W roku 1989, czternaście lat po zakończeniu wojny, Christina przyjechała do stolicy Ho Chi Minnh (dawniej Sajgonu) z kilkoma dolarami w kieszeni i zamiarem zmiany swego życia. Sama przebywała w sierocińcu, borykała się z bardzo trudnym, pełnym niesprawiedliwości i przemocy dzieciństwem, spędzonym w Irlandii. Starając się pokonać traumy z dzieciństwa odkryła, że jej powołaniem jest pomoc sierotom i bezdomnym wietnamskim dzieciom. W sumie zorganizowała pomoc dla 700 tys. dzieci.