Największy Polski Uniwersytet - Uniwersytet Warszawski powstał w 1818 roku z połączenia Szkoły Prawa i Szkoły Lekarskiej założonych w czasach napoleońskich. Pomysłodawcami jego utworzenia byli ksiądz Stanisław Staszic i hrabia Stanisław Kostka Potocki - minister wyznań i oświecenia publicznego Królestwa Polskiego. Utworzono wówczas pięć wydziałów, które symbolizują gwiazdki znajdujące się do dziś w godle uczelni. Mimo że powołany przez Cara Uniwersytet stał się szkołą patriotyzmu i kuźnią niepodległościowych aspiracji Polaków, studenci i absolwenci Uniwersytetu stanęli do walki w Powstaniu Listopadowym. W ramach represji zaledwie w 15 lat po otwarciu car zamknął uczelnię. Na jej ponowne otwarcie zgodził się dopiero z górą ćwierć wieku później. Szkoła Główna, bo tak nazwano uczelnię, otworzyła podwoje w listopadzie 1862 roku. Rok później wybuchło Powstanie Styczniowe, w które zaangażowali się studenci i profesorowie. I tym razem w ramach represji uczelnia została zamknięta. Otworzono ją dopiero kiedy wojska carskie w 1915 roku opuściły Warszawę. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Uniwersytet po raz pierwszy w historii mógł się rozwijać w warunkach wolności nauki i nauczania. Na początku lat 30. był już największym polskim uniwersytetem z 250 profesorami i dziesięcioma tysiącami studentów. W 1935 roku zyskał imię Józefa Piłsudskiego. W czasie hitlerowskiej okupacji Uniwersytet jak inne uczelnie został zamknięty. A jednak mimo grożącej kary śmierci nauczania nie przerwano. W podziemnym Uniwersytecie niemal 300 nauczycieli akademickich wykładało dla trzech i pół tysiąca studentów. W czasie Powstania Warszawskiego toczyły się na terenie Uniwersytetu zaciekłe walki. Zniszczony w ponad sześćdziesięciu procentach po wojnie został odbudowany. W 1968 roku stał się sceną protestów studentów walczących o wolność z komunistami. Pracownicy i studenci Uniwersytetu walnie przyczynili się do odzyskania przez Polskę pełnej wolności.