Jak wyglądał Pani pierwszy dzień na planie "Barw Szczęścia"?
Zdjęcia mieliśmy w piękny letni dzień. W Zalesiu Górnym kręciliśmy komunię jednego z dzieci Pyrków. Było to moje pierwsze spotkanie z Agnieszką Pilaszewską i Krzysiem Kiersznowskim, czyli moimi serialowymi rodzicami. A także z wieloma aktorami z obsady "Barw…" - Izą Kuną, Olafem Lubaszenką, świętej pamięci panem Henczem i całą piątką dzieciaków, które nie wydawały się być tak zestresowane jak ja. Bardzo się denerwowałam, bo chciałam jak najlepiej wypaść, choć tego dnia jako jedna z zaproszonych gości nie miałam zbyt wiele do powiedzenia. Atmosfera była bardzo przyjazna, wszyscy byli bardzo podekscytowani, że wspólnie tworzymy coś nowego.

Szlify poszczególnych postaci dopracowano na gorąco w ciągu pierwszych dni na planie?
Wcześniej mieliśmy spotkania z Natalią Koryncką-Gruz - reżyserką pierwszych odcinków - w celu omówienia postaci. Jaki ma być ich wizerunek, jaki charakter… Natalia nad wszystkim czuwała i spotykała się z każdym indywidualnie. Na planie już wiedzieliśmy, kto jaki ma być.

Od początku było wiadomo, że Kasia będzie instruktorką fitness?
Tak. Pamiętam sceny, kiedy Kasia przedstawiała rodzicom pomysł na otworzenie tego interesu. Mama była cała w nerwach, tata też nie był przekonany. A Kasia dobrze wiedziała, czego chce i musiała ich namówić, aby pomogli jej zorganizować pieniądze na własny Fitness Klub.

Miała Pani szkolenie w kierunku fitness?
W serialu trzeba trzymać się specjalistycznego nazewnictwa. Dlatego celowym zabiegiem było to, że jednym z moich pracowników w Fitness Klubie był prawdziwy instruktor fitness. Kiedy trzeba było, abym wypadła profesjonalnie, korzystałam z jego pomocy. Teraz, gdy Kasia prowadzi pogram w telewizji, też wspieram się fachową pomocą. Mam w grupie profesjonalną instruktorkę fitness.

Gra Pani Kasię od 3 lat. Czy czuje Pani, że Kasia się zmieniła?
Na początku była zbuntowaną, dynamiczną dziewczyną, która żyje po swojemu ze wszystkimi tego konsekwencjami. Miała swoje zdanie i prężnie dążyła do obranego celu. Ale postać nie może być wciąż taka sama. Według mnie Kasia straciła gdzieś swoje pazurki. Już nie jest taką zadziorą jak kiedyś. Jak dla mnie stała się trochę za spokojna i za bardzo godzi się z otaczającą ją rzeczywistością. Ja bym jej jednak dodała trochę pikanterii.

A co Pani lubi w Kasi Górce?
Kasia zawsze miała duże poczucie humoru, co mi się w niej szalenie podobało. Zwłaszcza było to widoczne w kontaktach z rodzicami. Ma cięty język i umiejętnie zripostuje każdą zaczepkę. Lubię ją też za cechy, które ja próbowałam jej przekazać, czyli dynamiczność, radość życia, spontaniczność… I to, że mimo wszystko trzyma się swoich ideałów. Było to zauważalne w konflikcie z niedoszłą teściową - Aliną, kiedy mimo wszystko nie pozwoliła się stłamsić i pokazała silny charakter.

Jakie sceny lubi Pani grać w serialu?
Wtedy, gdy bohater przeżywa silne emocje. Niezależnie od tego czy to jest euforia czy dramat, to są najciekawsze zadania aktorskie.

Były w ciągu tych trzech lat sceny, które trudno się Pani grało?
Sceny odejścia i bólu po stracie Jadzi, czyli mojej serialowej mamy. Trudno jest grać śmierć najbliższej osoby i wprowadzać się w stan totalnego smutku, bo trzeba te wszystkie emocje poczuć w sobie. Poza tym z Agnieszką Pilaszewską bardzo byłyśmy zżyte i zgrane. Dlatego też życiowo było to dla mnie dość przykre, że już nie będziemy spotykać się na planie.