TVP Kultura Wtorek, 25.04.2023 06:55 ZAGINIONE - ODNALEZIONE - KOLEKCJA OKAZÓW ZOOLOGICZNYCH I KSIĄŻEK UTRACONA Z PRZEDWOJENNEGO PAŃSTWOWEGO MUZEUM ZOOLOGICZNEGO Magazyn, 11 min, Polska, 2022 Prowadzący: Rafał Wiśniewski Obiekty utracone ze zbiorów Państwowego Muzeum Zoologicznego w Warszawie w 1939 r. , odzyskane w 2022 r. i przekazane do zbiorów Muzeum i Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk. Polskie straty wojenne to nie tylko dzieła sztuki, obiekty rzemiosła artystycznego czy zbiory archeologiczne i etnograficzne. W maju 2022 roku do Polski powróciła zagrabiona w czasie II wojny światowej cenna kolekcja okazów zoologicznych i książek naukowych, stanowiąca przed 1939 r. własność ówczesnego Państwowego Muzeum Zoologicznego w Warszawie. Dzięki owocnej współpracy Departamentu Restytucji Dóbr Kultury w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Haus der Natur w Salzburgu oraz Muzeum i Instytutem Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 37 okazów przyrodniczych i 46 książek wróciło do kraju. To pierwszy raz, nie licząc powojennej restytucji z 1946 r. , kiedy do Polski wróciła zrabowana w czasie wojny kolekcja okazów przyrodniczych. Rabunkiem zbiorów przyrodniczych zarówno w Warszawie w 1939 r. , jak i później w Krakowie w 1941 r. , kierował Eduard Paul Tratz zoolog, założyciel i ówczesny dyrektor Haus der Natur w Salzburgu. Jego przełożonym był Wolfram Sievers. Działali oni w ramach Einsatzkommando Paulsen, dowodzonego przez profesora archeologii Petera Paulsena oddziału utworzonego przez nazistowską organizację SS - Ahnenerbe (Dziedzictwo Przodków) w celu rabowania kolekcji naukowych, bibliotek, archiwów i dóbr kultury w Polsce. Obaj należeli do partii nazistowskiej, chodzili w mundurach SS. Po zakończeniu wojny, w czerwcu 1946 r. , nowy dyrektor Haus der Natur w Salzburgu, Maximilian Piperek, powiadomił władze okupacyjne, że w jego instytucji znajduje się majątek zrabowany z Polski. Wówczas na zlecenie polskich władz dr Maria Felińska zidentyfikowała w Haus der Natur ponad 200 obiektów z Polski, w tym 48 książek, 38 naukowych preparatów ssaków, czaszek i szkieletów oraz 121 preparatów ptaków. Powróciły one do Warszawy w kwietniu 1946 r. wraz z transportem dzieł sztuki odnalezionych przez Bohdana Urbanowicza na zamku Fishhorn w Zell am See. W 2000 r. w bibliotece Haus der Natur odkryto księgi z pieczęciami przedwojennego Polskiego Państwowego Muzeum Przyrodniczego i 15 marca 2000 r. w Ambasadzie RP w Wiedniu uroczyście przekazano je do Muzeum i Instytutu Zoologicznego PAN. 17 woluminów posiadało pieczęcie Polskiego Państwowego Muzeum Przyrodniczego, jednak kierownictwo Muzeum i Instytutu Zoologicznego PAN podjęło decyzje, że 7 pozycji pozostanie Haus der Natur jako dar polskiej instytucji, stanowiący wyraz wdzięczności i uznania dla postawy austriackiego naukowca prof. Eberharda Stübera, ówczesnego dyrektora Haus der Natur. Od roku 2010 Haus der Natur prowadzi projekt badawczy dotyczący historii tej instytucji, ze szczególnym uwzględnieniem lat 1938 - 1945, gdy muzeum było częścią organizacji SS - Ahnenerbe. Ważnym aspektem projektu jest rewizja zbiorów muzealnych oraz badania proweniencyjne kolekcji. W ramach tych badań udało się zidentyfikować następne obiekty zrabowane w czasie wojny z Państwowego Muzeum Zoologicznego w Warszawie, o czym władze Haus der Natur w 2017 r. poinformowały Ambasadę RP w Wiedniu. Przez ponad 2 lata trwały wspólne badania nad tymi obiektami prowadzone przez Haus der Natur i Muzeum Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk. Ostatecznie w październiku 2021 r. przedstawiciele Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Muzeum i Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk odwiedzili Haus der Natur w Salzburgu, gdzie wspólnie dokonano oględzin wszystkich zidentyfikowanych oraz wzbudzających wątpliwości okazów przyrodniczych i książek. Zidentyfikowano 37 okazów zoologicznych i 46 książek będących polskimi stratami wojennymi. Powrót tych obiektów do Polski jest wynikiem badań prowadzonych przez austriackich i polskich naukowców oraz 07:50 KSIĘGA PRZESTRZENI S.III - URZĄDZIĆ MIASTO Magazyn, program edukacyjny, 28 min, Polska, 2020 Reżyseria: Tomasz Drozdowicz Scenariusz: Beata Hyczko Zdjęcia: Andrzej Wojciechowski Wykonawcy: Jakub Tolak W odcinku pokazujemy projektowanie miasta w skali urbanistycznej, nietuzinkowe i funkcjonalne przestrzenie publiczne oraz budynki związane z codziennym życiem miasta. Znajdzie się tu opowieść o projektowaniu nowej dzielnicy mieszkaniowej, rewitalizacji zabytkowej hali targowej czy nadrzecznych bulwarach. Przedstawimy: - Dzielnicę Nowe Żerniki we Wrocławiu: inspirowana projektem WUWA, pionierska i bardzo udana próba zaprojektowania wzorcowej dzielnicy, w oparciu o master plan przygotowany przez urząd miasta i we współpracy z czołowymi pracowniami architektonicznymi Wrocławia, - Halę Koszyki w Warszawie (JEMS): doskonała rewitalizacja legendarnej hali targowej połączona ze zmianą funkcji oraz uzupełnieniem przestrzeni historycznej miejskiej pierzei ultranowoczesnymi budynkami biurowymi, - Bulwary Dunikowskiego we Wrocławiu (Piotr Żuraw): bodaj najlepszy przykład całościowego rozwiązania wielkomiejskiego bulwaru nad rzeką, z maksymalnym wykorzystaniem walorów Odry oraz bliskości Starego Miasta, - Wieżę widokową w parku Na Szachtach w Poznaniu (Toya Design): ciekawy przykład nowego zjawiska w polskiej przestrzeni, wieża widokowa stanowiąca lokalną atrakcję i dominantę nowego miejskiego parku, - Dworzec w Solcu Kujawskim (RYSY Architekci): zintegrowane centrum komunikacyjne funkcjonalnie łączące dworzec kolejowy i autobusowy a jednocześnie tworzące nową, atrakcyjną dla mieszkańców miasta, przestrzeń publiczną, - Plac Wolności w Świnoujściu (Federacyjne Biuro Architektoniczne): znakomite rozwiązanie trudnego problemu centralnego miejskiego placu, łączącego funkcje rekreacyjne z przestrzenią sprzyjającą integracji mieszkańców. O swoich projektach opowiadać będą: Piotr Fokczyński (Nowe Żerniki), Rafał Sieraczyński (dworzec w Solcu Kujawskim). 08:35 ZAGINIONE SKARBY - "MADONNA GŁOGOWSKA" Film animowany, 5 min, Polska, 2020 Reżyseria: Beata Szuszwedyk - Sadurska Scenariusz: Beata Szuszwedyk - Sadurska Muzyka: Michał Izydorczyk Wykonawcy: Kacper Kaliszewski Cykl programów poświęconych kradzieżom dzieł sztuki. Odcinek przedstawia historię kradzieży obrazu Lucasa Cranacha starszego "Madonny z Dzieciątkiem zw. Głogowską". Dzieło zostało zarekwirowane przez majora Armii Czerwonej, a obecnie znajduje się w Państwowym Muzeum Sztuki im. Puszkina w Moskwie. Strona polska podejmuje starania o zwrot obrazu od 2004 roku. 08:50 WENECJA Dramat, 114 min, Polska, 2010 Reżyseria: Jan Jakub Kolski Scenariusz: Jan Jakub Kolski Zdjęcia: Artur Reinhart Muzyka: Dariusz Górniok Aktorzy: Magadlena Cielecka, Agnieszka Grochowska, Julia Kijowska, Grażyna Błęcka - Kolska, Marcin Walewski, Julia Chatys, Hanna Kuźmińska, Teresa Budzisz - Krzyżanowska, Weronika Asińska, Dana Batulkowa, Mariusz Bonaszowski, Filip Piotrowicz, Franciszek Serwa, Piotr Siwkiewicz, Henryk Niebudek Film obyczajowy oparty na opowiadaniu "Sezon w Wenecji", autorstwa laureata wielu nagród literackich, polskiego pisarza Włodzimierza Odojewskiego (1930 - 2016). Widz poznaje losy Marka, którego beztroski czas dzieciństwa przerywa wojna. To opowieść o planach pewnej podróży, która nigdy nie doszła do skutku, a jednak bohater mógł ją przeżyć. Historia niezwykłej siły marzeń, która pozwoliła zamienić zalaną piwnicę rodzinnej posiadłości w Wenecję, najbardziej romantyczne miasto na ziemi. Na granicy dwóch światów nastoletni chłopiec staje się mężczyzną. To w "weneckiej" piwnicy, gdy za oknem szaleje wojenna zawierucha, zostają rozbudzone wielkie nadzieje i wielkie namiętności. Film obsypany nagrodami: 2010 Artur Reinhart, Gdynia - Festiwal Polskich Filmów Fabularnych - nagroda za zdjęcia; 2010 Joanna Macha, Gdynia - Festiwal Polskich Filmów Fabularnych - nagroda za scenografię; 2010 Artur Reinhart Bydgoszcz (Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych "Plus Camerimage") - Złota Żaba w Konkursie Głównym; 2011 Artur Reinhart Orzeł (Polska Nagroda Filmowa) - nagroda w kategorii: najlepsze zdjęcia za rok 2010; 2011 Magdalena Cielecka Orzeł (Polska Nagroda Filmowa) - nominacja w kategorii najlepsza drugoplanowa rola kobieca. 11:00 NOCE I DNIE - ODC. 12/12 - A POTEM NASTĄPI NOC Serial obyczajowy, historyczny, 56 min, Polska 1977 Scenariusz i reżyseria: Jerzy Antczak Zdjęcia: Stanisław Loth, Grzegorz Kędzierski Muzyka: Waldemar Kazanecki Aktorzy: Jadwiga Barańska, Barbara Rachwalska, Zbigniew Koczanowicz, Wanda Łuczycka, Janina Traczykówna, Jan Nowicki, Beata Tyszkiewicz, Andrzej Szczepkowski, Jerzy Kamas i inni Życie Barbary płynie spokojnie i monotonnie. Kaliniec wydaje się sielską wyspą, którą ominą burze wojny rozpoczętej w sierpniu 1914 roku. Wojska rosyjskie opuszczają miasteczko, przychodzą Prusacy. Gdy wydaje się, że to już koniec zawieruchy, na przedmieścia Kalińca wracają jednak Kozacy. Dowódca niemiecki każe rozstrzelać kilkudziesięciu zakładników, zabiera z wojskiem kilkuset, a miasto ogarnia pożar wzniecony przez Prusaków. W tłumie uciekinierów Barbara wraz ze służącą Julką odbywa dramatyczną wędrówkę, przejęta strachem o los własny i najbliższych. 12:10 LUWR PONADCZASOWY (THE TIMELESS LOUVRE / LE LOUVRE) Film dokumentalny, 44 min, Francja, 2019 Reżyseria: Anne - Claire Danel Przez ponad 200 lat położony w Paryżu Luwr jest obowiązkowym miejscem odwiedzin oraz źródłem wzruszeń, marzeń i fantazji. Muzeum mieści się w Pałacu Luwru (Palais du Louvre) znanym już w średniowieczu. Znajduje się tu ponad 38 000 dzieł sztuki. Nigdy nie przestaje urzekać, zadziwiać i angażować gości. Ten dokument to podróż do tego pięknego miejsca, w którym pracują dwa tysiące ludzi, aby zadbać o wszystko i utrzymać w dobrej kondycji. Spotkamy tych, którzy są od dawna związani z tym miejscem. Skorzystamy z wyjątkowych archiwów i opinii ważnych osób. Zbadamy, co powoduje, że to miejsce jest tak ponadczasowe i wieczne. 13:35 OGRÓD BARBARZYŃCY - (3) IL DUOMO IL DUOMO - ZBIGNIEW HERBERT Film dokumentalny, 20 min, Polska, 2001 Reżyseria: Piotr Załuski Scenariusz: Piotr Załuski Zdjęcia: Maciej Wielowieyski Wykonawcy: Zbigniew Herbert Muzyka: Marek Staśko Narracja: Marcin Idziński Jedziesz do Włoch? Nie zapomnij wpaść do Orvieto! Sprawdzam w przewodniku - tylko dwie gwiazdki. Co tam jest? - pytam. Wielki plac. Na placu trawa i katedra. W katedrze Sąd Ostateczny. Niełatwo się dostać na szczyt skalistego wzgórza. Trzeba wjechać górską kolejką, podobną do tej kursującej na Gubałówkę. Kręte, wąskie uliczki miasteczka wiodą ku świątyni. Jej widok przyprawia o zawrót głowy. Poniżej okazałej rozety, w dolnej części fasady, znajdują się cztery wielkie panneau o łącznej powierzchni 112 metrów kwadratowych. Wspaniałe płaskorzeźby - wykuta w marmurze biblia pauperum - opowiadają wiernym o stworzeniu świata, dziejach proroków, żywocie Chrystusa i sądzie ostatecznym. Część reliefów stworzył w drugiej i trzeciej dekadzie czternastego wieku Lorenzo Maitani ze Sieny, współbudowniczy katedry. Sam gmach począł piąć się ku górze wcześniej, bo w 1290 roku, odkąd papież Mikołaj IV w asyście kardynałów położył pierwszy kamień fundamentów trzynawowej bazyliki z solidną absydą. Maitani udoskonalił projekt poprzedników, wzmocnił konstrukcję i wzbogacił dekorację fasady. Jego dzieło kontynuowali następni mistrzowie. Łącznie, w ciągu paru stuleci, katedrę w Orvieto współtworzyło trzydziestu paru architektów, stu pięćdziesięciu rzeźbiarzy, blisko stu rzemieślników biegłych w układaniu mozaik i siedemdziesięciu malarzy. W 1447 roku Fra Giovanni Angelica rozpoczął zdobienie freskami kaplicy San Brizio. Ale już po paru miesiącach został wezwany przez papieża i musiał porzucić prace. Miejscy rajcy starali się ściągnąć do niewielkiego miasteczka położonego między Rzymem i Florencją któregoś z uznanych artystów owej doby. Pertraktacje z Bernardinem di Betto, zwanym Pinturicchiem, oraz Pietro Vanuccim, lepiej znanym jako Perugino, nie przyniosły rezultatów. Dopiero pół wieku później, w roku 1499, kontrakt na dzieło życia podpisał sześćdziesięcioletni wówczas Luca Signorelli. Dopiero w Orvieto talent ucznia Antonia del Pollaiuolo i Piera della Francesca sięgnął wyżyn geniuszu. Artysta ukończył freski zdobiące sklepienie Capella Nuova, a następnie stworzył dwie przejmująco dramatyczne, wielofigurowe kompozycje ścienne przedstawiające Sąd Ostateczny. Na zew anielskich trąb, z jałowej, wypalonej słońcem pustynnej ziemi powstają umarli i czekają boskich wyroków. Sprawiedliwi i bogobojni zajmą miejsce w niebiosach, potępionych zawloką do piekieł muskularne demony. Zdaniem Zbigniewa Herberta, wstrząsająca wizja Signorellego przewyższa siłą wyrazu arcydzieło Michała Anioła z watykańskiej Kaplicy Sykstyńskiej. Film powstał na motywach eseju "Il Duomo" pióra znakomitego poety, autora głośnego cyklu "Barbarzyńca w ogrodzie". Nakreślony w tekście artysty i ukazany kamerą realizatorów wizerunek katedry w Orvieto, oraz zdobiących ją fresków zaciekawi nie tylko amatorów sztuki. Przybliży odbiorcom tajemnicę procesu twórczego i realia życia w odległej od naszych czasów epoce. Przekaz w niczym nie przypomina kostycznego tekstu naukowego, czy zdawkowego opisu z bedekera. O artystycznych działaniach opowiada przecież wielki mistrz słowa. 14:10 PLAYTIME (PLAYTIME) Komedia, 114 min, Francja/Włochy 1967 Reżyseria: Jacques Tati Scenariusz: Jacques Tati, Jacques Lagrange Zdjęcia: Jean Badal, Andr?as Winding Muzyka: Francis Lemarque Występują: Jacques Tati, Barbara Dennek, Reinhart Kolldehoff, Jacqueline Lecomte, Valerie Camille, Georges Montant, John Abbey, Billy Kearns i inni Wielbiciele talentu Jacquesa Tati czekali aż 9 lat na trzecie - po "Wakacjach pana Hulot" i "Moim wujaszku" - spotkanie ze stworzonym przez niego bohaterem, trochę nieśmiałym poczciwcem z nieodłączną fajką w zębach i kapeluszem na głowie. W "Playtime", przeplatając humor z melancholią, satyrę z groteską, gagi sytuacyjne z paradoksami zaczerpniętymi z codziennych obserwacji, reżyser zawarł troskę o humanistyczne wartości zagrożone przez świat współczesnej, zuniformizowanej cywilizacji. "Chciałem zrealizować komiczny film o naszej epoce - mówił w wywiadach Tati. - Buduje się lotniska, autostrady, ogromne biurowce, świat pełen jest elektronicznych gadżetów, wśród których niełatwo orientować się przeciętnemu człowiekowi. Próbowałem więc wyobrazić sobie efekty komiczne, których źródłem i miejscem może być taka supernowoczesna sceneria, pełna błyszczących i przezroczystych płaszczyzn. Byłoby jednak nonsensem krytykować współczesną achitekturę. To, co staram się krytykować, to nie nowoczesność, a pewien styl życia". Budżet "Playtime" wyniósł 15 mln franków - sumę na tamte czasy zawrotną. Zaważył na nim przede wszystkim koszt dekoracji. Nie mogąc skorzystać z naturalnej scenerii lotniska Orly czy dużego domu towarowego typu Galeries Lafayette, reżyser zdecydował się na rozwiązanie radykalne: na powierzchni 15 tys. metrów kwadratowych zbudował nowoczesne "miasto" z aluminium, stali i szkła. Przez niemal pół roku setka robotników pracowała nad wzniesieniem tej ogromnej dekoracji, którą określano mianem "Tativille" (miasto Tatiego). Budynki wyposażono w ruchome schody i własne ogrzewanie, a dzięki systemowi szyn można je było dowolnie przemieszczać. Ulice "Tativille" pokryto asfaltem i betonem, na skrzyżowaniach zainstalowano sygnalizację świetlną, co pozwalało reżyserowi organizować zatory i korki uliczne. Po zakończeniu prac nad swoim filmem Tati chciał - z myślą o innych, zwłaszcza młodych twórcach - pozostawić te dekoracje. Okazało się to niemożliwe. "Playtime" jest przeciwieństwem filmu "literackiego". Został pomyślany i nakręcony - tak jak i inne filmy Tatiego - w obrazach, a nie słowach, niczym balet lub pantomima. Prawie nie ma w nim dialogów, w każdym razie żadna ważna myśl nie została przekazana za pomocą słów, lecz za pośrednictwem obrazów. Praca nad ścieżką dźwiękową pochłonęła rok z trzech lat, jakie Tati i jego współpracownicy poświęcili na realizację całego przedsięwzięcia. Żadne streszczenie nie jest też w stanie oddać bogactwa tego filmu, obfitości pomysłów i rozmaitości gagów. I choć część krytyków wytykała Tatiemu niespójność scenariusza, powolne tempo, brak wyraziście zarysowanych postaci, to jednak "Playtime" pozostaje do dziś dziełem oryginalnym i nieodparcie zabawnym. 16:20 GALERIA SZTUKI NA EKRANIE - VAN GOGH. NOWE SPOJRZENIE (EXHIBITION ON SCREEN VAN GOGH - A NEW WAY OF SEEING) Cykl dokumentalny, 48 min, Wielka Brytania, 2021 Reżyseria: Phil Grabsky Filmowe spotkania z najbardziej znanymi artystami i dziełami sztuki na świecie. Każdy odcinek opowie o innym artyście i przybliży jego życie, odkrywając miejsca, w których żył i pracował, relacje z przyjaciółmi czy rodziną, za pomocą prywatnych listów i ożywiając ich osobiste historie. Wystawa na ekranie zapewnia uprzywilejowany dostęp do arcydzieł artystów w największych muzeach i galeriach na świecie. M.in. Leonardo, Rembrandt; Cezanne, Monet, Picasso. Odcinek 7 Van Gogh. Van Gogh jest takim fenomenem, że chyba każdy ma już o nim jakieś wyobrażenie. Może zna najważniejsze obrazy artysty albo słyszał o jego burzliwym życiu. Chcielibyśmy jednak, by ludzi zaciekawiło coś więcej, niż "Słoneczniki" i samobójstwo. Nowa aranżacja obrazów uświadamia, że Van Gogh nie był osobnym geniuszem, który spadł z nieba. Jako malarz rozwijał się, czerpał inspiracje ze środowiska artystycznego, w którym żył i pracował, i z którym wymieniał poglądy. Wywarły na niego wpływ wcześniejsze pokolenia artystów, a on z kolei wpłynął na pokolenia późniejsze. Chcemy pokazać Van Gogha w tym kontinuum sztuki. Człowiek i twórca są jednym, nie mają dwóch odrębnych tożsamości. Gdy patrzymy na dzieła jednego z największych artystów wszech czasów, warto zwrócić uwagę na mity dotyczące jego życia. Pomagają zrozumieć, dlaczego Van Gogh jest tak ważny i wyjątkowy. 18:00 WIELCY, WIĘKSI I NAJWIĘKSI - HISTORIA FESTIWALI OPOLSKICH. 1963 - 1967 - POD GOŁYM NIEBEM Program rozrywkowy, 39 min, Polska, 1993 Scenariusz: Mariusz Jeliński Zdjęcia: Grzegorz Szczygielski Wykonawcy: Ewa Demarczyk, Bohdan Łazuka, Jacek Fedorowicz, Wojciech Młynarski, Czesław Niemen, Piotr Szczepanik, Tadeusz Chyła, Karin Stanek, Helena Majdaniec, Kazimiera Utrata, Iga Cembrzyńska, Janina Ostala, Skaldowie, Tajfuny Program poświęcony historii festiwali opolskich. W pierwszej części wspomnienia z lat 1963 - 1967. 18:40 15 KRAJOWY FESTIWAL PIOSENKI POLSKIEJ OPOLE '77 - 15 KRAJOWY FESTIWAL PIOSENKI POLSKIEJ OPOLE '77. KONCERT PASTELE Program rozrywkowy, 69 min, Polska, 1977 Reżyseria: Janusz Konratiuk Wykonawcy: Andrzej Frajndt, Grażyna Łobaszewska, Bogusław Mec, Ewa Dębicka, Halina Frąckowiak, Krzysztof Cugowski, Maryla Rodowicz, Zdzisława Sośnicka, Stanisław Wenglorz, Krystyna Prońko Koncert "Pastele" zaprezentowany w ramach 15 Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej Opole '77. Wykonawcom towarzyszy Orkiestra Polskiego Radia i Telewizji pod kierunkiem Jerzego Miliana. Piosenki zapowiadają: Jan Kras, Zbigniew Niemczycki, Krzysztof Szewczyk, Ewa Lemańska. 20:00 LEKKIE OBYCZAJE - KOBIETA IDZIE NA WOJNĘ (KONA FER STR (AKA WOMAN AT WAR)) Komediodramat, film przygodowy, 96 min, Francja/Islandia/Ukraina 2018 Reżyseria: Benedikt Erlingsson Scenariusz: Benedikt Erlingsson, Olafur Egilsson Aktorzy: Halldora Geirharsdottir, Johann Sigurarson, David Thor Jonsson, Magnus Trygvason Eliassen Komediodramat "Kobieta idzie na wojnę" został wysoko oceniony na wielu festiwalach filmowych na całym świecie. Tą wciągającą historią zainteresowała się sama Jodie Foster, która wykupiła prawa do amerykańskiego remake’u. Główny wątek koncentruje się wokół walki z systemem, prowadzonej przez zdeterminowaną bohaterkę filmu, Hallę. Ta pełna życia i radości mieszkanka niewielkiego miasteczka, jest tam dyrygentką lokalnego chóru. Nikt jeszcze nie poznał drugiego oblicza Halli. Superbohaterka, ukrywając się pod pseudonimem "Kobieta z Gór", właśnie wypowiada wojnę potężnemu koncernowi zagrażającemu islandzkiemu środowisku naturalnemu. I nie spocznie, dopóki nie dopnie swego. Branżowa prasa pisała o filmie, że jest to znakomita opowieść o buncie, w której bohaterka udowadnia, że jedna kobieta jest w stanie postawić na głowie cały świat rządzony przez mężczyzn. 22:15 TEATR TELEWIZJI - GDY TAŃCZYŁA ISADORA Teatr, 99 min, Polska, 1998 Przekład: Małgorzata Semil Reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz Zdjęcia: Adam Sikora, Tomasz Dobrowolski Aktorzy: Teresa Budzisz Krzyżanowska, Gennadij Mitnik, Magdalena Zawadzka, Maria Ciunelis, Bogusława Schubert, Andre Ochodlo, Mario Paciarelli, Agata Buzek (...) Akcja rozgrywa się w 1923 roku w Paryżu. Sztuka ma konstrukcję zbliżoną do dramatów antycznych. Fabuła zamknięta jest w ramach jednego dnia i jednego miejsca - domu Isadory. Tancerka szczyt powodzenia ma już za sobą. Coraz bardziej zapomniana, ma coraz mniej pieniędzy i niewielkie szanse na ich uzyskanie. Jej znacznie młodszy mąż, znany rosyjski poeta Siergiej Jesienin, bez przerwy pije i urządza awantury. Raz miesza z błotem swą żonę, raz gwałtownie domaga się szacunku dla jej sztuki. Wyzywa od najgorszych Mary - jedyną osobę, która stara się pomóc Isadorze wyjść z finansowego dołka. Tymczasem brak pieniędzy staje się coraz dokuczliwszy. Isadora sprzedaje meble, by wydać przyjęcie dla ważnego włoskiego urzędnika. Ma nadzieję, że ten pomoże jej założyć szkołę tańca we Włoszech. Tragikomedia Martina Shermana daje znakomity portret sławnej artystki, której popularność i uroda nieuchronnie gasną. Jej szalony tryb życia, niefrasobliwość i beztroska stają się coraz mniej autentyczne. Isadora w znakomitej interpretacji Teresy Budzisz - Krzyżanowskiej udaje, że nie dostrzega nadchodzącej starości. Stara się nie przejmować biedą. Wspomnienia dawnej świetności bierze za rzeczywistość. Zbywa śmiechem pogardliwe okrzyki Jesienina, który w rzadkich chwilach trzeźwości obwieszcza, że jej kunszt to już sprawa przeszłości. Poeta ma rację, ale nie do końca. Ciało Isadory wprawdzie więdnie, lecz nie więdnie wrażliwość na piękno i pragnienie radości życia. Duncan wciąż nosi w sobie tajemnicę swej sztuki. Wciąż fascynuje ludzi różnych języków i nacji, którzy odwiedzają jej dom. Dla każdego z nich (z wyjątkiem włoskiego urzędnika) taniec Isadory stanowi duchową relikwię. Dlatego przesłanie dramatu Shermana jest mimo wszystko optymistyczne. Prawdziwa sztuka nie ginie, nawet, jeśli z dawnego geniusza pozostał tylko żałosny cień. 00:10 MŁODA POLSKA - ROZŁAM Film krótkometrażowy, 18 min, Polska, 2020 Reżyseria: Łukasz Deja, Joanna Deja Scenariusz: Joanna Deja, Łukasz Deja Aktorzy: Wojciech Solarz, Magdalena Pociecha, Krzysztof Kiersznowski, Mateusz Mosiewicz, Agnieszka Wrona, Agata Garczyńska Wojtek dostaje na urodziny sportową bransoletkę. W trakcie użytkowania gadżetu, odkrywa swoją nocną aktywność, której nie pamięta. Z początku podejrzewa, że prezent się zepsuł. Jednak coraz dziwniejsze rzeczy dzieją się w jego życiu. Rozpoczyna śledztwo, którego finałem jest konfrontacja z samym sobą. 00:40 KINO MOCNYCH WRAŻEŃ - OSTATECZNA OPERACJA (OPERATION FINALE) Dramat, 117 min, USA 2018 Reżyseria: Chris Weitz Scenariusz: Matthew Orton Aktorzy: Oscar Isaac, Ben Kingsley, Melanie Laurent, Haley Lu Richardson, Lior Raz, Nick Kroll, Joe Alwyn, Michael Aronov Mossad zdobywa dowody, że w Argentynie ukrywa się nazistowski funkcjonariusz Adolf Eichmann. Dochodzi do skomplikowanej operacji agentów wywiadu izraelskiego, którym w 1960 roku udaje się wytropić jednego z największych zbrodniarzy wojennych. Adolf Eichmann zostaje schwytany w Buenos Aires i przewieziony do Izraela, gdzie ma być osądzony i skazany za ludobójstwo.