Czy wywołałeś już jakiś skandal na planie „Barw szczęścia”?
Nic z tych rzeczy, ale mogę zdradzić, że gram negatywną postać. Moim zdaniem nawet bardzo negatywną, co mnie cieszy, bo tacy bohaterowie się podobają i wzbudzają emocje. Na początku myślałem, że będę wcielał się w siebie, ale ta postać wymaga ode mnie gry aktorskiej. Absolutnie to nie jestem ja, chcę to podkreślić.

Twój bohater jest pisarzem, więc macie ze sobą coś wspólnego.
Na tym podobieństwa się kończą. No, może jeszcze kilka się znajdzie (śmiech). Gram Waldemara Kniewskiego, ekscentrycznego pisarza-bufona z bohemy, który od początku będzie w opozycji do Klary (Olga Jankowska – przyp. aut.). Ona jest grzeczną pisarką mamusią, co nie będzie się podobało Waldemarowi. Nie przeszkodzi mu to wykorzystać jej podczas gali wręczenia nagród literackich, by skupić na sobie uwagę fotoreporterów i przedstawicieli mediów. Od razu zetrze się z Hubertem (Marek Molak – przyp. aut.) i przypuszczam, że w kolejnych odcinkach konflikt między nimi będzie się pogłębiał. Pyrka od pierwszego wejrzenia znienawidzi Kniewskiego. Podczas gali mój bohater przesadzi z alkoholem. Gdy nagrywaliśmy te sceny, czułem się jak ryba w wodzie, bo uwielbiam grać pijanego. To mój popisowy numer. Scenarzyści chyba o tym wiedzieli, bo w następnych odcinkach mój bohater też się upija. To zawsze najbardziej rozkręca towarzystwo.

Grasz we własnych stylizacjach?
W pierwszych scenach wystąpiłem w swojej kreacji. W kolejnych zagrałem w rzeczach, które zorganizowały dziewczyny z garderoby, ale wydawały mi się zbyt zachowawcze. Jeśli będę miał jeszcze okazję pracować na planie „Barw szczęścia”, pewnie rzucę pomysł, żeby troszkę podkręcić styl mojego bohatera, jakoś go wyostrzyć. W serialach, tak mi się wydaje, operuje się stereotypami, przerysowaniem, żeby bardziej zaznaczyć charakter postaci. Dużo dowiedziałem się na planie, między innymi, że czernie są bardzo niemile widziane. Powiedzcie to pisarzom! Na pewno kiedyś opiszę te doświadczenia w jakiejś książce.