TVP Kultura Środa, 04.01.2023 Zmiany z dnia 21.12.2022 w stosunku do raportu z dnia 14.12.2022 (dodano pozycję programową) 08:05 CO DALEJ? - KTO DZIŚ POSZEDŁBY WALCZYĆ ZA POLSKĘ? Dysk./wywiad/debata, 20 min, Polska, 2023 Scenariusz: Paweł Krzemiński Wykonawcy: Piotr Gociek (prowadzący) Dziś o tym, co znajdziemy między dwoma biegunami: pomiędzy słowami rzymskiego poety Horacego: "Jakże słodko i zaszczytnie jest umrzeć za Ojczyznę", a cytatem z piosenki współczesnej polskiej wokalistki Marii Peszek "Nie oddałabym ci Polsko / Ani jednej kropli krwi". Jak kształtują się postawy Polaków w chwili, gdy wojna na Ukrainie udowadnia, że istnienia swego państwa trzeba, oddając za nie zdrowie i życie? W programie udział biorą: - dr hab. MICHAŁ ŁUCZEWSKI socjolog i antropolog z Uniwersytetu Warszawskiego - dr MARCIN SIŃCZUCH socjolog, Uniwersytet Warszawski, specjalista ds. socjologii wojska i bezpieczeństwa oraz socjologii młodzieży ROZMOWA 1: - Co mówią nam badania socjologiczne, czy zmienia się podejście Polaków do obowiązku obrony ojczyzny? ROZMOWA 2: - Czego uczy nas fenomen pułku AZOW? (powstał już w maju 2014, ponosił ciężkie straty przez lata, bohaterska obrona Azowstalu w Mariupolu). Oto formacja uważana za polityczny margines, okazuje się jednym z symboli nieugiętego oporu przeciw wrogowi. ROZMOWA 3: - Prof. Thompson nie pozostawia nam złudzeń: musimy liczyć tylko na siebie. Skąd zatem postawa, którą oddaje ów cytat z Marii Peszek: "Nie oddałabym ci Polsko / Ani jednej kropli krwi". Podsumowanie - Czy to różnica generacyjna? Np. w pomoc Ukrainie też najmocniej angażuje się pokolenie 40 - 50 - latków pamiętających sowiecką okupację Europy Środkowej - Co zrobić, aby zwiększyć zrozumienie, że wolności i niepodległości ojczyzny nie da się ocali bez poświęcenia. Czasem tego najwyższego? (zmodyfikowano opis: Omówienie) 12:10 KRAINA MIODU (HONEYLAND) Film dokumentalny, 85 min, Macedonia, 2019 Reżyseria: Tamara Kotevska, Ljubomir Stefanov Wykonawcy: Janusz Szydłowski Film dokumentalny nagrodzony na wielu festiwalach. To niezwykła opowieść, której bohaterką jest 50 - letnia Hatidze mieszkająca z chorą matką w opustoszałej macedońskiej wiosce bez prądu i bieżącej wody. Hoduje pszczoły i jest ostatnią z linii niezależnych pszczelarzy, którzy sprzedają miód w małych partiach. Handluje nim w najbliższym mieście, oddalonym od jej domu o cztery godziny drogi. Codziennie chodzi po zboczu wzgórza, aby sprawdzić swoje ule. Kocha pszczoły, zaklina je śpiewem, delikatnie manewrując plastrami miodu - bez kombinezonu, siatki na twarzy lub rękawiczek. Żyje tradycyjnie, w zgodzie z naturą. Pewnego dnia w jej okolicy pojawia się wielodzietna rodzina, która tu się osiedla. W życie Hatidze wkradają się wrzeszczące dzieci, ryczące krowy i silniki. Nowi sąsiedzi również hodują pszczoły, ale traktują miód i pszczoły zgoła inaczej. Tradycję zastępuje twardy biznes - maksymalna eksploatacja. Hatidze czuje, że to, czego nie da się zmienić, należy zaakceptować. Przybysze mogą jednak poważnie zagrozić jej życiu oraz jej ulom. Film ukazuje zanikającą tradycję szacunku do pszczół i traktowania ich jak partnerów, a nie poddanych człowiekowi niewolników produkujących miód. Pięknie sfilmowana opowieść daje nadzieję na zmianę komercyjnego nastawienia człowieka do pszczół i natury. Dokument zdobył wiele nagród: 2019 FF Sundance: nagroda World Cinema Grand Jury Prize: Documentary, World Cinema Documentary Special Jury Award for Impact for Change, World Cinema Documentary Special Jury Award for Cinematography, 2019 MFF Hong Kong, 2019 New Direction/New Films FF Nowy Jork. (dodano pozycję programową) 18:05 KTÓRĘDY PO SZTUKĘ - PIETER BRUEGHEL MŁODSZY Magazyn, 5 min, Polska, 2022 Reżyseria: Anna Zakrzewska, Tomasz Filiks Scenariusz: Anna Zakrzewska, Tomasz Filiks "Pejzaż zimowy z łyżwiarzami i pułapką na ptaki" pędzla Pietera Breughela Młodszego to jedno z arcydzieł w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Autor obrazu pochodził ze słynnej rodziny flamandzkich malarzy związanych z Brukselą i Antwerpią. Prace artystów znane są szerokiemu gronu odbiorców na całym świecie. W swojej twórczości Brueghelowie często ukazywali sceny rodzajowe z życia ludzi wsi i niewielkich miasteczek flamandzkich. Ich malarski język wyraźnie wyodrębnia się na tle sztuki owego czasu. Był to przede wszystkim charakterystyczny sposób oddawania postaci, dalekich od ścisłego realizmu, ale przede wszystkim wyrażający pewien uniwersalizm związany z prostotą życia. Obrazy o takiej tematyce były popularne w XVI i na początku XVII wieku na obszarze Niderlandów - zawierały w sobie przekaz prostoty życia zalecanej przez protestanckich kaznodziejów. Namalowany przez ojca artysty Petera Brueghela motyw zimowego pejzażu doczekał się aż 127 wersji, wrocławska należy do pięciu najwyżej cenionych. O symbolice obrazu opowie Michał Antoni Pieczka.