Hmm, chyba nie... Widzę, że wraz z upływającym czasem... pokornieję. Do tej pory uważałam, że moje zdanie jest jedynym i słusznym... Wydaje mi się, że wzięło się to stąd, że od dziecka moi rodzice dawali mi możliwość wyboru, uczyli podejmowania samodzielnych decyzji, stąd pewnie ta tendencja do "samostanowienia". (śmiech) A co w sobie lubię najbardziej? Konsekwencję i tzw. upór kontrolowany, tzn., z wyłączeniem opcji "po trupach".
W jaki sposób chcesz pokazać Kasię Górkę?
Staram się poprowadzić ją w taki sposób, by widz dostrzegł w niej ukryty pazur, by stopniowo uwolnić drzemiący w niej potencjał. Mam nadzieję, że nie będzie wątpliwości, że dziewczyna będzie "charakterna"!
Czy udział w serialu traktujesz jako przepustkę na wielki ekran?
Na szczęście minęły już czasy, gdy udział w serialu deprecjonował aktora. Teraz jest wręcz odwrotnie!To serial stanowi dla aktora "papierek lakmusowy", sprawdza jego siłę przebicia, to, czy potrafi "przejść" przez ekran do widza... Mówiąc o filmie, trudno mi oprzeć się pokusie i nie zamarzyć o roli...
... psychologiczno – kostiumowej i najlepiej od razu u Almodovara!
Skąd wiesz? (śmiech) Tak, to byłby szczyt marzeń. Gdyby w dodatku była to rola Marii Steward....
Była już mała próbka - wygrana w plebiscycie "Cinema" - wyjazd do Cannes, przejście po czerwonym dywanie...
Byłoby cudownie móc powtórzyć to raz jeszcze, ale w charakterze aktorki reprezentującej nasz kraj, ubiegającej się o prestiżowa nagrodę... Odpukuję w niemalowane!
Jeszcze niedawno chciałaś - podobnie jak Kasia Górka - wyjechać z Polski.
Mam łatwość do zmiany miejsc, szybko poznaję ludzi, szybko się aklimatyzuję. Teraz jednak sytuacja się zmieniła... Jestem szczęśliwą mężatką i nie zamierzam nigdzie wyjeżdżać - przynajmniej nie sama i nie na długo!
Jakimi cechami charakteru powinien dysponować dziś młody aktor?
Silną psychiką, dobrą pamięcią i... brakiem syndromu niezdrowej rywalizacji. Tak mówiłam kiedyś. Dziś dodałabym jeszcze - powinien mieć twardy tyłek. Element rywalizacji jest w moim zawodzie czymś naturalnym. Jednak jakoś nie potrafię czuć się komfortowo w takich sytuacjach. Wierzę także w to, że w swoim zawodzie można znaleźć prawdziwą przyjaźń.
Będziesz jedną z uczestniczek nowego show "Taniec na lodzie". Boisz się upadków?
Absolutnie nie. Trenuję wraz z moim partnerem od miesiąca i mam nadzieję, że najgorsze upadki i siniaki mam już za sobą. Zaczynałam od tzw. linii prostej - jechałam przed siebie, aż do momentu, w którym miałam się zatrzymać. Jednak codzienne treningi trwające po parę godzin zrobiły swoje. Tygodniowo poznajemy jeden taniec. Ruszamy - pod koniec września.
Jesteś przede wszystkim aktorką teatralną. Gdzie można Cię zobaczyć?
Etatowo - w Teatrze Polskim, gościnnie - w Teatrze Kwadrat. Zapraszam serdecznie na spektakl "Sen nocy letniej" oraz "Dulscy z o.o" (w Teatrze Polskim), a także na przedstawianie "Mój przyjaciel Harvey", które można zobaczyć w Teatrze Kwadrat, gdzie mam przyjemność występować z p. Janem Kobuszewskim. Teatr to połączenie magii sceny i energii płynącej od widzów. Przed każdym przedstawieniem czuję przyjemnie radosne mrowienie na plecach, nie przestrzegam jednak żadnych teatralnych przesądów. No, może poza zwyczajowym kopniakiem w kość ogonową - ponoć właśnie to najlepiej ustawia głos! (śmiech) Tak już mam, że idę pod prąd!
Dziękuję Ci bardzo za rozmowę.
Rozmawiała: Justyna Tawicka