Czy rola w „Barwach szczęścia” to początek pana kariery aktorskiej? Zamierza pan rozwijać się w tym kierunku?
Raczej kontynuacja, bo kariera piłkarza w niektórych momentach też ma sporo wspólnego z aktorstwem. Mam na myśli zarówno sytuacje boiskowe, jak i pozaboiskowe. Grałem wcześniej między innymi epizod w serialu „Piąty stadion”, ale w „Barwach szczęścia” dostałem większą rolę z dużą ilością kwestii. To dla mnie nowe, interesujące doświadczenie i miła odmiana.

Jak się pan czuje na planie? Ma pan tremę podczas zdjęć?
Kamera mnie nie peszy, występowałem przed nią wiele razy, ale praca na planie serialu różni się od udzielania wywiadów. Dostaję rozpisane sceny, dialogi i muszę wpasować się w konwencję. Stresowałem się przed pierwszym dniem zdjęciowym, bo nie wiedziałem, czego się spodziewać. Dzięki uprzejmości reżyserów i aktorów szybko się zaaklimatyzowałem. Andrzej Niemyt, czyli serialowy Darek, z którym miałem sceny, z dużym spokojem i wyrozumiałością znosił moje niedociągnięcia. Uczyłem się teksów, ale czasami się dekoncentrowałem, czegoś zapominałem, co na planie sprawia problemy. Na szczęście seriale rządzą się swoimi prawami, można powtórzyć ujęcie, coś wyciąć, zmodyfikować.
 
Jaką rolę odegra pana bohater w życiu serialowego Darka?
Wystąpię w serialu pod własnym imieniem i nazwiskiem, jako osoba związana ze środowiskiem piłkarskim. Fabularnie Darek i ja jesteśmy dobrymi znajomymi, którzy po wielu latach spotkają się w restauracji i zaczną wspominać stare czasy. Będę jego inspiratorem - kimś, kto wytyczy mu nową drogę życia po zakończeniu kariery piłkarskiej. Ze względu na swoje doświadczenie i wieloletnią znajomość z Darkiem, będę wiedział, że idealne dla niego rozwiązanie to praca w charakterze managera piłkarskiego. Sądzę, że moje rady pomogą mu wyjść na prostą w tym trudnym dla niego momencie.