TVP Kultura Poniedziałek, 31.07.2023 07:00 SŁOWOBRANIE Magazyn, 24 min, Polska, 2023 Gośćmi Kataryny Sanockiej i Krzysztofa Grzybowskiego są Jan Elbanowski - o najlepszej powieści europejskiej 2020 roku wg magazynu literackiego Transfuge. "Złota dziewczynka z Jassów" Ctlina Mihuleaca - to powieść zarówno smutna, jak i zabawna, współczesna i historyczna, niezwykle wciągająca w swoją podwójną narrację; oraz Tomasz Duszyński, autor powieści "Człowiek z Celuloidu" - to kontynuacja bestsellerowego "Fenomenu z Warszawy" fresku z epoki, w której życie elit miesza się z historiami prosto z gangsterskiego półświatka i szczegółami biografii przedwojennych celebrytów. 07:35 WĘDROWIEC POLSKI - W DOLINIE SANU Cykl reportaży, 25 min, Polska, 2022 Reżyseria: Agnieszka Żmijewska Scenariusz: Krzysztof Koehler, Agnieszka Żmijewska Prowadzący: Krzysztof Koehler Odcinek rozpoczynamy od nauki wytwarzania naczyń glinianych w Centrum Garncarstwa w Medyni Głogowskiej. Następnie nasz wędrowiec udaje się na poszukiwanie jarmarku, aby sprzedać swoje dzieło. W dalszej wędrówce dociera do Łańcuta, gdzie poszukuje pałacu Jana Potockiego. Natrafia na Dyrektora Muzeum, który umożliwa mu oglądanie sali teatralnej, gdzie Jan Potocki, autor "Rękopisu znalezionego w Saragossie" urządzał swoje reduty. Po drodze trafia do wsi Markowa, aby porozmawiać o rodzinie Ulmów. Na koniec decyduje się jeszcze odwiedzić ostatnie miejsce: czyli Ulanów i Bractwo Flisackie. 09:50 SZALEŃCY Dramat wojenny, film niemy, 130 min, Polska, 1928 Reżyseria: Leonard Buczkowski Scenariusz: Kazimierz Andrzej Czyżowski Zdjęcia: Albert Wywerka Aktorzy: Jerzy Kobusz, Aleksander Starża, Irena Gawęcka, Marek Ożóg Film "Szaleńcy" jest debiutem fabularnym Leonarda Buczkowskiego. Akcja rozgrywa się na początku pierwszej wojny światowej. Główny bohater, Filipek, pracownik krakowskiej winiarni, poznaje w legionowym biurze werbunkowym studenta z Zurychu, Reckiego, który porzucił naukę i zgłosił się na ochotnika do walki przeciwko zaborcom. Filipek również zaciąga się na wojnę. Podczas walk ratuje życie studenta, znajdują schronienie w pobliskim dworze, gdzie córka dziedzica po kryjomu opiekuje się rannym żółnierzem. Gdy dwór zajmują Rosjanie, z kolei syn dziedzica ratuje rannego. Odtąd walczą wszyscy trzej razem, a Zofia, dziedzicówna, pracuje w szpitalu. Najmłodszy z trójki, Kazik, ginie. Koledzy żołnierską piosenką nad grobem żegnają poległego. 12:15 KOLUMBOWIE - ODC. 4/5 - OTO DZIŚ... Serial wojenny, 55 min, Polska 1970 Reżyseria: Janusz Morgenstern Scenariusz: Roman Bratny Zdjęcia: Tadeusz Wieżan Muzyka: Jerzy Matuszkiewicz Aktorzy: Jan Englert, Władysław Kowalski, Jerzy Matałowski, Halina Golanko, Marek Perepeczko, Jerzy Trela, Bogdan Goliszewski, Alicja Jachiewicz, Bolesław Idziak, Maciej Damięcki i inni 1 sierpnia 1944 roku wybucha powstanie warszawskie. Na barykadach stolicy "Jerzy", "Kolumb", "Zygmunt" i tysiące ich rówieśników toczą nierówny bój z siłami nieprzyjaciela. Po początkowych sukcesach powstańców Niemcy otrząsają się z zaskoczenia i sprowadzają posiłki. Ich miażdżąca kontrofensywa zmusza Polaków do odwrotu. Wśród powstańców są liczni polegli. Jedną z ofiar jest "Malutki". 13:25 ZMRUŻ OCZY Film obyczajowy, 86 min, Polska, 2003 Reżyseria: Andrzej Jakimowski Scenariusz: Andrzej Jakimowski Zdjęcia: Adam Bajerski, Paweł Śmietanka Muzyka: Tomasz Gąssowski Aktorzy: Zbigniew Zamachowski, Ola Prószyńska, Małgorzata Foremniak, Andrzej Chyra, Andrzej Mastalerz, Rafał Guźniczak, Jerzy Rogalski, Krzysztof Ławniczak, Ryszard Orlik, Rafał Walentowicz, Justyna Godlewska, Alicja Bach, Andrzej Golejewski, Cezary Garbowicz, Tomasz Wójtowicz Nakręcony w ciągu zaledwie trzech tygodni, bardzo skromnym nakładem środków, debiut fabularny Andrzeja Jakimowskiego okazał się prawdziwą rewelacją FPFF w Gdyni w 2003 r. i zyskał miano jednego z najpiękniejszych filmów, jakie w ostatnich latach powstały w Polsce. Oprócz Nagrody Specjalnej Jury, nagrody za zdjęcia, debiut reżyserski, scenografię i kostiumy na festiwalu w Gdyni, film otrzymał ponadto nagrodę FIPRESCI w Mannheim, Złotą Różę na MFF w Soczi i nagrodę główną jury na MFF w San Francisco oraz liczne wyróżnienia krajowe. Publiczność Lata Filmowego w Kazimierzu Dolnym w 2003 r. uznała "Zmruż oczy"za najlepszy polski film. Pochwały i nagrody są w pełni uzasadnione, bo też Jakimowski nakręcił film o niezwykłej urodzie plastycznej, pełen poezji i życiowej mądrości, skłaniający do refleksji, działający kojąco jak delikatny dotyk dłoni. Jego bohaterowie potrafią wyjątkowo intensywnie, zmysłowo doświadczać swego istnienia, napawać się życiem, choć pozornie nic się w nim nie dzieje. Ci, którzy wtargną do ich królestwa - wiecznie zagonieni, pochłonięci robieniem kariery i pieniędzy, pod ich wpływem i pod urokiem niezwykłego miejsca też zaczną się zmieniać. Uświadomią sobie, że nie muszą się tak bardzo obawiać, że coś ich ominie lub na coś nie zdążą, bo to, co najcenniejsze, mamy w sobie. Ogromnym atutem filmu są kreacje aktorskie - zbudowane z półtonów, skupione i wyciszone, i to zarówno w wydaniu gwiazd tej miary, co Zbigniew Zamachowski, Małgorzata Foremniak czy Andrzej Chyra, jak i debiutantów - rewelacyjnej Oli Prószyńskiej jako Małej i stanowiącego niewątpliwe odkrycie aktorskie Rafała Guźniczaka jako Sosnowskiego. 10 - letnia dziewczynka ucieka ze swego nowobogackiego domu, od wiecznie zajętych własnymi sprawami rodziców i znajduje schronienie u byłego korepetytora Jaśka, nauczyciela i niespełnionego pisarza, który porzucił życie w mieście i został stróżem w likwidowanym pegeerze, gdzie pilnuje resztek dobytku. Dziewczynka kradnie niepotrzebne jej w sumie drobiazgi, chcąc swoją ucieczką i takimi czynami zwrócić na siebie uwagę dorosłych. W zamian za obietnicę, że porzuci kradzieże, Jasiek udziela jej azylu, dając słowo, że jej nie wyda. Stróż, a z nim także Mała, znajdują bratnie dusze w osobach wioskowego dziwaka Eugeniusza, wyalienowanego epileptyka recytującego grecką poezję, oraz nastoletniego syna jednego z popegeerowców, "Sosnoszczuka", bystrego i dowcipnego obserwatora rzeczywistości. W poszukiwaniu dziewczynki do podełckiej wioski najpierw próbuje dotrzeć policja, ale jej samochód utyka w rowie (następnego ranka pozostaje po nim tylko rozgrabiony szkielet), a później rodzice Małej podróżujący luksusowymi autami, eleganccy, pewni siebie. Lekceważony przez nich outsider, który "nie ma samochodu, pieniędzy ani kobiety, i który nie robi w życiu nic pożytecznego", uświadomi im, że ich zbuntowana córka nie potrzebuje nowego komputera czy lalki, ale miłości, zainteresowania, rozmowy. Jeśli zabiorą ją siłą, wcale jej nie odzyskają. Wystarczy tylko na chwilę przystanąć, zmrużyć oczy, by to dostrzec. 15:00 REŻYSERZY - FRANCIS FORD COPPOLA 1/10 SEZON 5 (FRANCIS FORD COPPOLA 1/10 SEZON 5) Cykl dokumentalny, 50 min, Wielka Brytania, 2018 Reżyseria: Lyndy Saville Cykl dokumentalny poświęcony najważniejszym reżyserom kina. W tym odcinku przyglądamy się twórczości Francisa Forda Coppoli, reżysera m.in. "Ojca Chrzestnego", "Czasu Apokalipsy" czy "Rozmowy". 16:00 LATAJĄCE WŁOSY Film animowany, 8 min, Polska, 1984 Reżyseria: Piotr Dumała Scenariusz: Piotr Dumała Zdjęcia: Andrzej Teodorczyk/Jadwiga Zauder Muzyka: Krzysztof Kittel Graficzna impresja plastyczna na temat spaceru młodej pary, po oświetlonym księżycem parku.Impresja opowiadająca o spacerze dwojga zakochanych, podczas którego zachodzą dziwne zjawiska. Chłopak i dziewczyna biegną pod rozgwieżdżonym niebem, nagle zrywa się burza, łamią się drzewa, a w powietrzu unosi się deszcz srebrzystych igieł przekształcających się we włosy. 16:10 PUNKT OBSERWACYJNY Film animowany, 9 min, Polska, 2019 Reżyseria: Aleksander Józefczyk Scenariusz: Aleksander Józefczyk Krótki film animowany. Fotograf jest trochę znudzony swoją dotychczasową pracą. Przez przypadek zauważa ogłoszenie w gazecie o nagrodzie za zrobienie zdjęcia jakiejś tajemniczej istoty. Przypomina sobie, że kiedyś zrobił takie fotografie, ale niewyraźne. Powraca do miejsca, które kiedyś stworzył, gdy był ambitnym młodym człowiekiem. W skromnym punkcie obserwacyjnym podpatruje to, co dzieje się wokół. Znudzony codziennością życia, w samotni oddalonej od innych ludzi może realizować swój plan. Przy okazji oswaja samotnego, zagubionego i nieco zdziczałego psa. (opis producenta) 18:45 ARABELA S.I - ODC. 13/13 - OD DZWONECZKA SIĘ ZACZĘŁO I DZWONECZKIEM SIĘ KOŃCZY (ZVONECKEM TO ZACALO, ZVONECKEM TO KONCI (TYT. Z WIDEOTEKI: OD DZWONECZKA SIĘ ZACZĘŁO NA DZWONECZKU SIĘ KOŃCZY)) Serial fantasy, 28 min, Czechosłowacja, 1979 Reżyseria: Vaclav Vorlicek Muzyka: Lubos Fiser Aktorzy: Jana Nagyova, Jiri Sovak, Ondrej Kepka, Dagmar Patrasova, Jana Brejchova Wykonawcy: Anna Gornostaj, Wojciech Machnicki, Irena Kownas, Jacek Czyż, Zofia Gładyszewska, Wiesław Machowski, Ryszard Dembiński, Zofia Saretok, Ewa Smolińska, Krystian Tomczak Za pomocą pierścienia Arabela przywraca ludzką postać postaciom bajkowym, a szklany pałac staje się barokowym zamkiem z bajki. Królowa obejmuje rządy, a Fantomas i Frankenstein szykują elektrycznego wilka, gdyż pierwszego pan Majer zabił w pierwszym odcinku. Petr i Arabela przygotowują się do ślubu. Podczas przymierzania obrączki królewna zostawia pierścień. Nie wie, że w pobliżu jest Rumburak zamieniony w kruka, który nie chcąc dopuścić do ślubu, zamienia Arabelę w owcę a pana młodego w zegar stojący. dzięki Fantomasowi uroczystość jednak się odbywa. Ojciec Arabeli obezwładnia Rumburaka, wszyscy wracają do ludzkiej postaci. Wesele. Młodzi małżonkowie otrzymują dzwoneczek, który ma im pomagać w kłopotach. Niestety pies zakopuje dzwoneczek. Arabela bardzo się z tego cieszy, gdyż będzie mogła żyć jak zwykli ludzie. 19:15 POWRÓT ARABELI S.I - ODC. 1/26 - UWAGA! ZA GÓRĄ CZAI SIĘ WIELKOLUD! (ODC. 1/26 - POMOC, ZA KOPCEM JE OBR! (TYT. Z WIDEOTEKI: RATUNKU! ZA GÓRĄ CZAI WIELKOLUD)) Serial fantasy, 28 min, Czechy, 1993 Reżyseria: Vaclav Vorlicek Aktorzy: Miroslava Safrankova, Jiri Labus, Jana Brejchova, Pavel Zednicek Muzyka: Vitezslav Hadl, Angelo Michajlov Opowieść o dalszych losach bohaterów serialu "Arabela". Arabela i Petr są szczęśliwym małżeństwem, właśnie spodziewają się dziecka. Honzil i Marzenka są na studiach związanych tematycznie z bajkami. Aby zdać pomyślnie egzamin, chcą przyprowadzić do profesora jakąś bajkową postać. Muszą się więc dostać do Krainy Baśni, gdzie byli już jako dzieci. Przeżywają tam wiele ciekawych przygód. W filmie nie zabraknie także Rumburaka, który za wszelką cenę chce zostać królem bajek. Musi zatem "unieszkodliwić" męża Kseni - starszej córki króla, by pojąć ją za żonę. Chce także 'wyrównać porachunku z Arabelą, sprawiając, że zamiast dwóch małych bobasków, rodzi dwóch dziadków... 22:05 PANORAMA KINA POLSKIEGO - POPIÓŁ I DIAMENT Dramat społeczno - historyczny, 99 min, Polska 1958 Reżyseria: Andrzej Wajda Scenariusz według powieści Jerzego Andrzejewskiego: Jerzy Andrzejewski, Andrzej Wajda Zdjęcia: Jerzy Wójcik Muzyka: Jan Krenz Aktorzy: Zbigniew Cybulski, Ewa Krzyżewska, Wacław Zastrzeński, Adam Pawlikowski, Bogumił Kobiela, Jan Ciecierski, Stanisław Milski, Artur Młodnicki, Halina Kwiatkowska, Ignacy Machowski, Zbigniew Skowroński, Barbara Krafftówna, Irena Orzecka, Aleksander Sewruk Powieść Jerzego Andrzejewskiego "Popiół i diament" była jednym z najbardziej przez komunistyczne władze popieranym polskim utworem literackim. Obowiązkowa lektura szkolna, ponad 20 wydań w czasach PRL - u - te fakty mówią same za siebie. Uznawano ją wówczas w Polsce (choć nie wszyscy) niemal za arcydzieło, za jedną z najważniejszych rodzimych powieści XX wieku. Nieco skromniej, lecz również z należytym pietyzmem, traktowano ekranizację Wajdy. Jedynie w drugim obiegu można było publikować opinie, odbiegające od urzędowego stereotypu. Andrzej Werner pisał: "W powieści, ale zwłaszcza w filmie (dzięki kondensacji niezwykle ekspresywnej formy), dokonano zabiegu, który można by nazwać stworzeniem fałszywego klimatu tragicznego. Dzieje się tak przez sugestię świadomości bohaterów, którym kazano działać w społecznej i moralnej próżni". Po przełomie politycznym w 1989 roku pojawiły się głosy oficjalnie krytykujące powieść Andrzejewskiego, a pośrednio również jej ekranową wersję. Nagle "jedna z najważniejszych polskich książek ostatniego półwiecza" okazała się "tendencyjna" (choć niepozbawiona walorów literackich), "zapowiadająca socrealizm", "pełna fałszywych tonów", pochwalna wobec "nowego porządku przyniesionego na sowieckich bagnetach". O ekranizacji "Popiołu i diamentu" (1958) pisano łaskawiej, ale i tu głosy były podzielone. Zarzucano Wajdzie, że pokazał nieprawdziwy obraz Polski tuż po wojnie, z drugiej jednak strony podkreślano, że to młody akowiec Maciek Chełmicki, a nie pepeerowiec Szczuka, stał się prawdziwym bohaterem filmu i reprezentantem prawdziwych wartości. Owo subtelne przesunięcie akcentów dostrzeżono zresztą również pod koniec lat 50. , ale wówczas uchodziło ono raczej za niemiły zgrzyt, a nawet przekłamanie, kładące się cieniem na "słusznej" wymowie filmu. Większość zarzutów pod adresem kinowej wersji "Popiołu i diamentu" dotyczyła jednak głównie interpretacji wydarzeń historycznych i sytuacji politycznej "zaraz po wojnie" (taki tytuł miała pierwotnie nosić powieść Andrzejewskiego). Nawet najsurowsi krytycy (tak "z lewa", jak i "z prawa") nie odważyli się podważać artystycznych walorów dzieła Wajdy. Zgodnie wskazywali na mistrzowskie operowanie zwięzłą metaforą (zamiast epickiej rozwlekłości) i ostrymi kontrastami oraz znakomite aktorstwo, zwłaszcza Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobieli, których wielka kariera zaczęła się właśnie od tego filmu. Szczególnie kreacja Cybulskiego zwróciła uwagę krytyki i na długo zapadła w pamięć widzom. Jego Maciek Chełmicki zachowaniem bardziej przypominał bohaterów Jamesa Deana niż akowskiego konspiratora. Mentalność, którą reprezentował, bliższa była młodym ludziom anno 1958 niż ich rówieśnikom z połowy lat 40. Może właśnie dlatego tak zafascynowała współczesnych widzów. Może właśnie także dlatego legenda Cybulskiego jest żywa do dziś. 8 maja 1945 roku. Młody akowiec Maciek Chełmicki otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR - Szczuki. Nieszczęśliwy zbieg okoliczności powoduje, że ginie ktoś inny. Maciek musi powtórzyć zamach. Miłość do przypadkowo poznanej barmanki Krystyny uświadamia mu bezsens zabijania na chwilę przed końcem wojny. Kolejny zbieg okoliczności każe Chełmickiemu zamieszkać w hotelu przez ścianę ze Szczuką. Mijają się na korytarzu, pozdrawiają, Maciek przypala Szczuce papierosa... "Prawie jak ojciec i syn" - mógłby powiedzieć ktoś, kto ich nie zna. Jednak rozkaz jest rozkazem, a wierność złożonej niegdyś przysiędze zobowiązuje... 24:00 KINO NOCNE - OSTATECZNA OPERACJA (OPERATION FINALE) (OPERATION FINALE) Dramat, 117 min, USA, 2018 Reżyseria: Chris Weitz Scenariusz: Matthew Orton Aktorzy: Oscar Isaac, Ben Kingsley, Melanie Laurent, Haley Lu Richardson, Lior Raz, Nick Kroll, Joe Alwyn, Michael Aronov Mossad zdobywa dowody, że w Argentynie ukrywa się nazistowski funkcjonariusz Adolf Eichmann. Dochodzi do skomplikowanej operacji agentów wywiadu izraelskiego, którym w 1960 roku udaje się wytropić jednego z największych zbrodniarzy wojennych. Adolf Eichmann zostaje schwytany w Buenos Aires i przewieziony do Izraela, gdzie ma być osądzony i skazany za ludobójstwo. 02:15 SCENA MUZYCZNA - JAKUB PAULSKI TRIO Koncert, 42 min, Polska, 2020 Reżyseria: Małgorzata Kosturkiewicz Wykonawcy: Jakub Paulski Trio W kolejnym odcinku "Sceny muzycznej" wystąpi Jakub Paulski Trio. Jest to projekt warszawskiego gitarzysty. Muzycy wykonują autorski materiał oraz standardy jazzowe w oryginalnych aranżacjach. Zespół dąży do wypracowania indywidualnego brzmienia, łącząc w swoich kompozycjach elementy muzyki współczesnego jazzu, muzyki klasycznej oraz swobodnej improwizacji. Muzycy poprzez swoją wrażliwość, muzyczny zmysł, ale także dzięki wspólnemu zrozumieniu i zgraniu przekazują publiczności swoje muzyczne historie, inspiracje i emocje. Jakub Paulski gitara, Franciszek Pospieszalski kontrabas, Bartosz Szablowski perkusja. 03:45 EUGENIUSZ BODO - ZA WINY NIEPOPEŁNIONE Film dokumentalny, 50 min, Polska, 1997 Reżyseria: Stanisław Janicki Scenariusz: Stanisław Janicki Zdjęcia: Krzysztof Tusiewicz Wykonawcy: Stanisław Janicki, A Mirek, W Jewsiecki, Jerzy Toeplitz, Zbigniew Pitera, Jerzy Semilski, Edward Dziewoński, Józef Hen, Wanda Jakubowska, Maria Kaniewska, Tadeusz Konwicki, Irena Kwiatkowska, Bronisław Pawlik, Lidia Wysocka, Klemens Mielczarek Z jednakim talentem radził sobie na estradzie, w kabarecie, filmie. Nieźle też wypadał jako reżyser i producent filmowy. A piosenki w jego wykonaniu, choć natura nie obdarzyła go świetnym głosem, stawały się przebojami, znanymi zresztą do dziś. U schyłku lat 30. osiągnął szczyty sławy. Miał tłumy wielbicielek. Kobiety jednak co najwyżej lubił, i to na krótko. Nieco na dłużej związał się tylko z ciemnoskórą Tahitanką Reri, którą zatrudnił w filmie. Tak naprawdę kochał jedynie matkę. I swego psa - olbrzymiego doga. Lubił ptysie z kremem i domowe robótki: wyszywał makatki z koralików i obwieszał nimi wszystkie ściany. Niekwestionowany gwiazdor polskiego filmu nie miał w sobie nic z gwiazdora. Miły, otwarty, elokwentny, dowcipny, w gruncie rzeczy był typem samotnika. Taki mniej więcej portret Eugeniusza Bodo wyłania się z godnego gorącego polecenia dokumentalnego filmu Stanisława Janickiego o życiu i tragicznej śmierci Eugeniusza Bogdana Junoda, który w 1920 roku przybrał pseudonim Bodo, utworzony z pierwszych sylab imienia swego i matki - Jadwigi Anny Doroty z Dylewskich. Eugeniusz Bodo urodził się w grudniu 1899 roku w Genewie. Jego ojciec, Teodor Junod, był Szwajcarem, wielbicielem i propagatorem kinematografu. Wkrótce po przyjściu na świat syna opuścił ojczyznę i wraz z żoną i malcem zjeździł niemal całą Rosję, by wreszcie osiąść w Łodzi. W 1903 roku założył tam i prowadził jedno z pierwszych kin w Polsce - "Uranię". Eugeniusz chodził do szkoły elementarno - handlowej. Matka marzyła dla niego o karierze lekarza. Jego pociągała scena i film. By zrealizować swe ambicje, ponoć uciekł z domu. W październiku 1917 roku pojawił się na scenie w Poznaniu. Potem krótko występował w Łodzi, a następnie rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie Eugeniusz zaczął zdobywać popularność na estradzie, w kabaretach, teatrze. Na ekranie zadebiutował w 1925 roku w "Rywalach". Większą rolę zagrał w niemym jeszcze "Człowieku o błękitnej duszy". Potem przyszły wielkie kinowe szlagiery: "Na Sybir", "Głos pustyni", "Jego Ekscelencja Subiekt", "Czarna perła", "Czy Lucyna to dziewczyna", "Piętro wyżej", "Robert i Bertrand", "Paweł i Gaweł", "Strachy". Ostatni film, w którym zagrał i który reżyserował, nosił tytuł "Za winy niepopełnione". Wszedł na ekrany w grudniu 1938 roku. Realizację obrazu "Uwaga, szpieg!" przerwał wybuch wojny. Na początku września 1939 roku Eugeniusz Bodo opuścił Warszawę. Znalazł się w Równem na Wołyniu, potem we Lwowie, dokąd zresztą trafiło wielu aktorów. Zaczął występować na estradzie. Przyłączył się do zespołu Henryka Warsa "Tea Jazz" i ruszył z nim w tournee do Kijowa, Charkowa, Leningradu i Moskwy. Po powrocie do Lwowa zaczął myśleć o wyjeździe do Ameryki. Był rok 1940, coraz więcej Polaków ginęło z rąk NKWD. Bodo jednak miał obywatelstwo szwajcarskie, czuł się więc w miarę bezpieczny. Ale właśnie mniej więcej w tym czasie zaczęły krążyć pierwsze pogłoski o jego śmierci. W końcu pojawiło się aż kilka jej wersji. Autor filmu przytacza je kolejno, a każda brzmi prawdopodobnie. Według pierwszej, Bodo latem 1940 roku usiłował z grupą polskich oficerów przekroczyć granicę rumuńską. Cała grupa wpadła w ręce rosyjskich pograniczników. Schwytanych osadzono w więzieniu w Śnietyniu i tam bestialsko wymordowano. Inne wersje mówiły: że zginął w maju 1941 roku we Lwowie i tam został pochowany; że zastrzelono go w Brzuchowicach, gdzie mieszkał, i pochowano przy leśnej drodze; że został zamordowany w 1941 roku przez NKWD z grupą więźniów i pochowany w zbiorowej mogile; że zastrzelił go patrol uliczny w czerwcu 1941 roku.Kiedy do Lwowa wkroczyli Niemcy, to oni pojawiają się w następnych wersjach jako mordercy aktora. Na koniec Stanisław Janicki przedstawia ponurą prawdę. Eugeniusza Bodo 26 czerwca 1941 roku aresztowało NKWD. Przewieziono go do Moskwy. Skazano na pięć lat ciężkiego wychowawczego obozu jako "element społecznie niebezpieczny". Karę zaczął odbywać w więzieniu na Butyrkach, potem trafił do Ufy, a następnie do obozów w rejonie Archangielska, gdzie zmarł 7 października 1943 roku. Na podstawie art. 3 Ustawy Rosyjskiej Federacji "O rehabilitacji ofiar represji politycznych" z dnia 18 października 1991 roku został zrehabilitowany. Wersja ta raczej nie budzi wątpliwości. Podaje ją prof. Alfred M. Mirek, współtowarzysz niedoli aktora, a potwierdzają dokumenty, które otrzymała z Moskwy kuzynka Boda, Wiera Rudż, i dołączone do nich dwa zdjęcia. Aktor spogląda z nich zgaszonym wzrokiem - postarzały, zarośnięty, smutny. Autor filmu wykorzystał relacje członków rodziny Eugeniusza Bodo, jego znajomych i wielbicieli, historyków, a także archiwalne zdjęcia, listy, dokumenty i fragmenty przedwojennych filmów z udziałem aktora. Stworzył z nich całość, którą ogląda się z niesłabnącym zainteresowaniem.