Władysław Sebyła od wczesnych lat przejawiał talenty artystyczne: rysował, malował, grał na skrzypcach, ale za najważniejsze uważał pisarstwo. Jeszcze przed maturą wziął udział w trzecim Powstaniu Śląskim. Potem, po studiach na polonistyce w Warszawie, odbył przeszkolenie w podchorążówce. Utalentowany poeta, należał do grupy literackiej Kwadryga, pracował w Polskim Radio, a swoimi wierszami nawiązywał do romantycznych tradycji Słowackiego i Norwida. Polska Akademia Literatury odznaczyła go Złotym Wawrzynem za wybitną twórczość literacką. W czasach PRL utworów poety celowo nie publikowano, wznowienia wierszy tylko sporadycznie dopuszczane były przez socjalistyczna cenzurę. We wrześniu 1939 roku podporucznika rezerwy, Władysława Sebyłę powołano do wojska. Na wschodzie Polski został wzięty do sowieckiej niewoli i osadzony w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zamordowano go strzałem w tył głowy w więzieniu NKWD w Charkowie.