Historia oparta na motywach podróży Telemacha w poszukiwaniu ojca. Podobnie jak i u Homera pełna jest ona spotkań z postaciami mitycznymi, znajdując analogie w mitologii współczesnej kultury masowej i politycznej. Jest zatem połowa XX wieku w Polsce Ludowej. Główny bohater, Adam, mieszka z matką, którą niepokoją funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa. Ojciec Adama bronił Albionu jako pilot II Wojny Światowej i słuch o nim zaginął. Nie wiadomo czy pozostał w Anglii, czy wrócił do kraju i ukrywa się, by uniknąć prześladowań. Przychodzą od niego paczki i kartki pocztowe, ale Adam, który nigdy nie widział swojego ojca, podejrzewa, że paczki przysyła ktoś inny. W szkole bezustannie marzy, że któregoś dnia ojciec wyląduje na zakurzonym boisku w swoim Spitfajerze i wznieci tuman pyłu, z którego wyłoni się żywy, bohaterski i wspaniały. Poprzez wizytę w kinie na filmie poruszającym temat Odysei w Pogardzie Godarda bohater dostaje się do buduaru Brigitte Bardot, a stamtąd do Hotelu zamieszkałego przez postacie zarówno z jego rzeczywistego jak i wewnętrznego życia. Obok siebie koegzystują tam Liz Taylor, Marlon Brando i kumple z klasy; Cezanne, Belmondo i ubecy; Bitelsi, Picasso i Wirski, sadystyczny nauczyciel muzyki... Ten Hotel zbudowany z wyobrażeń i snów ma nieskończoną ilość pokoi, korytarzy i drzwi, a niektóre z nich prowadzą do Anglii, do Wenecji, a nawet na Syberię. Są tam też podziemne rzeki i kanały, tajemniczy Ogród i Biblioteka, w której można przeczytać własne, dosłownie sprzed chwili, myśli. Zapis pogmatwanej, ironicznie rozbitej świadomości tamtej epoki; pomiędzy cudownym i nieziszczalnym pragnieniem Innego Życia a upokarzającą, miałką codziennością.

Reżyser: Lech Majewski

Kompozytor: Lech Majewski

Scenografia: Lech Majewski, Joanna Macha

Scenariusz: Lech Majewski

Charakteryzacja: Agnieszka Jońca

Kostiumy: Dorota Roquepl

Kompozytor: Józef Skrzek

Wyk.: Kacper Olszewski, Joanna Opozda, Andrzej Grabowski