Film przedstawia współczesną historię powstania drużyny piłkarskiej bezdomnych. Głównym bohaterem jest Jacek, czterdziestoletni nauczyciel wf - u, były zawodnik piłkarskiej reprezentacji Polski. Mieszka z żoną i córką na Śląsku. Pewnego dnia żona wyrzuca go z domu za pijaństwo a kibole na polecenie prezesa klubu sportowego biją go i wywożą na Dworzec Centralny w Warszawie. Tam Jacek poznaje grupę bezdomnych: Indora, Ministra, Ukraińca Mitra, Księdza, Górnika, Wariata i innych. Indor, były więzień, postanawia stworzyć drużynę piłkarską bezdomnych i wyjechać z nią na mistrzostwa. Namawia Jacka, aby ich trenował. Jacek stawia im twarde warunki: muszą mu się całkowicie podporządkować oraz skończyć z piciem i ćpaniem. Początkowo trenują na Dworcu Centralnym, później ochroniarz wpuszcza ich na Stadion Dziesięciolecia. Początki są bardzo trudne. Intensywne treningi zaczynają jednak przynosić rezultaty. Bezdomni wygrywają mecz z trzecioligową drużyną piłkarską. Historia bezdomnych piłkarzy fascynuje francuską dziennikarkę, Sewkę, która postanawia zrobić o nich film. Drużyna Jacka jedzie na mistrzostwa świata bezdomnych jako reprezentacja Polski. Ponieważ Ukrainiec Mitro ucieka tuż za niemiecką granicą, do walki musi stanąć też Jacek.