Zdaniem wielu krytyków Barbara Krafftówna była jedną z najlepszych polskich aktorek. Jej role często określano mianem wybitnych. Kreacje aktorki zachwycały tysiące widzów w ciągu dziesiątek lat, a większości znana była przede wszystkim z postaci Felicji w filmie „Jak być kochaną” z 1962 roku w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa.
Barbara Krafftówna wcielała się w rozmaite role w filmach, serialach i na deskach teatru. W ramach drugiej rocznicy śmierci aktorki przypominamy produkcje z jej udziałem, które można obejrzeć na platformie TVP VOD.
Barbara Krafftówna w „Przesadzie” (1961)
Czarna komedia Agnieszki Osieckiej została wyreżyserowana przez Konrada Swinarskiego w ramach Teatru Telewizji. Opowiada o mieszczańskiej rodzinie z niesfornymi bliźniakami – Karolkiem i Beatką, w rolę której wcieliła się Krafftówna. Dzieciaki niczego się nie boją, w związku z tym kiedy w ich domu pojawiają się duchy, przy ich pomocy odkrywają rodzinną tajemnicę.
„Przygody pana Michała” (1969)
Ten serial jest telewizyjną wersją filmu opartego na trzeciej części „Trylogii” Henryka Sienkiewicza w reżyserii Jerzego Hoffmana. Opowiada o tym, jak pułkownik Michał Wołodyjowski po tragicznej śmierci narzeczonej decyduje, że poświęci swoje życie Bogu. Idzie do klasztoru, ale szybko go opuszcza. Poza jego murami znajduje nową miłość, a chwilę później rusza do walki za ojczyznę. W tej produkcji Barbara Krafftówna zagrała panią Makowiecką, siostrę głównego bohatera.
„Skutki noszenia kapelusza w maju” (1995)
Emerytowany profesor wyższej uczelni prowadzi smutne, samotne życie. Pewnego dnia podczas spaceru na cmentarzu spotyka Anię – córkę swojego przyjaciela, który zginął tragicznie w górach. Dowiaduje się, że dziewczyna mieszka sama z dziećmi w domu akademickim, ponieważ jej mąż kilka lat wcześniej wyjechał za granicę. Ania została jednak w kraju, żeby dokończyć studia. To spotkanie zmienia podejście do życia profesora. Mimo wieku i braku doświadczenia decyduje się na opiekę nad dziećmi Ani, żeby mogła wyjechać do Anglii na kurs menadżerski. Barbara Krafftówna pojawiła się w tym filmie jako Zofia – matka głównego bohatera.
„Zabij to i wyjedź z tego miasta” (2019) z Barbarą Krafftówną
Krafftówna miała także okazję pracować jako aktorka dubbingowa. Wszystko dzięki Mariuszowi Wilczyńskiemu, który zaprosił ją, żeby podłożyła głos animowanej postaci matki głównego bohatera, która była już w podeszłym wieku. „Zabij to i wyjedź z tego miasta” to osobisty projekt Wilczyńskiego, który jest podróżą nie tylko ku przeszłości autora, lecz również naszego kraju. To opowieść o wywoływaniu duchów ludzi i miejsc, a także terapia dotycząca rodzinnych stosunków i hołd dla przyjaźni.
Barbara Krafftówna – uznana aktorka i działaczka kultury
Poza wielkim uznaniem, który świat sztuki okazywał jej za każdym razem, kiedy była proszona o zagranie głównej roli, otrzymywała także wiele nagród. W 1964 roku zajęła pierwsze miejsce jako najpopularniejsza aktorka polskiego ekranu w plebiscycie „Kuriera Polskiego”. W 2006 roku otrzymała Złoty Medal Gloria Artis za zasługi dla polskiej kultury.
Rok później zdobyła tytuł Mistrza Mowy Polskiej. Ostatni medal, jaki dostała za życia, wręczył jej prezydent Andrzej Duda. W 2019 roku odznaczył on Krafftównę Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Jej wielki talent sprawił, że zasypywano ją nagrodami i wyróżnieniami. Z okazji jej 80. urodzin aktorki, 5 grudnia 2008 roku, w Teatrze na Woli odbyła się premiera „Oczy Brigitte Bardot” – sztuki, którą Remigiusz Grzela napisał specjalnie dla niej. Aktorska wcieliła się wtedy w rolę ponad stuletniej staruszki, która „nigdy nie przestała marzyć”. A w 2012 roku, pomimo przejścia na emeryturę, zagrała główną rolę w warszawskim Och-Teatrze w sztuce „Trzeba zabić starszą panią”. Później pojawiała się epizodycznie w serialach takich jak „Na dobre i na złe” czy „M jak miłość”.
Od 2021 roku na TVP VOD można obejrzeć dokument „Krafftówna w krainie czarów”, który jest portretem zarówno aktorki, jak i całej epoki, w której przyszło jej żyć. Film jest także podróżą w głąb historii Polski, teatru i kina, a jego główną oś stanowi rozmowa Remigiusza Grzeli z aktorką.
