Zarejestrowano milionowego abonenta telewizyjnego, któremu Ministerstwo Łączności ufundowało stały abonament, a Komitet ds. Radia i Telewizji – dwutygodniowy pobyt nad Morzem Czarnym.
Pierwszy Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu (KFPP Opole). Od tej pory jest organizowany corocznie, najczęściej w czerwcu. Wydarzenie stanowi podsumowanie sezonu artystycznego polskiego środowiska twórców i wykonawców piosenek. Festiwal nie odbył się tylko raz – w 1982 roku – z powodu wprowadzenia w Polsce stanu wojennego.
KFPP Opole ma swój sygnał, skomponowany przez Bogusława Klimczuka, który otwiera imprezę oraz rozpoczyna każdy koncert.
Telewizja Polska nadała po raz pierwszy bezpośrednią transmisję telewizyjną ze Stanów Zjednoczonych, z odbywających się w Waszyngtonie manifestacji przeciwko dyskryminacji rasowej. Sygnał przekazany został do sieci Eurowizji i Interwizji za pośrednictwem satelity Telstar.
W Warszawskich Zakładach Telewizyjnych został wyprodukowany milionowy telewizor.
Odbyła się pierwsza audycja „Turnieju Miast”.
Powstała Telewizja Dziewcząt i Chłopców (TDC).
Odbyła się premiera pierwszego polskiego serialu telewizyjnego „Barbara i Jan”.
Wszechnica Telewizyjna nadała pierwszą audycję z cyklu „Piórkiem i Węglem”. Znakomita kreska prof. Wiktora Zina i jego gawędy przyciągały do odbiorników różne pokolenia widzów.
Na antenie pojawił się „Zwierzyniec” – przyrodniczy program telewizyjny skierowany do dzieci i młodzieży. Był emitowany w latach 1968–1988 w paśmie popołudniowym w poniedziałki. Gospodarzem programu był Michał Sumiński. Można w nim było posłuchać gawęd prowadzącego, opowieści o zwierzętach Marii Sołtyńskiej i obejrzeć filmy przyrodnicze. Na koniec wyświetlano kreskówki wytwórni Hanna-Barbera.
W Instytucie Łączności w Miedzeszynie odbył się pokaz telewizji kolorowej. Oparty był na francuskim systemie SECAM.
Oglądała go grupa dziennikarzy z całego kraju. Przez kilkanaście minut śledzono z uwagą „program roboczy” nadawany ze studia doświadczalnego.
„Oglądaliśmy wielobarwne plansze i «żywy» obraz bezpośrednio transmitowany ze studia. Kolory wraz z odcieniami były naturalne, nie przejaskrawione” – relacjonował reporter „Expressu Wieczornego”.
Emisja pierwszego odcinka serialu „Czterej pancerni i pies”.
Produkcja powstała na podstawie powieści Janusza Przymanowskiego przy współpracy Stanisława Wohla, w reżyserii Konrada Nałęckiego. Film szybko zdobył serca widowni, a telewizja była zasypywana listami od młodych widzów. Występujący aktorzy stali się idolami młodzieży, szczególnie Janek, w którego wcielił się Janusz Gajos.
Pierwsze wydanie programu Stanisława Janickiego „W starym kinie”, istniejącego do 1999 rok. Prezentowano w nim stare produkcje filmowe, w tym polskie przedwojenne produkcje.
Emisja pierwszego odcinka serialu telewizyjnego „Stawka większa niż życie” według scenariusza Andrzeja Zbycha, w reżyserii Andrzeja Konica i Janusza Morgensterna. Emitowany do 6 lutego 1969 roku.
„Stawka większa niż życie” zyskała ogromną popularność. Telewidzowie domagali się kontynuacji przygód kapitana Klossa. W rolę nieustraszonego, a zarazem czarującego Klossa, wcielił się fenomenalny Stanisław Mikulski. Widzowie i recenzenci z niepokojem wyczekiwali nowego cyklu przygód „Czterech pancernych i psa”. Obawy szybko zostały rozwiane.
„Oglądało się czwartkowy odcinek z zapartym tchem, tempo utrzymywało cały czas w napięciu, akcja obfitowała w sytuacje zaskakujące i wręcz szokujące” – donosił recenzent „Życia Warszawy”, jednocześnie chwaląc aktorstwo Stanisława Mikulskiego i jego kolegów.
25-lecie Polski Ludowej uczczono m.in. oddaniem do użytku części telewizyjnej Centrum Radiowo-Telewizyjnego w Warszawie przy ul. Woronicza. Uroczystego otwarcia dokonał premier Józef Cyrankiewicz w towarzystwie przedstawicieli władz państwowych i partyjnych.
Przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji Włodzimierz Sokorski podkreślał w swoim przemówieniu, że budowa Centrum rozpoczęta w 1962 roku jest największą inwestycją kulturalną ostatniej 5-latki.
Oddanie nowego ośrodka stanowiło zamknięcie pierwszego etapu budowy, która miała być zakończona do 1972 roku. Na obszarze 16 hektarów miały powstać budynki radiowe i telewizyjne z siedmioma studiami oraz obiekty wspólne. Część telewizyjna miała powierzchnię 180 tys. metrów kwadratowych.
Poprowadzono bezpośrednią transmisję z lądowania na Księżycu.
Odbył się pierwszy publiczny przekaz telewizji kolorowej w systemie SECAM.