Arno Penzias był amerykańskim fizykiem niemieckiego pochodzenia. Urodził się 26 kwietnia 1933 roku w Monachium. Jego dziadkowie do Niemiec przybyli z Polski. W 1940 roku rodzina naukowca zamieszkała w Nowym Jorku. W 1954 roku Penzias ukończył studia z fizyki w City College w Nowym Jorku a następnie rozpoczął pracę w jednym z laboratoriów Uniwersytetu Columbia, gdzie zgłębiał badania and mikrofalami. W 1962 roku uzyskał tytuł doktora fizyki. Penzias kontynuował pracę w Bell Labs w stanie New Jersey. Tam z Robertem Wilsonem pracował nad czułymi kriogenicznymi odbiornikami mikrofal, które miały być wykorzystywane w obserwatoriach radioastronomicznych.
Dowody potwierdzające teorię Wielkiego Wybuchu
Podczas testu anteny radioteleskopu, naukowcy usłyszeli szum, który jednak powiązali z zakłóceniami, których nie potrafili wyjaśnić. Po usunięciu wszelkich zanieczyszczeń na antenie, w tym ptasich odchodów, szum był wciąż wyraźny. Amerykański astronom i fizyk Robert Dicke sugerował, że szum może być efektem promieniowania tła, o którym wspominały niektóre z teorii kosmologicznych. Istnienie promieniowania będącego pozostałością po Wielkim Wybuchu, które wypełnia Wszechświat przewidzieli pod koniec lat 40. XX wieku George Gamow, Ralph Alpher i Robert Herman. Nie mieli oni jednak wystarczających dowodów, aby potwierdzić zjawisko.
Penzias i Wilson opisali swoje obserwacje na łamach ,,Astrophysical Journal’’. Dalsze badania wykazały, że naukowcy odkryli mikrofalowe promieniowanie tła. Tym samym dostarczyli dowodów potwierdzających teorię Wielkiego Wybuchu.
Czym jest mikrofalowe promieniowanie tła?
Mikrofalowe promieniowanie tła to rodzaj promieniowania elektromagnetycznego. Wypełnia Wszechświat i zostało wyemitowane około 14 mld lat temu na skutek Wielkiego Wybuchu, czyli początku gwałtownego rozprzestrzeniania się materii i energii w przestrzeni kosmicznej. Promieniowanie jest zatem pozostałością po wczesnym stadium ewolucji Wszechświata i etapie łączenia się elektronów i protonów.
