom.