Głównym bohaterem filmu jest młody milicjant, który po niepowodzeniu dotychczasowego śledztwa, zostaje szefem grupy dochodzeniowej mającej złapać seryjnego zabójcę kobiet. Śląsk, druga połowa początek lat 70. Regionem wstrząsa seria brutalnych morderstw na kobietach, popełnianych zawsze według tego samego schematu. O sprawie nie mówi się w mediach, przepełnionych głównie peerelowską propagandą sukcesu, do czasu, gdy kolejną ofiarą zabójcy pada siostrzenica pierwszego sekretarza. Wtedy komendant wojewódzki postanawia powołać specjalną grupę do złapania Wampira (tak potocznie określany jest morderca), a jej szefem mianuje Janusza Jasińskiego młodego (33 lata), ale nadzwyczaj skutecznego porucznika, przykładnego męża i ojca. Janusz, mimo że pozornie nie jest typem twardziela (w odróżnieniu od swojego zastępcy i jednocześnie najlepszego kumpla, Marka), wzbudza podziw swoich współpracowników i jest też powszechnie lubiany. Grupa Zofia (od imienia pierwszej ofiary Wampira) zaczyna prężnie działać, wykorzystując wszelkie dostępne ówcześnie metody. Janusz specjalnie na potrzeby powierzonego mu śledztwa zgłębia osiągnięcia zachodniej kryminalistyki. Wprowadza do prac zespołu najnowocześniejsze, znane niewielu, technologie. Korzysta z jednej z pierwszych maszyn cyfrowych/komputera. Zwraca się o pomoc do znanego, angielskiego kryminologa. To wszystko budzi początkowo nieufność przełożonych. Jednak dzięki pomysłom Janusza udaje się znacznie zawęzić krąg podejrzanych.