Janusz Dziurawiec urodził się w 1950 r. w Katowicach. Ukończył Wydział Malarstwa warszawskiej ASP, gdzie studiował w pracowni Jana Tarasina (dyplom w 1980). W początkowej fazie swojej twórczości skupił się na oddaniu egzystencji człowieka zanurzonego w gorszej stronie wielkiego miasta, żyjącego w szarych blokowiskach, wśród wysypisk śmieci, błota i brudu, w scenerii zdominowanej przez beznadzieję i brzydotę. Temat ten artysta rozwijał od 1984 roku, tworząc kolejne obrazy z cyklu Druga Strefa. Utrzymane są one w stylu chłodnego realizmu, a momentami wręcz hiperrealizmu, za podstawę mając wykonaną wcześniej fotografię. W ostatniej dekadzie zwrócił się ponownie ku tematyce miasta, maluje jednak jego jasną, zarazem bardziej kolorową stronę. Fotorealizm jego sztuki uwydatnia się szczególnie w kompozycjach powstałych z pragnienia uchwycenia ruchu widoku pędzących rowerzystów, koni czy biegnącego psa. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Fonds National D’Art Contemporain w Paryżu, w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, Radomiu, Wałbrzychu, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Kujawskiej i Dobrzyńskiej, w warszawskiej Zachęcie, w czeskiej Galerii Sztuki w Nachodzie i innych.