Klaudia, obserwująca Więcławskich w sklepie, diagnozuje, że ich małżeństwo już dawno się wypaliło i to, co widać, to zaledwie marne szczątki. Małżeństwo Więcławskich wpada w psychoterapeutyczne szpony Klaudii, terapeutki równie zapalczywej, co niedoświadczonej. Senator, w trakcie politycznego knucia z Czerepachem w restauracji, pierwszy raz widzi Monikę, która przypadkiem wpadła na espresso. Siła rażenia, jest tak wielka, że senator kompletnie traci głowę. Informacja, kim jest senator (i że w ogóle jest senatorem) z wiadomych względów nagle zaczyna budzić i w niej cieplejsze uczucia. Intensyfikujące się spotkanie sztuki i polityki w knajpie "U Japycza" przerywa wiadomość o zaproszeniu wystawy Kusego do galerii w Nowym Jorku. Monika jedzie z Kusym do Warszawy w celu zdobycia amerykańskiej wizy; ta pozornie prosta formalność okazuje się jednak dużo bardziej skomplikowana, niż można byłoby przypuszczać, a to głównie za sprawą słowiańskiej duszy Kusego. Na plebanii trwa dynamiczna akcja mająca na celu przeciwdziałanie zalewowi obcych nacji w obliczu niedoborów demograficznych w kraju. Do działań księży i ogromnie przejętej tematem Michałowej, przyłącza się urząd gminy. Przebieg terapii Więcławskich, jak to w Wilkowyjach, szybko zbacza na tory nieznane psychologicznym teoriom, ale doprowadza do zdumiewająco pozytywnego skutku. Nieprzewidzianą konsekwencją jest też żądanie terapii przez piękniejsze połówki dwóch kolejnych par.