Zapisała się na kartach historii jako legenda polskiej sceny muzycznej. Olga Sipowicz zarażała słuchaczy rzadko spotykaną charyzmą. Wokalistka zespołu Maanam była wrażliwą kobietą oraz utalentowaną artystką, która zachwycała głosem, wdziękiem i intelektem. W 2018 r. przegrała walkę z nowotworem. Wiele utworów, które współtworzyła, przeszło do kanonu klasyki polskiego rocka i do dziś cieszy się ogromną popularnością.
Olga Sipowicz urodziła się 8 czerwca 1951 r. w Krakowie. Pochodziła z ubogiego domu. Do ukończenia drugiej klasy szkoły podstawowej przebywała w domu dziecka prowadzonym przez siostry prezentki, gdzie spędziła pięć lat. Do rodzinnego domu wróciła w 1960 r. Dziewięć lat później zdała maturę, jednak nauki już nie kontynuowała.
W latach szkolnych uczęszczała na treningi pływackie. Poza tym śpiewała i uczyła się gry na mandolinie. Jako nastolatka związała się silnie z krakowskim środowiskiem artystycznym i hippisowskim. W trakcie zlotu polskich dzieci kwiatów w lipcu 1968 r. w Mielnie przyjęła pseudonim artystyczny „Kora”. Rok później poznała Marka Jackowskiego, który wkrótce wraz z Milo Kurtisem założył zespół Maanam.
Wielka sława w zawieszeniu
Kora pisała i wykonywała utwory, które Marek komponował. Ogólnopolski rozgłos przyniósł jej występ na 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Niedługo po tym wydarzeniu Olga Sipowicz została okrzyknięta wokalistą roku 1981 w ankiecie czytelników „Sztandaru Młodych”. Pięć kolejnych lat intensywnej pracy poskutkowały silnym zmęczeniem u artystki, która zmagała się w tym czasie z depresją. Rozstała się z Jackowskim i podjęła decyzję o zawieszeniu działalności zespołu, który reaktywował się dopiero w 1991 r.
,,Mówią, że miłość mieszka w niebie, ale bez bólu to by nie było życia…
– „Mówią, że miłość mieszka w niebie”, album „Łóżko” (1996)
Pierwsza dama polskiego rocka
W latach 90. światło dzienne ujrzały albumy „Róża” oraz „Łóżko” i oba uzyskały status platynowej płyty. Łącznie Maanam wydał ich aż jedenaście. Zespół cieszył się w Polsce ogromną popularnością, a w szczytowym momencie zrzeszał fanów, którzy chętnie wzorowali się na stylu muzyków, przejmując elementy ich stylizacji, robiąc sobie podobne fryzury czy makijaż. Piosenki takie jak „Boskie Buenos” czy „Lucciola” dla wielu stały się hymnami lat 80. W międzyczasie Kora angażowała się w projekty solowe, choć równie chętnie występowała z innymi artystami. Poza tym spełniała się jako malarka i poetka.
Życiowe transformacje i koniec walki
Kora była królową metamorfoz, artystką, obok której nie sposób było przejść obojętnie. Często ścinała włosy, nosiła okulary przeciwsłoneczne, a gdy zachorowała na nowotwór, wkładała kolorowe turbany. Artystka od końca lat 90. zmagała się z uporczywym bólem brzucha. W 2013 r. poznała diagnozę – rak jajnika z przerzutami do otrzewnej. W tym samym roku zmarł Marek Jackowski. Rok później autorka takich przebojów, jak „Krakowski spleen”, „Cykady na cykladach” czy „Kocham cię, kochanie moje” została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Po śmierci Jackowskiego Kora wzięła ślub z Kamilem Sipowiczem, który pracował przy organizacji koncertów Maanamu. Choć wokalistka przez pięć lat dzielnie walczyła z chorobą, poddając się chemioterapii i licznym operacjom, 28 lipca 2018 r. zmarła w otoczeniu rodziny i przyjaciół w domu w Bliżowie. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
