Test Nissan Townstar Combi DIG-T 1.3 130 KM: tu liczy się przede wszystkim przestrzeń

Na rynku, na którym królują SUV-y i crossovery bohater dzisiejszego testu może wyglądać nieco egzotycznie. Przecież regularny, kanciasty kształt nadwozia to coś, co poza skrajnymi wyjątkami już dawno wyszło z mody. Tymczasem nie ma lepszego sposobu na zaprojektowanie praktycznego samochodu niż ubranie go w pudełkowaty kostium. 

Widoczny w materiale wideo samochód to odmiana o dłuższym rozstawie osi, który mierzy 310 cm. Dostępna jest także wersja krótsza o rozstawie osi mierzącym 271,6 cm ale jest pięcioosobowa, a bohater dzisiejszego testu jest w stanie przewieźć 7 osób.

Nadwozie wariantu L2 czyli tego dłuższego ma 491 cm długości, 186 cm szerokości i 187 cm wysokości.

Przeczytaj także: Test Ford Tourneo Courier EcoBoost 1.0/125 KM – sposób auto na rodzinne?

Możemy się zastanawiać dlaczego producent nie zdecydował się na zainstalowanie z tyłu podwójnych, dzielonych drzwi, byłyby zdecydowanie wygodniejsze. Obecnie, żeby włożyć coś do bagażnika trzeba się czasami siłować z ogromnymi wrotami. Warto też pamiętać, by przy parkowaniu zostawić z tyłu odpowiednio dużo przestrzeni, żebyśmy mogli je otworzyć.

Jak już się to uda, to zobaczymy, że bagażnik jest ogromny. Po wyjęciu dwóch tylnych foteli do wykorzystania mamy aż 900 l przestrzeni i to licząc do wysokości półki, i aż 1300 l licząc do wysokości dachu. A nawet jak nie wyjmiemy tylnych foteli ten samochód dysponuje sporą przestrzenią na bagaże.

Przeczytaj także: Test Jaecoo 7: jeszcze niedawno tak sobie wyobrażaliśmy pojazdy przyszłości. Sprawdziłem, co kryje się za niebanalnym wyglądem chińskiego SUVa

Specyficzny kształt kombivanów umożliwia zastosowanie dobrodziejstwa w postaci przesuwanych bocznych drzwi. Ułatwiają życie nie tylko na ciasnych miejscach parkingowych, bo gwarantują też duży otwór dostępu do tylnej części kabiny. W skrócie – wygodnie się przez taki otwór wsiada, czy montuje fotelik. 

Na dwóch dodatkowych fotelach umieszczonych w przestrzeni bagażowej dorosła osoba siedzi z podkurczonymi nogami, ale ma sporo miejsca nad głową. Raczej jest to opcja do wykorzystania dla dorosłych na krótkich dystansach lub dla dzieci.

Za to nikt nie powinien narzekać na brak przestrzeni w drugim rzędzie. Plus za regulowany kąt pochylenia tylnej kanapy, czy regulowane nawiewy. Poza tym, siedzisko jest umieszczone dość wysoko, co zapewnia nie tylko wygodną pozycję ale też dobrą widoczność do przodu, bo siedzimy wyżej niż osoby zajmujące przednie fotele. 

Kokpit wygląda schludnie. Nie zabrakło na nim kolorowych wyświetlaczy wirtualnych zegarów i systemu pokładowego. Ich wielkość nie jest jednak przytłaczająca i nie brakuje tu praktycznych funkcji, jak szerokokątna kamera, czy zdolność bezprzewodowego łączenia się z Apple CarPlay, czy Android Auto.

Dość szybko można się połapać w obsłudze rozbudowanego systemu pokładowego, tym bardziej że nie brakuje tu praktycznych przycisków i pokręteł do sterowania klimatyzacją i nawiewami.

Jak na auto z dostawczymi genami przystało, nie brakuje w nim praktycznych i pojemnych schowków – na przykład przed kierowcą, czy nad głowami. Brakuje mi tu jednak regulowanego podłokietnika, a dostawcze geny widać także w wykończeniu dolnych partii kabiny, w których użyto tańszych tworzyw. 

W gamie napędowej testowanego modelu Nissana znajduje się jedna jednostka napędowa. To benzynowy, turbodoałdowany silnik o pojemności 1,3 l, który rozwija moc maksymalną 130 KM i maksymalny moment obrotowy 240 Nm. Według danych producenta auto przyspiesza od 0 do 100 km/h w 13,5 s. Z napędem współpracuje sześciobiegowa, manualna przekładania ale w ofercie jest także skrzynia automatyczna.

A o tym, jak jeździ Nissan Townstar jakie są jego ceny i ile zużywa paliwa dowiecie się z materiału wideo umieszczonego na górze strony. Auto zostało wypożyczone i zwrócone importerowi po zakończeniu realizacji materiału.