Okazało się, że najwięcej zwierząt pasących się na trawie wyginęło w Ameryce Południowej - aż 83 procent. Druga w kolejności jest Ameryka Północna, która straciła 68 procent populacji. Najlepiej zachowały się zwierzęta w Afryce. Tam ubyło jedynie 22 procent z nich.

Zestawione dane z pożarami wskazały, że aktywność ognia zwiększyła się po wymarciu zwierząt. Kontynenty, które straciły najwięcej ssaków zanotowały większe nasilenie pożarowe terenów trawiastych niż obszary, gdzie strat było mniej.

Zdaniem naukowców badanie efektów wymarcia pradawnych ssaków pomaga w lepszym zrozumieniu obecnej roli roślinożerców w ekosystemie. Tym bardziej, że wpływ był ogromny.

Wyginięcie roślinożerców doprowadziło do zmniejszenia populacji drapieżników. Spowodowało także straty w większej roślinności, takiej jak drzewa owocowe, których rozprzestrzenianie się zależało od zwierząt roślinożernych. Razem z wielkimi gatunkami takimi jak bizony, mamuty, czy pradawne konie wymarły również inne gatunki. Jednak te ostatnie miały mniejszy wpływ na pożary na terenach zalesionych.

Naukowcy wskazują, że po wymarciu pradawnych ssaków i wskutek pożarów tereny trawiaste uległy przekształceniu. Obecnie zwierzęta pasące się na trawie, w tym bydło, zaadoptowało się do nowych ekosystemów.

Badacze podkreślają, że należy oceniać rolę wypasu i dzikich roślinożerców w równowadze ekosystemów i łagodzeniu podatności na pożary oraz zmiany klimatyczne. Według naukowców, przeprowadzone badanie uwypukla wagę roślinożerców w kształtowaniu się aktywności ognia. Należy też zwracać szczególną uwagę na to zagadnienie, jeśli chce się przewidzieć przyszłe pożary.

ZOBACZ TAKŻE: Wieloryby ważniejsze dla ekosystemu niż sądzono