TVP Kultura Piątek, 16.02.2024 07:50 RES POLONIAE - O POLSCE Z ODDALI - PATRICK SPOTTISWOODE Rozmowa, 22 min, Polska, 2021 Reżyseria: Piotr Poraj Poleski Scenariusz: Piotr Poraj Poleski, Anna Szałańska Prowadzący: Jolanta Rzegocka Seria filmowych wywiadów przeprowadzonych w Londynie z wybitnymi ludźmi pióra, teatru, polityki, gospodarki. Rozmowy będą szczególnie dotyczyć związków bohaterów z Polską i polską kulturą. Bohaterem tego odcinka jest Patrick Spottiswoode - znawca i twórca teatru szekspirowskiego, założyciel szkoły The Globe Education, patron festiwalu Shakespeare and Poland. 08:25 SZLAKIEM KOLBERGA - ANITA LIPNICKA Reportaż, 25 min, Polska, 2019 Reżyseria: Grzegorz Jankowski Scenariusz: Michał Pietrusiewicz Cykl dokumentalny prezentujący znanych polskich muzyków, którzy wyruszają w Polskę szlakiem Oskara Kolberga. Każdy odcinek będzie muzyczną podróżą w inny region Polski. Znani muzycy uczą się od artystów ludowych tradycyjnego repertuaru: śpiewają, grają na skrzypcach, akordeonie, tańczą. Pokazują piękno i niepowtarzalność polskiej muzyki ludowej. "Szlakiem Kolberga" z wizytą w Kadzidle na Kurpiach u śpiewaczki i twórczyni ludowej Apolonii Nowak. Pani Apolonia obdarzona jest niezwykle silnym i pięknym głosem, który od lat fascynuje nie tylko miłośników muzyki tradycyjnej, ale też filmowców i melomanów. Ma na koncie wspólne występy i płyty z zespołem muzyki dawnej Ars Nova. Poza pasją do śpiewu artystka tworzy przepiękne tradycyjne i autorskie wycinanki. Do pani Apolonii przyjechała, żeby zgłębiać tajniki pieśni kurpiowskich Anita Lipnicka. Piosenkarka i autorka tekstów na początku kariery artystycznej związana z zespołem Varius Manx obecnie kontynuuje z sukcesami karierę solową. Zapraszamy na to niezwykłe spotkanie pełne kobiecego ciepła, pozytywnej energii i magicznych pieśni kurpiowskich. 09:05 WESELE Dramat, 101 min, Polska 1972 Reżyseria: Andrzej Wajda Scenariusz: Andrzej Kijowski Zdjęcia: Witold Sobociński Muzyka: Stanisław Radwan Scenografia: Tadeusz Wybult Kostiumy: Krystyna Zachwatowicz Występują: Daniel Olbrychski, Ewa Ziętek, Henryk Borowski, Maja Komorowska, Mieczysław Voit, Marek Walczewski, Wojciech Pszoniak, Izabela Olszewska, Andrzej Szczepkowski, Marek Perepeczko, Anna Dymna, Gabriela Kownacka, Andrzej Łapicki, Franciszek Pieczka, Barbara Wrzesińska, Małgorzata Lorentowicz, Kazimierz Opaliński, Bożena Dykiel, Olgierd Łukaszewicz, Mieczysław Czechowicz, Hanna Skarżanka, Emilia Krakowska, Czesław Wołłejko, Janusz Bukowski, Gabriela Kwasz, Maria Konwicka, Mieczysław Stoor i inni "Gdzie pan znalazł tak doskonałego scenarzystę?" - zapytał Elia Kazan Andrzeja Wajdę po obejrzeniu "Wesela". Niewinne pytanie sławnego reżysera szybko zaczęło żyć własnym życiem jako znana anegdota. Dowodziło przy okazji, że tak "arcypolski" dramat jak "Wesele" Wyspiańskiego może zafascynować ludzi, którzy z pozoru zupełnie "nie czują" naszej narodowej mitologii. Wbrew oczekiwaniom odbiór filmu Wajdy na świecie był bardzo dobry, o czym świadczyły recenzje branżowej prasy, festiwalowe nagrody - "Złote Grona" za reżyserię, scenariusz, scenografię i zdjęcia na LLF w Łagowie w 1973, "Srebrna Muszla" na MFF w San Sebastian w 1973, a przede wszystkim duże zainteresowanie publiczności. Udało się więc artyście zrealizować jeden z dwu głównych celów, które stawiał sobie przed rozpoczęciem prac nad ekranizacją "Wesela" - przełożył dramat na język zrozumiały dla cudzoziemców. Drugim celem była symboliczna spłata długu wdzięczności za ciągłą, inspirującą obecność "ducha Wyspiańskiego" w Wajdowskiej wyobraźni. "Powiedział mi Olbrychski: Po co ty robisz"Wesele", przecież już je zrobiłeś?" - zwierzał się w jednym z wywiadów reżyser. W innym miejscu zaś dodawał: "Jest to utwór, z którego wszyscy wyrośliśmy: cała legenda "szkoły polskiej", ja sam,"Popiół i diament". Trudu adaptacji sztuki na potrzeby ekranu podjął się znany pisarz i publicysta Andrzej Kijowski. Zredukował dialog do niezbędnego minimum, zachowując wpisane na trwałe w kulturalną świadomość Polaków aforyzmy, powiedzenia i kwestie. Dzięki temu oraz znikomej liczbie scen plenerowych adaptacja Wajdy uchodzi za bardzo wierną oryginałowi. Film zrealizowano z wielką dbałością o realia. Dla odtwórców głównych postaci wystarano się o autentyczne, przechowywane z pokolenia na pokolenie chłopskie stroje z okolic Krakowa. Do scen na progu i wokół domu zakupiono i przeniesiono pod Warszawę oryginalną, starą chatę. Wnętrze hali zdjęciowej podobniono zaś całkowicie do wnętrza domu Tetmajerów, w czym wydatnie"pomogły"meble wypożyczone od rodziny artysty. W"Weselu"wystąpiła plejada gwiazd rodzimego ekranu. Wszystkie kluczowe role zostały wysoko ocenione przez krytykę. Dostrzeżono również ponadprzeciętne walory malarskie utworu."Film Wajdy stanowi jakby pomieszanie żywiołowości z płócien Breughla z płomiennością romantyzmu. Piękna praca"- pisał francuski recenzent. Akcja filmu zaczyna się od wyjazdu orszaku weselnego sprzed kościoła Mariackiego. Następnie, mijając okoliczne wsie, kawalkada dociera do domu Gospodarza. Rozpoczyna się wesele Pana Młodego, który jest inteligentem, z Panną Młodą, pochodzącą z chłopskiej rodziny. Goście również wywodzą się z obu stanów. Zabawa szybko się rozkręca. Nocą pod dach Gospodarza przybywa Rachela, młoda Żydówka o wrażliwej, "poetycznej"duszy. To ona, ulegając weselnej euforii,"zaprasza"na zabawę Chochoła, stojącego za oknem. W wesoły gwar weselnej biesiady niepostrzeżenie wsącza się aura niesamowitości. Niektórym gościom ukazują się tajemnicze widma. Z zakamarków dusz odzywają się tajone urazy. 11:00 DOKTOR EWA - ODC. 6/9 - DWIE PRAWDY Serial obyczajowy, 39 min, Polska, 1970 Reżyseria: Henryk Kluba Scenariusz: Wilhelmina Skulska, Jan Laskowski Zdjęcia: Wiesław Zdort Aktorzy: Ewa Wiśniewska, Ryszard Pietruski, Jolanta Lothe, Hanna Molenda, Franciszek Pieczka, Alicja Knast, Krzysztof Stroiński, Mieczysław Stoor, Alicja Sobieraj, Jan Nowicki, Janusz Mazanek Doktor Ewa nie zgadza się na przeprowadzenie zabiegu przerwania ciąży u pacjentki, która nie chce urodzić nieślubnego dziecka. Udaremnia również przeprowadzenie zabiegu przez znachorkę. Opiekuje się dziewczyną aż do chwili rozwiązania. Postanawia też, że spróbuje doprowadzić do małżeństwa młodych rodziców. 12:00 KRATKA Komedia obyczajowa, TVP, 49 min, Polska, 1996 Reżyseria: Paweł Łoziński Scenariusz: Paweł Łoziński, Piotr Czekanowski Zdjęcia: Jacek Bławut Aktorzy: Jerzy Kamas, Michał Michalak, Jadwiga Bukowska, Jolanta Czaplińska, Jerzy Dominik, Lech Dyblik, Tomasz Grochoczyński "Kratka" powstała jako jeden z filmów, zrealizowanych przez debiutujących reżyserów pod opieką Krzysztofa Kieślowskiego. Twórca "Dekalogu" jest zresztą autorem pomysłu, który legł u podstaw scenariusza. Reżyser "Kratki" - Paweł Łoziński (asystent Kieślowskiego podczas kręcenia "Trzech kolorów") skonstruował fabułę według starogreckiej zasady trzech jedności: czasu, miejsca i akcji. Bohaterami swego filmu uczynił zaś przedstawicieli dwu pokoleń: dziecko i starzejącego się mężczyznę. Pozornie dzieli ich wszystko. Jest jednak coś, co sprawia, że ich losy się krzyżują. Tym czymś jest kratka ściekowa w pobliżu wielkomiejskiego hotelu, pod którą leży banknot pięćsetfrankowy. Obaj bohaterowie próbują go zdobyć. Początkowo przeganiają się wzajemnie, ale zastawienie studzienki przez furgonetkę sprawia, że muszą połączyć wysiłki. Pawłowi Łozińskiemu udało się w "Kratce" stworzyć dwa wyraziste typy psychologiczne. Dziesięcioletni Sebastian to chłopiec z rozbitej rodziny, wychowany przez telewizję, ociekające krwią kino akcji i równie brutalne gry komputerowe. Wierzy, że wszelkie problemy można rozwiązać w stylu herosów z ekranu. Pała żądzą zdobycia pieniędzy, marzy też o zabiciu kochanka matki. W rzeczywistości jednak jest całkowicie bezbronny wobec świata dorosłych. Zraniony do żywego, uczy się wszakże bardzo szybko, w jaki sposób zadawać ból innym. Emeryt Eugeniusz jest równie samotny jak Sebastian. Nękany przez dojmującą biedę i poczucie zbędności ma wiele znamion postaci tragicznej. Łoziński, pokazując ich groteskowe wysiłki w celu wydostania upragnionego banknotu, nie szczędzi widzowi humorystycznych efektów. Sięgając jednak w motywacje i życiorysy swych bohaterów sprawia, że śmiech znika z ust. 14:20 MIASTO Z MORZA Dramat historyczny, obyczajowy, 113 min, Polska, 2009 Reżyseria: Andrzej Kotkowski Scenariusz: Andrzej Kotkowski Zdjęcia: Adam Bajerski Muzyka: Tomasz Gąssowski Aktorzy: Małgorzata Foremniak, Julia Pietrucha, Jakub Strzelecki, Paweł Domagała, Marian Dziędziel, Olgierd Łukaszewicz, Zdzisław Wardejn Scenariusz filmu oparty na motywach I tomu powieści Stanisławy Fleszarowej - Muskat "Tak trzymać". To opowieść o pracy, przyjaźni i miłości, o wielkich nadziejach i porażkach. Ukazuje pionierski okres budowy portu gdyńskiego - w owym czasie inwestycji olbrzymiej i kosztownej, podjętej wysiłkiem polskiego rządu, polskich i francuskich inżynierów oraz robotników. To jednocześnie historia rodzącego się miasta, obejmująca okres około trzech lat, od wiosny 1923 roku do uzyskania przez Gdynię praw miejskich w 1926 roku. Główni bohaterowie filmu to cała galeria barwnych postaci. Butny i ambitny 19 - letni Krzysztof Grabień pochodzi ze wsi pod Przeworskiem. Wyruszył na Wybrzeże w poszukiwaniu pracy i swojego miejsca w życiu. Jest sierotą, jego rodzice zginęli w czasie bombardowania. W czasie podróży Krzysztof zostaje okradziony, dociera do Gdyni nocą, nie ma się pieniędzy na nocleg. Nazajutrz w kolejce do punktu werbującego robotników do pracy poznaje Wołodię Jazowieckiego, który proponuje mu niezbyt legalny, ale za to opłacalny interes. Razem zatrudniają się w garkuchni, gdzie pracuje też Łucka, dziewczyna z Kaszub. Krzysztof podoba się jej, a on odwzajemnia jej zainteresowanie. Znajomość szybko przeradza się w miłość. Kariera Grabienia na Wybrzeżu rozwija się. Młody człowiek podejmuje pracę przy budowie portu, kończy polskie gimnazjum w Gdańsku, żeni się z Kaszubką i wreszcie idzie na studia. Sukcesywnie wrasta w rodzące się miasto. Jego miłość, Łucka, pochodzi z rodziny z Konków. Początkowo zatrudniona w garkuchni dla robotników, później znajduje zatrudnienie w biurze inż. Tadeusza Wendy, kierownika budowy portu w Gdyni. Łucka zostaje żoną Krzysztofa zostaje wbrew woli ojca, Augustyna. Ich córka Julia będzie pierwszym dzieckiem urodzonym w Gdyni po uzyskaniu praw miejskich. Równie ciekawą postacią w filmie jest Wołodia Jazowiecki, rówieśnik i serdeczny przyjaciel Krzysztofa. Umie czerpać radości, kocha życie i piękne kobiety. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wrócił do kraju ze Związku Sowieckiego wraz z ojcem. Jego matka nie przeżyła trudów podróży. Początkowo Wołodia zajmuje się lewymi interesami, jednak wszystko się zmienia, gdy ma okazję wykorzystać swoją znajomość języków obcych. Od tej pory pracuje jako tłumacz francuskich inżynierów budujących port w Gdyni, a później wstępuje do Marynarki Wojennej. Choć uchodzi za lekkoducha, jest jednocześnie człowiekiem honoru. Skłócony z ojcem, kategorycznie odmawia przyjęcia od niego pomocy finansowej. Woli pozostać na własnym utrzymaniu. Trzydziestoparoletnia wdowa po majorze Wojska Polskiego, pani Helena, to piękna i szlachetna kobieta. Po przyjeździe do Gdyni z Warszawy prowadzi nad morzem restaurację Pawilon. Próbuje ułożyć swoje życie na nowo. Francuscy inżynierowie oraz Krzysztof i Wołodia często bywają w restauracji Heleny, tu koncentruje się życie towarzyskie, tu przychodzą miejscowi i letnicy w sezonie. Helena związuje się z jednym z francuskich inżynierów, Marcelem Lebrakiem. Mimo propozycji wyjazdu do Paryża i obiecujących perspektyw na przyszłość, zamierza pozostać w Gdyni. W czasie weselnego przyjęcia Krzysztofa i Łucki, organizowanego w restauracji Heleny, wszystkich poraża wiadomość, że wskutek kryzysu konsorcjum wycofuje się z budowy portu. Roboty zostają wstrzymane, ludzie tracą pracę, Francuzi wyjeżdżają. W czasie pożegnania na dworcu w Gdyni Helena zapewnia Lebraca, że przyjedzie do Paryża. Kryzys niemieckiej marki sprawia, że przepadają wszystkie oszczędności Augustyna Konki, trzymane w gdańskim banku. Konka pada rażony apopleksją. Sprowadzony przez Krzysztofa lekarz niewiele może pomóc. Pielęgnowany przez rodzinę Augustyn, leży w domu, nie ma kontaktu ze światem.Krzysztof, Łucka, Helena i Wołodia spotykają się w restauracji. Rozmawiają o przyszłości. Wszyscy są w podłym nastroju. Losy tej czwórki bohaterów splatają się z losami miejscowej ludności oraz z historią autentycznych postaci związanych z Kaszubami, z budową portu i tworzącym się miastem. 16:25 PANNA Z MOKRĄ GŁOWĄ Film dla młodych widzów, 94 min, Polska 1994 Reżyseria: Kazimierz Tarnas Scenariusz na podstawie powieści Kornela Makuszyńskiego: Tomasz Piotrowski, Kazimierz Tarnas Zdjęcia: Grzegorz Kędzierski Muzyka: Jerzy Matuszkiewicz Aktorzy: Paulina Tworzyańska, Anna Nehrebecka, Marek Kondrat, Anna Milewska, Iga Cembrzyńska, Hanna Stankówna, Antoni Frycz, Beata Tyszkiewicz, Marian Opania, Jerzy Binczycki, Rafał Wieczyński, Anna Dymna, Krzysztof Kowalewski i inni Kazimierz Tarnas jest m.in. twórcą znakomitych adaptacji prozy Kornela Makuszyńskiego, jak "Szaleństwa panny Ewy", "Awantura o Basię" czy właśnie "Panna z mokrą głową". Równolegle z wersją kinową reżyser zrealizował sześcioodcinkowy serial telewizyjny o przygodach tytułowej panny. Zagrała ją 13 - letnia wówczas rewelacyjna Paulina Tworzyańska, którą wybrano spośród blisko trzech tysięcy kandydatek z całej Polski. Przyjechała na zdjęcia próbne do Warszawy z Bielska - Białej wraz z trzema równie uzdolnionymi koleżankami związanymi z miejscowym Teatrem Ekspresji Dziecięcej. Młodziutka debiutantka filmowa wystąpiła u boku najwspanialszych aktorów polskiej sceny i ekranu, umiejętnie wykorzystując do swojej roli doświadczenia profesjonalnych wykonawców. Atrakcją filmu są też melodyjne piosenki, do których słowa napisał Wojciech Młynarski, a muzykę skomponował Jerzy "Duduś" Matuszkiewicz. Tytułowa "panna z mokrą głową" to Irenka Borowska, pełna życia i energii panienka z dobrego domu. Trzynastolatka wiedzie radosny i beztroski żywot, ugania się po okolicy z wiernym czworonożnym przyjacielem, psem Drabem. Wszędzie jej pełno, jest ciekawa wszystkiego, chce wiedzieć co dzieje się w rodzinnym dworku i obejściu. Tymczasem nad domem państwa Borkowskich zbierają się ciemne chmury. Są lata trzydzieste, trwa kryzys. Majątek rodziny podupada. Pewnej nocy uwagę Irenki przyciągają tajemnicze odgłosy, dobiegające z kuchni. Wspomagana przez wiernego Draba nieustraszona nastolatka przepędza złodzieja. Wszyscy są zaniepokojeni zuchwałym czynem panienki. Aby nieco poskromić jej temperament, rodzina zatrudnia prywatnego nauczyciela, pana Podkówkę. Tymczasem w dworku dzieje się coraz gorzej. Ojciec, zadłużony u niejakiego Zgierskiego, po kawałku wyprzedaje łąki i las. Podczas wycinki drzew ginie przywalony dębem. Majątek Borowskich zostaje zlicytowany. Irenka postanawia pomóc matce i w tajemnicy przed nią udaje się do Warszawy, do bogatej ciotki. Niestety, nie zastaje jej w domu. Okazuje się, że ciotka wyjechała do Zakopanego. Irenka podąża za nią, ale znowu nie dochodzi do spotkania. Wkrótce jednak szczęście uśmiecha się do dziewczyny. 18:15 WĘDROWIEC POLSKI - POGÓRZE DYNOWSKIE Cykl reportaży, 25 min, Polska, 2022 Reżyseria: Agnieszka Żmijewska Scenariusz: Krzysztof Koehler, Agnieszka Żmijewska Prowadzący: Krzysztof Koehler W tym odcinku spotykamy wędrowca w parku przed dworkiem Marii Konopnickiej w Żarnowcu, który ofiarował pisarce i poetce - naród. W towarzystwie przewodnika nasz wędrowiec zwiedził dworek, pogłębił swoją wiedzę na temat życia i twórczości pisarki. Nie chcąc rozstawać się z literaturą, wybrał się do Zamku w Korczynie, a dokładniej do ruin tego zamku, by przeżyć trochę emocje związane z "Zemstą" Fredry. Następnie odwiedził rezerwat skalny Prządki, kościół drewniany z XV wieku w Haczewie, a na koniec dotarł do Stacji Kolejki Wąskotorowej w Dynowie. Prowadzący ten niekonwencjonalny kulturalny przewodnik po Polsce to poeta, literaturoznawca i krytyk literacki - Krzysztof Koehler. 20:00 DIAMENTY SĄ WIECZNE (DIAMONDS ARE FOREVER) Film sensacyjny, 115 min, Wielka Brytania, 1971 Reżyseria: Guy Hamilton Aktorzy: Charles Gray, Lana Wood, Jimmy Dean, Bruce Cabot, Putter Smith, Bruce Glover, Sean Connery Ian Fleming, autor cyklu powieści o przygodach Jamesa Bonda, był człowiekiem o słabych nerwach. Kiedy przedstawiono mu Seana Connery'ego jako kandydata na superagenta 007, ponoć zemdlał. Tymczasem Connery okazał się Bondem idealnym, tyle że - jak na wymagania producentów - mało wytrwałym. Na szóstą propozycję zagrania tajnego agenta odpowiedział "nie", dzięki czemu George Lazenby, australijski gwiazdor reklamówek, na chwilę został idolem, zagrawszy Bonda w filmie "W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości". Jednak producenci nie ustawali w poszukiwaniach bardziej pasującego następcy, a jednocześnie próbowali jeszcze raz skusić Connery'ego. Aktor przystał w końcu na ich prośby, zarzekając się, że "Diamenty" będą jego ostatecznym pożegnaniem z rolą Bonda. Wbrew tym stanowczym zapowiedziom, w 1983 r. Connery uległ ponownie namowom producentów i wystąpił w jeszcze jednym filmie z tej serii pod znamiennym tytułem "Nigdy nie mów nigdy". Rozprawiwszy się ostatecznie ze swym śmiertelnym wrogiem Ernstem Stavro Blofeldem, James Bond przyjmuje kolejne zlecenie. Ma wyjaśnić przyczyny zwiększonego przemytu diamentów z Afryki Południowej do USA oraz związanych z tym kilku morderstw. Jednocześnie wiadomo, że przemycane kamienie nie pojawiają się na rynku, co oznacza, że tajemniczy nabywca gromadzi je w sobie tylko wiadomym celu. Podając się za znanego pasera Petera Franksa, Bond udaje się do Amsterdamu, gdzie kontaktuje się z Tiffany Case, równie ponętną co przedsiębiorczą pośredniczką w nielegalnym handlu kosztownościami. Z jej polecenia przewozi dużą ilość skradzionych diamentów do Los Angeles, a stamtąd do Las Vegas w trumnie zawierającej zwłoki prawdziwego Petera Franksa. Na miejscu okazuje się, że diamenty są fałszywe, ale w hotelu czeka już na Bonda Tiffany. Dziewczyna proponuje mu, by wspólnie oszukali przemytniczą szajkę i podzielili się powierzonymi jej klejnotami. Kłopot jednak w tym, że adresat cennego depozytu, ekscentryczny miliarder Willard Whyte, również nie ma zamiaru rezygnować z brylantów. Jeden z jego współpracowników, Bert Saxby, wykrada diamenty ze skrytki na dworcu, gdzie ukryła je Tiffany. James Bond i panna Case podążają jego śladem. "Diamenty są wieczne" był - zdaniem krytyków - najbardziej udanym filmem z bondowskiej serii od czasu "Goldfingera". Zasługa to nie tyle wyjątkowo skomplikowanego scenariusza czy sprawnej reżyserii Guya Hamiltona, twórcy także wspomnianego "Goldfingera", co sposób potraktowania roli przez Seana Connery. Bond idealny w jego wydaniu sięgnął tutaj szczytu - Connery konsekwentnie ośmiesza te cechy charakteru superagenta, które zadecydowały o jego ogromnym powodzeniu. W "Diamentach" Bond jest nie tylko męski, ale wręcz samczy, równie często jest bity, jak zwycięża, posługuje się specjalnymi gadżetami, wykonanymi specjalnie z myślą o nim i doskonale czuje się nawet w skradzionym pojeździe księżycowym. Wreszcie, ładuje się w najcięższe tarapaty, ale z pułapki bez wyjścia wyciągają go przeciwnicy. Ten lekko kpiący nastrój udzielił się także reżyserowi, który dzieli powikłany scenariusz na niemal niezależne od siebie sekwencje, ilustrujące klasyczne chwyty filmu szpiegowskiego,wzbogaconego o elementy science fiction, melodramatu i komedii sensacyjnej. Na uwagę zasługuje też strona muzyczna filmu. Tradycją bondowskiej serii były od początku pisane specjalnie do każdego odcinka przebojowe piosenki. Siódmy film z tego cyklu otwiera utwór "Diamonds Are Forever" w brawurowym wykonaniu Shirley Bassey. (DIAMONDS ARE FOREVER) Film sensacyjny, 115 min, Wielka Brytania 1971 Reżyseria: Guy Hamilton Scenariusz na podstawie powieści Iana Fleminga: Richard Maibaum i Tom Mankiewicz Aktorzy: Sean Connery, Jill St. John, Charles Gray, Lana Wood, Jimmy Dean, Bruce Cabot, Putter Smith, Bruce Glover, Norman Burton i inni 22:10 POLOWANIE NA ĆMY - ODC. 7 Serial historyczny, obyczajowy, 45 min, Polska, 2023 Reżyseria: Michał Rogalski Scenariusz: Katarzyna Tybinka, Anna Gabryś Muzyka: Łukasz Pieprzyk Aktorzy: Sonia Mietielica, Monika Krzywkowska, Daria Polunina, Prz Stippa, Piotr Nerlewski, Grzegorz Małecki, Piotr Siwek, Weronika Drzymalska Yvette i Marcelowi udaje się dotrzeć do meliny Czarnego i uwolnić Hanę, a innym dziewczynom umożliwić ucieczkę. Dzięki przepustce załatwionej przez Szlimakowską i Jurinę do miasta zostają wwiezione ładunki, które mają posłużyć do zamachu na siedzibę Ochrany. Na obrzeżach miasta dochodzi jednak do przepychanki, Szczerb chroniąc ładunki, strzela do człowieka. Jurin, który zjawia się na miejscu, łączy fakty. Ma wprawdzie rozkaz, by nie interweniować podczas pogromów, ale nikt nie zabronił mu ścigać spiskowców. Sytuacja na ulicach jest coraz bardziej niebezpieczna. Yvette postanawia zaprowadzić Hanę do Szlimakowskiej. Zaplanowana ogromna demonstracja niepodległościowa ma odwrócić uwagę od spiskowców, mających dokonać zamachu na siedzibę Ochrany. Niestety, demonstracja okazuje się mniejsza niż się spodziewali socjaliści. Na miejscu zjawia się oddział Jurina szukający spiskowców. Szczerb zostaje aresztowany. Pojawia się też Margrafski. Widząc go, Marcel postanawia w desperacji zdetonować wszystkie ładunki i sam ginie. Yvette dociera z Haną do lokalu Szlimakowskiej, gdzie wciąż wszyscy wierzą, że będą bezpieczni. Ku przerażeniu zabarykadowanych pracownic madame, pod oknami zjawia się rozwścieczony tłum. Pogrom dotyczy już wszystkich alfonsów i prostytutek, także tych luksusowych. Sytuacja wymyka się spod kontroli nawet Grunowi, który w popłochu usiłuje się dostać do Margrafskiego, by zatrzymał rzeź. Wyłącznie przez wzgląd na własne interesy, bo lincz wszystkich burdeli oznacza dla niego odcięcie od wielu haraczy. Margrafski jednak przejrzał jego podwójną grę. Uzbrojony motłoch forsuje barykadę w burdelu Szlimakowskiej. Zaczyna się plądrowanie, demolka i lincze. Kobiety z pomocą Krzyszty i Stefcia starają się odeprzeć napastników. Kilka z nich traci życie, a wiele zostaje poważnie rannych. Pozostałym udaje się uciec i wmieszać w tłum. Szlimakowska nie mając dokąd się udać, postanawia ukryć się u Juriny. Do domu wraca Jurin dumny ze swoich dokonań, znów liczy na awans. Po chwili wychodzi na jaw, kogo gości jego żona. Jurin jest wściekły. Margrafski wprowadza na ulice kozaków. Ulice są puste, tylko pojedynczy przechodnie kryją się po bramach. Pogrom się dokonał. Zapanował spokój. Propagandowe gazety piszą, że Polacy cieszą się z interwencji rosyjskich wojsk, Margrafski ze Skałonem obserwują wieszanie spiskowców, w tym Szczerba. Yvette dowiaduje się o śmierci Marcela. Pocieszeniem jest to, że udaje jej się znów połączyć Hanę oraz Heszla, który dochodzi do siebie w szpitalu. 00:35 NOC KRÓTKICH FILMÓW - KRĄG Film animowany, 7 min, Polska, 1978 Reżyseria: Jerzy Kucia Scenariusz: Jerzy Kucia Zdjęcia: Marek Plata Muzyka: Marek Wilczyński Impresja poświęcona człowiekowi i jego otoczeniu. Bezwiedne okrucieństwo przyrody wynikające z rządzących nią praw przeplata się ze świadomym okrucieństwem człowieka. 00:40 NOC KRÓTKICH FILMÓW - PEWNEGO RAZU W IZRAELU Film animowany, 10 min, Polska, 2021 Reżyseria: Weronika Szyma Scenariusz: Weronika Szyma Wykonawcy: Weronika Szyma Krótkometrażowy dokument animowany w formie dziennika z podróży. Dziewczyna po raz pierwszy jedzie do Izraela, będąc jednocześnie zakochaną w Palestyńczyku. Jej uproszczona wizja świata i chęć opowiedzenia się za jedną ze stron konfliktu zostaje skonfrontowana z realiami życia na pograniczu Sderot i Strefy Gazy. (źródło: filmpolski.pl) 01:10 KINO NOCNE - ROCCO I JEGO BRACIA (ROCCO E I SUOI FRATELLI) Dramat, 171 min, Włochy/Francja, 1960 Reżyseria: Luchino Visconti Aktorzy: Alain Delon, Renato Salvatori, Annie Girardot, Katina Paxinou Zdjęcia: Giuseppe Rotunno Muzyka: Nino Rota Dramat, "Rocco e suoi fratelli" ("Rocco i jego bracia") włosko - francuski film w reżyserii Luchino Viscontigo z 1960 roku trwa niemal trzy godziny, ale nie znudzi współczesnego widza ani melodramatycznym wątkiem, ani biało - czarnymi zdjęciami. Paradoksalnie, czas ten okroiła w latach sześćdziesiątych amerykańska cenzura ze względu na brutalność włoskiego neorealizmu. A przecież po latach sycylijskie okrucieństwo, albo wątek szlachetnego boksera znajdziemy w tak krwistych obrazach made in USA jak "Ojciec chrzestny", czy "Rocky". Rocco to jeden z pięciu synów matki z ubogiego południa Włoch, która przenosi się wraz z rodziną do Mediolanu w poszukiwaniu lepszego życia. Na początek bogata północ ma im do zaoferowania mieszkanie w suterenie i niewiele ponadto, ale z czasem dwaj synowie zostają wziętymi bokserami i byt rodziny poprawia się. Jednak Rocco i Simone są także rywalami. Tytułowy bohater - w którego wciela się młody i piękny Alain Delon - jest uosobieniem łagodności i szlachetności, ale to właśnie on zaczyna wygrywać zarówno na ringu jak i w wyścigu do serca prostytutki Nadii (młoda Annie Giradot). Kiedy zazdrosny Simone brutalnie gwałci Nadię, Rocco próbuje usprawiedliwiać brata i zrzec się jej miłości. Jednak zazdrosny Simone zemści się na obojgu, zabijając dziewczynę. Sam zresztą stoczy się nisko - do światka ustawianych walk i homoseksualnej prostytucji. Upadek rodziny, trójkąt miłości i nienawiści, tragedia matki, która ściąga synów do wrogiego świata na zgubę - to wątki bardziej uniwersalne niż melodramat obyczajowy osadzony w realiach kontrastów społecznych. Dlatego rola Katiny Paxinou, greckiej aktorki dramatycznej, jako matki sycylijskiej rodziny sprzyja skojarzeniom z tragedią grecką. Viscontiego określano jako arystokratę, który stal się komunistą, ale z dzisiejszej perspektywy ukazany przez reżysera obraz przemian cywilizacyjnych w konflikcie z więziami rodzinnymi, wartościami i uczuciami każe dostrzec w nim po prostu artystę. 04:15 BRUNO SCHULZ Film dokumentalny, 56 min, Polska, 2014 Reżyseria: Adam Sikora Scenariusz: Agata Tuszyńska Bruno Schulz - 123 lata od urodzin i 73 lata od śmierci - nadal należy do grona najbardziej znanych i inspirujących twórców polskich XX wieku. Galicyjską prowincję, której nie potrafił opuścić, gdyż była najważniejszym źródłem jego twórczości, podniósł Schulz do rangi ziemi obiecanej. Gleby dusz niespokojnych, podróżujących ku własnej prawdzie. Prozaik, malarz, rysownik, w każdej z tych dziedzin poeta, był Schulz wyznawcą genialnej epoki powtórnego dzieciństwa. Nie umiał się bronić przed brutalnością świata. Nie zdecydował się na ucieczkę z getta. Zawiodło schronienie, którego szukał w sobie. Zginął kilkaset metrów od miejsca, w którym się urodził. Na skutek pojedynku dwóch gestapowców: "ty zabiłeś mojego Żyda, ja zabiłem twojego..." Nie ma grobu. Zostawił "Xięgę". Ów dokument - tematyczny, labiryntowy przewodnik po losach Brunona Schulza połączy i zderzy wątki biograficzne z artystycznymi. Poprowadzi nas śladami pojedynczych tajemnic, rękopisów, rysunków, kobiet. Wspomnienia świadków uzupełni obrazami z pogranicza schulzowskiej jawy i snu. Los Brunona Schulza jako artysty i człowieka opowiedziany jest na dwu przeciwstawnych planach, wykorzystuje dwie - pozornie sprzeczne - metody filmowej narracji. Wizyjność sztuki wyobraźni konfrontuje z dokumentem i relacjami uczestników biografii nierozumianego za życia i nieprzystosowanego doń artysty. O Schulzu, postrzeganym przez świat - jako nauczycielu rysunku, mężczyźnie, pisarzu, ofiarze niemieckiej przemocy - opowiedzą świadkowie tamtych zdarzeń. O Schulzu postrzegającym świat - jako twórcy, autorze "Xięgi bałwochwalczej" i "Sklepów cynamonowych" autorzy filmu opowiadają niejako "z brzucha" jego talentu, wchodząc do wnętrza jego wyobraźni i artystycznego wszechświata. Dokumentalnej relacji towarzyszą animacje, których autorem jest Marcin Podolec. Powstawały one pod opieką artystyczną Piotra Dumały.