Odkrycia dokonano korzystając z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, wspólnego projektu NASA, ESA oraz CSA. Oprócz jasnej zorzy polarnej i południowej w obszarach polarnych planety, blask z górnych warstw atmosfery Jowisza jest słaby i dlatego teleskopy naziemne utrudniają dostrzeżenie szczegółów w tym regionie. Jednakże czułość Webba w podczerwieni pozwala naukowcom badać górne warstwy atmosfery Jowisza nad słynną Wielką Czerwoną Plamą z niespotykaną dotąd szczegółowością.
Górna atmosfera Jowisza stanowi granicę między polem magnetycznym planety a leżącą pod nią właściwą atmosferą. Można tu zobaczyć jasne i żywe pokazy zorzy polarnej i południowej, zasilane materią wulkaniczną wyrzuconą z księżyca Jowisza Io. Jednak bliżej równika na strukturę górnej atmosfery planety wpływa wpadające światło słoneczne. Ponieważ Jowisz otrzymuje tylko 4 proc. światła słonecznego docierającego do Ziemi, astronomowie przewidywali, że ten region będzie miał jednorodny charakter.
Henrik Melin, Uniwersytet w Leicester
„Jednym ze sposobów zmiany tej struktury są fale grawitacyjne – podobne do fal rozbijających się o plażę, tworząc zmarszczki na piasku. ”Obserwacje zespołu astronomów miały na celu zbadanie, czy rzeczywiście na tym obszarze nic ciekawego się nie dzieje. Zespół ze zdziwieniem odkrył, że w całym polu widzenia w górnych warstwach atmosfery znajduje się wiele skomplikowanych struktur, w tym ciemne łuki i jasne plamy. Chociaż światło emitowane z tego obszaru jest odbiciem słonecznego, zespół sugeruje, że musi istnieć inny mechanizm zmieniający kształt i strukturę górnych warstw atmosfery.
Fale te powstają głęboko w burzliwych niższych warstwach atmosfery, wokół Wielkiej Czerwonej Plamy, i mogą przemieszczać się na większą wysokość, zmieniając strukturę i emisję górnych warstw atmosfery.
Dokonane odkrycia mogą stanowić wsparcie dla należącej do ESA sondy Jupiter Icy Moons Explorer „Juice”, która została wystrzelona 14 kwietnia 2023 r. Przeprowadzi ona szczegółowe obserwacje Jowisza i jego trzech dużych księżyców – Ganimedesa, Kallisto i Europy. Misja scharakteryzuje je zarówno jako obiekty planetarne, jak i możliwe siedliska, dogłębnie zbada złożone środowisko Jowisza i zbada szerszy układ planety jako archetypu gazowych gigantów we Wszechświecie.
