Kobiece ikony literatury. To one zdefiniowały świat książek na nowo

Doskonała obserwatorka rzeczywistości, która długo ukrywała talent literacki, publikując pod pseudonimem „Dama”. Bohaterkom swoich powieści: Elżbiecie Bennet z „Dumy i uprzedzenia” czy Eleonorze Dashwood z „Rozważnej i romantycznej” podarowała bogate życie miłosne. Sama jednak nigdy nie była prawdziwie zakochana.

Jane Austen jako jedna z niewielu pisarek potrafiła stworzyć ponadczasowy portret kobiecych uczuć, z którym wciąż utożsamiają się współczesne czytelniczki. „Tam jest wszystko, całe życie, wszystko, co się liczy, stale, cały czas, aż tutaj” pisała Natalie Jenner w „Towarzystwie Jane Austen” – i trudno się z tym stanowiskiem nie zgodzić.

Virginia Woolf była prawdziwą malarką słowa. Operowała piórem niczym artysta pędzlem, a kartka papieru była jej płótnem. Przeszła do historii jako pionierka i autorka jednej z najbardziej poczytnych brytyjskich powieści, „Pani Dalloway”, w której wykorzystała nowatorski styl zwany „strumieniem świadomości”.

Pisanie było dla niej sposobem na pokonanie traum. Proces twórczy uczyniła formą psychoanalizy lub terapii. Woolf zmagała się z wieloma demonami przeszłości, których ostatecznie nie udało jej się pokonać. Jej literatura, choć zrodziła się z wielkiego cierpienia, jest dziś ceniona za niezwykłą zdolność opisywania trudnych emocji i doświadczeń, zwłaszcza tych, które dotyczą świata kobiet.  

Spojrzenie miała ciągle nieobecne, a w jej głowie rodziły się setki mrożących krew w żyłach historii. Agatha Christie jest autorką 66 książek kryminalnych, w tym słynnego „Morderstwa w Orient Expressie”, które sprzedało się w milionach egzemplarzy. Uznana za legendę gatunku, z łatwością wymyślała najbardziej skomplikowane zagadki detektywistyczne. Prywatnie była miłośniczką surfingu, badań wykopaliskowych oraz znawczynią… trucizn. Rozległą znajomość toksycznych substancji Christie nabyła podczas I wojny światowej, gdy pracowała jako pielęgniarka w szpitalu wojskowym. Korzystała z tej wiedzy podczas pisania swoich powieści.

Ikona literatury młodzieżowej, która powołała do życia jednego z najważniejszych współczesnych bohaterów popkultury – Harry’ego Pottera. Pierwszą książkę z serii o przygodach młodego czarodzieja J. K. Rowling napisała w drugiej połowie lat 90., przesiadując z maszyną do pisania i córeczką u boku w uroczych edynburskich kawiarniach. Opowieści te, zawarte łącznie w siedmiu książkach, doczekały się znakomitych ekranizacji, nad których realizacją stale czuwała autorka.

W książkach o Harrym Potterze J. K. Rowling zawarła szczegóły nawiązujące do jej życia. Postać Hermiony stworzyła na wzór samej siebie z młodzieńczych lat – równie ambitnej, zaczytanej i głodnej wiedzy dziewczyny. Przypisała też tytułowemu czarodziejowi swoją datę urodzenia (31 lipca). Natomiast pojawiających się w serii dementorów uczyniła personifikacją depresji – choroby, z którą zmagała się przez wiele lat.

Autorka jednej powieści, która na zawsze zmieniła świat literatury. Emily Brontë stworzyła jeden z najsłynniejszych i najbardziej tragicznych romansów wszech czasów – „Wichrowe wzgórza”. Powieść ta, przesiąknięta atmosferą wietrznych wrzosowisk i gotyckich zamków, opowiada o destrukcyjnej sile miłości i zgubnej namiętności, a jej niebanalność i kunszt po dziś dzień elektryzują czytelników na całym świecie.

Wciąż nie ustają spekulacje, czy Emily była prawdziwą autorką „Wichrowych wzgórz”. Wśród osób, którym przypisuje się napisanie tej książki, są m.in. Charlotte Brontë, siostra Emily, również pisarka („Dziwne losy Jane Eyre”) i Branwell Brontë – ich brat, który był z zawodu malarzem. Żadna z tych tez nie została jednak oficjalnie potwierdzona.