Mogę się bawić nawet co tydzień, ale nie w noc sylwestrową. Nigdy nie witałam Nowego Roku na hucznej imprezie, bo nie lubię być do czegokolwiek zmuszana. Od zawsze mam poczucie, że koniec roku nie jest powodem do radości. W pewnym okresie życia, w buntowniczym nastroju z premedytacją przesypiałam północ. Sylwester jest dla mnie przedłużeniem świąt Bożego Narodzenia - ten czas spędzam z rodziną w ciepłej domowej atmosferze. Mam nadzieję, że tym razem uda mi się znaleźć również chwilę na pisanie czy rysowanie. To moje pasje, do których potrzebuję spokoju i wyciszenia.

Przyda mi się odpoczynek, bo ostatnio żyję na walizkach. Od kilku tygodni, w ramach pracy na planie filmu czesko-polskiego, przemieszczam się między Pragą, Wrocławiem i Warszawą. To dramat oparty na prawdziwej historii kobiety, która jako ostatnia w Czechosłowacji została skazana na karę śmierci. Gram główną rolę, co jest dla mnie dużym wyzwaniem.

Nie mam postanowień noworocznych, ponieważ wiem, że najczęściej się ich nie dotrzymuje. To tak jak z dziećmi w szkole podstawowej – na początku roku starannie prowadzą zeszyty, a po miesiącu tracą do tego zapał. Marzyć i działać można codziennie!