Pink to jedna z najbardziej buntowniczych artystek. Jak wyglądała ścieżka jej kariery?

Pink, a dokładniej Alecia Beth Moore, bo tak brzmi prawdziwe imię i nazwisko wokalistki, przyszła na świat 8 września 1979 r. w Doylestown w stanie Pensylwania (USA). Jest córką żydowskiej pielęgniarki Judith Moore oraz żołnierza Jima Moore’a. Już od najmłodszych lat Pink zmagała się z astmą. Remedium na przykre dolegliwości związane z chorobą miała być gimnastyka artystyczna, którą przyszła gwiazda trenowała od 4. do 12. roku życia. Gdy miała zaledwie 7 lat, jej rodzice postanowili się rozwieść, a mała Alecia zamieszkała z mamą. Trudne dzieciństwo sprawiło, że młoda dziewczyna zaczęła się buntować i wymykać z domu do pobliskich klubów.

Wszystko zaczęło się od momentu, w którym 14-letnia Pink napisała swój pierwszy utwór „Generation X”. Jej muzyczny talent szybko został dostrzeżony przez grupę znajomych, przez co Pink stała się członkinią zespołu Middle Ground. Dwa lata później dołączyła zaś do zespołu Choice, składającego się wówczas z dwóch dziewczyn śpiewających rhythm and bluesa. Grupą zainteresował się L.A. Reid, właściciel jednej z największych i najbardziej znanych wytwórni muzycznych. Producent ułatwił dziewczynom start, szybko zapraszając je do studia, gdzie od razu podpisał z nimi kontrakt. Po jakimś czasie okazało się, że L.A Reid dostrzegł, że Pink wyróżnia się na tle zespołu, i zaproponował wokalistce karierę solową. Mimo że artystka na początku się wahała, w podjęciu ostatecznej decyzji pomógł jej ojciec, który zasugerował Pink, że powinna pozostać lojalna wobec siebie. Na początku kariery solowej przybrała pseudonim Pink, który inspirowany był m.in. postacią Mr. Pinka z filmu „Wściekłe psy” („Reservoir Dogs”).

Pierwszy album studyjny wokalistki został wydany 4 kwietnia 2000 r. i nosił tytuł „Can’t Take Me Home”. Krążek osiągnął status podwójnej platynowej płyty, a pochodzące z niego single – „Most Girls”, „There You Go” i „You Make Me Sick” – zajmowały wysokie miejsca na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych, Australii i Wielkiej Brytanii. Co ciekawe, swoje pierwsze zarobione pieniądze Pink przeznaczyła na odkupienie swojemu tacie złotego zegarka, który sprzedał wcześniej, by wspomóc ją finansowo. 

Mimo że debiutancki album Pink okazał się wielkim sukcesem, wokalistka postanowiła zerwać współpracę z L.A. Reidem. Za przyczynę tej decyzji podaje ograniczenia, jakie narzucała jej wytwórnia. Po rozwiązaniu współpracy wokalistka szybko nawiązała nić porozumienia z Lindą Perry z zespołu 4 Non Blondes. Na efekty ich wspólnej pracy nie trzeba było długo czekać. Pink w 2001 r. wydała swój kolejny album zatytułowany „M!ssundaztood”. Krążek ten okazał się wielkim sukcesem, sprzedał się w łącznym nakładzie 13 milionów egzemplarzy na całym świecie, a w Stanach Zjednoczonych pokrył się pięciokrotnie platyną, dobijając do 5,3 miliona sprzedanych egzemplarzy. 

Dobra passa wokalistki trwała dalej. Latem 2003 r. Pink i William Orbit stworzyli utwór „Feel Good Time”, wykorzystany w ścieżce dźwiękowej do filmu „Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość”, w którym to wokalistce udało się zagrać epizodyczną rolę. Niedługo po przygodzie na szklanym ekranie Pink wydała swoją trzecią płytę, zawierającą muzykę z pogranicza rocka i muzyki pop „Try this”. Album powstał przy współpracy z Lindą Perry i Timem Armstrongiem, wokalistą grupy Rancid. Na krążku nie zabrakło takich hitów jak: „God Is a DJ”, „Last to Know” i „Trouble”, który przyniósł Pink nagrodę Grammy. 

Po nieco dłuższej przerwie Pink powróciła na rynek muzyczny z płytą „I'm Not Dead”, zawierającą m.in. dość kontrowersyjny utwór „Dear Mr. President”. 

Z końcem października 2008 r. premierę miała piąta płyta studyjna Pink zatytułowana „Funhouse”, która promowana była przez single: „So What”, „Sober”, „Please Don’t Leave Me”, „Funhouse” i „I Don’t Believe You”. Współtwórcą i producentem czwartego singla był Tony Kanal z zespołu No Doubt. Na rynkach niemieckim, australijskim i polskim ukazał się dodatkowy, piąty singiel – „Bad Influence”, w Stanach Zjednoczonych był to z kolei utwór „Glitter in the Air”.  

Po wydaniu piątego albumu „Funhouse” artystka zdecydowała się usunąć w cień i na chwilę porzucić muzykę na rzecz życia prywatnego. Pink doszła do porozumienia ze swoim mężem, z którym przez kilka ostatnich lat pozostawała w separacji. Para wkrótce ogłosiła, że spodziewa się pierwszego dziecka, i mniej więcej w tym samym czasie artystka zdecydowała się na powrót do studia. W listopadzie 2010 r. w sklepach ukazał się kolejny album artystki zatytułowany „Greatest Hits... So Far!!!” z największymi przebojami w dorobku Pink. Pod koniec roku ukazał się jej kolejny singiel „Raise Your Glass”, a na początku 2011 r. – piosenka „Fuckin’ Perfect”. Na tym jednak nie koniec pozytywnych wiadomości, bo 2 czerwca 2011 r. wokalistka i jej mąż powitali na świecie swoje pierwsze dziecko, córeczkę, Willow Sage Hart.   

Po czasie spędzonym z najbliższymi przyszedł czas na rzucenie się w wir pracy. W kolejnych latach Pink wydała cztery nowe albumy: „The Truth About Love”, „Beautiful Trauma”, „Hurts 2B Human” oraz „ Trustfall”, czyli ostatni album wokalistki, który ujrzał światło dzienne w 2023 r. W międzyczasie artystka odbyła także trasę koncertową promującą album „The Truth About Love”. Premiera DVD z trasy miała miejsce 22 listopada w Australii, zaś trzy dni potem była już dostępna w pozostałych rejonach świata. Co więcej, za swoje dotychczasowe osiągnięcia Pink otrzymała tytuł Kobiety Roku 2013 przyznawany przez magazyn „Billboard”, z kolei w 2015 r. przyznano jej nagrodę BMI President Awards za „ogromny wpływ na rozwój muzyki popularnej”.

W momencie, kiedy jej kariera rozkwitała, w życiu prywatnym wokalistki pojawiły się problemy. Złe nawyki z jej wczesnych lat znów dawały o sobie znać. Minęło trochę czasu i okazało się, że chwilowy kryzys w życiu Pink został zażegnany. W listopadzie 2016 r. wokalistka postanowiła podzielić się ze swoimi fanami dobrą nowiną. Pink wrzuciła bowiem na instagramowe konto zdjęcie ukazujące jej brzuszek ciążowy. Fani wokalistki nie kryli wzruszenia i gratulowali swojej idolce drugiego dziecka. Ponad miesiąc później na świat przyszedł syn artystki, Jameson Moon. 

Po kolejnej, dłuższej przerwie na rynku muzycznym Pink powróciła z krążkiem „Trustfall”, który jak wyznała w wywiadzie dla Good Morning America: „jest najlepszym albumem, jakim kiedykolwiek wydała”. Z tą opinią jednak nie zgadza się większość krytyków muzycznych, jak również część fanów artystki. „Tak jak uwielbiam tytułowy singiel, cała płyta wypada jakoś tak bezbarwnie. Pink ustawiła poprzeczkę bardzo wysoko i mam wobec niej duże oczekiwania. Jest świetna w balladach, ale to już było”, pisali zawiedzeni wielbiciele artystki. Czy faktycznie ostatni album jest tak przewidywalny, a może to po prostu Pink w czystej postaci?

Wszyscy polscy fani artystki mieli ważne powody do radości, bowiem 16 lipca artystka zawitała do Warszawy. Gwiazda muzyki pop zaśpiewała swoje największe przeboje podczas koncertu zorganizowanego w ramach europejskiej trasy „Summer Carnival 2023”. Nie była to jednak pierwsza wizyta wokalistki w naszym kraju. Pink gościła w Warszawie zaledwie kilka lat wcześniej, bo w 2019 r.

AZG