Spotkaliśmy się w Teatrze Polonia; za chwilę zagra pani w spektaklu „Seks dla opornych” o perypetiach małżeństwa z trzydziestoletnim stażem. Wydaje mi się, że powinni go zobaczyć Anna, którą pani gra w „Barwach szczęścia”, i jej mąż, Jerzy.
(śmiech) To prawda, ma pan rację. Taka sesja terapeutyczna mogłaby pomóc ich związkowi. Te dwa tematy jakoś się splotły, także za sprawą Mirka Baki, z którym gram zarówno w serialu, jak i spektaklu. Namawiałam na ten wątek scenarzystów „Barw szczęścia”. Moja bohaterka ciągle zajmuje się życiem innych ludzi. Najpierw jednej córki, potem drugiej, męża, który był starostą, znowu córki, męża, który miał problemy na budowie, dziećmi w liceum. Przejadło mi się to troszkę i jednocześnie pomyślałam, że potrzebuję ekstremalnego przełamania. Czegoś, co odmieni moją przenajświętszą Annę, jak ją nazywam. Znalazłam zgodę producentów oraz scenarzystów i taki wątek wymyślili. Nagle moja bohaterka z rozważnej stała się romantyczna, z rozsądnej kompletnie nierozsądna, z obliczalnej do bólu, nieobliczalna. Czy to jest wiarygodne? Mam nadzieję, że tak.

Myślę, że jest. W pewnym momencie w każdym człowieku może coś pęknąć, diametralnie go odmienić.
Jeżeli udało nam się z Mirkiem Baką (serialowy Jakub – przyp. aut.) wiarygodnie zagrać, to może być ciekawy wątek dla każdej kobiety. To opowieść o tym, że życie jest nieprzewidywalne, że wszystko może się zdarzyć, że na uniesienia nigdy nie jest za późno. W zamierzeniu chcieliśmy pokazać, jak rozkładają się akcenty między miłością, a obowiązkiem, co to jest przywiązanie, odpowiedzialność, czym jest namiętność. Mam nadzieję, że te wszystkie elementy zostaną na tyle dostrzeżone przez widzów, że wywołają w nich rodzaj refleksji.
Pozwoliłam sobie na dosyć mocne granie. To mój ostatni tak bardzo intensywny wątek w „Barwach szczęścia”. Nie mam nic do ukrycia czy stracenia. Zobaczymy, jak to zostanie przyjęte.

To będzie miłość z happy endem?
Tego, oczywiście, nie wolno mi powiedzieć. Gromadzimy widzów przed telewizorami, bo pewne wątki chcą wyśledzić do końca. Na tym polega zabawa serialowa. Mam nadzieję, że związek Anny i Jakuba będzie dynamiczny i ciekawy. Potencjał jest, zobaczymy, jak montażyści go wykorzystają. Efekt końcowy, który trafia do widzów, jest uzależniony od tego, jak opowiedzą historię, jaką nadadzą jej dynamikę. Ja, co często powtarzam, jestem tylko podwykonawcą. Nie zawsze mam czas, ale staram się oglądać „Barwy szczęścia”, bo jestem ciekawa tego wątku. Absolutnie zaskakujący jest dla mnie Mirek Baka, który najczęściej gra mocnych, mrocznych facetów z pistoletami, a tym razem pokazuje inne oblicze.