Widzowie oglądają obecnie odcinki już dziesiątego sezonu „Barw szczęścia”! Gratuluję, to wielki sukces.

Dziękuję. Należy ten moment celebrować, bo doszliśmy do takiego etapu dzięki sympatii widzów. Gościmy na ekranach już niemal dziesięć lat, a oni cały czas towarzyszą naszym bohaterom. Jest się z czego cieszyć.

Losy twojej bohaterki, Kasi Górki, przyciągają widzów jak magnes.

Ilość problemów, które spadają na Kasię Górkę, czasami wywołuje u mnie zawroty głowy (śmiech). Zastanawiam się, jakim ona musi być człowiekiem, skoro przyciąga do siebie tyle ekstremalnych zdarzeń, i co jeszcze spotka ją w życiu. Z perspektywy aktorskiej jej pogmatwane losy to dla mnie atrakcyjny materiał. Gdyby cały czas była szczęśliwa i nie borykała się z żadnymi problemami, nie miałabym co grać. W ostatnich miesiącach zrealizowaliśmy wiele ciekawych scen, które niedługo zobaczą widzowie. Wątek Kasi i Łukasza (Michał Rolnicki – przyp. aut.) wkroczy w świat zorganizowanej przestępczości. Na rodzinę mojej bohaterki spadnie śmiertelne niebezpieczeństwo. Dotykamy najważniejszych wartości - Kasia będzie martwić się o życie swojego dziecka, partnera i swoje. Sądzę, że miłośnicy „Barw szczęścia” będą z niecierpliwością czekać na kolejne odcinki i – mam nadzieję – nadal kibicować mojej bohaterce.

Jak sądzisz, skąd bierze się fenomen „Barw szczęścia”?

„Barwy szczęścia” pokazują zwyczajne życie, często odnosząc się do codziennych problemów, z którymi boryka się każdy z nas. Widzowie mogą dostrzec w bohaterach siebie, swoich bliskich, często jesteśmy dla nich zwierciadłem. Oglądają serial, bo jest o emocjach, miłości, przemijaniu. Wiele wątków dotyczy współczesnych, także drażliwych, problemów społecznych. Serial odnosi się do trudnych spraw w danym momencie, otwieramy ludzi i oswajamy z różnymi zagadnieniami. Łatwiej nam dotrzeć do społeczeństwa, bo cieszymy się zaufaniem, nasi bohaterowie są lubiani. Mamy parę homoseksualną, jest wątek uchodźców z Syrii. Przypominam, że dziecko Kasi Górki urodziło się dzięki zapłodnieniu in vitro. To zagadnienie dzielące Polaków - obawiałam się, że historia mojej bohaterki spotka się ze złym odbiorem, ale tak się nie stało. Było wręcz odwrotnie, co jest dowodem, że „Barwy szczęścia” otwierają ludzi na to, czego nie znają, a co za tym idzie – czego się boją.