Filmowy portret wybitnego znawcy teatru i literatury Zbigniewa Raszewskiego (1925 - 1992). Był profesorem Instytutu Sztuki PAN oraz PWST w Warszawie i przez 36 lat redaktorem swego ukochanego "Pamiętnika Teatralnego". Nie miał nigdy własnej katedry, ale wielu wybitnych ludzi teatru uważa się za uczniów Profesora. Podziwiali jego dyskretne poczucie humoru, erudycję, rozległość zainteresowań, a także talent pisarski. Zawsze powtarzał, że wszystko, co humanista ma do powiedzenia, powinno się dać opowiedzieć w języku potocznym. Człowiek, który teatrowi poświęcił życie, nie wahał się głosić "obrazoburczych" sądów, że najważniejszym w naszej cywilizacji widowiskiem jest mecz piłkarski, a najbardziej charakterystyczną budowlą - stadion. Zbigniew Raszewski nie tylko prowadził własne badania (efektem były m. in. dwutomowa monografia Bogusławskiego, "Krótka historia teatru polskiego", "Teatr w świecie widowisk"). Redagował i w dużym stopniu wypełnił fundamentalny "Słownik biograficzny teatru polskiego 1765 - 1965". Prostował błędne wiadomości i uzupełniał informacje o teatrze w encyklopediach polskich i zagranicznych, a dzięki jego współpracy z encyklopediami o zasięgu światowym nasz teatr wyszedł z polskiego zaścianka. Autorzy filmu wykorzystali fragmenty wspomnień profesora i liczne materiały ikonograficzne. Przede wszystkim jednak oddali głos jego dawnym studentom, współpracownikom, przyjaciołom. Wypowiadają się m.in. Marta Fik, Jerzy Koenig, Hanna Baltyn, Marek Zagańczyk, Wanda Zwinogrodzka, Wojciech Młynarski. W ich pamięci zachował się żywy, serdeczny portret tej niezwykłej postaci.