Serial pokazuje świat z perspektywy kilkuletniego dziecka, a główna bohaterka, mała ryjówka Florka jest pilną obserwatorką rzeczywistości. Florka nie do końca dowierza tłumaczeniom dorosłych, więc sprawdza wszystko sama i oczywiście dochodzi do własnych wniosków, niekoniecznie słusznych, ale zawsze bardzo odkrywczych. Jak każdy maluch dziwi się najprostszym rzeczom, jednocześnie ucząc się je rozumieć i nazywać. Uczy się także nazywać, rozumieć i oswajać swoje emocje - strach, zazdrość, zachwyt, rozczarowanie czy wstyd. W animacji ważną rolę pełni dom rodzinny - ostoja bezpieczeństwa i spokoju, chociaż rodzice Florki nie zawsze wykazują odpowiednie zainteresowanie problemami córki, a czasem wręcz ich nie rozumieją. Jedna rzecz jednak jest nienaruszalna - Florka czuje się kochana, co daje jej siłę i wiarę w siebie, a także odwagę do zadawania pytań i niezrażanie się częstym brakiem odpowiedzi. Rodzice mają dla Florki nowinę tacie kończy się urlop macierzyński i wraca do pracy. Tym samym Florka musi pójść do przedszkola. Florka kategorycznie odmawia. Ponieważ rodzice są nieprzejednani, w przedszkolu stosuje bierny opór nie chce się z nikim bawić (chociaż zwierzątka ją zapraszają), nie je podwieczorku (chociaż są ulubione muchy w czekoladzie), nie wychodzi na plac zabaw (chociaż jest tam piękna zjeżdżalnia). Wymaga to wielkiego wysiłku, dlatego po powrocie do domu Florka dzwoni do babci, żeby przyjechała i uratowała ją od tego okropnego przedszkola. I to już jutro, bo jutro do przedszkola iść nie może, bo bardzo się boi. Czego? pyta babcia. Tego, że mi się tam spodoba odpowiada Florka.