TVP Kultura Czwartek, 10.10.2024 06:55 TAMTE LATA, TAMTE DNI - MARTA LIPIŃSKA Magazyn, 23 min, Polska, 2020 Reżyseria: JOANNA MAKOWSKA Prowadzący: MARTA PERCHUĆ-BURZYŃSKA Marta Perchuć - Burzyńska rozmawia z wybitnymi artystami o dzieciństwie, domu rodzinnym i najważniejszych doświadczeniach, które w istotny sposób wpłynęły na ich życie i drogę twórczą. Rozmowy realizowane są w miejscach, które dla bohaterów programu mają największe znaczenie sentymentalne. Tym razem swoje dzieciństwo i młodość wspomina znana i popularna aktorka filmowa i teatralna, Marta Lipińska. Rozmowa toczy się w warszawskim parku Królikarnia, miejscu dziecięcych zabaw małej Marty. 07:30 PODRÓŻE Z HISTORIĄ S.I - ODC. 5 W STAROPOLSKIEJ ZAGRODZIE Cykl dokumentalny, 27 min, Polska, 2015 Reżyseria: Radosław Kotarski Scenariusz: Radosław Kotarski Gdzie dawniej przechowywano żywność, gdy jeszcze nie było lodówek? Dlaczego stawiano tajemniczą i wysoką konstrukcję na czterech palach obok domu? Jaka potrawa jest naprawdę rdzennie polska? Na te pytania odpowiada Radosław Kotarski, który tym razem odkrywa tajemnice dawnego gospodarstwa wiejskiego. Wciela się w rolę rolnika, sprawdza jak wyrabiano sery i próbuje ustalić, jakie zwierzęta hodowano w staropolskiej zagrodzie. 09:00 PRZEPROWADZKI - ODC. 9/10 - SEJF 1 - GO PUŁKU SZWOLEŻERÓW Serial TVP, 54 min, Polska, 2001 Reżyseria: Leszek Wosiewicz Scenariusz: Cezary Harasimowicz Zdjęcia: Piotr Śliskowski Muzyka: Michał Lorenc Aktorzy: Kinga Preis, Maja Ostaszewska, Krzysztof Banaszyk, Leon Charewicz, Rafał Królkowski, Wiktor Zborowski, Paweł Deląg, Wojciech Majchrzak, Maciej Kozłowski, Olaf Lubaszenko, Łukasz Nowicki, Tomasz Budyta Rok 1939. Męska część rodziny Szczygłów zostaje powołana do wojska, Krzysztof do piechoty, Ryszard do marynarki, Czesław i Wacław zaś do 1. Pułku Szwoleżerów im. Józefa Piłsudskiego. Niestety, nie oznacza to bynajmniej spełnienia marzeń o ułańskim mundurze. Szczygłowie znani są jako świetni przewoźnicy i takąż funkcję otrzymują w wojsku. Bo i któż lepiej nadaje się do przetransportowania pułkowego sejfu? Do plutonu transportowego zgłasza się na ochotnika niejaki Holz. Od samego początku budzi on nieufność Czesława. Nie bez powodu. Wkrótce okazuje się, że Holz to w cywilu król warszawskich kasiarzy, który zamierza wykraść z sejfu sztaby złota. 10:05 AFRYKAŃSKA KRÓLOWA (THE AFRICAN QUEEN) Film fabularny, 104 min, USA/Wielka Brytania, 1951 Reżyseria: John Houston Aktorzy: Katharine Hepburn, Humphrey Bogart, Robert Morley Po ataku oddziałów niemieckich na położoną w afrykańskim buszu wioskę, kanadyjski kapitan, Charlie Allnut, opiekuje się córką misjonarza Rose, której udało się przeżyć atak. Mężczyzna pragnie spokojnie spędzać czas na swoim frachtowcu, popijając gin i paląc cygara. Jednakże Rose w swym misjonarskim zapale odzwyczaja Charlie'go od palenia, picia i przeklinania. Z nieokrzesanego pijaczyny Allnut zmienia się w dzielnego człowieka. 12:05 REŻYSERZY S.VI - QUENTIN TARANTINO 6/10 SEZON 6 (QUENTIN TARANTINO 6/10 SEZON 6) Cykl dokumentalny, 50 min, Wielka Brytania, 2018 Reżyseria: Lyndy Saville Cykl dokumentalny poświęcony najważniejszym reżyserom kina. W tym odcinku przyglądamy się twórczości Quentina Tarantino, reżysera m.in. filmów: "Pulp Fiction", "Kill Bill" czy "Django". 13:45 CHOPIN. PRAGNIENIE MIŁOŚCI Dramat, 123 min, Polska, 2002 Reżyseria: Jerzy Antczak Scenariusz: Jerzy Antczak, Jadwiga Barańska Zdjęcia: Edward Kłosiński Muzyka: Fryderyk Chopin Aktorzy: Danuta Stenka, Adam Woronowicz, Bożena Stachura, Andrzej Zieliński, Marian Opania, Jerzy Zelnik, Jadwiga Barańska, Anna Radwan, Piotr Adamczyk Filmowa opowieść o życiu Fryderyka Chopina. Twórcy ekranowej biografii główny nacisk kładą na burzliwy związek Chopina z najgłośniejszą francuską pisarką epoki romantycznej, George Sand. Ilustrację do melodramatycznej historii stanowi muzyka genialnego kompozytora. W rytm rozbrzmiewających w tle utworów rozgrywa się wielkie widowisko o miłości i nienawiści, zdradzie i odtrąceniu, straconych złudzeniach i nadziei. Biografię Chopina już wcześniej przenosili na ekran filmowcy niemieccy, francuscy, amerykańscy, brytyjscy, a także polscy. W fabularnych filmach o nim nie mogło zabraknąć ważnej postaci w jego życiu, George Sand. W niemieckim "Nocturno der Liebe" z 1918 r. zagrał Chopina Conrad Veidt, 9 lat później we francuskim niemym filmie "La valse de l'adieu" wystąpił Pierre Blanchard. Historię miłości polskiego kompozytora i francuskiej pisarki utrwalił na ekranie w 1945 r. reżyser Charles Vidor. Amerykańska wersja nosiła tytuł "A Song to Remember", a w głównych rolach wystąpili: Cornel Wilde i Merle Oberon. Pierwszy polski film fabularny o Chopinie "Młodość Chopina" Aleksandra Forda, obejmujący jedynie lata młodzieńcze kompozytora, został nakręcony w 1952 r. z Czesławem Wołłejko w roli głównej. Polskim widzom znane są również dwa inne filmy: brytyjska "Improwizacja" z 1991 r. z Hugh Grantem jako Chopinem, któremu partneruje Judy Davis, oraz "Błękitna nuta" Andrzeja Żuławskiego nakręcona we Francji w tym samym roku, w której wystąpił znany polski pianista, Janusz Olejniczak, a jako George Sand pojawiła się Marie - France Pisier. "Chopin - pragnienie miłości" składa się z trzech części. Pierwsza przedstawia Chopina w Warszawie. Wielki patriota nienawidzi księcia Konstantego, ale ulega naciskom ojca, który prosi go, by spełniał kaprysy szaleńca i tyrana. Młody Fryderyk posłusznie zjawia się więc na każde żądanie, by swoją muzyką koić napady szału księcia. W końcu i ojciec się zbuntuje. Na wieść o zbliżającym się wybuchu powstania listopadowego wysyła umuzykalnionego syna do Paryża, poświęcając posag dwóch córek. Jest rok 1831, w mieście nad Sekwaną szaleje epidemia cholery, która zbiera śmiertelne żniwo. To wówczas na ulicy zawalonej trupami Fryderyk po raz pierwszy zobaczy bulwersowaną sytuacją sławną francuską pisarkę George Sand, która również zwróci na niego uwagę. Przez pierwsze miesiące nikt nie interesuje się młodym, zdolnym twórcą z Polski, który jest tam tylko niechcianym artystą na emigracji. Ale już wkrótce otworzą się przed nim wszystkie drzwi Paryża. Przyjaciel Albert dzięki swoim szerokim kontaktom organizuje koncert u baronowej Rothschild. Etiudy Chopina gra sam wielki Liszt, wywołując zachwyt śmietanki towarzyskiej Paryża. Sława kompozytora rośnie, staje się on ulubieńcem salonów. Kolejny etap w paryskim życiu Fryderyka Chopina to znajomość z George Sand, która zmienia cały jego świat. Początkowo artysta broni się przed tą miłością, wciąż pamiętając o przysiędze złożonej w Polsce Marii, której rodzice wahają się z przyjęciem chorowitego pretendenta do ręki córki. Ale słabe zdrowie Chopina i jego niezdecydowanie nie przeszkadzają pisarce George Sand, nie zważa również na różnicę wieku. Targana wielkimi uczuciami i namiętnością, jest gotowa dla niego do największych poświęceń. Chorego na gruźlicę artystę wywozi na Majorkę, gdzie ciepły klimat ma pomóc mu w odzyskaniu sił, otacza troskliwą opieką, znosi jego egoizm, kaprysy. Po raz pierwszy do Nohant Chopin przyjeżdża w 1839 r. , przez następne osiem lat będzie tu spędzał letnie wakacje. Komponuje najpiękniejsze utwory, a George Sand nareszcie zaczyna normalnie oddychać po nieudanym małżeństwie i równie burzliwych romansach. Szczęście kochanków burzy jednak coraz bardziej zazdrosny o matkę Maurycy, który nienawidzi Chopina. Oliwy do ognia dolewa dorastająca córka George, Solange, która zaczyna rywalizować z matką o względy jej kochanka. 15:55 LUDZIE ZA MGŁĄ (LE QUAI DES BRUMES) Film obyczajowy, 86 min, Francja, 1938 Reżyseria: Marcel Carné Scenariusz: Marcel Carné, Jacques Prévert Zdjęcia: Eugen Schufftan Muzyka: Maurice Jaubert Aktorzy: Jean Gabin, Michel Simon, Michele Morgan, Pierre Brasseur Jean (Jean Gabin), dezerter armii kolonialnej, przybywa do Hawru, by uciec z Francji. Trafia do bistro Panamy, od początku przyjaznego mu oryginała. Spędza tam noc i poznaje Nelly (Michle Morgan) - młodą, melancholijną dziewczynę, sterroryzowaną przez swojego opiekuna Zabela (Michel Simon). Nelly podejrzewa Zabela o zabójstwo swego kochanka, Maurice'a. Kiedy podejrzenia okazują się słuszne i Nelly znajduje dowody zbrodni, zdesperowany Zabel rzuca się na nią. Jean trafia na scenę bójki i w obronie dziewczyny zabija Zabela. Paszport i pewna suma pieniędzy odziedziczone po dekadenckim malarzu - samobójcy poznanym u Panamy umożliwiły mu wstęp na okręt do Wenezueli. Przewrotny los dopada go jednak i kiedy wychodzi z domu Nelly zostaje zamordowany strzałem w plecy przez Lucjana (Pierre Brasseur), miejscowego truanda, którego wrogość zjednał sobie wcześniej publicznie go ośmieszając. 17:40 PRZEPROWADZKI - ODC. 10/10 - SZAFA BRYGADIERA ABRAMKA Serial TVP, 52 min, Polska, 2001 Reżyseria: Leszek Wosiewicz Scenariusz: Cezary Harasimowicz Zdjęcia: Krzysztof Ptak, Piotr Śliskowski Muzyka: Michał Lorenc Aktorzy: Kinga Preis, Krzysztof Banaszyk, Maja Ostaszewska, Wiktor Zborowski, Piotr Krukowski, Władysław Grzywna, Wojciech Majchrzak, Paweł Burczyk, Marcin Chocholewski, Olaf Lubaszenko, Łukasz Nowicki, Adam Kamień Rok 1941. Choć wokół szaleje hitlerowski terror, firma Szczygła jakoś funkcjonuje. Niedaleko jej siedziby staje mur getta. To zły znak dla Abrahama Rozenberga, silnego jak tur i niezwykle sympatycznego brygadiera z firmy Cześka. Szczygieł nie potrafi rozstać się ze swym długoletnim, lojalnym pracownikiem. Postanawia go ukrywać, ale pada ofiarą donosu szmalcownika. Czesław trafia na Szucha. Ma jednak wyjątkowe szczęście. Jednym z przesłuchujących go gestapowców okazuje się sturmfuhrer Reutt, krewny pewnego doktora, któremu niegdyś Szczygieł ocalił majątek. Dzięki interwencji Reutta Czesław wychodzi na wolność pod pretekstem samodzielnego odnalezienia Abramka. Gdy Szczygieł spotyka przyjaciela, na jego usilną prośbę pomaga mu przeprowadzić się do getta, gdzie znajduje się rodzina Rozenberga. Sam niesie szafę Abramka na plecach. Tuż po przekroczeniu muru strażnik wypędza Cześka razem z meblem na aryjską stronę. Szczygieł nie zdaje sobie sprawy, że w szafie ukrywa się żydowskie dziecko. 19:15 RODZINA KERNTOPFÓW Film dokumentalny, 25 min, Polska, 2024 Autor: Jarosław Giermaziak Reżyseria: Jarosław Giermaziak Scenariusz: Jarosław Giermaziak Zdjęcia: Michał Tuliński Rodzina Kerntopfów, która na przełomie XIX i XX w. produkowała wysokiej klasy fortepiany, odegrała znaczącą rolę w kształtowaniu muzycznego i kulturowego krajobrazu Warszawy. Jan Kerntopf, założyciel firmy J. Kerntopf i Syn, był wybitnym rzemieślnikiem oraz mecenasem sztuki i opiekunem młodego Ignacego Paderewskiego. Dziedzictwo tej rodziny to nie tylko symbol wiary i pasji muzycznej, ale również wartości, które rezonują po dziś dzień i są świadectwem jej ewangelickich korzeni, kształtujących rodzinny etos pracy i społeczne zaangażowanie. Wyznanie to było dla nich nie tylko częścią tożsamości, ale i inspiracją do działania - od budowy instrumentów, poprzez innowacyjne rozwiązania, aż po wsparcie dla wspólnoty. 20:00 HALA ODLOTÓW - /17/ Talk-show, 45 min, Polska, 2024 Hala Odlotów jest widowiskiem artystyczno - publicystycznym, w ramach którego znani artyści komentują aktualne wydarzenia, prezentując przy tym swoje najnowsze dokonania. 21:05 CZWARTKOWY KLUB FILMOWY - POPIÓŁ I DIAMENT Dramat, 98 min, Polska, 1958 Reżyseria: Andrzej Wajda Scenariusz: Andrzej Wajda, Jerzy Andrzejewski Zdjęcia: Jerzy Wójcik Muzyka: Jan Krenz Aktorzy: Zbigniew Cybulski, Ewa Krzyżewska, Wacław Zastrzeński, Adam Pawlikowski, Bogumił Kobiela, Jan Ciecierski, Stanisław Milski, Artur Młodnicki, Halina Kwiatkowska, Ignacy Machowski, Zbigniew Skowroński, Barbara Krafftówna, Irena Orzecka, Aleksander Sewruk Powieść Jerzego Andrzejewskiego "Popiół i diament" była jednym z najbardziej przez komunistyczne władze popieranym polskim utworem literackim. Obowiązkowa lektura szkolna, ponad 20 wydań w czasach PRL - u - te fakty mówią same za siebie. Uznawano ją wówczas w Polsce (choć nie wszyscy) niemal za arcydzieło, za jedną z najważniejszych rodzimych powieści XX wieku. Nieco skromniej, lecz również z należytym pietyzmem, traktowano ekranizację Wajdy. Jedynie w drugim obiegu można było publikować opinie, odbiegające od urzędowego stereotypu. Andrzej Werner pisał: "W powieści, ale zwłaszcza w filmie (dzięki kondensacji niezwykle ekspresywnej formy), dokonano zabiegu, który można by nazwać stworzeniem fałszywego klimatu tragicznego. Dzieje się tak przez sugestię świadomości bohaterów, którym kazano działać w społecznej i moralnej próżni". Po przełomie politycznym w 1989 roku pojawiły się głosy oficjalnie krytykujące powieść Andrzejewskiego, a pośrednio również jej ekranową wersję. Nagle "jedna z najważniejszych polskich książek ostatniego półwiecza" okazała się "tendencyjna" (choć niepozbawiona walorów literackich), "zapowiadająca socrealizm", "pełna fałszywych tonów", pochwalna wobec "nowego porządku przyniesionego na sowieckich bagnetach". O ekranizacji "Popiołu i diamentu" (1958) pisano łaskawiej, ale i tu głosy były podzielone. Zarzucano Wajdzie, że pokazał nieprawdziwy obraz Polski tuż po wojnie, z drugiej jednak strony podkreślano, że to młody akowiec Maciek Chełmicki, a nie pepeerowiec Szczuka, stał się prawdziwym bohaterem filmu i reprezentantem prawdziwych wartości. Owo subtelne przesunięcie akcentów dostrzeżono zresztą również pod koniec lat 50. , ale wówczas uchodziło ono raczej za niemiły zgrzyt, a nawet przekłamanie, kładące się cieniem na "słusznej" wymowie filmu. Większość zarzutów pod adresem kinowej wersji "Popiołu i diamentu" dotyczyła jednak głównie interpretacji wydarzeń historycznych i sytuacji politycznej "zaraz po wojnie" (taki tytuł miała pierwotnie nosić powieść Andrzejewskiego). Nawet najsurowsi krytycy (tak "z lewa", jak i "z prawa") nie odważyli się podważać artystycznych walorów dzieła Wajdy. Zgodnie wskazywali na mistrzowskie operowanie zwięzłą metaforą (zamiast epickiej rozwlekłości) i ostrymi kontrastami oraz znakomite aktorstwo, zwłaszcza Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobieli, których wielka kariera zaczęła się właśnie od tego filmu. Szczególnie kreacja Cybulskiego zwróciła uwagę krytyki i na długo zapadła w pamięć widzom. Jego Maciek Chełmicki zachowaniem bardziej przypominał bohaterów Jamesa Deana niż akowskiego konspiratora. Mentalność, którą reprezentował, bliższa była młodym ludziom anno 1958 niż ich rówieśnikom z połowy lat 40. Może właśnie dlatego tak zafascynowała współczesnych widzów. Może właśnie także dlatego legenda Cybulskiego jest żywa do dziś. 8 maja 1945 roku. Młody akowiec Maciek Chełmicki otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR - Szczuki. Nieszczęśliwy zbieg okoliczności powoduje, że ginie ktoś inny. Maciek musi powtórzyć zamach. Miłość do przypadkowo poznanej barmanki Krystyny uświadamia mu bezsens zabijania na chwilę przed końcem wojny. Kolejny zbieg okoliczności każe Chełmickiemu zamieszkać w hotelu przez ścianę ze Szczuką. Mijają się na korytarzu, pozdrawiają, Maciek przypala Szczuce papierosa... "Prawie jak ojciec i syn" - mógłby powiedzieć ktoś, kto ich nie zna. Jednak rozkaz jest rozkazem, a wierność złożonej niegdyś przysiędze zobowiązuje. 22:55 SERIALOWA NOSTALGIA - MATYLDA - ODC. 4 Serial kostiumowy, 42 min, Polska, 2024 Reżyseria: Krzysztof Lang, Małgorzata Adamska Scenariusz: Anna Gutowska, Monika Franczak, Marcin Grabowski, Sylwia Zientek Muzyka: Paweł Lucewicz Aktorzy: Maria Kowalska, Kamil Szeptycki, Mirosław Haniszewski, Małgorzata Buczkowska, Dariusz Chojnacki, Ireneusz Czop, Klaudia Koścista, Iza Dąbrowska, Mateusz Mosiewicz, Grażyna Sobocińska, Karol Fraciszek Nowiński, Emma Giegżno, Jędrzej Hycnar, Jan Drevnal, Natella Tretyakova Helena usiłuje dowiedzieć się od Witolda, dlaczego zmienił zdanie w sprawie ślubu Matyldy z Bodenem. Witold milczy, a sprawa staje się coraz bardziej tajemnicza. Rubin jeszcze bardziej upokarza zadłużonego u niego Witolda, bawiąc się z nim w "kotka i myszkę". Tymczasem umęczony Tadeusz Biliński dociera w swojej wędrówce do niewielkiego rosyjskiego miasteczka. Chowając się przed żandarmami, trafia do podrzędnej spelunki, gdzie gra się na pieniądze. Szczęście mu nie sprzyja, za to poznaje Dobroliubowa, który ma wobec niego plan. Ada z coraz większym lękiem idzie do pracy w pałacu. Nic dziwnego. Rubin natarczywie przekracza intymne granice. Matka Ady namawia Wichra, aby w końcu oświadczył się córce. Matylda z kolei uczy pisać Wichra i Kazika, a obaj odwdzięczają się sumiennie przykładając się do nauki. Rubin próbuje grać w domu przykładnego męża i ojca, ale w Izabelli i Michale budzi to tylko niechęć. Jedynie obsypywana prezentami chora Urszulka zdaje się kochać ojca. Matylda próbuje rozmówić się z Witoldem i poznać motywy jego działania. Przyciśnięty do muru Witold przyznaje się w końcu Helenie, że sprzedał Rubinowi kawałek lasu, aby zdobyć pieniądze na zaręczyny Aleksandry. Helena jest wstrząśnięta, ponieważ akurat tam znajduje się mogiła Radosława - jej pierwszego męża, starszego brata Witolda, ojca Aleksandry i Adama, który zginął w powstaniu styczniowym. Helena jedzie na miejsce razem z córką i synem. Natomiast Matylda żali się Bodenowi, że jej ślub z synem Rubina jest przesądzony, a Różańscy chcą ją sprzedać, żeby ocalić swój majątek. Doktor przyjeżdża do Rubina i próbuje wpłynąć na jego decyzję, oferując mu pieniądze, ale ten trwa przy swoim zdaniu i każe się Bodenowi trzymać z daleka od Matyldy. Wicher oświadcza się Adzie i zostaje przyjęty. W oczach Ady łzy, być może szczęścia, a być może strachu, że Wicher kiedyś dowie się, do czego zmusza ją Rubin. Z kolei Dobroliubow prowadzi odświeżonego i ostrzyżonego Bilińskiego do prawdziwej jaskini hazardu, zakazanego w Rosji, gdzie rządzi typ spod ciemnej gwiazdy, niejaki Żurow. Ten chce się zabawić kosztem Bilińskiego i prowadzi go do piwnicy, gdzie gra się za najwyższe stawki, na śmierć i życie w tzw. rosyjską ruletkę. 23:55 TRZECI CZŁOWIEK (THE THIRD MAN) 99 min, Wielka Brytania, 1949 Reżyseria: Carol Reed Scenariusz: Carol Reed, Orson Welles, Graham Greene Aktorzy: Alida Valli, Orson Welles, Trevor Howard, Bernard Lee, Joseph Cotten, Paul Hörbiger Pisarz podrzędnych kryminałów przyjeżdża do powojennego Wiednia, gdzie ma rozwiązać zagadkę śmierci przyjaciela. 01:50 KINO NOCNE - THE DOORS (DOORS, THE) Film biograficzny, 134 min, USA, 1991 Reżyseria: Oliver Stone Lektor: Janusz Szydłowski Aktorzy: Val Kilmer, Meg Ryan, Kyle MacLachlan, Billy Idol Amerykański zespół The Doors, utworzony w Venice w Kalifornii z inicjatywy Jima Morrisona, działał w Los Angeles w latach 1965 - 1972 (dwa ostatnie lata już bez Morrisona), elektryzując swymi występami tysiące wielbicieli rocka. Płyty z nagraniami legendarnej grupy biły rekordy popularności, sale koncertowe zawsze wypełniała po brzegi wierna publiczność. Lider zespołu, bożyszcze tłumów Jim Morrison, stał się postacią kultową, jednym z najsłynniejszych idoli kontrkultury burzliwych lat 60. Jego charyzma, osobowość i talent przyniosły mu ogromną sławę, która nie przebrzmiała do dziś. Poświęcił życie muzyce, został niekwestionowaną gwiazdą rocka, choć najpierw marzył o filmie i poezji. Utalentowany wrażliwy poeta pisał wiersze, które posłużyły później jako teksty piosenek grupy The Doors. W utworach przepojonych tęsknotą i liryzmem, często brutalnych i prowokacyjnych mówił o okrucieństwie wojny, o życiu i śmierci, strachu i miłości. Jim Morrison był "buntownikiem bez powodu", który odszedł bardzo młodo, postacią niezwykle barwną, niekonwencjonalną a jednocześnie tragiczną. Żył bardzo krótko i intensywnie. Nadużywał narkotyków, alkoholu, szokował urządzanymi na widowni burdami i obscenicznym zachowaniem. Jim Morrison - marzycielski i zgorzkniały, romantyczny i cyniczny, ale przede wszystkim muzyczny geniusz. Taki właśnie pozostał w pamięci tysięcy wielbicieli na całym świecie. Zmarł w Paryżu w 1971 roku w wieku 27 lat na atak serca, spoczywa na miejscowym cmentarzu Pere - Lachaise. Kolejne pokolenia muzyków szukają inspiracji w fascynujących utworach Jima Morrisona, pielgrzymki wielbicieli po dziś licznie odwiedzają grób swego idola. W 20. rocznicę śmierci legendarnego artysty rockowego powstał kultowy film "The Doors" Olivera Stone'a, który miał być hołdem złożonym przez reżysera bohaterowi swej młodości. "Po raz pierwszy usłyszałem piosenki Jima Morrisona w 1967 roku, kiedy służyłem w Wietnamie... Zacząłem się identyfikować z nim, od razu został moim idolem" - powiedział w jednym z wywiadów Oliver Stone, twórca kontrowersyjnych "Urodzonych morderców". Jak podaje branżowa prasa, film "The Doors" kosztował 40 milionów dolarów, został nakręcony w ciągu 2 miesięcy. W scenach przedstawiających estradowe występy zespołu wzięło udział ponad 30 tysięcy statystów. Wśród znanych utworów grupy znalazły się najsłynniejsze przeboje: "Light My Fire", "Riders on the Storm", "The End". Krytycy uznali, że "The Doors" razem z dwoma innymi filmami Olivera Stone'a, "Plutonem" i "Urodzonym 4 lipca", tworzy fresk amerykańskiego życia lat 60. To swoisty zapis kontrkultury młodzieżowej i nastrojów tamtych burzliwych czasów.