TVP Kultura Piątek, 27.12.2024 06:45 TAMTE LATA, TAMTE DNI - ANDRZEJ I JACEK ZIELIŃSCY Magazyn, 25 min, Polska, 2021 Reżyseria: Joanna Makowska Scenariusz: Marta Perchuć - Burzyńska, Joanna Makowska Prowadzący: Marta Perchuc - Burzyńska Marta Perchuć - Burzyńska rozmawia z wybitnymi artystami o dzieciństwie, domu rodzinnym i najważniejszych doświadczeniach, które w istotny sposób wpłynęły na ich życie i drogę twórczą. Rozmowy realizowane są w miejscach, które dla bohaterów programu mają największe znaczenie sentymentalne. Tym razem w podróż do krainy najmłodszych lata zabierają nas bracia Andrzej i Jacek Zielińscy, popularni muzycy, znani jako "Skaldowie". 07:25 PODRÓŻE Z HISTORIĄ S.I - ODC. 6 ŻYĆ JAK SŁOWIANIN Cykl dokumentalny, 26 min, Polska, 2015 Reżyseria: Radosław Kotarski Scenariusz: Radosław Kotarski W tym odcinku dowiemy się, jak trudne było przetrwanie w brudnej i zimnej słowiańskiej chacie, w której na dodatek roi się od robactwa? Radosław Kotarski na własnej skórze przekonuje się o tym, przeprowadzając się do zrekonstruowanego domostwa sprzed ponad 1000 lat. W ten sposób lepiej poznaje codzienne życie naszych przodków i problemy, z którymi mogli się zmagać. Poza tym odkrywa dawne wierzenia, sposoby polowania i obyczaje wczesnych Słowian. 08:05 WĘDROWIEC POLSKI - ŚWIĘTA U PODNÓŻA TATR Cykl reportaży, 26 min, Polska, 2022 Reżyseria: Agnieszka Żmijewska Scenariusz: Krzysztof Koehler, Agnieszka Żmijewska Prowadzący: Krzysztof Koehler Cykl, którego celem jest przybliżenie historii, tradycji, kultury różnych regionów Polski. Ten niekonwencjonalny, kulturalny przewodnik po Polsce prowadzi poeta, literaturoznawca i krytyk literacki Krzysztof Koehler. 08:45 PROSZĘ SŁONIA Film animowany, 63 min, Polska, 1978 Reżyseria: Witold Giersz Scenariusz: Witold Giersz, Ludwik Jerzy Kern, Roman Huszczo, Alina Maliszewska, Bogdan Nowicki, Ryszard Słapczyński, Stefan Szwakopf Zdjęcia: Maria Niedźwiecka-Szybisz Muzyka: Waldemar Kazanecki Wykonawcy: Ludwik Benoit (Dominik), Danuta Przesmycka (Pinio), Irena Kwiatkowska (mama), Wiesław Michnikowski (tata) Pełnometrażowy film animowany o przygodach porcelanowego słonia, który urósł i ożył pod wpływem witamin, dawanych mu przez małego chłopczyka. Cierpiacy z powodu niskiego wzrostu Pinio zaprzyjaźnia się ze znalezionym porcelanowym słoniem. Karmi go dużymi porcjami witamin, których sam nie chce łykać. Figurka przybiera rozmiary prawdziwego słonia. Słoń nazwany Dominikiem, budzi powszechną sensację. Po wielu przygodach, kiedy grozi mu sprzedanie do cyrku, Dominik przybiera znów miniaturowe rozmiary i Pinio zabiera przyjaciela do domu. 10:00 CZARNY TULIPAN (LA TULIPE NOIRE) Film kostiumowy, 108 min, Francja/Hiszpania, 1964 Reżyseria: Christian Jaque Scenariusz: Heri Decae, Christian Jaque Zdjęcia: Heri Decae Muzyka: Gerard Calvi Aktorzy: Akim Tamiroff, Alain Delon, Dawn Adams, Virna Lisi W 1789 roku, kiedy wybuchła Rewolucja, bandyta o pseudonimie Czarny Tulipan grasował w okolicy wsi Roussillon, rabując bogatych i oddając łupy biednym mieszkańcom wioski. Czarny Tulipan sam siebie przedstawiał jako rewolucjonistę, ale w rzeczywistości był księciem Guillaume de Saint Preux. Pewnego dnia podczas potyczki z policjantem Mouche Czarny Tulipan zostaje ranny... 12:05 EUGENIUSZ BODO - ZA WINY NIEPOPEŁNIONE Film dokumentalny, 50 min, Polska, 1997 Reżyseria: Stanisław Janicki Scenariusz: Stanisław Janicki Zdjęcia: Krzysztof Tusiewicz Wykonawcy: Stanisław Janicki, A Mirek, W Jewsiecki, Jerzy Toeplitz, Zbigniew Pitera, Jerzy Semilski, Edward Dziewoński, Józef Hen, Wanda Jakubowska, Maria Kaniewska, Tadeusz Konwicki, Irena Kwiatkowska, Bronisław Pawlik, Lidia Wysocka, Klemens Mielczarek Z jednakim talentem radził sobie na estradzie, w kabarecie, filmie. Nieźle też wypadał jako reżyser i producent filmowy. A piosenki w jego wykonaniu, choć natura nie obdarzyła go świetnym głosem, stawały się przebojami, znanymi zresztą do dziś. U schyłku lat 30. osiągnął szczyty sławy. Miał tłumy wielbicielek. Kobiety jednak co najwyżej lubił, i to na krótko. Nieco na dłużej związał się tylko z ciemnoskórą Tahitanką Reri, którą zatrudnił w filmie. Tak naprawdę kochał jedynie matkę. I swego psa - olbrzymiego doga. Lubił ptysie z kremem i domowe robótki: wyszywał makatki z koralików i obwieszał nimi wszystkie ściany. Niekwestionowany gwiazdor polskiego filmu nie miał w sobie nic z gwiazdora. Miły, otwarty, elokwentny, dowcipny, w gruncie rzeczy był typem samotnika. Taki mniej więcej portret Eugeniusza Bodo wyłania się z godnego gorącego polecenia dokumentalnego filmu Stanisława Janickiego o życiu i tragicznej śmierci Eugeniusza Bogdana Junoda, który w 1920 roku przybrał pseudonim Bodo, utworzony z pierwszych sylab imienia swego i matki - Jadwigi Anny Doroty z Dylewskich. Eugeniusz Bodo urodził się w grudniu 1899 roku w Genewie. Jego ojciec, Teodor Junod, był Szwajcarem, wielbicielem i propagatorem kinematografu. Wkrótce po przyjściu na świat syna opuścił ojczyznę i wraz z żoną i malcem zjeździł niemal całą Rosję, by wreszcie osiąść w Łodzi. W 1903 roku założył tam i prowadził jedno z pierwszych kin w Polsce - "Uranię". Eugeniusz chodził do szkoły elementarno - handlowej. Matka marzyła dla niego o karierze lekarza. Jego pociągała scena i film. By zrealizować swe ambicje, ponoć uciekł z domu. W październiku 1917 roku pojawił się na scenie w Poznaniu. Potem krótko występował w Łodzi, a następnie rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie Eugeniusz zaczął zdobywać popularność na estradzie, w kabaretach, teatrze. Na ekranie zadebiutował w 1925 roku w "Rywalach". Większą rolę zagrał w niemym jeszcze "Człowieku o błękitnej duszy". Potem przyszły wielkie kinowe szlagiery: "Na Sybir", "Głos pustyni", "Jego Ekscelencja Subiekt", "Czarna perła", "Czy Lucyna to dziewczyna", "Piętro wyżej", "Robert i Bertrand", "Paweł i Gaweł", "Strachy". Ostatni film, w którym zagrał i który reżyserował, nosił tytuł "Za winy niepopełnione". Wszedł na ekrany w grudniu 1938 roku. Realizację obrazu "Uwaga, szpieg!" przerwał wybuch wojny. Na początku września 1939 roku Eugeniusz Bodo opuścił Warszawę. Znalazł się w Równem na Wołyniu, potem we Lwowie, dokąd zresztą trafiło wielu aktorów. Zaczął występować na estradzie. Przyłączył się do zespołu Henryka Warsa "Tea Jazz" i ruszył z nim w tournee do Kijowa, Charkowa, Leningradu i Moskwy. Po powrocie do Lwowa zaczął myśleć o wyjeździe do Ameryki. Był rok 1940, coraz więcej Polaków ginęło z rąk NKWD. Bodo jednak miał obywatelstwo szwajcarskie, czuł się więc w miarę bezpieczny. Ale właśnie mniej więcej w tym czasie zaczęły krążyć pierwsze pogłoski o jego śmierci. W końcu pojawiło się aż kilka jej wersji. Autor filmu przytacza je kolejno, a każda brzmi prawdopodobnie. Według pierwszej, Bodo latem 1940 roku usiłował z grupą polskich oficerów przekroczyć granicę rumuńską. Cała grupa wpadła w ręce rosyjskich pograniczników. Schwytanych osadzono w więzieniu w Śnietyniu i tam bestialsko wymordowano. Inne wersje mówiły: że zginął w maju 1941 roku we Lwowie i tam został pochowany; że zastrzelono go w Brzuchowicach, gdzie mieszkał, i pochowano przy leśnej drodze; że został zamordowany w 1941 roku przez NKWD z grupą więźniów i pochowany w zbiorowej mogile; że zastrzelił go patrol uliczny w czerwcu 1941 roku. Kiedy do Lwowa wkroczyli Niemcy, to oni pojawiają się w następnych wersjach jako mordercy aktora. Na koniec Stanisław Janicki przedstawia ponurą prawdę. Eugeniusza Bodo 26 czerwca 1941 roku aresztowało NKWD. Przewieziono go do Moskwy. Skazano na pięć lat ciężkiego wychowawczego obozu jako "element społecznie niebezpieczny". Karę zaczął odbywać w więzieniu na Butyrkach, potem trafił do Ufy, a następnie do obozów w rejonie Archangielska, gdzie zmarł 7 października 1943 roku. Na podstawie art. 3 Ustawy Rosyjskiej Federacji "O rehabilitacji ofiar represji politycznych" z dnia 18 października 1991 roku został zrehabilitowany. Wersja ta raczej nie budzi wątpliwości. Podaje ją prof. Alfred M. Mirek, współtowarzysz niedoli aktora, a potwierdzają dokumenty, które otrzymała z Moskwy kuzynka Boda, Wiera Rudż, i dołączone do nich dwa zdjęcia. Aktor spogląda z nich zgaszonym wzrokiem - postarzały, zarośnięty, smutny. Autor filmu wykorzystał relacje członków rodziny Eugeniusza Bodo, jego znajomych i wielbicieli, historyków, a także archiwalne zdjęcia, listy, dokumenty i fragmenty przedwojennych filmów z udziałem aktora. Stworzył z nich całość, którą ogląda się z niesłabnącym zainteresowaniem. 13:50 KOLĘDY Z MAZOWSZEM Koncert, 41 min, Polska, 2014 Reżyseria: Tomasz Knittel Wykonawcy: Zespół Pieśni i Tańca Mazowsze Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca Mazowsze im. Tadeusza Sygietyńskiego to jeden z największych polskich zespołów artystycznych odwołujących się do tradycji polskiej muzyki i tańca ludowego. W programie 15 najbardziej znanych, klasycznych kolęd w wykonaniu tego zespołu zarejestrowanych techniką filmową w nowczesnej scenografii. Usłyszymy i zobaczymy Mazowsze śpiewające: "Bóg się rodzi", "Wśród nocnej ciszy", "Mizerna cicha", "Bracia, patrzcie jeno", "Jezus malusieńki", "Serca ludzkie się radują", "Pójdźmy wszyscy do stajenki", "Z narodzenia Pana", "Święta panienka", "Witaj gwiazdo złota", "Dzisiaj w Betlejem", "Zaśnij dziecino", "Przybieżeli do Betlejem", "Cicha noc", "Tryumfy Króla niebieskiego". 14:35 PÓŁ ŻARTEM, PÓŁ SERIO (SOME LIKE IT HOT) Komedia, 116 min, USA, 1959 Reżyseria: Billy Wilder Scenariusz: Billy Wilder, I. A. L. Diamond Zdjęcia: Charles Lang Muzyka: Adolph Deutsch Aktorzy: Tony Curtis, Jack Lemmon, Marylin Monroe, Edward G. Robinson, Billy Gray, Joe E. Brown, George Raft, Pat O'Brien Komedia zaliczana przez krytyków do filmów wszech czasów, a niektóre sceny dawno przeszły do legendy. Uwagę zwraca świetna gra odtwórców pierwszoplanowych ról, dużo wybornego humoru, sceny z udziałem słodkiej Marilyn Monroe. Film otrzymał nominacje do Oscara dla Billy'ego Wildera za reżyserię, dla Jacka Lemmona w kategorii najlepszy aktor oraz za najlepszy scenariusz i zdjęcia. Bohaterami są dwaj młodzi muzycy, Jerry i Joe. W dniu św. Walentego w jednym z chicagowskich garaży są przypadkowymi świadkami krwawych porachunków. Aby ocalić życie muszą uciekać przed rozwścieczonymi gangsterami, którzy zamierzają ich zlikwidować. Niefortunni muzycy angażują się do żeńskiej orkiestry i w damskich fatałaszkach udaje się im wymknąć z obławy. Joe i Jerry, już jako "kobiety", dołączają na dworcu do swojego zespołu, z którym mają koncertować na Florydzie. W pociągu przeżywają mnóstwo zabawnych perypetii. Kiedy docierają na miejsce, czeka ich jeszcze więcej niespodzianek. Jerry jako Daphne (niezapomniana rola Lemmona) staje się obiektem westchnień milionera Osgooda Fieldinga III (dzięki tej roli Joe E. Brown stał się na krótko gwiazdą), który jest przekonany, że spotkał kobietę swoich marzeń i oświadcza się. Tymczsem Joe (Tony Curtis) zakochuje się w pięknej Sugar Kane, którą zagrała niezapomniana Marilyn Monroe. Jack Lemmon w telewizyjnym dokumencie o Billym Wilderze wspominał o przygotowaniach do roli w tym filmie. Razem z Tonym Curtisem tysiące razy przymierzali damskie ciuchy, dobierali odpowiednie szminki, peruki. Kiedy byli przekonani, że wszystko jest już zapiete na ostatni guzik, Wilder polecił im pójść do damskiej garderoby. Zdumieni aktorzy dowiedzieli się, że trzeba mieć pewność, że wyglądają wiarygodnie. Próba wypadła pomyślnie. Do najdłużej nagrywanych scen w filmie, która trafiła także do Księgi Guinnessa, należy krótkie ujęcie z Marilyn Monroe. Aktorka miała tylko zapytać: "Gdzie jest ten bourbon?" i podejść do komody. Stale jednak popełniała jakiś błąd. Zniecierpliwiony kilkudziesiątą już próbą Wilder próbował jej pokazać, co ma zrobić. Marilyn odpowiedziała tylko: "Billy, nic nie mów, bo zapomnę, jak miałam to zagrać". Film "Pół żartem, pół serio" kończy się niezapomnianą kwestią, którą przeszła do historii kina. W swoim wywiadzie - rzece udzielonym Volkerowi Schlondorffowi w 1989 roku Billy Wilder wspominał: "Pamiętam, jak pracowaliśmy nad ostatnią sceną do filmu, w której Lemmon usiłuje przekonać Joego Browna, że nie może za niego wyjść. Brakowało ostatniej kwestii, ostatniego zdania, które wywołałoby salwę śmiechu. Wtedy Iz Diamond zaproponował:"Nikt nie jest doskonały". Nie powiem, żeby to nas rzuciło na kolana, ale było późno, byliśmy wykończeni, więc postanowiliśmy to przyjąć, żeby już dać tekst do przepisania. Liczyliśmy, że do czasu, kiedy trzeba będzie kręcić, wymyślimy coś naprawdę zabawnego". 16:45 STUDIO GAMA - MUZYKA NA MAŁYM EKRANIE CZYLI "ZACZNIJ OD BACHA" 37 min, Polska, 1979 Reżyseria: Jerzy Gruza Scenariusz: Zbigniew Napierała Prowadzący: Zenon Laskowik Wykonawcy: Zdzisława Sośnicka, Bogdan Jarmołowicz, Zbigniew Górny Program zrealizowany w auli poznańskiego uniwersytetu. Gwiazdą programu jest Zdzisława Sośnicka, a redaktorem przeprowadzającym wywiady z uczestnikami koncertu Zenon Laskowik. 17:30 ROZRYWKA RETRO - MUZYKA MAŁEGO EKRANU - BOGUSŁAW MEC 35 min, Polska, 1979 Reżyseria: Jerzy Gruza Scenariusz: Zenon Laskowik, Zbigniew Napierała Wykonawcy: Bogusław Mec, Zenon Laskowik, Bohdan Smoleń, Zbigniew Górny, Orkiestra Rozrywkowa Polskiego Radia I Telewizji W Poznaniu Program rozrywkowy zrealizowany w auli UAM w Poznaniu. Gra Orkiestra Rozrywkowa PRiTV w Poznaniu pod dyrekcją Zbigniewa Górnego. Solistą koncertu jest Bogusław Mec. Występują Zenon Laskowik i Bohdan Smoleń. 19:00 REŻYSERZY S.VI - STEPHEN FREARS 8/10 SEZON 6 (STEPHEN FREARS 8/10 SEZON 6) Cykl dokumentalny, 50 min, Wielka Brytania, 2018 Reżyseria: Lyndy Saville Cykl dokumentalny poświęcony najważniejszym reżyserom kina. W tym odcinku przyglądamy się twórczości Stephena Frearsa, reżysera m.in. "Mojej pięknej pralni", "Niebezpiecznych związków" czy "Tajemnicy Filomeny". 20:00 WIECZÓR KINOMANA - WSTĘP DO FILMU - NEW YORK, NEW YORK 5 min, Polska, 2024 Scenariusz: Katarzyna Jurkowska Katarzyna Borowiecka i Tomasz Kolankiewicz rozmawiają o filmie "New York, New York" w reżyserii Marina Scorcese. 20:05 WIECZÓR KINOMANA - NEW YORK, NEW YORK (NEW YORK, NEW YORK) Film fabularny, 156 min, USA, 1977 Reżyseria: Martin Scorsese Scenariusz: Martin Mardik Zdjęcia: Laszlo Kovacs Muzyka: John Kander, Fred Ebb Aktorzy: Liza Minnelli, Robert DeNiro, Lionel Stander, Barry Primus, Mary Kay Place, Georgie Auld, George Memmoli, Dick Miller, Murray Moston, Lenny Gaines Rok 1945. Na nowojorskim Times Square gromadzą się tłumy, by wspólnie świętować Dzień Zwycięstwa. Wśród rozbawionych i roztańczonych mieszkańców miasta najwięcej jest byłych żołnierzy. W tłumie widać Jimmy'ego Doyle'a (Robert De Niro) w hawajskiej kwiecistej koszuli, który również dopiero co zrzucił mundur. Podobnie jak inni zgromadzeni na placu chce się zabawić, i przy tej szczególnej okazji zapomnieć o wszystkich problemach w ramionach jakiejś ładnej dziewczyny. Dostrzega śliczną Francine Evans (Liza Minnelli), która od razu przypada mu do gustu. Przystojny i dowcipny chłopak zdobywa w końcu sympatię początkowo nieufnej i nieprzystępnej dziewczyny. On jest saksofonistą, ona, wschodzącą gwiazdą piosenki. Tak rozpoczyna się sentymentalno - nostalgiczna opowieść o trudnej miłości, tęsknotach i marzeniach. Agent piosenkarki organizuje wyjazd na tournee z orkiestrą Frankiego Harte'a. Jimmy porzuca pracę w Nowym Jorku i podąża za Francine do Północnej Karoliny. Wkrótce Harte angażuje i jego. Zespół szybko jednak traci popularność nie nadążając za zmieniającą się modą w muzyce rozrywkowej. Wówczas kierownictwo muzyczne przejmuje Jimmy. Utalentowany saksofonista i jego czołowa wokalistka zaczynają odnosić spore sukcesy. Pewnego wieczoru sentymentalny Jimmy nagle proponuje swej przyjaciółce małżeństwo. Oszołomiona tempem zdarzeń Francine bez namysłu przyjmuje jego oświadczyny. Gdy młoda żona spodziewa się dziecka, zaczynają się problemy. Francine odchodzi z orkiestry, porzuca wyczerpujące podróże i trasy koncertowe. Wraca do Nowego Jorku, gdzie czekając na rozwiązanie przygotowuje nową płytę. Jej przebojowe ballady podbijają serca słuchaczy. Tymczasem orkiestra traci popularność, bez niej nie odnosi już dawnych sukcesów. Po przelotnym romansie z nową wokalistką, sfrustrowany Jimmy powierza kierownictwo zespołu pianiście i wyjeżdża do Nowego Jorku. Nie potrafi jednak sprostać obowiązkom męża i przyszłego ojca. Coraz częściej wymyka sie z domu, znikając na całe dnie i noce. Najchętniej przesiaduje w klubie jazzowym w Harlemie, zaczyna brać narkotyki. Gdy rodzi się dziecko, małżeństwo rozpada się na dobre. Po paru latach Francine i Jimmy spotykają się znowu. Ona jest uwielbianą przez tłumy piosenkarką i hollywoodzką gwiazdą, on prowadzi w Nowym Jorku klub jazzowy. "Scorsese starał się wskrzesić na ekranie świat muzyki rozrywkowej lat 40. - zmierzch ery swingu, początek be - bopu, epokę wspaniałych big bandów i znakomitych instrumentalistów jazzowych" - donosiła o filmie prasa. Większość utworów w "New York, New York" to autentyczne przeboje lat 40. Niektóre kompozycje powstały specjalnie na potrzeby filmu, a autorami są John Kander i Fred Ebb, twórcy piosenek do "Kabaretu". Na ekranie spotkały się dwie wielkie indywidualności Robert De Niro i Liza Minnelli. Po "Taksówkarzu" również w reżyserii Martina Scorsese była to kolejna genialna kreacja wszechstronnie utalentowanego aktora. Zdaniem wielu krytyków to właśnie on dodał tyle blasku błahej w gruncie historyjce, że nawet po latach film wciąż budzi emocje. W scenach "muzycznych" De Niro dublował znakomity saksofonista Georgie Auld. Wielki atut filmu to także właśnie muzyka i nastrojowe szlagiery stylizowane na lata 40. w brawurowym wykonaniu śpiewającej i tańczącej gwiazdy estrady, Lizy Minnelli. 22:55 SERIALOWA NOSTALGIA - DOM POD DWOMA ORŁAMI - ODCINEK 9 Serial TVP, 46 min, Polska, 2021 Reżyseria: Waldemar Krzystek Scenariusz: Małgorzata Kopernik, Waldemar Krzystek Zdjęcia: Piotr Kukla` Aktorzy: Adam Baciński, Thomas Christian, Nina Czerkies, Eugeniusz Diaczkow, Martyna Diłaj, Aneta Gidelska, Karolina Gruszka, Justyna Janowska, Joanna Kasperska, Andrzej Konopka, Anna Kozłowska, Eryk Lenartowicz, Roman Leus, Agnieszka Mandat, Sonia Mietielica W Domu pod Dwoma Orłami zostaje zatrudniona Fela. To Polka, która ma szpiegować dla gestapo. Lisa szybko nawiązuje z nią jednak porozumienie. Fela pomaga jej opiekować się małą Helenką. Pewnego dnia zrywa ich z łóżek przymusowa ewakuacja. Lisa umieszcza w metalowej kasecie pamiątki oraz pamiętnik i chowa ją w piwnicy. W mieście panuje chaos i panika. Ludzie pragnący dostać się do pociągu tratują siebie nawzajem. W zamieszaniu Lisa traci z oczu córeczkę. Nie ma jej wśród tłumu, ani wśród leżących przed stacją ciał zamarzniętych dzieci. Lisa odnajduje ją po powrocie do domu. To Fela uratowała jej córeczkę. Tymczasem do Breslau wkracza Armia Czerwona. Dom pod Dwoma Orłami po przejściu wyzwoleńczej armii jest splądrowany. Fakt, że dziennik Lisy urywa się tak nagle jeszcze bardziej intryguje Mariannę. Nie wie co stało się z Lisą i jej córeczką. Jedynym łącznikiem z tajemniczą przeszłością może być tylko Babcia Zofia. Ona, gdy skończyła się wojna może wracać do siebie. W wyniku jałtańskiego ładu jej dom, jak i cały dorobek życia, nie jest już jej własnością. Został bowiem upaństwowiony. Co więcej, ich rodzinne strony nie należą teraz do Polski, tylko do Związku Radzieckiego. Zofia Szablewska, przyjeżdża nie do Breslau, a do Wrocławia jako repatriantka. Zamieszkuje w Domu pod Dwoma Orłami. Jej współlokatorem jest Jan Liski, oficer Urzędu Bezpieczeństwa, który samotnie wychowuje Kazimierza Lacha, swego pasierba. W Domu pod Dwoma Orłami jest jeszcze jedno głodne i przestraszone dziecko wojny, Helenka. Choć Liski rozpoznaje w dziecku Niemkę, Zofia postanawia przygarnąć i zaopiekować się sierotą. 24:00 WESELE Film obyczajowy, 100 min, Polska, 2004 Reżyseria: Wojciech Smarzowski Scenariusz: Wojciech Smarzowski Zdjęcia: Andrzej Szulkowski Muzyka: Ryszard Tymon Tymański Aktorzy: Marian Dziędziel, Tamara Arciuch, Bartłomiej Topa, Maciej Stuhr, Iwona Bielska, Paweł Wilczak, Jerzy Rogalski, Arkadiusz Jakubik, Paweł Wilczak, Tomasz Sapryk Wnikliwy, gorzko - ironiczny portret polskiego społeczeństwa, demaskatorska krytyka różnych grup społecznych, które spotykają się na wiejskim weselu. Bo też takie wesele to wydarzenie przede wszystkim społeczne, ujawniające różne postawy, ambicje, interesy. Nie młoda para jest tam najważniejsza ani jej uczucie. Znacznie istotniejsze okazuje się dążenie do tego, by "się postawić", pokazać, zakłuć sąsiadów w oczy swoją pozycją i bogactwem. W trakcie zabawy wychodzą też na jaw skrywane rodzinne grzeszki, niskie pobudki, sknerstwo, egoizm, chciwość, obłuda. Lejący się strumieniami alkohol odziera z masek, obnaża prawdziwą naturę: eleganccy goście stają się coraz bardziej prostaccy, pazerni, pozbawieni zasad. "Królewski szczep piastowy", który pod koniec wesela pijackimi głosami ryczy wspólnie "Rotę", budzi przede wszystkim zażenowanie i wstyd. Ale "to Polska właśnie". Nieuniknione odwołania do "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego służą głównie pokazaniu, że po stu latach w sumie niewiele zmieniło się w społecznym pejzażu. Walory filmu doceniło jury FPFF w Gdyni w 2004 r. , gdzie "Wesele" uhonorowano Nagrodą Specjalną Jury, nagrodą za pierwszoplanową rolę męską (dla Mariana Dziędziela), Nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Nagrodą Prezesa Zarządu TVP, a także Wyróżnieniem Specjalnym Jury na MFF w Karlovych Varach. Wiesław Wojnar, bogaty ogrodnik z podkarpackiej wsi, wydaje za mąż jedyną córkę, Kasię. Dziewczyna piękna, już z miastową ogładą, studentka, wychodzi za Janusza, chłopaka z tej samej wsi, który od dawna się w niej podkochiwał. Zerwali, gdy Kasia wyjechała do miasta, by się kształcić. Teraz wróciła, ale po obojgu młodych nie widać wielkiej miłości. Któż by jednak na to zważał? Dla Wojnara najważniejsze, żeby wesele wypadło jak najokazalej, ale też jak najtaniej. Dlatego wódkę sprowadzono ze Słowacji, kiełbasa jest drugiej świeżości. Wojnar próbuje też zaoszczędzić na muzykach przygrywających gościom, ale zespół się buntuje: nie będzie grał, jeśli Wojnar nie zapłaci im z góry. Dopłaty domaga się też kucharka, strażacy wynajmujący remizę itd. Ale Wojnarowie najbardziej martwią się, że nie zjawia się szwagier księdza proboszcza, który miał dostarczyć młodym prezent ślubny: sprowadzone specjalnie z Niemiec piękne audi. Gdy wreszcie auto przywozi inny, obcy mężczyzna, zaczynają się nowe kłopoty. Dostawca samochodu domaga się bowiem w rozliczeniu oprócz pieniędzy także obiecanych dwóch hektarów ziemi przy głównej drodze. Ziemia ta nie należy jednak do Wojnara, ale do jego teścia, a ten uparł się, że jej nie sprzeda. Wojnar oferuje przybyszowi inny kawałek gruntu, nawet większy i lepszej jakości, lecz ten twardo obstaje przy wcześniej wybranym. Wojnar miota się między coraz ostrzej rozmawiającym z nim kontrahentem a upartym teściem, nie mogąc nic wskórać. Dopiero gdy dostawca auta daje próbkę swoich gangsterskich metod działania, Wojnar decyduje się uzyskać od teścia zgodę choćby siłą. Pech jednak chce, że zdenerwowany staruszek dostaje zawału i umiera. Jego zgodę trzeba sfałszować, a nie ma nic za darmo. Tymczasem Kasia rozpoznaje w chłopaku filmującym wesele kamerą wideo swojego dawnego ukochanego. Odżywa tłumione uczucie, zwłaszcza że jednocześnie wychodzą na jaw prawdziwe intencje pana młodego. Wokół srebrnego audi narasta coraz więcej problemów, chwila słabości Wojnara wywołuje kryzys małżeński, a koszty wesela rosną wprost lawinowo. Precyzyjny scenariusz całej uroczystości wali się w gruzy. 01:45 NOC KRÓTKICH FILMÓW - DZIECI I RYBY Film krótkometrażowy, 14 min, Polska, 2022 Reżyseria: Gracjana Piechula Scenariusz: Gracjana Piechula Zdjęcia: Aleksandra Kamińska Aktorzy: Paula Brzozowska, Marek Śmietana Zosia jest 13 - letnią CODA - czką - słyszącym dzieckiem niesłyszących rodziców. Wraz z tatą wyrusza zawalczyć o udział w swoich wymarzonych zawodach pływackich, do których przez niedopatrzenie ojca nie została dopuszczona. Po drodze bohaterowie napotykają komplikacje, które stawiają Zosię w roli tłumacza i pośrednika pomiędzy niesłyszącym tatą a resztą świata. Posiadanie głosu staje się dla dziewczynki nie tylko przywilejem, ale również ciężarem. 02:00 NOC KRÓTKICH FILMÓW - PIĘĆ MINUT STARSZA Film animowany, 5 min, Polska, 2021 Reżyseria: Sara Szymańska Scenariusz: Sara Szymańska Wykonawcy: Sara Szymańska, Karolina Fronik Krótki film animowany. Siostry bliźniaczki Mela i Zenia jadą nad jezioro spędzić razem leniwe, letnie popołudnie. Ich więź jest tak bliska, że nie wiadomo gdzie kończy się życie jednej, a zaczyna drugiej. Niespełnione względem siebie oczekiwania owocują powstaniem świata, w którym każda próba wyznaczenia granic i rozłączenia splątanych tożsamości jest skazana na klęskę. 02:15 KINO NOCNE - HANDLARZ CUDÓW (.) Dramat, 98 min, Polska/Szwecja, 2009 Reżyseria: Jarosław Szoda, Bolesław Pawica Scenariusz: Mitko Panov Zdjęcia: Jarosław Szoda Muzyka: Adam Norden, Iris Kjaernested Aktorzy: Borys Szyc, Sonia Mietielica, Joanna Szczepkowska, Roman Golczuk, Mariusz Benoit Stefan, od lat walczący z alkoholizmem, wyjeżdża na pielgrzymkę do Lourdes, gdzie spodziewa się całkowitego wyleczenia. Niespodziewanie los stawia mu na drodze dwoje dagestańskich półsierot, pragnących odnaleźć ojca przebywającego we Francji. "Handlarz cudów" to udany reżyserski debiut kinowy Jarosława Szody i Bolesława Pawicy. Szoda wcześniej parał się głównie profesją operatora (zdjęcia w "Handlarzu" są jego autorstwa). Pawica dał się poznać przede wszystkim jako twórca filmów dokumentalnych i reżyser ważnych imprez estradowych. Obaj zresztą często pracowali w duecie, tyle że kręcąc...teledyski. "Handlarzem cudów" udowodnili, że w pełnometrażowej fabule czują się znakomicie. Potwierdzają to liczne nagrody (m.in. na festiwalach w Gdyni, Koninie i Chicago) oraz uznanie krytyków. Na pierwszy rzut oka dzieło Szody i Pawicy powiela stereotypy. Wszak niełatwe współistnienie dziecka z dorosłym, wpisane w konwencję kina drogi, było już tematem wielu filmów. Polskim twórcom udało się jednak pokazać je w sposób zaskakująco świeży, frapujący, dojrzały i trzymający w napięciu do samego końca, głównie za sprawą aktorstwa (przede wszystkim Borysa Szyca, a także dwójki dziecięcych aktorów Soni Mietielicy i Romana Golczuka) oraz świetnie przemyślanego, bogatego w interpretacyjne tropy, scenariusza. Fabuła jest tak skonstruowana, że można ją odczytywać na wiele sposobów: jako piękną opowieść o tolerancji, jako poruszającą historię drogi grzesznika do Boga, jako wolną od taniej moralistyki i sentymentalnego melodramatyzmu rzecz o poszukiwaniu sensu życia, czy wreszcie jako zapadający w pamięć film o nadziei, której miłosierny ognik może niespodziewanie rozbłysnąć nawet na dnie ludzkiego upadku. Owo bogactwo odczytań rzuca się w oczy również dzięki prostocie formy, która od uznanych autorów teledysków wymagała odejścia od wcześniejszych przyzwyczajeń i narzucenia sobie twardej dyscypliny artystycznej. Humanistyczne przesłanie filmu nie zostaje przesłonięte realizatorskimi fajerwerkami, lecz dociera do widza najkrótszą drogą, angażując jego serce i umysł. Stefan, trzydziestokilkuletni zaleczony alkoholik, objeżdża szpitale i domy opieki społecznej, w których wygłasza prelekcje na temat swego nawrócenia i jego roli w skutecznej walce z nałogiem. Zbiera przy okazji pieniądze na pielgrzymkę do słynącego cudami sanktuarium w Lourdes. Tam bowiem spodziewa się otrzymać specjalną łaskę, dzięki której ostatecznie pokona swą chorobę. Przekonujące wystąpienia Stefana zjednują mu licznych słuchaczy. Wielu z nich oprócz pieniędzy wręcza mu kartki z intencjami do przedstawienia Matce Bożej w Lourdes. Fragment jednej z prelekcji słyszy również dwoje dagestańskich dzieci, którym grozi deportacja. Przebywają w domu opieki czekając na wyrok sądu, lecz cały czas marzą o ucieczce i odnalezieniu ojca, który wiele lat temu wyemigrował do Francji. A ponieważ Stefan tam jedzie, więc Niewiele myśląc Urika i Hasim uciekają z ośrodka i ukrywają w bagażowej części należącego do "Polaka" zdezelowanego minivana. Kiedy Stefan odkrywa pasażerów na gapę, stara się ich pozbyć, lecz okazuje się to trudniejsze niż przypuszczał. Okradziony z pieniędzy, w chwili słabości znów sięga po butelkę.W ośrodku, skąd uciekły dzieci, zaczynają go podejrzewać o oszustwo. A poza tym początkowo nieznośna obecność Uriki i Hasima staje się dlań coraz mniej dolegliwa, gdy w obojgu zaczyna dostrzegać jeszcze bardziej przestraszonych i zagubionych życiowych rozbitków niż on sam.