Dramat obyczajowy „Rudzielec”, który w 1932 r. nakręcił Julien Duviver, należy do absolutnej klasyki kina i jest jednym z wielkich arcydzieł przedwojennej kultury. Powstały na bazie autobiograficznej powieści Julesa Renarda film można obecnie zobaczyć w TVP VOD.
Mały, 10-letni Francois (w tej roli młody Robert Lynen) przebywa na wakacjach z rodziną, ale wcale nie czuje się szczęśliwy podczas wypoczynkowego wyjazdu. Rodzina nie zajmuje się nim. Ojciec, były sportowiec, pogrążony jest we własnych myślach i nie widzi świata poza polityką i pracą; pana Lepic (Harry Baur) w ogóle nie interesuje ani obecność dziecka, ani jego samopoczucie.
Matka, pani Lepic (Catherine Fontenay), traktuje syna jeszcze gorzej. Kobietę drażni obecność rudowłosego chłopca, w związku z czym odtrąca go i każe mu spędzać czas ze służbą, przy czym jednocześnie rozpieszcza starszego syna i córkę. Nieszczęśliwy tytułowy rudzielec ucieka więc w świat wyobraźni, zupełnie odmienny od prawdziwego, w którym tylko młoda służąca Annette (Christiane Dor) staje po jego stronie.
Ostatecznie jednak czuje się tak bardzo odrzucony przez swoją rodzinę, pozbawiony miłości i udręczony smutną samotnością, że zaczyna widzieć przed sobą tylko jedno wyjście – samobójstwo. Pisze też rozprawkę, której myślą przewodnią jest stwierdzenie, że „rodzina to grupa ludzi zmuszonych do wspólnego życia pod jednym dachem i wzajemnie się nieznoszących”.
Trudne dzieciństwo Julesa Renarda
Film Duviviera jest adaptacją bestsellerowej autobiografii Julesa Renarda, którą pisarz wydał w 1894 r. Najpopularniejsza z książek autora opowiada o jego dzieciństwie, które było pozbawione ciepła i smutne, ponieważ w ponurym rodzinnym domu był on nieludzko traktowany przez bardzo surową matkę. Na pozór była ona dobrą i obowiązkową kobietą, ale w rzeczywistości znęcała się nad najmłodszym synem.
Ten karygodny sposób, w jaki wychowany był Renard, doprowadził do tego, że stał się on wrogi wobec kolegów i nauczycieli, a swoją złość na świat wyładowywał na zwierzętach. Tyranizowane dziecko, z winy matki, szybko zaczęło przejawiać sadystyczne skłonności. Anna-Rosa urodziła Julesa w wieku 28 lat i szczerze go nie znosiła, ponieważ przypominał jej męża, z którym żyła w bardzo złych stosunkach. Nienawiść, jaką żywili do siebie rodzice, na zawsze naznaczyła życie pisarza.
Matka wtrącała się w jego życie również wtedy, gdy dorósł i pojął za żonę Marie Morneau, z którą żył w szczęśliwym związku aż do swojej przedwczesnej śmierci w wieku 46 lat.
,,To właśnie ta postawa mojej matki wobec mojej żony skłoniła mnie do napisania »Rudzielca«
„Poetycki akcent”
Autobiografia Renarda była wielokrotnie ekranizowana w kinie, na deskach teatru, przez telewizję i jako musical. W XXI w. została przeniesiona również do komiksów. Duvivier adaptował ją dwukrotnie – pierwszy raz w 1925 r. jeszcze jako film kina niemego i w 1932 r. już z udźwiękowieniem.
Ta wersja otrzymała National Board of Review dla najlepszego filmu zagranicznego w 1933 r. Krytycy byli nią zachwyceni.
,,Jest w nim wiele przyjemności i wiele śmieszności; dziwna mieszanka wad i zalet kina
– pisał Paul Rotha.
Lata później zgodził się z nim autor recenzji na portalu Film4Staff.
,,Poetycki akcent Duviviera tworzy delikatny film o młodym chłopcu, który pozornie nie potrafi postępować właściwie, ale uczy się być dumny ze swojej tożsamości, próbując obrócić swoją szczególną sytuację na swoją korzyść
RS
